Lib. Cap. Par.

 1      II,    3,  28|       loquerentur, neminem adesse invidiae suae participem; et apparebat
 2      II,    5,  52|           T. Menenio diem dicunt. Invidiae erat amissum Cremerae praesidium,
 3     III,    4, 31a|     aerarii consules vendiderunt. Invidiae tamen res ad exercitum fuit,
 4     III,    6,  38|        patres, haud ignari quanta invidiae immineret tempestas: omnes
 5     III,    7,  50|         satis audentibus singulis invidiae se offerre. Id modo a multitudine
 6     III,    7,  51|        praeesse vobis qui proximi invidiae sint. Si quis usus mei est,
 7     III,    7,  54|     adversus nos certamen. Dandus invidiae est sanguis. Nihil ne ego
 8     III,    8,  58|    Numitorio Sp. Oppius, proximus invidiae, quod in urbe fuerat cum
 9     III,    8,  58|          Oppio quam non prohibita invidiae fecit. Testis productus,
10      IV,    5,  40|        consulis renovandae in eos invidiae. Itaque advocata contione
11      IV,    5, 44a|       plebem offensurum. Adversae invidiae obici maluit et suae nocere
12      IV,    6,  49|         eas impelleret voces quae invidiae non ipsi tantum sed causae
13      IV,    6,  53|           accepta cum apud patres invidiae Menenio fuit, tum ceteris
14      IV,    6,  55|      publicae tempestati nec suae invidiae, pervincunt ut senatus consultum
15      IV,    6,  58|   ferundae legis quam si subiecta invidiae esset antiquari apparebat.~ ~
16      VI,    3,  16|     senatus oblataeque vani furti invidiae, negantem arbitrio inimicorum
17      VI,    4,  27|        adgravantibus summam etiam invidiae eius tribunis plebis, cum
18     VII,    1,   5|          se quoque parenti causam invidiae atque criminum esse aegre
19  XXVIII,    8,  40|    alterius, obtractationis atque invidiae adversus crescentem in dies
20  XXVIII,    8,  43|           verbis ad exstinguendum invidiae crimen tamquam mihi ab infimo
21    XXIX,    2,   9| multiplicia edere, infamiae atque invidiae non sibi modo sed etiam
22   XXXII,    1,   5|          Heracliden amicum maxime invidiae sibi esse cerneret, multis
23 XXXVIII,    6,  54|          frater insuper, accessio invidiae, mactetur. M. Cato suasit
24      XL,    1,   5|         novam velut flammam regis invidiae adiecit, ut vulgo ipsum
25   XLIII,    2,  16|     ordinem offendissent, flammam invidiae adiecere edicto, quo edixerunt,
26     XLV,    4,  38|     Romani fama agitur, primum ne invidiae et ingrati animi adversus