Lib. Cap. Par.

 1       I,    3,  12|        fugientium actus, arma ad caelum tollens, "Iuppiter, tuis"
 2      II,    5,  49|       tota urbe rumor; Fabios ad caelum laudibus ferunt: familiam
 3     III,    1,   5|       est et iustitium remissum, caelum visum est ardere plurimo
 4     III,    2,  10|          Ser. Sulpicius. Eo anno caelum ardere visum, terra ingenti
 5      IV,    1,   3|      mandet. Quid tandem est cur caelum ac terras misceant, cur
 6       V,    3,  21|       ferretur, dicitur manus ad caelum tollens precatus esse ut
 7       V,    7,  54|      adsueta oculis regio et hoc caelum sub quo natus educatusque
 8     VII,    1,   6|       intuentem et manus nunc in caelum, nunc in patentes terrae
 9     VII,    5,  36|       gratesque agunt, Decium in caelum ferunt. Hic Deci castrensis
10      IX,    2,  10|        ore erat; eum laudibus ad caelum ferebant, devotioni P. Deci
11       X,    2,  19|     inter prima signa manibus ad caelum sublatis conspiceretur,
12       X,    4,  36|       Inter haec consul manus ad caelum attollens voce clara, ita
13     XXI,    3,  30|           nullas profecto terras caelum contingere nec inexsuperabiles
14     XXI,    7,  58| consedere. Tum vero ingenti sono caelum strepere et inter horrendos
15    XXII,    1,   1|    spicas cecidisse, et Faleriis caelum findi velut magno hiatu
16    XXII,    4,  30|      quisque Maximum laudibus ad caelum ferre. Par gloria apud Hannibalem
17    XXIV,    2,  16|    gratulantesque, nunc manus ad caelum tollentes bona omnia populo
18     XXV,    6,  37|          capita et alii manus ad caelum tendere deos incusantes,
19    XXVI,    2,   9|        genibus, supinas manus ad caelum ac deos tendentes orantesque
20     XXX,    4,  21|         conciliis voces manus ad caelum porrigentium auditas en
21    XXXI,    2,  12|          accenderunt. in Lucanis caelum arsisse adferebant, Priverni
22   XXXII,    2,   9|         aedes quae Alba dicitur; caelum ardere visum erat Arreti;
23    XXXV,    4,  31|          exarsit ira ut manus ad caelum tendens deos testes ingrati
24      XL,    1,   4|          erat; interdum manus ad caelum tendens deos, ut ferrent
25      XL,    2,  22|        in alios ramorum perspici caelum vix posset. ut vero iugis
26     XLI,    3,  21|     faces eadem nocte plures per caelum lapsae sunt, et Lanuvini