Lib. Cap. Par.

 1       0, Prae,   9|     acriter intendat animum, quae vita, qui mores fuerint, per
 2      II,    4, 33b|     Menenius moritur, vir omni in vita pariter patribus ac plebi
 3      II,    4,  40|         tuis sim. In hoc me longa vita et infelix senecta traxit
 4     III,    6,  45| vindicantem sponsam in libertatem vita citius deseret quam fides.'~ ~
 5     III,    9,  69|   consulatibus ante actis, dignam vita omni, plena honorum saepe
 6       V,    7,  51|          esset; cui deesse, quoad vita suppetat, aliis turpe, Camillo
 7     VII,    1,   4|       vigoris sit, id exstinguere vita agresti et rustico cultu
 8    VIII,    2,  12|        iuventutem et tunc et omni vita deinde aversatam eum exsecratamque.
 9      IX,    4,  17|        celebrant, quid nisi longa vita, sicut Magnum modo Pompeium,
10    XXII,    8,  59|         esse quorum in discrimine vita libertasque est? Si, mediusfidius,
11    XXII,    8,  59|          velit, nihil tamen nobis vita opus esse censeamus cum
12    XXII,    8,  61|        non foro solum omni deinde vita sed prope luce ac publico
13    XXIV,    4,  25|         reos ageret, ab ante acta vita orsus, quaecunque post Hieronis
14    XXIV,    4,  26|       coniugem eius ac liberos de vita dimicare, quid obstantes
15  XXVIII,    5,  24|        sunt non tum primum cum de vita imperatoris rumores dubii
16  XXVIII,    5,  27|         homines credebam esse ubi vita invisa esset mea; sic me
17  XXVIII,    5,  27|           vestros morerer, nec me vita iuvaret invisa civibus et
18  XXVIII,    8,  40|        qua suspicione si me neque vita acta et mores mei neque
19     XXX,    2,  13|      regno pulsum eo redegerit ut vita eius fama mortis et latebris
20     XXX,    7,  45|  Terentius Culleo, omnique deinde vita, ut dignum erat, libertatis
21   XXXII,    3,  17|       mittunt. Oppidanis extemplo vita ac libertas concessa est:
22    XXXV,    2,  15|      specimen sui dederat uti, si vita longior contigisset, magni
23   XXXIX,    4, 41a|                  Hunc, sicut omni vita, tum petentem premebat nobilitas;
24      XL,    1,   9|     saevires, nec adeo vilis tibi vita esset nostra, ut nec praeterito
25      XL,    4,  56|       Antigonum commendare; et si vita longior suppetisset, haud