Lib. Cap. Par.

1001      XL,    1,   9|                                       Tum Perseus 'aperienda nimirum
1002      XL,    1,   9|              meo deprehendisses. quod tum vociferarer in re praesenti
1003      XL,    1,  13|          lustratus et expiatus sacro, tum cum maxime in hostiam itineri
1004      XL,    2, 16b|        Consules ambo in Ligures, quae tum una consularis provincia
1005      XL,    2, 16b|             publica esset, decernere; tum quoque non placere nisi
1006      XL,    3,  28|             et instructi procedebant; tum nisi exsatiati cibo vinoque
1007      XL,    3,  32|             est castra amissa esse et tum cum maxime ardere. unde
1008      XL,    3,  36|             donec consules venissent; tum imperatum, ut dimisso, quem
1009      XL,    4,  42|              eius triumvir cooptatus, tum praetextatus erat. de rege
1010      XL,    4,  46|            Aemilius questus cum alia, tum bis a M. Fulvio se certo
1011      XL,    4,  47|        accienda: si non impetrassent, tum separatim [eos] ab illis
1012      XL,    4,  47|               omnis ignaris ingeniis. tum maximus natu ex iis 'missi
1013      XL,    4,  50|            maiore iterum pugnatum, et tum demum haud dubie victos
1014      XL,    4,  54|               desiderio anxius filii, tum paenitentia crudelitatis
1015      XL,    4,  58|             est peremptos esse, talis tum Bastarnas nequiquam ad iuga
1016     XLI,    1,   2|         multiplicem intuenti reddens, tum quoque frustrata Romanos,
1017     XLI,    1,   3|                   Nequaquam eadem est tum rei forma apud Romanos;
1018     XLI,    2,  10|            iussit. <ad> quod cum illi tum consulis imperio dicto audientes
1019     XLI,    2,  11|         terruit abscisae aquae: et ne tum quidem memores pacis, in
1020     XLI,    3,  18|               exercitus lustraverunt. tum sortiti, quia non ab eadem
1021     XLI,    3,  25|            Proxenus maxime cum causa, tum eloquentia praestare visus
1022     XLI,    3,  27|            Scipionis praetoris, cuius tum inter civis et peregrinos
1023     XLI,    3,  28|               quadriduum dedit. magni tum muneris ea summa fuit, ut
1024    XLII,    1,   8|      tulissent arma adversus Romanos, tum quoque oppugnatos, non ultro
1025    XLII,    2,  15|           institutus regi sermo erat. tum insidiatores exorti saxa
1026    XLII,    2,  21|        Ligurum populi ad arma ierunt. tum vero non absens modo Popilius,
1027    XLII,    2,  22|                                       Tum demum consules in provinciam
1028    XLII,    2,  25|            conloquio profecti essent, tum demum se ex itinere revocatos
1029    XLII,    2,  25|              se responsum dare velle. tum ita sibi scriptum traditum
1030    XLII,    2,  25|      summoveri e regia omnes coeptos. tum se amicitiam et societatem
1031    XLII,    2,  28|               duobus filiis eius, qui tum in Illyrico militabant,
1032    XLII,    3,  29|               vetus odium stimulabat, tum recens ira, quod scelere
1033    XLII,    3,  29|          propter aetatem alieni etiam tum arbitrii erat; tutores et
1034    XLII,    3,  29|           essent opes Romanorum, quae tum protegerent Carthaginienses,
1035    XLII,    3,  37|              Euboeam adspicere iussi, tum in Peloponnesum traicere;
1036    XLII,    3,  39|                                    Et tum quidem ab Dio Perseus in
1037    XLII,    3,  39|              fuit regius cum amicorum tum satellitum turba stipante.
1038    XLII,    4,  45|              Romanam societatem, unam tum in terris vel viribus vel
1039    XLII,    4,  45|               vidissent. trepidaturos tum repente paranda classe,
1040    XLII,    4,  46|          contra foedus movere bellum, tum omni gratia, omni ope adnitendum
1041    XLII,    4,  46|               ceterorum id interesse, tum praecipue Rhodiorum, quo
1042    XLII,    4,  49|         nobilitatus bello, praebebat; tum ipsius Persei numquam, ex
1043    XLII,    4,  50|              scire, cum omnia humana, tum maxima quaeque et regna
1044    XLII,    4,  52|           commeatum illis cum procul, tum omnibus sub casibus maritimis
1045    XLII,    4,  53|            adsensu succlamatum esset, tum vero ea vociferatio simul
1046    XLII,    5,  56|             Chalcedone, totidem Samo, tum quinque Rhodiae quadriremes.
1047    XLII,    5,  58|            quartam hostis apparuerat; tum solis ortus erat. deinde
1048    XLII,    5,  62|            paciscendum. quodsi Romani tum quoque insita pertinacia
1049    XLII,    5,  62|     constantia vicit in consilio. ita tum mos erat, in adversis rebus
1050    XLII,    5,  64|               miles instructus erat. <tum vero pudore coeptae temere>
1051   XLIII,    1,   1|               Histris bellum inlatum. Tum Aquileienses: nihil se ultra
1052   XLIII,    1,   4|                capi castra potuerint. tum quoque fuga ingens facta
1053   XLIII,    1,   4|               abesse excusaretur; sed tum adeo vicina etiam inexplorata
1054   XLIII,    1,   5|            consul priore anno fuerat, tum tribunus militum in Macedonia
1055   XLIII,    1,   5|        Macedonia redisset C. Cassius, tum, si coram eum arguere vellent,
1056   XLIII,    1,   7|               exercitibusque Romanis; tum quae primo C. Lucretius
1057   XLIII,    1,   7|      crudeliter fecisset; deinde quae tum cum maxime L. Hortensius
1058   XLIII,    2,  20|              Stuberram rettulere regi tum maxime captivos ex Illyrico
1059   XLIII,    2,  21|             Parthinorum Dyrrachium, - tum Epidamni magis celebre nomen
1060   XLIII,    2,  21|            ducit. Stratus validissima tum urbs Aetoliae erat; sita
1061    XLIV,    1,   9|            regiis castris apparebant. tum terra marique - et classis
1062    XLIV,    1,   9|               muri ceperunt. mos erat tum, nondum hac effusione inducta
1063    XLIV,    2,  14|          aeris singulis missum munus. tum ab rege Prusia et paulo
1064    XLIV,    2,  19|               minore fratre eius, qui tum Alexandriam tenebat, gerens
1065    XLIV,    2,  21|           nisi qui honorem gessisset. tum ex omnibus tribunis militum
1066    XLIV,    2,  23|       obsidibusque et pecunia accepta tum demum Rhodum proficiscerentur:
1067    XLIV,    2,  23|            civitatem, penes quam unam tum rei navalis gloria esset,
1068    XLIV,    2,  24|          fuerat. Herophon quoque, qui tum missus est, duabus ad eundem
1069    XLIV,    2,  26|              regis parata societas et tum Gallorum effusorum per Illyricum
1070    XLIV,    2,  27|              L. Petilium legatos, qui tum forte ad eum venerant, in
1071    XLIV,    3,  30|       Apolloniatium agros populandos. tum classis ad * * * to eo tradiderunt
1072    XLIV,    3,  34|       quaerere, ubi datum signum sit, tum militarem navare <operam
1073    XLIV,    3,  36|          scutis nixique pilis stabant tum iam aperte primis ordinibus
1074    XLIV,    3,  41|               effectu evanescunt, ita tum elephantomachae nomen tantum
1075    XLIV,    3,  41|          ruinae modo turbantur, sicut tum adversus catervatim incurrentes
1076    XLIV,    3,  46|            regia in eo loco erat; sed tum nihil praeter trecenta talenta,
1077     XLV,    1,   1|               est, cum victoria ipsa, tum augurio animorum suorum
1078     XLV,    1,   3|               cura, quae simularetur, tum mittendos legatos fuisse,
1079     XLV,    1,   3|       denuntiatione armorum terreret; tum nullam pacis ab Rhodiis
1080     XLV,    1,   4|    Bastarnarum accivisset auxilia, is tum amisso exercitu, extorris
1081     XLV,    1,   6|          persecuta regem fugientem ne tum quidem abscedebat, donec
1082     XLV,    1,   6|            filiis, cum rege relictus. tum sese filiumque Octavio tradidit,
1083     XLV,    1,   9|              amplectitur, peragravit. tum maximum in terris Macedonum
1084     XLV,    1,  12|         inquit 'quod censet senatus.' tum demum Popilius dextram regi
1085     XLV,    2,  17|           collega in consulatu Pauli; tum prorogato imperio provinciam
1086     XLV,    2,  21|      auctoritatibus suadentium legem. tum inter praetorem tribunosque
1087     XLV,    2,  23|                qui de quacumque causa tum aspernati nostra auxilia
1088     XLV,    2,  23|           responso vestro dimissa. si tum parum ignominiae pensum
1089     XLV,    2,  25|             Cato, qui, asper ingenio, tum lenem mitemque senatorem
1090     XLV,    3,  28|         vestigiis revolsorum donorum, tum donis dives erat, quae remediorum
1091     XLV,    3,  31|             partis eius fautores soli tum in magistratibus, soli in
1092     XLV,    3,  32|            spectaculis, ad quae rudes tum Romani erant, admirarentur.
1093     XLV,    3,  35|           dein turba alia captivorum, tum quibus Macedonum denuntiatum
1094     XLV,    4,  37|                                       Tum Servilius:> 'quantus imperator
1095     XLV,    4,  37|           imperii, quam nunc oderunt, tum eos continuit. itaque antiqua
1096     XLV,    4,  38|               sunt, fremunt; et tamen tum quoque se absentis, quod
1097     XLV,    4,  39|        inguinum proximis risum movit. tum 'hoc quoque, quod ridetis',
1098     XLV,    4,  40|              dignitate alia corporis, tum senecta ipsa maiestatem