Lib. Cap. Par.

   1       0, Prae,   2|                quippe qui cum veterem tum volgatam esse rem videam,
   2       0, Prae,   9|            magis magisque lapsi sint, tum ire coeperint praecipites,
   3       0, Prae,  12|           invexere. Sed querellae, ne tum quidem gratae futurae cum
   4       I,    1,   1|         Latinus rex Aboriginesque qui tum ea tenebant loca ad arcendam
   5       I,    1,   2|        confugiunt, qui Caere opulento tum oppido imperitans, iam inde
   6       I,    1,   2|         laetus novae origine urbis et tum nimio plus quam satis tutum
   7       I,    1,   3|          multitudine florentem iam ut tum res erant atque opulentam
   8       I,    2,   4|               pueros exponunt. Vastae tum in his locis solitudines
   9       I,    2,   5|                                   Iam tum in Palatio monte Lupercal
  10       I,    3,  7b|              morte occubuit.~ Evander tum ea, profugus ex Peloponneso,
  11       I,    3,  7b|        miratae eae gentes fuerant. Is tum Evander concursu pastorum
  12       I,    3,  7b|            condita ac dicata ait. Ibi tum primum bove eximia capta
  13       I,    3,  7b|            Potitiis ac Pinariis, quae tum familiae maxime inclitae
  14       I,    3,  7b|             Potitiorum interiit. Haec tum sacra Romulus una ex omnibus
  15       I,    3,  7b|               peregrina suscepit, iam tum immortalitatis virtute partae
  16       I,    3,   8|         cetero habitu se augustiorem, tum maxime lictoribus duodecim
  17       I,    3,   8|          multitudinis quam ad id quod tum hominum erat munirent. Deinde
  18       I,    3,   9|             finitimis conubia essent. Tum ex consilio patrum Romulus
  19       I,    3,   9|             iubet; quantoque apparatu tum sciebant aut poterant, concelebrant
  20       I,    3,   9|              mentes cum oculis erant, tum ex composito orta vis signoque
  21       I,    3,  10|           erant; at raptarum parentes tum maxime sordida veste lacrimisque
  22       I,    3,  10|             cum factis vir magnificus tum factorum ostentator haud
  23       I,    3,  11|              accipiat; aquam forte ea tum sacris extra moenia petitum
  24       I,    3,  12|        Romulus impetum facit. Ex equo tum forte Mettius pugnabat;
  25       I,    3,  13|                                       Tum Sabinae mulieres, quarum
  26       I,    3,  13|            movet res cum multitudinem tum duces; silentium et repentina
  27       I,    3,  16|               progeniem. Fuisse credo tum quoque aliquos qui discerptum
  28       I,    4,  17|        eventum patres auctores fiunt. Tum interrex contione advocata, "
  29       I,    4,  18|               ferebant animo finivit; tum lituo in laevam manum translato,
  30       I,    4,  18|           inter eos fines quod feci." Tum peregit verbis auspicia
  31       I,    4,  20|                                       Tum sacerdotibus creandis animum
  32       I,    4,  21|              exempli mores formarent, tum finitimi etiam populi, qui
  33       I,    4,  21|               quadraginta. Cum valida tum temperata et belli et pacis
  34       I,    5,  22|              fuit. Cum aetas viresque tum avita quoque gloria animum
  35       I,    5,  22|            vicem agerent. Imperitabat tum Gaius Cluilius Albae. Utrimque
  36       I,    5,  22|                Haec renuntiant Tullo. Tum legatis Tullus dicendi potestatem
  37       I,    5,  23|             quamquam cum indole animi tum spe victoriae ferocior erat.
  38       I,    5,  24|                       Forte in duobus tum exercitibus erant trigemini
  39       I,    5,  24|               eodem modo omnia fiunt. Tum ita factum accepimus, nec
  40       I,    5,  24|           publico consilio dolo malo, tum ille Diespiter populum Romanum
  41       I,    5,  26|             posse, cum condemnassent, tum alter ex iis "Publi Horati,
  42       I,    5,  26|          lictor iniciebatque laqueum. Tum Horatius auctore Tullo,
  43       I,    5,  28|                                       Tum Albanus exercitus, spectator
  44       I,    5,  28|           mora imperia exsequerentur. Tum ita Tullus infit: "Romani,
  45       I,    5,  28|             cogente, silentium tenet. Tum Tullus "Metti Fufeti" inquit, "
  46       I,    6,  32|            pacem credebat cum in novo tum feroci populo, etiam quod
  47       I,    6,  32|         illasque res dedier mihi eco, tum patriae compotem me nunquam
  48       I,    6,  32|               rogabat, "quid censes?" Tum ille: "Puro pioque duello
  49       I,    6,  32|            fines eorum emittebat. Hoc tum modo ab Latinis repetitae
  50       I,    6,  33|            praeda potens Romam redit, tum quoque multis milibus Latinorum
  51       I,    6,  33|              itineris ponte sublicio, tum primum in Tiberi facto,
  52       I,    7,  35|             quam priores reges fecit. Tum primum circo qui nunc maximus
  53       I,    7,  36|              fieri posse portendunt." Tum illum haud cunctanter discidisse
  54       I,    7,  36|      admisissent, dirimerentur. Neque tum Tarquinius de equitum centuriis
  55       I,    7,  39|              somno et flammam abisse. Tum abducto in secretum viro
  56       I,    7,  40|             honore Ser. Tullius erat. Tum Anci filii duo etsi antea
  57       I,    7,  40|              Italicae quidem stirpis, tum impensius iis indignitas
  58       I,    7,  40|            cum commune Romani nominis tum praecipue id domus suae
  59       I,    7,  40|           futurus erat quam privatus; tum Servio occiso, quemcumque
  60       I,    8, 41b|             vicis suas opes firmavit; tum demum palam factum est comploratione
  61       I,    8, 41b|             regnavit. Anci liberi iam tum comprensis sceleris ministris
  62       I,    8,  42|            habitu pecuniarum fierent; tum classes centuriasque et
  63       I,    8,  45|        aliquod addere urbi decus. Iam tum erat inclitum Dianae Ephesiae
  64       I,    8,  47|                                       Tum vero in dies infestior Tulli
  65       I,    8,  47|             de se ingentia pollicendo tum regis criminibus omnibus
  66       I,    8,  48|              regnaturum qui vicisset. Tum Tarquinius necessitate iam
  67       I,    9,  54|            Gabina res superior esset, tum certatim summi infimique
  68       I,    9,  54|             ad omnes conatus videbat, tum ex suis unum sciscitatum
  69       I,    9,  55|               pecuniae neque ex unius tum urbis praeda sperandam et
  70       I,    9,  56|           opperiretur tempora sua. Is tum ab Tarquiniis ductus Delphos,
  71       I,    9,  57|      magnificentia publicorum operum, tum praeda delenire popularium
  72       I,    9,  57|           stuprandae capit; cum forma tum spectata castitas incitat.
  73       I,    9,  57|         spectata castitas incitat. Et tum quidem ab nocturno iuvenali
  74       I,    9,  58|            mortem imminentem videret, tum Tarquinius fateri amorem,
  75       I,    9,  59|           movet cum patris maestitia, tum Brutus castigator lacrimarum
  76       I,    9,  59|              tribunum celerum, in quo tum magistratu forte Brutus
  77      II,    1,   3|        adsueti more regio vivere. Eam tum, aequato iure omnium, licentiam
  78      II,    1,   5|         deinde campus fuit. Forte ibi tum seges farris dicitur fuisse
  79      II,    1,   5|              ut superbo quondam regi, tum infesto exsuli proderent.
  80      II,    2,   6|              iri Brutus; decorum erat tum ipsis capessere pugnam ducibus;
  81      II,    2,   7|         rediit. Collegae funus quanto tum potuit apparatu fecit; sed
  82      II,    2,   8|            unius in his gratia esset, tum deinde comitia collegae
  83      II,    2,   9|               regem esse Romae tutum, tum Etruscae gentis regem, amplum
  84      II,    2,   9|              invasit; adeo valida res tum Clusina erat magnumque Porsennae
  85      II,    2,   9|              tam popularis esset quam tum bene imperando universus
  86      II,    2,  10|             subito impetum sustinuit. Tum Cocles "Tiberine pater"
  87      II,    2,  12|    retraheretur ut transfuga, fortuna tum urbis crimen adfirmante,
  88      II,    2,  12|            tribunal regis destitutus, tum quoque inter tantas fortunae
  89      II,    2,  14|           Romanis dono dedisse, inopi tum urbe ab longinqua obsidione;
  90      II,    3,  17|          satis esset, cum ira maiore, tum viribus etiam auctis Pometiae
  91      II,    3,  20|              acies. Cohors dictatoris tum primum proelium iniit; integris
  92      II,    3,  20|              curationem exspiraverit. Tum ad equites dictator advolat,
  93      II,    3,  20|           periculi sustinentes vidit. Tum demum impulsi Latini perculsaque
  94      II,    3,  22|      magistratus traicerent. Enimvero tum Latini gaudere facto; pacis
  95      II,    3,  23|        infrequentiam poterat senatus. Tum vero eludi atque extrahi
  96      II,    3,  23|             frangi putabat cum tutius tum facilius esse.~ ~24.
  97      II,    3,  24|               expediret rem publicam. Tum consul misso senatu in contionem
  98      II,    3,  26|              legio. Fessi cum itinere tum populatione nocturna, magna
  99      II,    3,  28|           Vetusius consulatum ineunt. Tum vero plebs incerta quales
 100      II,    3,  28|             iterum consulere placuit. Tum vero ad sellas consulum
 101      II,    3,  29|              Utraque re satis experta tum demum consules: "ne praedictum
 102      II,    3,  29|        consules mittunt. Quo repulso, tum vero indignum facinus esse
 103      II,    3,  29|             conticescet furor. Pulset tum mihi lictorem qui sciet
 104      II,    3,  30|             ad manum venisset hostis, tum coortos tota vi gladiis
 105      II,    3,  31|          decesserat: tanta cum gratia tum arte praeparaverant feneratores
 106      II,    4, 33b|                item Volscorum, cepit; tum magna vi adortus est Coriolos.
 107      II,    4, 33b|            adortus est Coriolos. Erat tum in castris inter primores
 108      II,    4,  35|               patriae hostilesque iam tum spiritus gerens. Venientem
 109      II,    4,  35|         utebatur Atti Tulli. Longe is tum princeps Volsci nominis
 110      II,    4,  40|                                       Tum matronae ad Veturiam matrem
 111      II,    5,  41|               libertati opes struere. Tum primum lex agraria promulgata
 112      II,    5,  46|              dimicans cadam." Consuli tum Caeso Fabius, prioris anni
 113      II,    5,  48|              aut averti alio sinebat. Tum Fabia gens senatum adiit.
 114      II,    5,  50|            saepe ex opulentissima, ut tum res erant, Etrusca civitate
 115      II,    5,  50|             arto ordinibus, faciebat. Tum omissa pugna, quam in omnes
 116      II,    5,  51|              elatos confestim missus. Tum quoque male pugnatum est,
 117      II,    5,  52|            publico periculo ante, sic tum in suo, non tribunos modo
 118      II,    5,  52|        quondam plebs eos ipsos quibus tum saeviret magistratus, eas
 119      II,    5,  55|           ulla consules rem peragunt. Tum vero irasci plebs tribunorum
 120      II,    5,  55|    circumscindere et spoliare lictor. Tum Volero et praevalens ipse
 121      II,    5,  56|            eius, auctor cum recentior tum acrior erat. Ferocem faciebat
 122      II,    5,  56|               nihil cedentes viatori. Tum ex his prendi quosdam Laetorius
 123      II,    5,  58|                                       Tum primum tributis comitiis
 124      II,    5,  59|               extremi agminis caedem. Tum expressa vis ad pugnandum,
 125      II,    5,  60|              militum animi. Cum duci, tum propter ducem patribus quoque
 126      II,    5,  61|               ordinum de lege agraria tum propter iudicium Ap. Claudi,
 127      II,    5,  63|           fugaque in urbem Antium, ut tum res erant opulentissimam,
 128      II,    5,  64|               egregie gesta cum ducis tum militum opera. Primum aequo
 129      II,    5,  65|             renovato commovent aciem; tum rursus impetu capto enituntur
 130     III,    1,   2|              moram certamini faceret. Tum quidem corpora cibo somnoque
 131     III,    1,   4|              subitarios milites - ita tum repentina auxilia appellabant -
 132     III,    1,   5|         consule revertentem incidere; tum consularis exercitus egregia
 133     III,    1,   8|              eodem in stativa rediit. Tum consules castra coniungunt,
 134     III,    2,  10|        aliquot dies cum in senatu res tum apud populum est; cessit
 135     III,    2,  10|        consulis tribunus et destitit. Tum imperatori exercituique
 136     III,    2,  11|           liceret, victam legem esse. Tum prope iam perculsis aliis
 137     III,    2,  12|               libertatem agi credere. Tum demum coactus cum multa
 138     III,    2,  16|       legiones ex composito adessent, tum aeterni hostes, Volsci et
 139     III,    2,  16|               malorum semper exoriens tum quiesse peregrino terrore
 140     III,    2,  18|          veniunt. L. Mamilius Tusculi tum dictator erat. Is confestim
 141     III,    2,  18|            suos adhortatur. Trepidare tum hostes nec ulli satis rei
 142     III,    3,  19|                   Pace parta, instare tum tribuni patribus, ut P.
 143     III,    3,  19|           anno perlaturos dictitatis. Tum hercule illo die quo ego
 144     III,    3,  20|              partem ad se vindicabat. Tum tribuni, eludentes velut
 145     III,    3,  20|          Regillum adsitis.' Cavillari tum tribuni et populum exsolvere
 146     III,    3,  24|               una meruerant secum eum tum frequentemque ad signa sine
 147     III,    3,  25|        Gracchum Cloelium deferunt; is tum longe princeps in Aequis
 148     III,    3,  25|               umbra opaca sedes erat. Tum ex legatis unus abiens '
 149     III,    3, 26a|             terror iniectus urbi est. Tum plebs benigne arma cepit;
 150     III,    4, 26b|           alii propinqui atque amici, tum patrum maior pars. Ea frequentia
 151     III,    4,  27|          privatae quicquam rei agere; tum quicumque aetate militari
 152     III,    4,  28|           suos. Facta quae imperavit. Tum quo fuerant ordine in via,
 153     III,    4,  28|         exercitum pugnam sustinebant. Tum a Quinctiano exercitu, qui
 154     III,    4,  28|           illa nihil remiserat prior. Tum ancipiti malo urgente, a
 155     III,    4,  29|             exercitum manet. Sed adeo tum imperio meliori animus mansuete
 156     III,    5, 31b|       tribunos legem ferre non posse. Tum abiecta lege quae promulgata
 157     III,    5,  34|              summi infimique ferrent, tum legibus condendis opera
 158     III,    5,  36|             Maias rem perduxere. Idus tum Maiae sollemnes ineundis
 159     III,    5,  37|                        Circumspectare tum patriciorum voltus plebeii
 160     III,    6,  39|            reges. Nec nominis homines tum pertaesum esse, quippe quo
 161     III,    6,  39|               superbiam violentiamque tum perosus regis. Quae si in
 162     III,    6,  39|        perosus regis. Quae si in rege tum aut in filio regis ferenda
 163     III,    6,  41|         fascibus eorum cessuros esse. Tum Appius iam prope esse ratus
 164     III,    6, 48a|               iniuriae puella stabat. Tum Verginius ubi nihil usquam
 165     III,    7,  50|       iuniores patrum in castra, quae tum in monte Vecilio erant,
 166     III,    7,  52|          nequeant. Via Nomentana, cui tum Ficolensi nomen fuit, profecti
 167     III,    7,  53|                                       Tum Valerius Horatiusque missi
 168     III,    7,  54|      Verginiae, auctores secessionis, tum C. Sicinium, progeniem eius
 169     III,    8,  55|             religione inviolatos eos, tum lege etiam fecerunt, sanciendo
 170     III,    8,  56|       tribunicia et plebis libertate, tum tribuni adgredi singulos
 171     III,    8,  56|         satellitesque eius vidissent. Tum Verginius 'oratio' inquit, '
 172     III,    8,  56|           dicendae data facultas sit, tum se experturum; in praesentia
 173     III,    8,  60|        commisisset, haud scio an, qui tum animi ab decemvirorum infelicibus
 174     III,    8,  62|        insultare; quando autem se, si tum non sint, pares hostibus
 175     III,    8,  63|             aedes Apollinis est - iam tum Apollinare appellabant --,
 176     III,    8,  63|            eam rogationem acceperunt. Tum primum sine auctoritate
 177     III,    9,  64|            tribunos plebei feceritis, tum ut ii quos hi sibi collegas
 178     III,    9,  66|               nemo vindex occurrebat, tum vero exsultantibus belli
 179     III,    9,  70|           parte victoria est. Nuntius tum a Quinctio venit victorem
 180      IV,    1,   1|       Quinctio consule apparatum sit. Tum C. Canuleius, pauca in senatu
 181      IV,    1,   2|               imponi paterentur. Quia tum concessum sit de tribunis,
 182      IV,    1,   3|            taeterrimis mortalium, qui tum omnes ex patribus erant,
 183      IV,    1,   6|           nunc in uno inveneris, quae tum populi universi fuit?~ ~
 184      IV,    2,  13|                                       Tum Sp. Maelius ex equestri
 185      IV,    2,  13|       desideraret sed etiam vindicem, tum Quinctius consules immerito
 186      IV,    2,  14|                poenam meritam habere. Tum dictator "Macte virtute"
 187      IV,    3,  17|            iussit. Cum potestas maior tum vir quoque potestati par
 188      IV,    3,  17|          Faliscorum auxilio venerunt. Tum demum castra Etruscorum
 189      IV,    3,  19|                                  Erat tum inter equites tribunus militum
 190      IV,    3,  19|            cuspide ad terram adfixit. Tum exsangui detracta spolia
 191      IV,    4,  24|        integram communicati non sint, tum dictator, ne nequiquam creatus
 192      IV,    4,  29|            castra proelium intulerat. Tum abici passim arma ac dedi
 193      IV,    4,  29|             rebus anno additur, nihil tum ad rem Romanam pertinere
 194      IV,    4,  29| Carthaginienses, tanti hostes futuri, tum primum per seditiones Siculorum
 195      IV,    5, 31b|             sicut legatorum ante, ita tum novorum colonorum caede
 196      IV,    5,  32|               auxilio signum daturum; tum ut memor regiae pugnae,
 197      IV,    5,  33|           Romanos parumper exterruit. Tum dictator, magistro equitum
 198      IV,    5,  33|        magistro equitum equitibusque, tum ex montibus Quinctio accito,
 199      IV,    5,  34|             lato satis ad hoc amne et tum aliquanto, ut a veteribus
 200      IV,    5,  42|              vestem cum eo mutaturos, tum Hortensius "Non videbit"
 201      IV,    5, 44a|               tribunorum, fieret; nec tum agrum plebi, sed sibi invidiam
 202      IV,    6, 44b|           Campanis Cumae, quam Graeci tum urbem tenebant, capiuntur.
 203      IV,    6,  45|              milia gravis aeris, quae tum divitiae habebantur, ex
 204      IV,    6,  45|        rettulissent dubia, quibus nec tum bellum parari nec diuturnam
 205      IV,    6,  45|            castra in Algido posuisse. Tum Labicanis bellum indictum;
 206      IV,    6,  46|            ante experta civitas erat, tum eventu eius belli, quod
 207      IV,    6,  48|             quam cum universo ordini, tum primoribus se patrum concilient.
 208      IV,    6,  48|         curiae tribuni appellarentur. Tum silentio facto ii qui praeparati
 209      IV,    6,  49|              disceptationem trahebat. Tum vero secundum tam saevum
 210      IV,    6,  53|         patres invidiae Menenio fuit, tum ceteris tribunis, iam ante
 211      IV,    6,  53|           redigere quaestores iussit, tum praedicans participem praedae
 212      IV,    6,  55|            Nequiquam enim temptati ut tum denique desisterent impediendo
 213      IV,    6,  55|              consulatum insimulabant. Tum dilectus haberi bellumque
 214      IV,    6,  56|           patriciis, cuius eos Icilii tum quoque insimulabant, quod
 215      IV,    6,  56|        communicata res publica esset, tum se animadversuros ne qua
 216      IV,    6,  57|             eripi honorem disservere, tum Ahala Servilius, tribunus
 217      IV,    6,  57|              se implorari paterentur. Tum quoque si res sineret, libenter
 218      IV,    6,  57|            militum comitia edixerunt. Tum vero gravior cura patribus
 219      IV,    6,  57|       dignorum, taedium fecerant, sic tum primoribus patrum splendore
 220      IV,    6,  57|         honore cum ab alias virtutes, tum ob recentem favorem unica
 221      IV,    6,  60|          operatum rei publicae esset, tum quod ultro sibi oblatum
 222       V,    1,   3|                                    Is tum iam non promptus ingenio
 223       V,    1,   3|              vobis finem factum esse, tum, quod secundis potissimum
 224       V,    1,   3|            esse? Quid illos aliud aut tum timuisse creditis aut hodie
 225       V,    1,   5|            quibus boni tribuni plebis tum stipendium extorquere voluerunt,
 226       V,    1,   7|            curam metumque iniecit, ne tum vero sustineri nec in urbe
 227       V,    1,   7|               hostium redituros esse. Tum vero iam superfundenti se
 228       V,    1,   7|         numerus aeris est adsignatus. Tum primum equis suis merere
 229       V,    2,   8|          Veiis melius gesta res, quod tum caput omnium curarum publicarum
 230       V,    2,   9|               eos duci iussuros esse. Tum C. Servilius Ahala tribunus
 231       V,    2,  11|          pariter et qui cooptaverant, tum ex collegio tres, P. Curatius
 232       V,    2,  11|      intellegere nocendi sibi diutius tum potestatem ereptam esse,
 233       V,    2,  13|       Neptunum tribus quam amplissime tum apparari poterat stratis
 234       V,    3,  15|          fatale proderet. Itaque quae tum cecinerit divino spiritu
 235       V,    3,  15|               aqua Albana abundasset, tum si eam Romanus rite emisisset
 236       V,    3,  16|       dissipatamque rivis exstingues; tum tu insiste audax hostium
 237       V,    3,  18|         magistratu virum, ceterum iam tum exactae aetatis; omnesque
 238       V,    3,  21|            multitudo replevit castra. Tum dictator auspicato egressus
 239       V,    3,  21|         stationibus Romanus movisset, tum velut repentino icti furore
 240       V,    3,  22|               a Veiis essent, amoliri tum deum dona ipsosque deos,
 241       V,    4,  23|            clarior quam gratior fuit. Tum Iunoni reginae templum in
 242       V,    5,  33|            frugum maximeque vini nova tum voluptate captam Alpes transisse
 243       V,    5,  34|           virtute fortunaque cum sua, tum publica praepollens, quod
 244       V,    5,  34|            arcere advenientes posset. Tum Segoveso sortibus dati Hercynei
 245       V,    5, 35a|        Appenninum tamen sese tenuere. Tum Senones, recentissimi advenarum,
 246       V,    6,  39|              mos eis est, coacervare; tum demum postquam nihil usquam
 247       V,    6,  39|                 rati se] invasuros; - tum in noctem dilatum consilium
 248       V,    6,  40|          speciesque miserabilis erat, tum muliebris fletus et concursatio
 249       V,    6,  40|           urbe excedebat, salvo etiam tum discrimine divinarum humanarumque
 250       V,    6,  41|               certaverant proelio nec tum impetu aut vi capiebant
 251       V,    6,  41|         dicitur Gallo barbam suam, ut tum omnibus promissa erat, permulcenti
 252       V,    6,  47|         honorem unius viri conferret. Tum vigiles eius loci qua fefellerat
 253       V,    6,  48|              tumulos castra habentes, tum ab incendiis torrido et
 254       V,    6,  48|             ut obsidionem relinquant. Tum senatus habitus tribunisque
 255       V,    7,  50|             per senatum agi poterant, tum demum agitantibus tribunis
 256       V,    7,  53|              sit audieritis - etiamsi tum migrandum fuisset incolumi
 257       V,    7,  53|     relinquendas non censerem. Quippe tum causa nobis in urbem captam
 258       V,    7,  55|           Camillus cum alia oratione, tum ea quae ad religiones pertinebat
 259      VI,    1,   1|        intervallo loci vix cernuntur, tum quid rarae per eadem tempora
 260      VI,    1,   1|        multitudinis animos suppressa. Tum de diebus religiosis agitari
 261      VI,    1,   3|             armatos quemquam violari. Tum etiam quibus animi in spe
 262      VI,    1,   4|              cum frequentia crescere, tum tota simul exsurgere aedificiis
 263      VI,    1,   5|               in spem Pomptinus ager, tum primum post accisas a Camillo
 264      VI,    2,   9|               Romani auxilii adventus tum Camilli nomen celeberrimum
 265      VI,    3,  12|        stantibus vobis se intulerint, tum micent gladii et veniat
 266      VI,    3,  12|           aciem conlato pede videris, tum terrorem equestrem occupatis
 267      VI,    3,  13|             hostium animadversum est, tum equitum turmae emissae,
 268      VI,    3,  14|     virtutibus eius viri fortunaque, 'tum vero ego' inquit 'nequiquam
 269      VI,    3,  15|           velut in acie constiterant. tum dictator silentio facto, '
 270      VI,    3,  15|               arcemque servaverim. et tum universis quam potui opem
 271      VI,    3,  17|          atque ideo non habuisse quod tum responderet; cui servo unquam
 272      VI,    3,  19|            publica detrimenti capiat. tum tribuni consulari potestate
 273      VI,    3,  19|        auctoritati se dediderant - hi tum omnes quid opus facto sit
 274      VI,    3,  19|          dimicationis fore appareret, tum M. Menenius et Q. Publilius
 275      VI,    4,  21|       coloniae deducendae creaverunt. tum, ut bellum iuberent, latum
 276      VI,    4,  23|          ferox cum aetate et ingenio, tum multitudinis ex incertissimo
 277      VI,    4,  23|               Camillo cum vitae satis tum gloriae esse; quid attinere
 278      VI,    4,  25|             esset; et cum in exercitu tum Romae constans omnium fama
 279      VI,    4,  25|             collegae levavit infamiam tum sibi gloriam ingentem peperit.
 280      VI,    4,  26|        extemplo patres vocari eos iam tum hospitaliter magis quam
 281      VI,    4,  29|                eae quoque expugnatae. tum ad caput belli Praeneste
 282      VI,    5,  33|                               Seditio tum inter Antiates Latinosque
 283      VI,    5,  34|            inter sui corporis homines tum etiam ad plebem, quod haudquaquam
 284      VI,    5,  37|         columen. si eo perventum sit, tum populum Romanum vere exactos
 285      VI,    5,  38|               primae tribus dicerent, tum Camillus 'quando quidem'
 286      VI,    5,  38|            nihilo segnius peragerent, tum percitus ira Camillus lictores
 287      VI,    5,  38|           ipsius viri facit ingenium, tum quod ei suffectus est extemplo
 288      VI,    5,  42|              caesum torque spoliavit, tum pugnatam. pluribus auctoribus
 289      VI,    5,  42|               cum fuga [se] longinqua tum quod passim eos simul pavor
 290     VII,    1,   2|              exposcendae causa tertio tum post conditam urbem lectisternium
 291     VII,    1,   2|              scilicet - id quod omnes tum erant - suorum carminum
 292     VII,    1,   6|               perpetuam esse vellent. Tum M. Curtium, iuvenem bello
 293     VII,    2,   9|               satis discerni poterat. Tum eximia corporis magnitudine
 294     VII,    2,  10|              periculi petere nollent; tum T. Manlius L. Filius, qui
 295     VII,    2,  10|             ex rupe Tarpeia deiecit." Tum dictator "macte virtute"
 296     VII,    2,  11|           absentibus hortamenta animi tum subiecta oculis simul verecundia
 297     VII,    2,  11|              Egregie cum ab dictatore tum ab consule res gesta est.
 298     VII,    2,  13|          facias; cum vincere cupimus, tum te duce vincere, tibi lauream
 299     VII,    2,  15|            castra Gallorum visi sunt, tum metu ne excluderentur omissa
 300     VII,    2,  15|            plebis auctoribus patribus tum primum ad populum latum
 301     VII,    2, 17a|        insueta turbaverunt specie. Et tum quidem velut lymphati et
 302     VII,    2, 17a|           iocis cum apparatum hostium tum suum increpantes pavorem.
 303     VII,    3,  20|                                       Tum primum Caerites, tamquam
 304     VII,    3,  21|           gravem cum alia moderatione tum impendio magis publico quam
 305     VII,    3, 22a|             alieno fecisse, quia ambo tum forte patricii consules
 306     VII,    3, 22a|               fastigium non aequabat, tum per eundem, qui ad dictaturam
 307     VII,    4,  23|          vidit et cum loci altitudine tum vallo etiam tegi Romanos,
 308     VII,    4,  23|            opportuniores quod intenti tum maxime operi essent, truci
 309     VII,    5,  31|           potestatis alienae faceret. Tum iam fides agi visa deditos
 310     VII,    5,  32|           fretos ire in aciem debere, tum etiam intueri cuius ductu
 311     VII,    5,  33|             partem inclinarent acies. Tum consul trepidationem iniciendam
 312     VII,    5,  33|               concitant se in hostem. Tum primum referri pedem atque
 313     VII,    5,  33|      inclinari rem in fugam apparuit; tum capi, occidi Samnis; nec
 314     VII,    5,  34|              gerendae rei eripuerant, tum propinquitas loci atque
 315     VII,    5,  34|             se valloque circumdarent. Tum centurionibus ad se vocatis: "
 316     VII,    5,  34|     circumdati vallo potuerimus esse. Tum vero nos similes istorum
 317     VII,    5,  35|       sententiam meam vobis peregero, tum quibus eadem placebunt in
 318     VII,    6, 37b|               sedendo ad Suessulam et tum certaminis mora haud procul
 319     VII,    6, 37b|              ad consulem deferrentur. Tum in castra hostium reditum
 320     VII,    6,  38|           excursiones arcerentur. Iam tum minime salubris militari
 321     VII,    6,  40|               obviae ab urbe veniant. Tum Volscorum legiones, quia
 322     VII,    6,  40|      constitisti, si dimicandum erit, tum tu in novissimos te recipito;
 323     VII,    6,  41|              senatu non impetraretur, tum Salonius obtestatus patres
 324    VIII,    1,   1|           inter caesa hostium corpora tum in castris inventa est.
 325    VIII,    1,   3|               quae vellent. praetores tum duos Latium habebat, L.
 326    VIII,    1,   4|             Cum aliud alii censerent, tum Annius: 'quamquam ipse ego
 327    VIII,    1,   6|        tacitae religioni congruerunt, tum adhibitis legatis tribunisque
 328    VIII,    1,   7|             vir cum genere inter suos tum factis clarus. is ubi Romanos
 329    VIII,    1,  8a|              ingenita caritas liberum tum specimen istud virtutis
 330    VIII,    2,  8b|        ordinum principes recipiebant. tum principum pugna erat; hastati
 331    VIII,    2,   9|               religione animis, velut tum primum signo dato coorti
 332    VIII,    2,  10|       perventumque ad extremam aciem, tum consul triariis 'consurgite
 333    VIII,    2,  10|            factum videri; ni moritur, tum signum septem pedes altum
 334    VIII,    2,  11|          Capuam esse Romanosque nihil tum minus quam proelium exspectantes
 335    VIII,    2,  12|              L. Papirium Crassum, qui tum forte erat praetor, dixit;
 336    VIII,    2,  12|               dici iussit, Aemilius, [tum] cuius fasces erant, collegam
 337    VIII,    3,  18|            ordinis fides indici data. tum patefactum muliebri fraude
 338    VIII,    4,  19|            oboedienter futuros. missi tum ab senatu legati denuntiatumque
 339    VIII,    4,  20|         iussit quoad consul redisset, tum verberatum necari: aedes
 340    VIII,    4,  21|        atrocius mitiusve suadentibus, tum incertiora omnia unus ex
 341    VIII,    4,  21|               malam, haud diuturnam.' tum vero minari nec id ambigue
 342    VIII,    4,  22|              civitas cum suis viribus tum Samnitium infidae adversus
 343    VIII,    5,  24|     substititque dubius an transiret. tum Sotimus, minister ex regiis
 344    VIII,    5,  25|          parabant; et alia nova nihil tum animo tale agitantibus accesserunt
 345    VIII,    5,  26|             quibus dignius credi est, tum foedus Neapolitanum + eo
 346    VIII,    5,  28|         indignitate iniuriae accensa, tum suae condicionis liberumque
 347    VIII,    5,  30|         senatu se ex curia proripuit, tum vero non Samnitium magis
 348    VIII,    5,  32|               ad contionem advocavit. tum silentio facto praeco Q.
 349    VIII,    5,  32|            loco ad tribunal accessit, tum dictator 'quaero' inquit '
 350    VIII,    5,  33|               incepto immitis animus, tum pater M. Fabius 'quando
 351    VIII,    5,  35|            iram deprecari dictatoris. tum dictator silentio facto '
 352    VIII,    6,  38|            iam copiis Samnis urgebat. tum dictator, postquam sine
 353    VIII,    6,  38|               militum vociferabantur. tum magistro equitum accito '
 354    VIII,    6,  39|             satis potentes caeduntur. tum deleto prope equitatu hostium
 355    VIII,    6,  39|              fluctuantem aciem vidit, tum appellare, tum adhortari
 356    VIII,    6,  39|           aciem vidit, tum appellare, tum adhortari milites, tribunos
 357    VIII,    6,  39|           sunt, ut haud secus quam si tum integri e castris signum
 358      IX,    1,   4|            uti provocarent ad pugnam. Tum Pontius debellatum esse
 359      IX,    1,   4|             possent, L. Lentulus, qui tum princeps legatorum virtute
 360      IX,    1,   5|           atque in custodiam abducti. Tum a consulibus abire lictores
 361      IX,    1,   6|             seminudi sub iugum missi; tum ut quisque gradu proximus
 362      IX,    1,   6|              ita ignominiae obiectus; tum deinceps singulae legiones.
 363      IX,    1,   6|             velut ab inferis extracti tum primum lucem aspicere visi
 364      IX,    1,  7a|              clarus genere factisque, tum etiam aetate verendus, longe
 365      IX,    2,   9|                                       Tum Postumius "interea dedite"
 366      IX,    2,  10|          patres conscriptos cum causa tum auctor, nec ceteros solum
 367      IX,    2,  10|               ut iusta fiat deditio?" tum ubi in coetum Samnitium
 368      IX,    2,  11|                                       Tum Pontius "nec ego istam deditionem
 369      IX,    2,  11|        conloquium est ventum habeant; tum bellum et fortia consilia
 370      IX,    2,  11|             fortia consilia placeant, tum sponsio et pax repudietur.
 371      IX,    3,  13|             commeatibus absumpsisset. Tum quoque profectos inde ad
 372      IX,    4,  17|      Alexandro erat animi ingeniique, tum disciplina militaris, iam
 373      IX,    4,  18|             Macedonum armis, cernente tum maxime prope fumantes Thebarum
 374      IX,    5,  21|      certamine intra moenia compulit; tum totam aciem in Samnites
 375      IX,    5,  22|              evectus summovit hostem. Tum in minime pertinaci genere
 376      IX,    5,  26|            simul magistratu abissent. Tum enimvero Maenius, iam famae
 377      IX,    6,  29|         essent cum propinquitate agri tum multitudine hominum. Itaque
 378      IX,    6,  31|       difficilia hosti quaesita ipsos tum sua fraude impediebant.
 379      IX,    7,  35|               praeda ingenti potitur. Tum de persequendo hoste agitari
 380      IX,    7,  36|              Silva erat Ciminia magis tum invia atque horrenda quam
 381      IX,    7,  36|            nondum memoria aboleverat. Tum ex iis qui aderant, consulis
 382      IX,    7,  36|         noverat. Habeo auctores volgo tum Romanos pueros, sicut nunc
 383      IX,    8,  38|            Papirius diceretur, in quo tum summa rei bellicae ponebatur,
 384      IX,    8,  40|           clamore intulissent gradum, tum fuga ab Samnitibus coepta.
 385      IX,    8,  41|           itineribus ad Mevaniam, ubi tum copiae Umbrorum erant, perrexit.
 386      IX,    8,  43|        conspexit et hostes respexere, tum passim fuga coepta Samnitium
 387      IX,    8,  43|            voce omnes pacem petebant. Tum trium mensum frumento imperato
 388      IX,    8,  44|             multum diei processisset, tum Postumius integris legionibus
 389       X,    1,   3|              Marsis foedus restituit. Tum in Etruscos versum bellum;
 390       X,    1,   3|               cognomen suum aequavit, tum maxime bellicis laudibus,
 391       X,    1,   5|               nuper clade stimulabat, tum concitatior accidens clamor
 392       X,    1,   7|        legionibus Romanis devovisset: tum P. Decium consulem purum
 393       X,    1,   8|             plebeios videmus; nec aut tum patriciis ulla iniuria facta
 394       X,    2,  9b|        diligentius sanctam. Tertio ea tum post reges exactos lata
 395       X,    2,  9b|              factum" adiecit. Id, qui tum pudor hominum erat, visum,
 396       X,    2,  11|              Romae cum desiderio viri tum incommoditate temporis tristis
 397       X,    2,  11|      dictatorem dici iussurus fuerat. Tum extemplo in Etruriam ad
 398       X,    2,  11|      tempestatibus fuerat, talis domi tum in annonae dispensatione
 399       X,    2,  13|            haud dubie Fabium dicebat. Tum demum consensu civitatis
 400       X,    2,  15|             consularia loca, cum suis tum totius nobilitatis viribus
 401       X,    2,  15|    maiestatemque pristinam cum honori tum patriciis gentibus redderet.
 402       X,    2,  16|            feroces cum suopte ingenio tum adversus Romanum populum,
 403       X,    2,  19|               in Samnio rem gesturum. Tum militum clamor ortus, ut
 404       X,    2,  19|         velitis clamore significate." tum vero tantus est clamor exortus
 405       X,    3,  21|         supplicatioque perlaeta fuit. Tum de praesidio regionis depopulatae
 406       X,    3,  21|          belli Etrusci disseruit: iam tum, cum ipse ibi cum collega
 407       X,    3,  21|         declaratum iri qui haud dubie tum primus omnium ductor habeatur,
 408       X,    3,  22|             meritis P. Deci laudibus, tum quae ex concordia consultum
 409       X,    3,  25|               et ipsi Appio fecerunt; tum pro se quisque alii aliis
 410       X,    3,  26|        acceptam, quod cum saepe alias tum eo anno Gallici tumultus
 411       X,    3,  27|               cervam Galli confixere. Tum ex antesignanis Romanus
 412       X,    3,  29|             dubiam lassitudinem esse, tum collectis omnibus subsidiis,
 413       X,    3,  29|               facta conferti stabant. Tum Fabius audita morte collegae
 414       X,    4,  31|       Perusinis auctoribus post deduc tum ab consule exercitum rebellatum
 415       X,    4,  35|        insignis accepta clades foret; tum quoque sollicita nox fuit
 416       X,    4,  35|         primorum ordinum approbavere. Tum pudore victus miles segniter
 417       X,    4,  36|          vestigio quisquam movebatur. Tum consul Romanus, ut rem excitaret,
 418       X,    4,  36|               castris in hostem fuit. Tum alii alios hortari ut repeterent
 419       X,    4,  36|        armatorum sarcinis circumdant. Tum vero eos a fronte urgere
 420       X,    5,  38|        abisset caput Iovi sacraretur. Tum exercitus omnis Aquiloniam
 421       X,    5,  38|              religione animum posset, tum in loco circa omni contecto
 422       X,    5,  39|               foedera, totiens rupta; tum si qua coniectura mentis
 423       X,    5,  41|         Scipio et perculsos sternunt. Tum, iam deorum hominumque victa
 424       X,    5,  42|            paventium fremitu esse; et tum forte certamen ad portam
 425       X,    5,  46|           aerarium inlatae, et militi tum <donum> dari ex praeda et
 426       X,    5,  47|          Romanos spectarunt palmaeque tum primum translato e Graeco
 427     XXI,    1,  11|          muros defensoribus nudasset, tum Hannibal occasionem ratus,
 428     XXI,    1,  12|           fore pollicetur; erat autem tum miles Hannibalis, ceterum
 429     XXI,    2,  17|          consulibus provinciae erant; tum sortiri iussi. Cornelio
 430     XXI,    2,  18|               erat percontatus esset, tum ex Carthaginiensibus unus: "
 431     XXI,    2,  18|             vester aliquando pariat." Tum Romanus sinu ex toga facto, "
 432     XXI,    2,  19|          verbis disceptare, cum ante, tum maxime Sagunto excisa. Nam
 433     XXI,    2,  22|               parte belli vicerant ea tum quoque rem gesturos Romanos
 434     XXI,    2,  22|          temperare oculis nequivisse; tum vidisse post sese serpentem
 435     XXI,    2,  22|             cum fragore caeli nimbum. Tum quae moles ea quidve prodigii
 436     XXI,    3,  25|               rursus silvae intratae, tum postremos adorti cum magna
 437     XXI,    3,  28|               huic copulata est; tres tum elephanti per stabilem ratem
 438     XXI,    3,  30|         liberandumque orbem terrarum. Tum nemini visum id longum,
 439     XXI,    3,  31|             opibus aut fama inferior. Tum discors erat. Regni certamine
 440     XXI,    3,  31|               ingredienti praebet; et tum forte imbribus auctus ingentem
 441     XXI,    4, 32b|               loca Gallorum pervenit. Tum, quamquam fama prius, qua
 442     XXI,    4, 32b|      extentissima potest valle locat. Tum per eosdem Gallos, haud
 443     XXI,    4,  33|              devia adsueti decurrunt. Tum vero simul ab hostibus,
 444     XXI,    4,  35|   Circumpadanos campos, moeniaque eos tum transcendere non Italiae
 445     XXI,    4,  38|                Nec veri simile est ea tum ad Galliam patuisse itinera;
 446     XXI,    5,  44|      Carthaginienses, cum ob patriam, tum ob iram iustissimam pugnaturos.
 447     XXI,    5,  45|            caput pecudis saxo elisit. Tum vero omnes, velut dis auctoribus
 448     XXI,    5,  46|               periculumque intercursu tum primum pubescentis filii
 449     XXI,    6,  49|             Syracusanorum missae, qui tum forte Messanae erat consulem
 450     XXI,    6,  52|               Padumque agri est Galli tum incolebant, in duorum praepotentium
 451     XXI,    6,  52|             ob infida multa facinora, tum, ut alia vetustate obsolevissent,
 452     XXI,    6,  52|      eguissent ope defensos censebat. Tum collega cunctante equitatum
 453     XXI,    6,  54|          tenus aucta nocturno imbri - tum utique egressis rigere omnibus
 454     XXI,    7, 57b|              ex finitimis populis, et tum terror populationum eo plerosque
 455     XXI,    7,  58|             vento parumper consedere. Tum vero ingenti sono caelum
 456    XXII,    1,   3|            hoste ipse quieturus erat, tum vero, postquam res sociorum
 457    XXII,    1,   5|           ferroque salutis spem esse, tum sibi quisque dux adhortatorque
 458    XXII,    1,   6|               nebula aperuisset diem, tum liquida iam luce montes
 459    XXII,    2,   8|               gravior sentiretur, ita tum aegrae et adfectae civitati
 460    XXII,    2,  10|              sunt qui cis Alpes sunt, tum donum duit populus Romanus
 461    XXII,    2,  10|              quoque contingebat cura. Tum lectisternium per triduum
 462    XXII,    2,  10|            sextum Mercurio et Cereri. Tum aedes votae. Veneri Erycinae
 463    XXII,    2,  11|               rebus divinis peractis, tum de bello reque [de] publica
 464    XXII,    2,  12|              futura sibi res esset ac tum demum edocti malis Romani
 465    XXII,    2,  13|             equites erant, multis iam tum inlecti donis promissisque
 466    XXII,    2,  13|            die mansurum eum dixisset, tum demum cognitus est error
 467    XXII,    2,  14|         Massici montis Fabio ducente, tum prope de integro seditio [
 468    XXII,    2,  17|             ut humana apparuit fraus, tum vero insidias rati esse,
 469    XXII,    2,  18|              cum velocitate corporum, tum armorum habitu, campestrem
 470    XXII,    2,  18|              alto ac munito consedit. Tum per Samnium Romam se petere
 471    XXII,    3,  22|          Hispanus, fidus ante Poenis; tum, qualia plerumque sunt barbarorum
 472    XXII,    4,  24|               eo transferunt castra. [tum ut] Itaque exiguum spatii
 473    XXII,    4,  25|               adversa timere diceret, tum M. Metilius tribunus plebis
 474    XXII,    4,  27|             secundis ac favore volgi, tum utique immodice immodesteque
 475    XXII,    4,  29|                                       Tum Fabius, primo clamore paventium
 476    XXII,    4,  30|                tibi cum meam salutem, tum omnium horum. Itaque plebei
 477    XXII,    4,  30|               quemque tenere iubeas". Tum dextrae interiunctae militesque
 478    XXII,    4,  30|             hostesque Poenos erat; ac tum demum sentire cum Romanis
 479    XXII,    5,  31|             consuli Cn. Servilio, qui tum procul in Gallia provincia
 480    XXII,    5,  32|              cum ad templorum ornatum tum ad subsidium fortunae a
 481    XXII,    5,  35|             comitia rogando collegae. Tum experta nobilitas parum
 482    XXII,    6,  38|              Latino venirent milites. Tum, quod nunquam antea factum
 483    XXII,    6,  42|         silentium admirationem fecit. Tum satis comperta solitudine
 484    XXII,    6,  43|           visum procul hostium agmen, tum de insequendo eo consilia
 485    XXII,    6,  43|             castris percommodum fuit, tum salutare praecipue futurum
 486    XXII,    6,  46|             cum magnitudine corporum, tum specie terribilis erat:
 487    XXII,    6,  46|            Numerus omnium peditum qui tum stetere in acie milium fuit
 488    XXII,    6,  48|       oculosque occupaverat certamen, tum arreptis scutis, quae passim
 489    XXII,    6,  49|              equum vires deficiebant. Tum denuntianti cuidam iussisse
 490    XXII,    6,  49|               tumultu abripuit equus. Tum undique effuse fugiunt.
 491    XXII,    7,  51|         pensandum temporis opus esse. Tum Maharbal: "non omnia nimirum
 492    XXII,    7,  52|           praeda diripienda data est. Tum sepeliendi causa conferri
 493    XXII,    7,  53|              patiar; si sciens fallo, tum me, Iuppiter optime maxime,
 494    XXII,    7,  55|             promiscue complorarentur, tum Q. Fabius Maximus censuit
 495    XXII,    7,  55|         conticuerit [recte] tumultus, tum in curiam patres revocandos
 496    XXII,    7,  56|               tumultus discessissent, tum demum litterae a C. Terentio
 497    XXII,    7,  56|               ducis more nundinantem. Tum privatae quoque per domos
 498    XXII,    7, 57a|         clades cum ceteris prodigiis, tum quod duae Vestales eo anno,
 499    XXII,    8,  60|            cavendum populo censerent, tum T. Manlius Torquatus, priscae
 500    XXII,    8,  60|             fessis pugnando hostibus, tum victoria laetis et ipsis
 501    XXII,    8,  60|        invidere eos cum incolumitati, tum gloriae illorum per virtutem
 502    XXII,    8,  61|             Calpurnium et L. Manlium; tum demum ab cognato Scriboni
 503    XXII,    8,  61|              eam diem firma steterat, tum labare coepit nulla profecto
 504   XXIII,    1,   3|                                       Tum vocato ad contionem populo "
 505   XXIII,    1,   3|          clamare et supplicio dignum. Tum Pacuvius: "video quae de
 506   XXIII,    1,   4|              maritimae terrestrisque, tum vero ita obsequio principum
 507   XXIII,    1,   4|        magistratuum, senatus accessit tum, post Cannensem cladem,
 508   XXIII,    1,   8|             sententia depulerat. Huic tum pater iuveni Hannibalem
 509   XXIII,    1,   9|            daret nihil facturum tale. Tum iuvenis "ego quidem" inquit, "
 510   XXIII,    1,  10|               foederis id cogi posse, tum iniectae catenae ducique
 511   XXIII,    1,  10|               detulit tempestas, quae tum in dicione regum erant.
 512   XXIII,    2,  11|            quoque modo supplicaretur; tum: "si ita faxitis, Romani,
 513   XXIII,    2,  11|               interpretata recitavit, tum dixit se oraculo egressum
 514   XXIII,    2,  12|              Carthaginiensium curia." Tum Hanno: "tacuissem hodie,
 515   XXIII,    2,  13|           fortuna aliquid variaverit, tum pacem speratis cum vincemur,
 516   XXIII,    3,  19|          pactionem auribus admiserat, tum demum agi secum est passus
 517   XXIII,    3,  19|              est, in vinculis habiti; tum remissi summa cum fide.
 518   XXIII,    3,  21|               L. Scribonius Libo, qui tum tribunus plebis erat. Et
 519   XXIII,    3,  22|    exposcentibus cunctis rettulisset, tum Sp. Carvilius cum longa
 520   XXIII,    3,  23|            eorum primus creatus erat; tum legit qui aediles, tribuni
 521   XXIII,    3,  23|         plebis, quaestoresve fuerant; tum ex iis qui [non] magistratus
 522   XXIII,    3, 24a|         Postumius tertium absens, qui tum Galliam provinciam obtinebat,
 523   XXIII,    3, 24a|              Sempronius Gracchus, qui tum magister equitum et aedilis
 524   XXIII,    4, 24b|            ubi intravit agmen saltum, tum extremas arborum succisarum
 525   XXIII,    4,  25|           speciem urbi demi iuberent, tum Ti. Sempronius senatum habuit
 526   XXIII,    4,  25|          esset dictatoris, disseruit; tum Marcellus suarum copiarum
 527   XXIII,    4,  26|    supplementum missi ex Africa sunt. Tum refecta tandem spe, castra
 528   XXIII,    4, 30a|               quondam armis virisque, tum iam adeo multis magnisque
 529   XXIII,    5,  31|               ita fama ferebant, quod tum primum duo plebeii consules
 530   XXIII,    5,  32|              moliente Hampsicora, qui tum auctoritate atque opibus
 531   XXIII,    5,  34|       interrogatosque sermo prodidit, tum comitibus eorum seductis
 532   XXIII,    6,  40|             castra posuit. Hampsicora tum forte profectus erat in
 533   XXIII,    6,  43|             postremo ni impetraretur, tum denique querendum frustra
 534   XXIII,    6,  43|             cauta provisaque fuerunt. Tum, ubi sensit hostem adventare,
 535   XXIII,    6,  47|             volnere pugnam extrahere. Tum Campanus Romano "equorum"
 536   XXIII,    6,  49|           praeda aut merces esset, et tum iuventute abundante. Iterum
 537   XXIII,    6,  49|      quadraginta et novem elephantis. Tum vero omnes prope Hispaniae
 538    XXIV,    1,   1|              hostium esse adferebant, tum metu victi consulturos se
 539    XXIV,    1,   3|            per dolum fuerat capta. ea tum arce satis ut videbatur
 540    XXIV,    1,   4|       producto - erat autem quindecim tum ferme annorum - paucis,
 541    XXIV,    2,  7b|            Regillum consules diceret, tum Q. Fabius silentio facto
 542    XXIV,    2,   8|             mari rapitur vento navis, tum viro et gubernatore opus
 543    XXIV,    2,   9|            Fabius consulis filius qui tum aedilis curulis erat, P.
 544    XXIV,    2,  11|         cibariis naves conscenderunt. tum primum est factum ut classis
 545    XXIV,    2,  13|             cum opulentam nobilemque, tum maritimam et in Macedoniam
 546    XXIV,    2,  15|               futuram strenuis viris. tum redintegrata pugna est et
 547    XXIV,    2,  16|          Gracchoque ipsi precarentur, tum Gracchus 'priusquam omnes
 548    XXIV,    3,  18|           Caecilius Metellus quaestor tum forte erat. iusso deinde
 549    XXIV,    3,  20|            cernens castra inde movit, tum quoque intacto agro Tarentino
 550    XXIV,    4,  22|               occupatae urbis partes, tum pars Insulae vel munitissima
 551    XXIV,    4,  23|          regios cum peritos militiae, tum egentes eosdem atque audaces
 552    XXIV,    4,  25|             et caedes inritent. sicut tum extemplo praetores rogationem
 553    XXIV,    4,  26|         quosdam expedientes cernebat; tum omissis pro se precibus,
 554    XXIV,    4,  26|     impleturae urbem tumultu fuerint. tum quoque haud magno aedium
 555    XXIV,    4,  27|             turba Epicyden nominavit, tum inde alius Hippocratem.
 556    XXIV,    4,  27|         agerent missos. ad Murgantiam tum classem navium centum Romanus
 557    XXIV,    4,  30|       adsuetis magna ex parte sibi et tum fama caedis commilitonum
 558    XXIV,    4,  31|               haberent simul obsides, tum cognatos quoque eorum atque
 559    XXIV,    4,  32|          tyranni ante satellitibus et tum corruptoribus exercitus.
 560    XXIV,    4,  33|            manu res Syracusana esset, tum reverterentur. si bello
 561    XXIV,    5,  37|             loco inexpugnabilis erat, tum praesidium in arce validum
 562    XXIV,    5,  37|               Siculorum reponeret; et tum intenderant eum ad cavendi
 563    XXIV,    5,  37|          libertatis suae quaesituros. tum Pinarius: at illi si ad
 564    XXIV,    5,  38|               cum toga signum dedero, tum mihi undique clamore sublato
 565    XXIV,    5,  39|           ultra vim ultimam dilaturi, tum praefectus toga signum,
 566    XXIV,    5,  39|           deorum sedem violatam esse, tum vero qui etiam ante dubii
 567    XXIV,    6,  43|               praetores fiunt duo qui tum aediles curules erant, P.
 568    XXIV,    6,  44|            duas quibus Q. Fabius, qui tum consul erat, praetor praefuerat.
 569    XXIV,    6,  44|       descenderet ex equo inclamavit, tum demum desiliens 'experiri'
 570    XXIV,    6,  45|    traxissetque ad defectionem Arpos; tum, quia res Romana contra
 571    XXIV,    6,  45|              tempus; perpetrato bello tum consultandum utrum prior
 572    XXIV,    6,  45|              magnum pondus quod secum tum attulerat ei servari iussum.
 573    XXIV,    6,  47|                                       tum demum hostes excitati sunt
 574    XXIV,    6,  48|          disciplinae animum advertit. tum primum ut pro bonis ac fidelibus
 575    XXIV,    6,  49|              iuvenem ea indole ut iam tum appareret maius regnum opulentiusque
 576    XXIV,    6,  49|              castris neminem antequam tum Celtiberos Romani habuerunt.~ ~
 577     XXV,    1,   1|          inter ceteros est captus, et tum temerariae pugnae auctor
 578     XXV,    1,   2|         provincia in praetura fuerat. tum praetores creati Cn. Fulvius
 579     XXV,    2,  7b|            animi et minime otium, quo tum diutino senescere videbatur,
 580     XXV,    2,   8|         animos inritavit cum publice, tum etiam singulos privatim
 581     XXV,    2,   9|          Hannibali sese coniunxerunt. tum duo milia Gallorum Poenus
 582     XXV,    2,  10|              et Gallica arma cognita [tum] dubitationem exemerunt,
 583     XXV,    2,  10|   conticiscebatque paulatim tumultus, tum Hannibal Tarentinos sine
 584     XXV,    2,  11|        longius pulsos persequerentur. tum signo dato coorti undique
 585     XXV,    3,  12|             ipsam cladem agnoscebant. tum alterum carmen recitatum,
 586     XXV,    4,  18|         comiterque curatus fuerat. is tum Badius progressus ante stationes
 587     XXV,    4,  18|             abibat. enimvero ferocius tum Campanus increpare mollitiam
 588     XXV,    4,  20|               esset. cum saepe alias, tum paucis diebus ante expertus
 589     XXV,    5, 22b|   molientemque ad oppugnandam Capuam. tum ambo circumsederunt urbem
 590     XXV,    5,  23|              nec abnuit Marcellus iam tum Aetolorum, quibus socii
 591     XXV,    5,  24|           recentissimae memoriae rex, tum ante omnia quae virtus ei
 592     XXV,    5,  26|               aegri validos cum metu, tum tabe ac pestifero odore
 593     XXV,    6, 27b|                si pergerent iidem qui tum tenebant ab ortu solis flare
 594     XXV,    6,  28|             atque Epicyde, audierint, tum bellum movisse et obsidere
 595     XXV,    6,  29|            promptu erant diripuerunt. tum, ne sine ducibus essent,
 596     XXV,    6,  30|        ordinem rei, Achradinam redit. tum Moericus, ut ab suspicione
 597     XXV,    6,  31|          quantum vix capta Carthagine tum fuisset cum qua viribus
 598     XXV,    6,  33|          gererent, et cum quies ipsa, tum reditus domum fructusque
 599     XXV,    6,  34|             Romana fecit amicitia. is tum cum equitatu Numidarum et
 600     XXV,    6,  37|          imperia milites cum impigre, tum haudquaquam abiecto animo
 601     XXV,    6,  38|            est, unus consulere. et ne tum quidem, ubi quonam modo
 602     XXV,    6,  38|               impetus castra ceperit. tum inter torpidos somno paventesque
 603    XXVI,    1,   1|            priusquam expugnassent. ea tum cura maxime intentos habebat
 604    XXVI,    1,   3|          pecuniae iudicasset privato. tum Sempronius perduellionis
 605    XXVI,    1,   3|        Fulvius frater posset, florens tum et fama rerum gestarum et
 606    XXVI,    1,   5|          signa pervenerat Hispanorum, tum undique in eum tragulae
 607    XXVI,    2,  10|             transfugas Numidarum, qui tum in Aventino ad mille et
 608    XXVI,    2,  11|           habebant. iis omnibus donis tum spoliatum templum; aeris
 609    XXVI,    2,  15|             erant sumptum supplicium. tum litterae lectae senatusque
 610    XXVI,    2,  15|             senatus consulto diceret, tum Vibellius 'quando quidem'
 611    XXVI,    2,  16|               fieri Flaccum iussisse; tum Tauream illa quae ante memorata
 612    XXVI,    3,  17|            silentio fallendum aptior, tum ad evadendum per artas semitas
 613    XXVI,    3,  17|          quicquam rei seriae esse. ne tum quidem suspecta fraus cum
 614    XXVI,    3,  17|            castra conspexerunt Romani tum demum Claudius Punicam fraudem
 615    XXVI,    3,  19|          diceret cum maiestas inesset tum fides.~ ~20.
 616    XXVI,    4,  22|               consules dicturos esse, tum Torquatus 'neque ego vestros'
 617    XXVI,    4,  22|               ducem Hannibalem esse.' tum centuria et auctoritate
 618    XXVI,    4,  22|                M. Claudium, fulgentem tum Sicilia domita, et M. Valerium
 619    XXVI,    4,  24|         Romano imperatore Scopas, qui tum praetor gentis erat, et
 620    XXVI,    5,  27|        privata aedificia - neque enim tum basilicae erant - comprehensae
 621    XXVI,    5,  28|               cui praefuerat, consul: tum de provinciis communis relatio
 622    XXVI,    5,  29|       Romanorum imperatorum prosperis tum maxime bellicis rebus caderet.~ ~
 623    XXVI,    5,  30|        Epicyden tyrannos cum ob alia, tum propter defectionem ab Romanis
 624    XXVI,    5,  31|            Reductis in curiam legatis tum consul 'non adeo maiestatis'
 625    XXVI,    5,  31|              aut dedi, cum belli iure tum ex cuiusque merito satis
 626    XXVI,    6,  36|            occupasset hominum mentes, tum Laevinus consul: magistratus
 627    XXVI,    6,  37|              amissum damno et dolori, tum arx cum praesidio retenta
 628    XXVI,    6,  38|         carpere exercitum quod minime tum expediebat poterat, nec
 629    XXVI,    6,  38|          foedum consilium cum incepto tum etiam exitu fuit. neque
 630    XXVI,    6,  38|           multum ac diu cunctatus, et tum quoque magis inopia consilii
 631    XXVI,    6,  38|              ille, cum ab re aversus, tum aemulo potentatus inimicus,
 632    XXVI,    7,  39|        Sapriportem obvius fuit. velis tum forte improvidus futuri
 633    XXVI,    7,  39|            navium classem habebat; et tum forte sub idem tempus et
 634    XXVI,    7,  40|         relinquere Laevinus in insula tum primum nova pace coalescente
 635    XXVI,    7,  41|               ita publica cum fortuna tum virtus desperare de summa
 636    XXVI,    7,  42|           ipsam opulentam suis opibus tum hostium omni bellico apparatu
 637    XXVI,    7,  42|             ad traiciendum in Africam tum super portum satis amplum
 638    XXVI,    7,  43|     pulcherrima opulentissimaque urbe tum opportunissima portu egregio
 639    XXVI,    7,  43|              cum magna ipsi habebimus tum dempserimus hostibus multo
 640    XXVI,    8,  46|               obvius fuit parcebatur: tum signo dato caedibus finis
 641    XXVI,    8,  48|             coronis muralibus donare. Tum reliquos prout cuiusque
 642    XXVI,    8,  49|                                       Tum obsides civitatium Hispaniae
 643    XXVI,    8,  49|       defuturum iis profecto diceret, tum rursus mulier: "Haud magni
 644    XXVI,    8,  49|             eam pro parente colebant. Tum Scipio: "Meae populique
 645    XXVI,    8,  50|            vincentem omnia cum armis, tum benignitate ac beneficiis.~
 646   XXVII,    1,   2|          luctus ingens ex praeterito, tum timor in futurum erat: consul
 647   XXVII,    1,   4|            iniecerant ne aut consulem tum maxime res agentem a bello
 648   XXVII,    2,  5b|                Valerium Messallam qui tum classi praeesset dictatorem
 649   XXVII,    2,  5b|               si ne is quidem vellet, tum tribuni ad plebem ferrent.
 650   XXVII,    2,  5b|             scivit ut Q. Fulvius, qui tum ad Capuam erat, dictator
 651   XXVII,    2,   7|           provinciam exercitumque qui tum Arimini erat acciperet.
 652   XXVII,    3,   9|               in conciliis.~ Triginta tum coloniae populi Romani erant;
 653   XXVII,    3,   9|    consulerent igitur de integro; nam tum quidem quae temere agitassent,
 654   XXVII,    3,  10|             harum coloniarum subsidio tum imperium populi Romani stetit,
 655   XXVII,    3,  11|    lecturumque Q. Fabium Maximum quem tum principem Romanae civitatis
 656   XXVII,    3,  14|              in tanta corpora ictu et tum conferta turba; sed ut non
 657   XXVII,    3,  14|              etiam integros avertere. tum iam non unus manipulus,
 658   XXVII,    3,  14|              trepidantesque avertunt. tum in fugientes equitatum immittit
 659   XXVII,    4, 15b|             agmine signa inferrentur. tum clamore sublato sub ortum
 660   XXVII,    4,  16|              videretur exstinguendam. tum ab caede ad diripiendam
 661   XXVII,    4,  17|               successus rerum augebat tum quod priusquam iungerentur
 662   XXVII,    4,  19|          ingenti consensu appellavit. tum Scipio silentio per praeconem
 663   XXVII,    4,  19|         lacrimis cupere vero diceret, tum puero anulum aureum tunicam
 664   XXVII,    4, 20a|               eius cum transitionibus tum adverso proelio imminutum
 665   XXVII,    5,  21|              Quinctius Crispinus, qui tum praetor erat. postero die
 666   XXVII,    5,  22|          exercitus - tertius Venusiae tum erat, cui Marcellus praefuerat -
 667   XXVII,    5,  24|              locis idoneis disposuit; tum in forum citatis senatoribus
 668   XXVII,    5,  25|             aedes eae dedicatae sunt. tum demum ad exercitum quem
 669   XXVII,    5,  27|              castris conlata diceret; tum quoque vallo egrediens signum
 670   XXVII,    5,  27|            tergo intercluderent viam; tum undique omnes exorti, et
 671   XXVII,    5,  27|               equo moribundum videre, tum et ipsi - perpauci autem
 672   XXVII,    5,  27|             alioqui miserabilis fuit, tum quod nec pro aetate - iam
 673   XXVII,    7, 33b|      magistrum equitum C. Servilium - tum aedilis curulis erat - dixit.
 674   XXVII,    7, 33b|              in quinquennium voverat; tum dictator et fecit ludos
 675   XXVII,    7, 33b|         ingenia imperatorum fuissent, tum eo ipso anno consules nimia
 676   XXVII,    7,  34|              muneribus coegerunt; sed tum quoque aut verbo adsentiebatur
 677   XXVII,    7,  36|           vere Alpes traiecturum, nec tum eum quicquam aliud morari
 678   XXVII,    7,  37|          Iunonis reginae portabantur; tum septem et viginti virgines,
 679   XXVII,    7,  39|          antea invia fuerant ducebat, tum etiam duodecim annorum adsuetudine
 680   XXVII,    7,  41|         viribus in aciem descendebat. tum consul ingenio hostis usus,
 681   XXVII,    8,  43|           captivis percontatio facta, tum Claudius non id tempus esse
 682   XXVII,    8,  46|              artibus belli fuerat; is tum in consilio aderat. multorum
 683   XXVII,    8,  49|               saepe alias memorabilis tum illa praecipue pugna. ille
 684   XXVII,    8,  49|         praeda alia cum omnis generis tum auri etiam argentique; civium
 685  XXVIII,    1,   2|           dicta adfirmantes venerunt; tum sarcinis in medium coniectis
 686  XXVIII,    1,   2|          densatis excepissent scutis, tum pes cum pede conlatus et
 687  XXVIII,    1,   2|             pergit. Poenus cum castra tum forte in Baetica ad sociorum
 688  XXVIII,    2,   5|               cum ab Romana societate tum post Attali adventum finitimosque
 689  XXVIII,    2,   6|               infesta statio accepit, tum et oppidum, alia parte clausum
 690  XXVIII,    2,   7|              specula elati; et impari tum maritimis viribus haud facilis
 691  XXVIII,    2,   7|               eiusdem Philippi bello. tum ab Torone, sicut paulo ante
 692  XXVIII,    2,   9|    consociatus triumphus cum utrique, tum magis ei qui quantum merito
 693  XXVIII,    3,  10|                Caecilius, is ipse qui tum erat magister equitum. inde
 694  XXVIII,    3,  10|                Mamilius Turrinus, qui tum aedilis plebis erat. comitiis
 695  XXVIII,    3,  12|          tanto alendo exercitui erat; tum magnam partem iuventutis
 696  XXVIII,    3,  12|           Caesaris perdomita est. ibi tum Hasdrubal Gisgonis, maximus
 697  XXVIII,    3,  15|           haudquaquam par pugna erat, tum quod turba Baliarium tironumque
 698  XXVIII,    3,  16|             ultimam senectam fidei ne tum quidem eum sine probabili
 699  XXVIII,    3, 17a|           barbarus laetus et quia res tum prosperae ubique Romanis,
 700  XXVIII,    4,  19|               parte Laelius institit. tum victa oppidanorum vis deiectisque
 701  XXVIII,    4,  20|                  Transfugae Afri, qui tum inter auxilia Romana erant,
 702  XXVIII,    4,  20|          urbem iam captam ab Romanis. tum vero apparuit ab ira et
 703  XXVIII,    5,  23|        hostium iratorum <in morem> ac tum maxime dimicantium iure
 704  XXVIII,    5,  24|           autem eorum mentes sunt non tum primum cum de vita imperatoris
 705  XXVIII,    5,  25|    evanesceretque temere ortus rumor, tum primi auctores requiri coepti;
 706  XXVIII,    5,  26|              ab tergo circumfuderunt. tum omnis ferocia concidit et,
 707  XXVIII,    5,  27|                                       Tum silentio per praeconem facto
 708  XXVIII,    6,  32|          noxiis innoxiisque stipendii tum voltu ac sermone in omnes
 709  XXVIII,    6,  32|              errorem nuper sanaverit. tum se haud secus quam viscera
 710  XXVIII,    7,  35|              dextra fidem sancire; ea tum itineris tam longi ac tam
 711  XXVIII,    7,  37|            ferme a continenti - Poeni tum eam incolebant - traiecit.
 712  XXVIII,    7,  37|          fundis ut nunc plurimum, ita tum solo eo telo utebantur,
 713  XXVIII,    7,  38|        comitia habita. creati duo qui tum aediles plebis erant, Sp.
 714  XXVIII,    8, 38b|            retinebat, Bruttii Crasso. tum praetoriae provinciae in
 715  XXVIII,    8,  39|                                       Tum Saguntinorum legatos in
 716  XXVIII,    8,  39|               quam vobis perierunt.~ 'Tum vero ad hoc retracti ex
 717  XXVIII,    8,  39|          Hispanos comiter acciperent. tum de re publica, de exercitibus
 718  XXVIII,    8,  41|            prior cum maior clariorque tum causa etiam insequentis
 719  XXVIII,    8,  41|         Hannibal ire ad urbem perget, tum demum te consulem ex Africa,
 720  XXVIII,    8,  42|              maiestatem imperii, quae tum in tuo capite periclitabantur,
 721  XXVIII,    8,  43|              ad tempus parata Fabius, tum auctoritate et inveteratae
 722  XXVIII,    8,  43|             populus Romanus, quid ita tum nemo aetatem meam, vim hostium,
 723  XXVIII,    8,  44|                et priore Punico bello tum cum de Sicilia certaretur
 724  XXVIII,    8,  45|               publica esset facturum, tum Fulvius: 'non ego ignarus
 725    XXIX,    1,   1|             neque armati servarentur. tum ex totius Siciliae iuniorum
 726    XXIX,    1,   1|            arma equosque ostenderunt. tum Scipio renuntiari sibi dixit
 727    XXIX,    1,   1|            essent, malle eos sibi iam tum fateri quam postmodo querentes
 728    XXIX,    1,   1|        liberum esset, nolle militare, tum Scipio ei: 'quoniam igitur,
 729    XXIX,    1,   1|        disciplina institutos credebat tum etiam ab longa Syracusarum
 730    XXIX,    1,   2|             obruti telis occubuerunt, tum fuga passim coepta. plures
 731    XXIX,    1,   3|                                       Tum a Mandonio evocati in concilium
 732    XXIX,    2,   5|             accesserunt. in iis locis tum forte Mago tenebat classem;
 733    XXIX,    2,   8|               asportabant extulerant, tum quoque alio genere cladis
 734    XXIX,    2,   9|         corpora tribunorum vidissent, tum vero in multo impotentiorem
 735    XXIX,    2,   9|               modum mulcatis faciunt. tum ipsum ab suis interceptum
 736    XXIX,    3,  11|               Romam deam devexissent, tum curarent ut eam qui vir
 737    XXIX,    3, 16a|              primam praesentem ii qui tum essent, duas tertii et quinti
 738    XXIX,    4,  21|          omnes seu ante Scipionis seu tum praetoris iussu traditi
 739    XXIX,    4,  21|            piaculare sacrum fecerunt. tum vocatos ad contionem milites
 740    XXIX,    4,  22|              navalis pugnae ostendit; tum circa armamentaria et horrea
 741    XXIX,    5,  25|          quadraginta in navibus esse, tum edixit militibus ut silentium
 742    XXIX,    5,  25|           Porcio Catone - quaestor is tum erat - onerariis futurum
 743    XXIX,    5,  26|         fuerant quot onerariis Scipio tum traiciebat; nam praeter
 744    XXIX,    5,  26|             quod in Italia bellabatur tum ingentes strages tot exercituum
 745    XXIX,    6,  28|             conciret fuerat. eo maior tum fuga pavorque in urbe fuit.
 746    XXIX,    6,  28|         genere, fama, divitiis, regia tum etiam adfinitate, longe
 747    XXIX,    6,  29|             varia fortuna cum iis qui tum obtinebant certantis. is
 748    XXIX,    6,  31|                             Hasdrubal tum forte cum haec gerebantur
 749    XXIX,    6,  32|             motum cum favore pristino tum gaudio insperato quod quem
 750    XXIX,    6,  33|         hostem cum multitudine fretus tum praeparatis ab tergo insidiis
 751    XXIX,    6,  34|          Africae subveniat. ad Uticam tum castra Scipio ferme mille
 752    XXIX,    7,  38|              admodum adulescens, quod tum perrarum in mandandis sacerdotiis
 753     XXX,    1,   1|                Gemino Etruria evenit. tum praetorum provinciae in
 754     XXX,    1,   3|              gratificarentur, in quem tum omnis versa civitas erat.
 755     XXX,    2,   9|        passuum --, locum cum operibus tum suapte natura tutum et qui
 756     XXX,    2,   9|               prospectum cum ad urbem tum ad circumfusum mare urbi
 757     XXX,    2,  10|          moveri ab hostibus viderunt, tum demum onerarias adgrediuntur.
 758     XXX,    2,  11|               ira adgregat suos.~ Ita tum a paucis proelio accenso
 759     XXX,    2,  11|             legionum adpropinquabant. tum vero Masaesulii non modo
 760     XXX,    2,  12|              in conspectum datus est. tum ad spectaculum tam foedum
 761     XXX,    2,  12|         Masinissam insignem cum armis tum cetero habitu conspexisset,
 762     XXX,    2,  13|              grex nobilium Numidarum. tum quantum quisque plurimum
 763     XXX,    2,  13|           praesenti fortunae conlata, tum recordatio hospitii dextraeque
 764     XXX,    2,  13|              ultro bellum intulisset, tum ille peccasse quidem sese
 765     XXX,    2,  13|          insanisse fatebatur, sed non tum demum cum arma adversus
 766     XXX,    2,  13|               fuisse, non principium; tum se insanisse, tum hospitia
 767     XXX,    2,  13|         principium; tum se insanisse, tum hospitia privata et publica
 768     XXX,    3,  18|           postquam nihil commovebant, tum Quinctilius Cornelio: 'lentior,
 769     XXX,    3,  18|        gravati volneribus corruerunt. tum primum commota hostium acies,
 770     XXX,    4,  26|                Servilius Geminus, qui tum magister equitum erat, et
 771     XXX,    4,  26|           quia ita bello proprie quod tum gerebatur aptum erat, sic
 772     XXX,    5,  29|              ad cetera loco opportuno tum quod aquatio intra teli
 773     XXX,    5,  30|           prope attoniti, conticuere; tum Hannibal prior: 'si hoc
 774     XXX,    5,  30|             discrimen. cum tuas vires tum vim fortunae Martemque belli
 775     XXX,    5,  31|           mihi laborandum est ne quae tum pepigerunt hodie subtracta
 776     XXX,    5,  31|         proinde si quid ad ea in quae tum pax conventura videbatur,
 777     XXX,    6,  35|            ferrum hostile hebetarent; tum, ubi omnis spes esset, milites
 778     XXX,    6,  36|          tumultum cum paucis effugit. tum ad Tynetem eodem quo antea
 779     XXX,    7,  40|       gaudiumque id populo impertire. tum patefacta gratulationi omnia
 780     XXX,    7,  42|                                       Tum de legatis Philippi et Carthaginiensium
 781     XXX,    7,  42|       Hannibalem mercede militassent, tum capti in vinclis essent,
 782     XXX,    7,  42|               primi civitatis erant - tum pro se quisque dicere vere
 783     XXX,    7,  42|     adversusque factioni Barcinae. eo tum plus illi auctoritatis fuit
 784     XXX,    7,  43|         senatus consulto intercessit. tum M'. Acilius et Q. Minucius
 785    XXXI,    1,   1|        regionis eiusdem socios pacem, tum ob auxilia cum pecunia nuper
 786    XXXI,    1,   5|               idibus Martiis, quo die tum consulatus inibatur, P.
 787    XXXI,    1,   5|   victoriamque et triumphum portendi, tum litterae Valeri Aurelique
 788    XXXI,    1,   5|     decessissent: de auxilio mittendo tum responderi placere cum consules
 789    XXXI,    1,   6|      periculorum laborumque fecerant, tum Q. Baebius tribunus plebis,
 790    XXXI,    1,   8|              bellum regi indicendum.~ Tum de exercitibus consulum
 791    XXXI,    2,   9|            quod tanta pecunia quantam tum cum solveretur senatus censuisset
 792    XXXI,    2,  10|           Romanum. L. Furius Purpurio tum provinciae praeerat, cetero
 793    XXXI,    2,  10|              Ariminum substiterat. is tum senatui scripsit quo in
 794    XXXI,    2,  12|            patrum memoria Livius, ita tum condidit P. Licinius Tegula.~ ~
 795    XXXI,    2,  14|                                       Tum P. Sulpicius secundum vota
 796    XXXI,    2,  15|            belli dum se, dum Rhodios, tum quidem dum etiam Romanos
 797    XXXI,    2,  15|        haberent: nequiquam postea, si tum cessassent, praetermissam
 798    XXXI,    2,  15|             deinde et Rhodiis habiti: tum primum mentio inlata de
 799    XXXI,    2,  17|     sacerdotibus iure iurando adacti; tum militaris aetas iurat neminem
 800    XXXI,    2,  18|        Rhodiisque arma inlata et quod tum maxime Abydum oppugnaret,
 801    XXXI,    3,  21|              adversus Gallos Cremonam tum obsidentes profectus, castra
 802    XXXI,    3,  24|                            Demetriade tum Philippus erat. quo cum
 803    XXXI,    3,  24|            ingentem cum suis ardorem, tum pavorem hostibus iniecit.
 804    XXXI,    4,  31|                                       Tum Romanus legatus: 'totam
 805    XXXI,    4,  31|             vos leges pacis ab eo qui tum plus poterat accepisse;
 806    XXXI,    4,  32|             advocet concilium et quod tum referatur decernaturque
 807    XXXI,    5,  34|        partibus cum tendentium ordine tum itinerum intervallis, et
 808    XXXI,    5,  36|               elephantis, quo auxilio tum primum Romani, quia captos
 809    XXXI,    5,  36|          metum successit. postquam ne tum quidem potestas pugnandi
 810    XXXI,    6,  44|            Attalo regi coniuncta est. tum vero Atheniensium civitas,
 811    XXXI,    6,  44|           omnibus liberis civitatibus tum praecipue Athenis, ubi oratio
 812    XXXI,    6,  46|            effectu erant circa Oreum, tum praesidium quod intus erat
 813   XXXII,    1,   5|             quando unquam ante alias, tum magna cura apparavit exercuitque
 814   XXXII,    2,  11|             se in eo saltu qui regiis tum teneretur castris armentum
 815   XXXII,    2,  12|         tenere se fumo significarent, tum vero trifariam divisis copiis
 816   XXXII,    3,  19|        perfidiaque, neque ex iis quae tum ad tempus faceret aestimantes
 817   XXXII,    3,  21|                                       Tum Aristaenus praetor rursus: '
 818   XXXII,    3,  21|              ipsas intueamur? Aetolos tum classe adiuverunt; nec duce
 819   XXXII,    3,  21|           sociorum Philippi maritimae tum urbes in terrore ac tumultu
 820   XXXII,    3,  22|               inter se altercabantur. Tum inter magistratus gentis -
 821   XXXII,    4,  24|              oppidanos respondebatur, tum simul ab omni parte operibus
 822   XXXII,    4,  25|       moriturum se armatum respondit. Tum iussu praefecti a Thraecibus
 823   XXXII,    4,  29|            recta ad Insubres via, qui tum in armis erant Cenomanis
 824   XXXII,    5,  33|             leges, non qui acciperet; tum Romanus: simplicem suam
 825   XXXII,    5,  40|        quondam pecunia redemerat iis, tum quoque ne sine aliqua munificentia
 826  XXXIII,    1,   1|    imperatoris ventum est conspexere. tum velut prodita dolo Antiphili
 827  XXXIII,    1,   3|              disservisset, ad ea quae tum maxime animos terrebant
 828  XXXIII,    1,   4|           ferme par numerus erat; qui tum copiis tantum quod Aetoli
 829  XXXIII,    1,   7|              praesidii fuit. is longe tum optimus eques in Graecia
 830  XXXIII,    1,   9|             sed subsidia etiam quique tum maxime in proelium veniebant.
 831  XXXIII,    1,   9|           pugnans, vincebat; sinistro tum cum maxime adpropinquante
 832  XXXIII,    1,  10|           signis atque armis fulgere, tum et ipse acie excessit. Quinctius
 833  XXXIII,    1,  10|            cum omnium Romanarum rerum tum praecipue in Graecia gestarum.~ ~
 834  XXXIII,    2,  17|            pacati nihil ostendebatur, tum vineas turresque erigere
 835  XXXIII,    2,  17|              est ab Acarnania divisa; tum paeninsula erat, occidentis
 836  XXXIII,    2,  17|              circumvenerat pugnantes. tum pars in medio caesi, pars
 837  XXXIII,    2,  18|         utraque super ripam qui tenui tum aqua interfluebat torrentis
 838  XXXIII,    2, 19a|           fines ab contemptu concussi tum regni superiora Macedoniae
 839  XXXIII,    3,  20|               se decreta responsaque. tum forte legati redierant ab
 840  XXXIII,    3,  21|              proelio uno Gallis, quae tum gens recenti adventu terribilior
 841  XXXIII,    3,  26|              bellum prope novum, quia tum primum suo nomine sine ullo
 842  XXXIII,    3,  29|         hostico egredi castris miles. tum Quinctius legatos ad quaerendum
 843  XXXIII,    4,  30|               Attali filio - novus is tum rex erat - bellum gereret.
 844  XXXIII,    4,  32|             et pernicitatis visuntur, tum quia propter opportunitatem
 845  XXXIII,    4,  32|         Graeciaeque is mercatus erat. tum vero non ad solitos modo
 846  XXXIII,    4,  32|            iterum pronuntiavit eadem. tum ab certo iam gaudio tantus
 847  XXXIII,    4,  33|        annorum, et cum robur iuventae tum gaudium ex tam insigni gloriae
 848  XXXIII,    4,  41|      Antiochus suam fore Aegyptum, si tum occupasset, censebat. itaque
 849  XXXIII,    5,  44|      quieturos, cum ingenio inquietam tum iratam Romanis gentem. haerere
 850  XXXIII,    5,  45|              tam gravibus auctoribus, tum qui omnia per se ipsos explorata
 851  XXXIII,    5,  47|             et praestitit promissum.~ Tum vero ii quos paverat per
 852   XXXIV,    1,   4|            nec Oppiam nec aliam ullam tum legem desideratam esse quae
 853   XXXIV,    1,   5|               sententiam adiecissent, tum L. Valerius pro rogatione
 854   XXXIV,    2,   9|               adscitis. miraretur qui tum cerneret, aperto mari ab
 855   XXXIV,    2,   9|      Massilienses pari colebant fide. tum quoque consulem exercitumque
 856   XXXIV,    2,  14|    phalaricisque gladios strinxerunt, tum velut redintegrata est pugna:
 857   XXXIV,    2,  15|              recens admota legio est, tum et oppugnantibus animus
 858   XXXIV,    2,  20|          feritas continebat in armis, tum conscientia, dum consul
 859   XXXIV,    2,  21|      praedones ad tuenda moenia esse, tum uti cum suae factionis hominibus
 860   XXXIV,    2,  21|      ferrariis argentariisque, quibus tum institutis locupletior in
 861   XXXIV,    3,  28|            extremum agmen praeteriit, tum ab oppido eodem quo pridie
 862   XXXIV,    3,  29|               terra marique instaret, tum vero desperatio Gorgopan
 863   XXXIV,    3,  31|        Quincti, societatem pepigisti. tum me regem appellari a vobis
 864   XXXIV,    4,  39|          extra urbem erant Romanorum, tum maxime impetus facientes,
 865   XXXIV,    4,  45|                Sempronius Longus, qui tum consul erat, M. Servilius
 866   XXXIV,    5,  46|               legiones duxit. Boiorix tum regulus eorum cum duobus
 867   XXXIV,    6,  55|     provincias deinde consules prius, tum praetores sortiti. Cornelio
 868   XXXIV,    6,  57|          profecti in provincias sunt, tum T. Quinctius postulavit
 869   XXXIV,    6,  59|         decedat Europa, vindicaturum. tum Menippus deprecari et Quinctium
 870   XXXIV,    6,  62|         Carthaginiensibus dedit. hanc tum regionem et totam infestam
 871    XXXV,    1,   5|               extraordinarii recepti. tum redintegrata est pugna,
 872    XXXV,    1,   5|           fugam passim effundebantur, tum ad persequendos eos legionarii
 873    XXXV,    2,  12|            sua occasionem si eam quae tum esset praetermisisset. [
 874    XXXV,    2,  12|          Antiocho, sociis Aetolis qui tum graviores hostes quam Romani
 875    XXXV,    2,  12|                quos portus maritimis. tum de Philippo et Nabide libero
 876    XXXV,    2,  14|          operam ut cum Hannibale, qui tum ibi forte erat, saepe congrederetur,
 877    XXXV,    2,  14|            dubie semet ipsum dixisse. tum risum obortum Scipioni et
 878    XXXV,    2,  14|            diceres, si me vicisses?' 'tum vero me' inquit 'et ante
 879    XXXV,    3,  22|          voluntate ad eum defecerunt. tum in Oretanos progressus et
 880    XXXV,    3,  25|     sententiam expectabat. praetor is tum erat et omnes eo tempore
 881    XXXV,    3,  26|        foedere Romanis. harum novarum tum navium agilitatem ut experiretur,
 882    XXXV,    3,  26|      vetustate dilabentem iussit. hac tum praetoria nave praecedente
 883    XXXV,    3,  27|             cum prospera <re> elatus, tum spem etiam haud dubiam nactus
 884    XXXV,    3,  28|           tali re cogitatio esset. et tum omnium primum agmen constituit;
 885    XXXV,    3,  29|               ducis coniectans in quo tum is pavore esset, unum de
 886    XXXV,    4,  31|     libertatis obnoxiam Romanis esse, tum eam civitatem praecipue;
 887    XXXV,    4,  31|         summum magistratum vocant; is tum Eurylochus erat, ac potestate
 888    XXXV,    4,  31|         inconsultius evectus proiecit tum quoque specie liberam Demetriadem
 889    XXXV,    4,  31|              actam vitam auctoritatis tum quod semper Romanorum haud
 890    XXXV,    4,  34|             Aetoli consilium cum rei <tum> spei quoque non audacis
 891    XXXV,    4,  34|               omni equitatu - et erat tum praefectus equitum - specie
 892    XXXV,    4,  34|               opportuna occupabantur; tum in domos missi qui principes
 893    XXXV,    4,  35|             cum ad suos concessisset, tum equitibus ab domo secum
 894    XXXV,    4,  36|              vagos per urbem caedunt. tum regiam invadunt; ibi Alexamenum
 895    XXXV,    4,  38|             et Xenoclides, penes quos tum summa rerum pulso Euthymida
 896    XXXV,    5,  50|       Antiochus in Boeotiam venisset, tum quid sibi faciundum esset
 897   XXXVI,    1,   1|             ea perlata rogatio esset, tum, si ita videretur consulibus,
 898   XXXVI,    1,   1|              eam rogationem pertulit; tum senatus decrevit, ut consules
 899   XXXVI,    1,   2|            provincia foret, decretis, tum demum sortiri consules placuit.
 900   XXXVI,    1,   2|      populique Romani confectum erit, tum tibi, Iuppiter, populus
 901   XXXVI,    1,   6|          agendum, alii ex hieme, quae tum ferme media erat, differendum
 902   XXXVI,    1,   7|           nobiscum stabunt; Philippus tum te quieto totam molem sustinebat
 903   XXXVI,    1,   7|         initio non ignorasti. quod si tum auditus forem, non in Euboea
 904   XXXVI,    2,  11|           etiam praetorem, penes quem tum summa potestas erat, in
 905   XXXVI,    2,  13|            descenderunt. in Acarnania tum Antiochus erat. advenientes
 906   XXXVI,    2,  14|            eam castella erant. ducere tum porro in sinum Maliacum
 907   XXXVI,    2,  14|         armatis, vacuamque eam cepit. tum clamore ab tergo captae
 908   XXXVI,    3,  15|          Chalcide erat Antiochus, iam tum cernens nihil se ex Graecia
 909   XXXVI,    3,  15|              prope vatem omnium, quae tum evenirent, admirari. ne
 910   XXXVI,    3,  16|                      Haudquaquam pari tum animo Antiochus intra portas
 911   XXXVI,    3,  18|              vallum in primo locavit, tum Macedonum robur, quos sarisophorus
 912   XXXVI,    3,  18|             posuit, post eos equites, tum modico intervallo relicto
 913   XXXVI,    4,  22|         operum materiam suppeditabat, tum, quia refugerant intra moenia
 914   XXXVI,    4,  25|             cum posita est in tumulo, tum regionem maxime Oetae spectat,
 915   XXXVI,    4,  26|          pertinere, non prodi socios, tum etiam ad incolumitatem regni,
 916   XXXVI,    4,  28|          Aetoli, ut ita permittatis.' tum decretum Phaeneas, in quo
 917   XXXVI,    4,  28|        circumsistere lictores iussit. tum fracta Phaeneae ferocia
 918   XXXVI,    4,  30|      clauderet transitum, insedisset. tum quoque vexato exercitu ad
 919   XXXVI,    5,  33|              haud ignarus, quanta ibi tum turbatio esset. destituti
 920   XXXVI,    5,  34|             sua motos esse, cum, quae tum maxime accidebant, casura
 921   XXXVI,    5,  34|           opem ferret ac servaret. et tum quidem, quamquam moveretur
 922   XXXVI,    5,  34|               inquit, 'quid rei sit?' tum Quinctius 'ecquid vides
 923   XXXVI,    5,  43|        inscite factas immobiles esse, tum etiam, ut quae in terram
 924  XXXVII,    1,   1|                et ab T. Quinctio, qui tum Romam ex Graecia redierat,
 925  XXXVII,    1,   1|       quindecim dies excedere iussi.~ Tum de consulum provinciis coeptum
 926  XXXVII,    2,   7|       Thraeciamque duceret in Asiam.~ Tum Africanus fratri: 'iter,
 927  XXXVII,    2,   7|            Sempronius Gracchus, longe tum acerrimus iuvenum, ad id
 928  XXXVII,    2,   7|         novare eum quicquam velle. et tum quidem comiter acceptus
 929  XXXVII,    2,   9|          praesidium Romanum excessit. tum vero liberata metu factio
 930  XXXVII,    2,  10|            rei aut tegendae silentio. tum internuntius: regiam classem
 931  XXXVII,    2,  11|              conscendere omnis iubet. tum vero ingens pariter militum
 932  XXXVII,    3,  13|            stetisset, Ephesum rediit. tum Romanae naves vacuo ab hostibus
 933  XXXVII,    3,  16|           armatos in proelium eduxit. tum quoque anceps pugna fuit,
 934  XXXVII,    3,  16|            conventis Scipionibus, qui tum circa Thessaliam erant,
 935  XXXVII,    4,  20|              dux Philopoemenis, summi tum omnium Graecorum imperatoris,
 936  XXXVII,    4,  24|          ferendam suis concurrissent. tum et Hannibal quaeque circa
 937  XXXVII,    4,  24|               uno proelio adverso, ne tum quidem praetervehi Lyciam
 938  XXXVII,    4,  30|        circumventis saluti fuerat, id tum maximum momentum ad victoriam
 939  XXXVII,    5,  31|             eo quoque functi officio, tum demum Rhodum rediere. classis
 940  XXXVII,    5,  32|           rabie. dirempto proelio, ne tum quidem ad quietem versi,
 941  XXXVII,    5,  32|            praesidii esse retulerant, tum portas aperuerunt, pacti,
 942  XXXVII,    6,  40|               perinde cum alia specie tum eminentibus tantum inter
 943  XXXVII,    6,  40|         sagittarii, mille et ducenti; tum levis armatura, trium milium,
 944  XXXVII,    6,  40|          erant et Pamphylii et Lycii; tum Cyrtiorum et Elymaeorum
 945  XXXVII,    6,  41|              amotoque inani ludibrio, tum demum ad iustum proelium
 946  XXXVII,    6,  45|             sua et regis spe invento, tum P. Scipionem et per eum
 947  XXXVII,    6,  47|                quod exercitus Romanus tum primum in Asia posuisset
 948  XXXVII,    7,  52|              hostiae immolari iussae. tum omnium primum Eumeni senatus
 949  XXXVII,    7,  56|   expugnaturum pertinaciam legatorum. tum vero impensius quam ante
 950 XXXVIII,    1,   1|          Amynandri fecerant. Exulanti tum Amynandro in Aetolia litteris
 951 XXXVIII,    1,   3|      Ambraciam placebat adgredi, quae tum contribuerat se Aetolis:
 952 XXXVIII,    1,   8|            bellatum sit, fecisse; nec tum large gratiam relatam sibi,
 953 XXXVIII,    1,  10|             et Damocritus coepissent, tum illam tempestatem coortam,
 954 XXXVIII,    1,  11|        tempore ex iis capti sunt, qui tum hostes erant Romanis, cum
 955 XXXVIII,    2,  12|             in tempore abesse - Romae tum erat - credere consul, gnarum
 956 XXXVIII,    2,  13|              bellandum habebat viros. Tum quoque equites in agmen
 957 XXXVIII,    2,  14|             die ad Casum amnem perven tum; inde profecti Erizam urbem
 958 XXXVIII,    2,  15|              Cum ea res animos fecit, tum agri fecunditas et multitudo
 959 XXXVIII,    2,  15|             praedatum in agros misit. Tum demum fracta pertinacia
 960 XXXVIII,    2,  16|       Antiochi cum Romanis manserunt. Tum quoque, pulso Antiocho,
 961 XXXVIII,    2,  18|             mutui usus contraxere. Id tum desertum fuga incolarum
 962 XXXVIII,    2,  21|         evellant, telum non sequitur, tum in rabiem et pudorem tam
 963 XXXVIII,    2,  21|       prosternunt corpora humi, sicut tum passim procumbebant; alii
 964 XXXVIII,    2,  23|        omnibus laboribus periculisque tum modestia etiam fuerat.~ ~
 965 XXXVIII,    3,  25|          passim in fugam effusi sunt. Tum vero instare dissipatis
 966 XXXVIII,    3,  30|     evocantibus Philopoemen - praetor tum erat - Argos conventum edixit.
 967 XXXVIII,    3,  32|            dissidentes in re publica, tum quoque minime inter se convenientis
 968 XXXVIII,    3,  32|             auctoritatis apud Romanos tum gens Achaeorum erat; novari
 969 XXXVIII,    3,  34|            terra Laconica excederent; tum uti quae servitia tyranni
 970 XXXVIII,    4,  36|               singulae legiones, quae tum in iis provinciis erant,
 971 XXXVIII,    4,  36|        ferrent; atque in his tribubus tum primum ex Valerio plebiscito
 972 XXXVIII,    4,  37|             cum Eumenes rex venisset, tum daturum iis leges. Civitatium
 973 XXXVIII,    4,  39|            Thermus et L. Manlius, qui tum forte ab Oroandis rediit.
 974 XXXVIII,    5,  48|          atque implacabiles cernebam, tum demum vi atque armis coercendos
 975 XXXVIII,    6,  52|                accusari non passurum; tum quoque, si se appellet,
 976   XXXIX,    1,   2|              deditionem concesserunt. tum conquisita cum intentiore
 977   XXXIX,    1,   2|               cis Appenninum omnibus, tum transmontanos adortus -
 978   XXXIX,    1,   3|        Latinorum domos redierunt, iam tum multitudine alienigenarum
 979   XXXIX,    1,   4|              quod vellet decreturum. <tum> Fulvius: si aut simultas
 980   XXXIX,    1,   6|             et alia textilia, et quae tum magnificae supellectilis
 981   XXXIX,    1,   6|              maiore apparari coeptae. tum coquus, vilissimum antiquis
 982   XXXIX,    1,   6|           coepta. vix tamen illa quae tum conspiciebantur, semina
 983   XXXIX,    1,  10|       suasissent. admiratus cum verba tum perturbationem tantam adulescens
 984   XXXIX,    1,  13|            hic Postumius accensus ira tum quoque ait eam cum Aebutio
 985   XXXIX,    1,  13|              ut Romae tuto habitaret. tum Hispala originem sacrorum
 986   XXXIX,    1,  14|             aut periculi importarent, tum privatim suorum cuiusque
 987   XXXIX,    1,  16|             simul ac vestra pernicie: tum singulis vobis universi
 988   XXXIX,    1,  17|        damnaretur. si quis eorum, qui tum extra terram Italiam essent,
 989   XXXIX,    2,  22|            athletarum quoque certamen tum primo Romanis spectaculo
 990   XXXIX,    2,  22|           Valerius Antias est auctor: tum collatas ei pecunias congregatosque
 991   XXXIX,    3,  37|             tenere Romanos non posse. tum Appius suadere se magnopere
 992   XXXIX,    4,  39|       advocata cum egisset consul, ne tum quidem de sententia motus
 993   XXXIX,    4, 41a|                Hunc, sicut omni vita, tum petentem premebat nobilitas;
 994   XXXIX,    4, 41a|           cupido exspectabant. etenim tum quoque minitabundus petebat,
 995   XXXIX,    5,  42|               quidem T. Quinctius, si tum censor esset, potuisset.
 996   XXXIX,    5,  43|             securi percussurus esset. tum illam infra eum accubantem
 997   XXXIX,    5,  47|          Respondendum ad omnia iuveni tum admodum Demetrio erat. cum
 998   XXXIX,    5,  47|             factum sit quam debuerit, tum quoque sine piaculo rerum
 999   XXXIX,    5,  49|              et diutino morbo, ex quo tum primum reficiebatur, viribus
1000      XL,    1,   5|             gentis eius animum regis. tum Perseus 'quid ista prosunt?'