IntraText Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library | Search |
| Alphabetical [« »] hostilium 10 hostilius 23 hostis 239 hostium 851 hostiumque 8 hostius 3 hostus 2 | Frequency [« »] 904 eius 872 milia 853 ubi 851 hostium 846 pro 836 neque 826 romani | Titus Livius Ab Urbe condita Concordances hostium |
Lib. Cap. Par.
1 I, 3, 10| obtruncat et spoliat: duce hostium occiso urbem primo impetu 2 I, 3, 10| haud minor, spolia ducis hostium caesi suspensa fabricato 3 I, 3, 10| quae regibus ducibusque hostium caesis me auctorem sequentes 4 I, 3, 14| Romani transversam invadunt hostium aciem; addunt pavorem mota 5 I, 3, 15| positis, non exspectato hostium exercitu, raptam ex agris 6 I, 4, 19| luxuriarent otio animi quos metus hostium disciplinaque militaris 7 I, 5, 23| dictitans, nocte praeteritis hostium castris, infesto exercitu 8 I, 5, 26| inter illa pila et spolia hostium, vel extra pomerium, modo 9 I, 6, 33| urbis eius fuit Romanis ne hostium semper receptaculum esset. 10 I, 6, 33| loci sed ne quando ea arx hostium esset. Id non muro solum 11 I, 7, 36| Reductis deinde in castra hostium copiis datoque spatio Romanis 12 I, 7, 37| captivisque Romam missis, spoliis hostium - id votum Volcano erat - 13 I, 7, 39| matris, quod, capta patria in hostium manus venerit, ut serva 14 I, 8, 42| enituit Tulli; fusoque ingenti hostium exercitu haud dubius rex, 15 II, 1, 4| visi sunt commisisse ut hostium loco essent, ius tamen gentium 16 II, 2, 6| Eodem modo primus eques hostium agminis fuit; praeerat Arruns 17 II, 2, 7| postquam inluxit nec quisquam hostium in conspectu erat, P. Valerius 18 II, 2, 10| tergo reliquissent, iam plus hostium in Palatio Capitolioque 19 II, 2, 10| interrumpant: se impetum hostium, quantum corpore uno posset 20 II, 2, 12| sua sponte penetrare in hostium castra constituit; dein 21 II, 2, 12| intrare, si possim, castra hostium volo, non praedo nec populationum 22 II, 2, 13| agminis virginum inter tela hostium Tiberim tranavit, sospitesque 23 II, 3, 16| proelio adflixissent opes hostium ut diu nihil inde rebellionis 24 II, 3, 17| Vineis incensis, multis hostium volneratis et occisis, consulum 25 II, 3, 19| in agro Tusculano agmini hostium occurrerunt, et quia Tarquinios 26 II, 3, 20| ante magister equitum cum hostium duce proelium iniit, ut 27 II, 3, 20| primus, qui secundus castra hostium intrasset; tantusque ardor 28 II, 3, 31| immisso mediam turbaverat hostium aciem, quam, dum se cornua 29 II, 3, 31| Id male commissum ignavia hostium in bonum vertit, qui priusquam 30 II, 4, 34| invasisset. Ea clade conterritis hostium animis, ut etiam ubi ea 31 II, 4, 38| est. Et hanc urbem vos non hostium ducitis, ubi si unum diem 32 II, 4, 39| isse supplices ad castra hostium traditum est; nihilo magis 33 II, 4, 40| ferens filios secum in castra hostium irent et, quoniam armis 34 II, 4, 40| fortuna populi Romani duos hostium exercitus haud minus pernicioso 35 II, 5, 42| pugna vicere. Plus tamen hostium fuga quam proelium absumpsit; 36 II, 5, 43| equitatu emisso exercitum hostium funderet, insequi fusos 37 II, 5, 46| incautum inter multas versantem hostium manus, gladio per pectus 38 II, 5, 47| Simul et vanior iam erat hostium acies, dum abundante multitudine 39 II, 5, 49| sua tuta omnia, infesta hostium, vagantes per utrumque finem, 40 II, 5, 50| intervallo pecora, quamquam rara hostium apparebant arma, decurrerent. 41 II, 5, 51| adverso Ianiculo ad castra hostium aciem erexit, foediusque 42 II, 5, 53| manipulatim excurrunt ad arcendam hostium vim, ea porta cui signa 43 II, 5, 64| intentos velut ad impetum hostium tenuit.~ ~65. 44 III, 1, 2| superesset, unus ab statione hostium exclamat: 'Ostentare hoc 45 III, 1, 3| exercitus et legiones adesse hostium et infesto agmine ruere 46 III, 1, 3| populationem fecit. Pauci hostium evasere ex insidiis, praeda 47 III, 1, 3| cum aliquotiens per omnem hostium agrum infesto agmine populabundus 48 III, 1, 5| persequendi studio neque hostium ab tergo incursum vidit. 49 III, 1, 5| eruptione facta, magnam vim hostium circumvenit. Minor caedis, 50 III, 1, 7| praedonum potius mentem quam hostium dedit. Adeo enim nullam 51 III, 1, 8| redirent quanto longius ab urbe hostium abscederent eo solutiore 52 III, 2, 15| homines, quantus numerus hostium esset, in stationibus disponendis 53 III, 2, 16| timere et, cum tantum in urbe hostium esset, mox Sabinae Etruscaeque 54 III, 2, 17| civitatis videtur? Tantum hostium non solum intra muros est 55 III, 2, 18| venientes procul speciem hostium praebuere; Aequi aut Volsci 56 III, 3, 22| praesidio esset, ne qua pars hostium, qui Aequis mos erat, ad 57 III, 3, 22| procul oppido stativisque hostium consedit. Ubi cum Volsci, 58 III, 3, 22| separatim acies circa vallum hostium instruxit; ipse erat medius 59 III, 3, 23| considunt ut distenderent hostium copias. Haec celeriter Romam, 60 III, 3, 23| bifariam consules ingressi hostium fines ingenti certamine 61 III, 3, 26a| equites inter stationes hostium emissi Romam pertulere consulem 62 III, 4, 28| omnem longo agmine circumdat hostium castris et ubi signum datum 63 III, 4, 28| circumsonat. Superat inde castra hostium et in castra consulis venit; 64 III, 4, 28| iam exteriore parte castra hostium oppugnentur. Itaque arma 65 III, 4, 29| Castris hostium receptis plenis omnium rerum - 66 III, 4, 29| iussit. Ducti ante currum hostium duces; militaria signa praelata; 67 III, 4, 31a| pugnatum. Supra septem milia hostium caesa, alii fugati; praeda 68 III, 6, 43| versis corporibus videre, hostium neque corpus ullum nec vestigia 69 III, 8, 60| viribus fulta constaret hostium acies, intulit signa; adortusque 70 III, 8, 61| omnium liberis ab tot milibus hostium periculum fore; nolle ominari 71 III, 9, 67| Quem tandem ignavissimi hostium contempsere? Nos consules 72 III, 9, 70| P. Sulpicius per mediam hostium aciem cum equitatu perrupit. 73 III, 9, 70| reficeret terga impugnare hostium satius visum est; momentoque 74 III, 9, 70| mittunt, ubi iam inclinabatur hostium acies. Nuntius deinde et 75 III, 9, 70| victorem iam se imminere hostium castris; nolle inrumpere 76 III, 9, 70| victorem collegam castraque hostium venit. Ibi paucis defendentibus 77 IV, 1, 2| scelus civium quam adversus hostium arma.~ ~3. 78 IV, 2, 9| Ardeam venere et moenibus hostium vallum obiecere. Quod ubi 79 IV, 2, 10| quibus dearmatum exercitum hostium sub iugum miserat. Aequavit, 80 IV, 4, 27| pervenit. Sicut bina castra hostium parvo inter se spatio distantia 81 IV, 4, 27| ultro ad oppugnanda castra hostium, unde maiore agmine profectos 82 IV, 4, 27| dictatore est, exclamat capta hostium castra nuntiarique passim 83 IV, 4, 28| praebituri" inquit, "vos telis hostium estis indefensi, inulti? 84 IV, 4, 28| Uni viro Messio fortuna hostium innititur. Multa utrimque 85 IV, 5, 32| accepta, quae ipsa non virtute hostium nec ignavia Romani exercitus 86 IV, 5, 33| vertite incendium hoc in hostium urbem, et suis flammis delete 87 IV, 5, 34| enim et ipse in deserta hostium castra penetraverat, - cupientem 88 IV, 5, 37| urgere aciem, plus caedis hostium videre quam fugae.~ ~38. 89 IV, 5, 38| parmata cohors sistit impetum hostium, actum de imperio est. Sequimini 90 IV, 5, 39| parmatis, novae cohorti hostium, locus detur donec impetu 91 IV, 5, 41| inter signa Romana telaque hostium versantem. Postea se a conspectu 92 IV, 5, 41| tenuerat prae multitudine hostium credere perrumpi potuisse. 93 IV, 6, 46| imperii erat, loco iniquo sub hostium castris, cum quia simulato 94 IV, 6, 47| equitatu immisso antesignanos hostium turbasset, legionum inde 95 IV, 6, 53| militiam. Ad quorum famam hostium - iam enim in Latinum Hernicumque 96 IV, 6, 59| scalas admovendi, plenaque hostium cuncta erant, et immitis 97 V, 1, 7| inde prius quam capta urbe hostium redituros esse. Tum vero 98 V, 3, 16| erant autem ea pleraque hostium ipsorum - sub hasta veniere 99 V, 3, 16| exstingues; tum tu insiste audax hostium muris, memor quam per tot 100 V, 3, 17| impediant. Eum magnum advenisse hostium numerum fama Romae erat, 101 V, 3, 18| Veios oppugnari, iam partem hostium tendere ad urbem agmine 102 V, 3, 19| laboriosissimum cuniculus in arcem hostium agi coeptus. Quod ne intermitteretur 103 V, 3, 21| votis ex urbe sua evocatos hostium templa novasque sedes spectare, 104 V, 3, 21| moenibus arcem iam plenam hostium esse, in muros pro se quisque 105 V, 3, 21| cladem. Atque ille dies caede hostium ac direptione urbis opulentissimae 106 V, 4, 27| progressus, inter stationes eos hostium castraque inde Romana in 107 V, 4, 28| confestim inde ad castra hostium duceret - et in conspectu 108 V, 4, 28| res geritur, ad perniciem hostium facta est; tristemque ab 109 V, 5, 30| patrio ac dis penatibus in hostium urbem agerent, eoque rem 110 V, 5, 32| pugnatum est. Bellum numero hostium ingens, certamine haud sane 111 V, 6, 37| terroris Romam celeritas hostium tulit, quippe quibus velut 112 V, 6, 37| Iam omnia contra circaque hostium plena erant et nata in vanos 113 V, 6, 38| circumveniri multitudine hostium possent; nec tamen aequari 114 V, 6, 38| regulus Gallorum in paucitate hostium artem maxime timens, ratus 115 V, 6, 38| multo maior pars Veios in hostium urbem, cum Tiberis arceret, 116 V, 6, 41| domos regressi adventum hostium obstinato ad mortem animo 117 V, 6, 42| id pignus ad flectendos hostium animos haberent, nequaquam 118 V, 6, 42| ignis. Romani ex arce plenam hostium urbem cernentes vagosque 119 V, 6, 42| poterant. Quocumque clamor hostium, mulierum puerorumque ploratus, 120 V, 6, 42| omnia sua cernentes in hostium potestate. Nec tranquillior 121 V, 6, 46| intentis Gallis ne quis hostium evadere inter stationes 122 V, 6, 46| descendisset, per medias hostium stationes egressus nihil 123 V, 6, 46| repeti patriam eripique ex hostium manibus; sed corpori valido 124 V, 6, 46| periculo transeundum per hostium custodias erat. Ad eam rem 125 V, 6, 46| praeruptum eoque neglectum hostium custodiae saxum in Capitolium 126 V, 6, 48| Capitolio iactatus esse in hostium stationes. Sed iam neque 127 V, 7, 51| repetiimus, quid obsessam ex hostium manibus eripuimus, si reciperatam 128 V, 7, 51| finitimas urbes amovimus ab hostium oculis; deorum cultum deserti 129 V, 7, 52| adulescente, C. Fabio, non minore hostium admiratione quam vestra 130 V, 7, 52| facienda tradiderunt. An ex hostium urbibus Romam ad nos transferri 131 V, 7, 52| fuit, hinc sine piaculo in hostium urbem Veios transferemus? 132 V, 7, 53| solitudinem vestram quam urbem hostium esse? Non equidem video 133 VI, 1, 3| victorem vagum praedam ex hostium tectis egerentem. Iterum 134 VI, 1, 3| accensum ab desperatione hostium fuisset, ni praecones per 135 VI, 2, 8| signum Camilli iussu in hostium aciem ferunt idque ut repeteretur 136 VI, 2, 8| inclinata res erat, sed turba hostium et fuga impediebatur et 137 VI, 2, 9| itineribus aegre oppidanos vim hostium ab se arcentes. Cum Romani 138 VI, 2, 10| non eo solum quod tota hostium erat sed etiam quod parte 139 VI, 2, 11| reciperari patria ex obsidione hostium non potuerit, nisi a se 140 VI, 3, 12| vos stabili gradu impetum hostium excipere. ubi illi vana 141 VI, 3, 13| Multitudo hostium nulli rei praeterquam numero 142 VI, 3, 13| fugaque per agros spargi aciem hostium animadversum est, tum equitum 143 VI, 3, 17| ipso paene Iove erepto ex hostium manibus vidissent? selibrisne 144 VI, 3, 20| etiam conspicienda, spolia hostium caesorum ad triginta, dona 145 VI, 3, 20| templa erepta e manibus hostium essent.~ ~ 146 VI, 4, 22| facerent: ita paucitati hostium nihil artes imperatoris 147 VI, 4, 23| medium campi et vallo prope hostium signa inferendo superbam 148 VI, 4, 23| accessurum suis decessurumve hostium viribus sperantem? quam 149 VI, 4, 26| Victus igitur patientia hostium senatum eorum vocari iussit. ' 150 VI, 4, 27| intentari arma civium magis quam hostium odio, ut in armis terant 151 VI, 4, 28| exercitus, castra interim hostium haud procul Allia flumine 152 VI, 4, 29| acie victor, binis castris hostium, novem oppidis vi captis, 153 VI, 5, 31| latrocinii more, discordiae hostium fretus et virtutem metuens, 154 VI, 5, 32| ubi cum aciem instructam hostium loco aequo invenissent, 155 VI, 5, 40| Capitolium atque arcem omnia haec hostium erant, et consulatum cum 156 VII, 1, 7| equitibus Romanis impetu turbare hostium aciem. Postquam equestris 157 VII, 2, 10| quando adeo ferox praesultat hostium signis, me ex ea familia 158 VII, 2, 11| censerent tumultum exciere in hostium portis, maiorem ipsos trepidationem 159 VII, 2, 12| compressam. Alius adventus hostium fuit agris terribilior: 160 VII, 2, 15| stimulos admovit, ut ruerent in hostium tela alienatis a memoria 161 VII, 2, 15| cornu confert, quo turbam hostium congregari cernebat, et 162 VII, 2, 15| dextro cornu obequitabat hostium munimentis, ad montes silvasque 163 VII, 2, 16| castra nunc" inquit "vobis hostium urbemque praedae do, si 164 VII, 2, 17a| Discusso itaque vano apparatu hostium, cum in ipsos armatos se 165 VII, 2, 17a| militaribus iocis cum apparatum hostium tum suum increpantes pavorem. 166 VII, 2, 17a| exercitu, quocumque fama hostium ducebat, traiecto multos 167 VII, 2, 17a| adgressus cepit et octo milibus hostium captis, ceteris aut caesis 168 VII, 3, 20| Caerites, tamquam in verbis hostium vis maior ad bellum significandum 169 VII, 4, 24| egistis, stratis corporibus hostium superstatis; complete eadem 170 VII, 4, 27| bellum, prius quam plus hostium fieret Volscis arma inferre 171 VII, 4, 28| Ibi praedonum magis quam hostium animi inventi; prima itaque 172 VII, 4, 29a| iam hinc bella et viribus hostium et vel longinquitate regionum 173 VII, 5, 32| mollitiaque sua quam vi hostium victos esse. Quid autem 174 VII, 5, 33| fiducia sui sine contemptu hostium commissum est. Samnitibus 175 VII, 5, 33| immissis turbare prima signa hostium conatur. Quos ubi nequiquam 176 VII, 5, 33| quacumque incessero in aciem hostium, ferro viam facientem, sic 177 VII, 5, 33| sunt. Postero die vacuis hostium castris Romanus potitur, 178 VII, 5, 34| saltu collem, imminentem hostium castris, aditu arduum impedito 179 VII, 6, 37b| infestis signis ad castra hostium succedit. Ibi ut militem 180 VII, 6, 37b| essent - paucitatem inde hostium colligentes - rettulerunt, 181 VII, 6, 37b| impetu cepisset, pluribus hostium in tentoriis suis quam in 182 VII, 6, 37b| deferrentur. Tum in castra hostium reditum ibique omnis praeda 183 VIII, 1, 1| magna vis cum inter caesa hostium corpora tum in castris inventa 184 VIII, 1, 1| se consul dixit finesque hostium usque ad oram maritimam 185 VIII, 1, 2| dubia spe erant mature urbis hostium potiundae, cum ab Sidicinis 186 VIII, 1, 2| saepius dimicandum foret, agro hostium excessere. id spatium Samnitibus 187 VIII, 1, 6| exercitus imperator legiones hostium superque eas se devovisset, 188 VIII, 1, 7| consulis filius super castra hostium cum suis turmalibus evasit, 189 VIII, 2, 9| Quiritium, legiones auxiliaque hostium mecum Deis Manibus Tellurique 190 VIII, 2, 10| quartam partem relinquerent hostium. Samnites quoque sub radicibus 191 VIII, 2, 10| die inventum inter maximum hostium stragem, coopertum telis, 192 VIII, 2, 10| et praetori, cum legiones hostium devoveat, non utique se 193 VIII, 3, 13b| Asturamque sunt exercitus hostium; oppida Latina omnia et 194 VIII, 3, 17| exercitu accepto ingressi hostium fines populando usque ad 195 VIII, 4, 23| et Publilium imminentem hostium muris avocari ab spe capiendae 196 VIII, 5, 24| sine rege erant improviso hostium adventu opprimuntur; deletisque 197 VIII, 5, 24| exanime detulit amnis in hostium praesidia. ibi foeda laceratio 198 VIII, 5, 25| intersaeptis munimentis hostium pars parti abscisa erat, 199 VIII, 5, 29| populando atque urendo tecta hostium sataque in aciem invitos 200 VIII, 5, 29| eos neque portae nec muri hostium arcuerant, concessit.~ ~ 201 VIII, 5, 30| capto perrumpere non poterat hostium agmen, detraxit frenos equis 202 VIII, 5, 30| intulit signa. viginti milia hostium caesa eo die traduntur. 203 VIII, 5, 33| violatum; Papirium tamquam ex hostium ducibus, sic ex Romano imperatore 204 VIII, 5, 35| castris praeerat, ne quam vim hostium magis quam trucem dictatoris 205 VIII, 5, 36| exercitus perlustravitque hostium agros, nulla arma, nullam 206 VIII, 6, 38| relictis qui conspectum hostium frustrarentur, silentio 207 VIII, 6, 38| tu' inquit, 'M. Fabi, ab hostium equite omissam pugnam? haerent 208 VIII, 6, 39| tum deleto prope equitatu hostium M. Fabius circumductis paululum 209 VIII, 6, 39| dictator, ubi respectantes hostium antesignanos turbataque 210 IX, 1, 1| quam quod nos fecimus? res hostium in praeda captas, quae belli 211 IX, 1, 6| quod paene gravius erat per hostium oculos, cum e saltu evasissent, 212 IX, 2, 8| placet, nec prius ingredi hostium fines quam omnia iusta in 213 IX, 2, 8| hostibus deditos, omnem iram hostium nostris capitibus excipientes; 214 IX, 2, 9| immortales et vestris et hostium imperatoribus mentem ademerunt. 215 IX, 2, 10| ipsum se cruciatibus et hostium irae offerre piaculaque 216 IX, 3, 13| eadem, quae per mediam aciem hostium tulerat, et in castra pertulit. 217 IX, 3, 13| veheret, interdum occursu hostium cogeretur abiecto ex equo 218 IX, 3, 13| cuncta infesta commeatibus hostium fecerat. Itaque cum spes 219 IX, 3, 14| partitis copiis succedunt hostium munimentis et simul undique 220 IX, 3, 14| caedis milites e castris hostium imperio ac minis expulissent. 221 IX, 3, 15| minus miror obscurum esse de hostium duce dedito missoque; id 222 IX, 3, 16| oppressum est, et ab urbe plena hostium clamor sublatus momentoque 223 IX, 5, 21| repente portis in stationes hostium incurrerunt. Inde pars utraque, 224 IX, 5, 22| intentius dictator in moenia hostium versus id bellum tantum 225 IX, 5, 22| Aulium temere invectum per hostium turmas tela coniecerunt; 226 IX, 5, 23| inlati signa primo impetu hostium turbant; et in tempore, 227 IX, 5, 23| id convenerat signum - hostium terga invadit. Ita circumventi 228 IX, 5, 23| impediens in medio caesa. Castra hostium capta direptaque, quorum 229 IX, 6, 31| ducerentur legiones. Ibi ingens hostium exercitus itinera occultus 230 IX, 6, 31| vadit adversus imminentem hostium aciem. Ibi paulum laboris 231 IX, 7, 32| Sutrium gestum est, quia et ex hostium exercitu prima tota acies 232 IX, 7, 35| munitiones, si qua posset, acies hostium instructa occurrit; quorum 233 IX, 7, 35| militaribus captis, castris etiam hostium cum praeda ingenti potitur. 234 IX, 7, 36| obequitavit stationibus hostium, quae extra saltum dispositae 235 IX, 7, 37| certe luce prima castra hostium invasuros. Nihilo quietior 236 IX, 7, 37| Caesa aut capta eo die hostium milia ad sexaginta. Eam 237 IX, 8, 38| invios deductam, saeptam non hostium magis armis quam locorum 238 IX, 8, 39| tandem perrumpit ordines hostium. Tunc vinci pertinacia coepta 239 IX, 8, 40| decoris, in transversa latera hostium incurrunt. Is novus additus 240 IX, 8, 40| circumvasisset aciem et ad terrorem hostium legiones Romanae redintegrato 241 IX, 8, 40| honorem deum insignibus armis hostium usi sunt: Campani ad superbiam 242 IX, 8, 41| Pupiniensi ad famam intentus hostium consedit. Nec Romae spernebatur 243 IX, 8, 42| proelia fecit; aliquot urbes hostium vi cepit. Praedae erat largitor 244 IX, 8, 43| aciem militibus transversam hostium aciem atque alio certamine 245 IX, 8, 43| aciemque per mediam in castra hostium tendit et vacua defensoribus 246 IX, 8, 43| est. Iam triginta milibus hostium caesis signum receptui consules 247 IX, 8, 43| cum repente visae procul hostium novae cohortes, quae in 248 IX, 8, 43| probe scirent novum militem hostium inter perculsos fuga veteranos 249 IX, 8, 44| legionibus defessam iam aciem hostium improviso invadit. Itaque 250 IX, 8, 45| quattuor milia a castris hostium consederunt. Aequorum exercitus, 251 IX, 8, 45| ibat, pleno gradu ad castra hostium tendunt; ceterum postquam 252 IX, 8, 45| per exploratores compertis hostium consiliis, ad singulas urbes 253 X, 1, 2| quibusdam incensisque navibus hostium, quas trepidatio in vada 254 X, 1, 4| mittit; interea ipse impetus hostium sustinet.~ ~5. 255 X, 1, 7| honoraritis, quorum domos spoliis hostium adfixis insignes inter alias 256 X, 2, 11| evenit; qui vixdum ingressus hostium fines, cum exerceretur inter 257 X, 2, 12| in aciem, ubi profectione hostium concessam victoriam videt, 258 X, 2, 12| expedito agmine ad populandos hostium fines incedit. Omnia ferro 259 X, 2, 14| legiones ducunt. ubi in hostium fines ventum est, uterque 260 X, 2, 14| quadrato agmine ad praedictas hostium latebras succedit. Samnites 261 X, 2, 14| excesserunt. Crevit ex eo hostium animus nec sustinere frons 262 X, 2, 17| praedae miles. Ad tria milia hostium circa muros caesa; praeda 263 X, 2, 18| in quibus ad tria milia hostium caesa erant, dimidium fere 264 X, 2, 18| compresserat. Decio populandos hostium agros relinquit, ipse cum 265 X, 2, 19| Septem milia octingenti hostium occisi, duo milia et centum 266 X, 3, 20| signa canere iussit agmenque hostium adgreditur. Samnites praeda 267 X, 3, 26| Decio et nunquam nimium hostium fore. Sin collega quid aliud 268 X, 3, 27| transgressi, qui editis hostium consiliis dimissi cum donis, 269 X, 3, 27| admoveant summaque vi fines hostium depopulentur, scribunt. 270 X, 3, 28| piacula simus. Iam ego mecum hostium legiones mactandas Telluri 271 X, 3, 28| verba quibus se legionesque hostium pro exercitu populi Romani 272 X, 3, 28| funebribus diris signa tela arma hostium, locumque eundem suae pestis 273 X, 3, 29| iacebant, atque in testudinem hostium coniecta; quibus plerisque 274 X, 3, 29| dein, postquam nec clamor hostium nec impetus nec tela missa 275 X, 3, 29| principes et, qua turbatum agmen hostium viderent impetu equitum, 276 X, 3, 29| aedem Iovi Victori spoliaque hostium cum vovisset, ad castra 277 X, 3, 29| circumventi. Caesa eo die hostium viginti quinque milia, octo 278 X, 3, 29| quaerendum collegae corpus spolia hostium coniecta in acervum Iovi 279 X, 3, 30| quidam augendo fidem, qui in hostium exercitu peditum sexiens 280 X, 4, 32| est, quia tres scriptos hostium exercitus, uno Etruriam, 281 X, 4, 33| intra vallum trecentis ferme hostium occisis. Romanorum stationis 282 X, 4, 34| itineribusque iis vestigia nocturnae hostium fugae. Adequitant deinde 283 X, 4, 35| superesse; maiorem multitudinem hostium apparere quam pridie fuerit. 284 X, 5, 39| belli, multa de praesenti hostium apparatu, vana magis specie 285 X, 5, 41| ardor certaminis avidos hostium sanguinis in proelium rapit; 286 X, 5, 41| cuspidibus in medium agmen hostium ruit perrumpitque ordines 287 X, 5, 42| Iovi Victori, si legiones hostium fudisset, pocillum mulsi 288 X, 5, 43| equitatuque ire adversus subsidium hostium iussit: quocumque in loco 289 X, 5, 44| quando iam nullus esset hostium exercitus qui signis conlatis 290 X, 5, 45| atque iniuria communium hostium tutarentur. Responsum legatis 291 X, 5, 45| proelio et cum maiore sua quam hostium iactura dimicavit; castris 292 X, 5, 45| Papirio ad Saepinum maior vis hostium restitit. Saepe in acie, 293 X, 5, 45| urbem adversus eruptiones hostium pugnatum, nec obsidio sed 294 X, 5, 46| consul dedicavit exornavitque hostium spoliis; quorum tanta multitudo 295 X, 5, 46| munitis expugnavit. Caesa ibi hostium duo milia quadringenti, 296 XXI, 1, 7| etiam in stationes operaque hostium animus erat; quibus tumultuariis 297 XXI, 1, 10| sustulit; hi tamen, unde ne hostium quidem legati arcentur, 298 XXI, 1, 11| unica spes, circa omnia hostium essent. Paulisper tamen 299 XXI, 1, 12| Traditio palam telo custodibus hostium transgressus munimenta ad 300 XXI, 1, 14| stationibus custodiisque solitis hostium esse urbem, non cunctandum 301 XXI, 3, 25| crescentem in dies multitudinem hostium tutabantur.~ ~26. 302 XXI, 3, 30| Italiae sit, in ipsis portis hostium fatigatos subsistere, quid 303 XXI, 3, 32a| quadrato agmine ad castra hostium venerat, nullam dimicandi 304 XXI, 5, 40| eos equites qui equitatum hostium ad Rhodanum flumen egregie 305 XXI, 5, 46| expeditis profectus ad castra hostium exque propinquo copias, 306 XXI, 5, 46| pulvis signum propinquantium hostium fuit. Consistit utrumque 307 XXI, 6, 47| postero die in conspectu hostium acie directa potestatem 308 XXI, 6, 48| tantum anxius inopia quae per hostium agros euntem, nusquam praeparatis 309 XXI, 6, 49| prospicerent adventantem hostium classem missis. Itaque quamquam 310 XXI, 6, 49| exitumque liberum e portu naves hostium haberent. Nec Romani detractavere 311 XXI, 6, 50| Lilybaeum fusasque et captas hostium naves accepere.~ ~51. 312 XXI, 6, 51| traiecit; nec quisquam hostium circa eas insulas inventus; 313 XXI, 6, 51| Siciliam consuli escensio hostium in agrum Vibonensem facta 314 XXI, 6, 52| usque ad castra stationesque hostium fecere; unde multitudine 315 XXI, 6, 52| aequassent certamen, maior tamen hostium [cum caedes esset, penes] 316 XXI, 6, 53| intentusque erat, dum tiro hostium miles esset, dum meliorem 317 XXI, 6, 54| flumen obequitare iubet hostium portis iaculandoque in stationes 318 XXI, 6, 56| erat, cum ingenti caede hostium perrupere et, cum neque 319 XXI, 6, 56| contendere; aliis timor hostium audaciam ingrediendi flumen 320 XXI, 6, 57a| effusos passim ad praedandum hostium equites audacia magis quam 321 XXI, 7, 60| ratus, castris in conspectu hostium positis in aciem eduxit. 322 XXI, 7, 60| dimicatio fuit. Sex milia hostium caesa, duo capta cum praesidio 323 XXI, 7, 61| raptim ad famam novorum hostium agmine acto, cum in paucos 324 XXII, 1, 4| agmen coepit, id tantum hostium quod ex adverso erat conspexit: 325 XXII, 1, 4| densior sederat agminaque hostium ex pluribus collibus ipsa 326 XXII, 1, 5| lacus, a fronte et ab tergo hostium acies claudebat apparuitque 327 XXII, 1, 6| equo per confertissimam hostium turbam impetum facit obtruncatoque 328 XXII, 1, 6| atque ibi ab ingressis aquam hostium equitibus passim trucidabantur. 329 XXII, 1, 7a| petiere; duo milia quingenti hostium in acie, multi postea [utrimque] 330 XXII, 1, 7a| vincula datis, segregata ex hostium coacervatorum cumulis corpora 331 XXII, 2, 11| navalibus sociis persequi hostium classem ac litora Italiae 332 XXII, 2, 12| procul Arpis in conspectu hostium posuit castra, nulla mora 333 XXII, 2, 12| omnia et infesta effusis hostium populatoribus praebebat; 334 XXII, 2, 14| duxerint, eam nunc plenam hostium Numidarumque ac Maurorum 335 XXII, 2, 15| iusserat quam in conspectum hostium veniret. Numidae alii atque 336 XXII, 2, 16| Ducenti ab Romanis, octingenti hostium cecidere. Inclusus inde 337 XXII, 2, 17| fugam. Levi quoque armaturae hostium incurrere; ceterum nox aequato 338 XXII, 2, 17| quibusdam in ipso saltu hostium oppressis in agro Allifano 339 XXII, 2, 18| rediit; Fabius medius inter hostium agmen urbemque Romam iugis 340 XXII, 3, 19| utuntur. Inde primo conspectis hostium navibus datum signum Hasdrubali 341 XXII, 3, 20| Romani, quamquam terra hostium erat armatamque aciem toto 342 XXII, 3, 20| cunctanter insecuti trepidam hostium classem naves omnes, quae 343 XXII, 3, 21| pugnantes, quindecim milia hostium occiderunt, quattuor milia 344 XXII, 3, 22| nocte clam progressus ad hostium stationes, conventis quibusdam 345 XXII, 3, 22| nocte iturum ut custodias hostium falleret constituisset, 346 XXII, 4, 23| ferrum ignemque et vim omnem [hostium] abstineri iussit ut occulti 347 XXII, 4, 24| frumentatores late caedem fugamque hostium palatorum fecit. Nec acie 348 XXII, 4, 24| die expugnasse. Sex milia hostium caesa, quinque admodum Romanorum; 349 XXII, 4, 25| exercitum quam multa milia hostium occidisse maiorem gloriam 350 XXII, 4, 28| diximus tumulum avertit oculos hostium. Primo statim conspectu 351 XXII, 5, 31| amissum, classis ab litoribus hostium plenis trepide soluta in 352 XXII, 6, 38| dux priusquam aut suum aut hostium exercitum locorum situm 353 XXII, 6, 39| facient. Idem enim tui quod hostium milites volent; idem Varro 354 XXII, 6, 40| si quid adversi caderet, hostium se telis potius quam suffragiis 355 XXII, 6, 40| quamquam parte dimidia auctas hostium copias cernebat, tamen adventu 356 XXII, 6, 41| militum esse. Et omnia ei hostium haud secus quam sua nota 357 XXII, 6, 42| consulum nuntiantium fugam hostium adeo trepidam ut tabernaculis 358 XXII, 6, 43| relatum esset visum procul hostium agmen, tum de insequendo 359 XXII, 6, 44| ulterior nullum habebat hostium praesidium. Hannibal spem 360 XXII, 6, 47| fronte acieque densa impulere hostium cuneum nimis tenuem eoque 361 XXII, 6, 48| parmisque et iaculis ante pedes hostium proiectis in mediam aciem 362 XXII, 6, 49| proelium, quale iam haud dubia hostium victoria, fuit, cum victi 363 XXII, 6, 49| exiguum tempus e manibus hostium evadendi absumas. Abi, nuntia 364 XXII, 7, 50b| possent? Quia videlicet plena hostium omnia in medio essent, et 365 XXII, 7, 50b| antequam opprimit lux maioraque hostium agmina obsaepiunt iter, 366 XXII, 7, 53| verius quam ubi ea cogitentur hostium castra esse. Pergit ire 367 XXII, 8, 57b| iubent et vetera spolia hostium detrahunt templis porticibusque. 368 XXII, 8, 59| neglegendi vobis quam nos in hostium potestatem venerunt. Non 369 XXII, 8, 59| traderentur, in potestatem hostium venerunt. Haud equidem ullius 370 XXII, 8, 60| postulassent legati pro iis qui in hostium potestate sunt ut redimerentur, 371 XXII, 8, 60| castris Romanis non captivi in hostium potestate essent. Sed cum 372 XXII, 8, 60| adhortari eos, dum paucitas hostium circa castra, dum quies 373 XXII, 8, 60| per civium agmen quam per hostium fuit erumpendum. Hos cives 374 XXIII, 1, 9| pro te armatus hanc arcem hostium inii, quoniam parens extorquet, 375 XXIII, 2, 11| occidisse supra ducenta milia hostium, supra quinquaginta milia 376 XXIII, 2, 12| militiam esse, in media hostium terra; magnam vim frumenti 377 XXIII, 2, 12| absumi, et tot acies, ut hostium exercitus delesse, ita victoris 378 XXIII, 2, 12| qualis est? Occidi exercitus hostium; mittite milites mihi. Quid 379 XXIII, 2, 12| rogares, si esses victus? Hostium cepi bina castra, praedae 380 XXIII, 2, 12| utrumque Mago negasset, "hostium quidem ergo" inquit "adhuc 381 XXIII, 2, 16| Marcellus sub adventum hostium intra muros se recepit, 382 XXIII, 2, 16| Aurelius legati in cornua hostium erupere. Addidere clamorem 383 XXIII, 2, 16| duo milia et octingentos hostium caesos non plus quingentis 384 XXIII, 3, 17| iis qui clam in conloquiis hostium fuerant habuit. Supra septuaginta 385 XXIII, 3, 17| priusquam continuarentur hostium opera, per intermissa munimenta 386 XXIII, 3, 17| quid novi tam propinquis hostium castris Capuae quoque occurreret, 387 XXIII, 3, 18| tumultu erumpunt stragemque hostium faciunt. Ita primis repulsis 388 XXIII, 3, 18| cuniculique; nec ad varios conatus hostium aut vis ulla aut ars deerat 389 XXIII, 3, 18| statuere, transversis cuniculis hostium cuniculos excipere, et palam 390 XXIII, 3, 19| perveniebant; eo custodias hostium fallebant. Imbribus deinde 391 XXIII, 4, 24b| milia armatorum in agros hostium induxerit. Galli oram extremae 392 XXIII, 4, 26| Hasdrubal ingressus agrum hostium pro captae ante dies paucos 393 XXIII, 4, 27| urbem Ascuam, quo fines hostium ingrediens Hasdrubal frumentum 394 XXIII, 4, 27| satis spatii esset, corona hostium cincti ad multum diei caeduntur; 395 XXIII, 4, 29| satis virium ad dimovenda hostium cornua habuit. Ita duo diversa 396 XXIII, 5, 34| superare nequisse, saeptam hostium praesidiis. Deinde ut Punicus 397 XXIII, 5, 36| militum iactura castris hostium potitus Cumas se propere 398 XXIII, 5, 37a| duabus portis stationes hostium fudit fugavitque in castra 399 XXIII, 6, 38| Cumas velis ferrentur neque hostium an sociorum essent satis 400 XXIII, 6, 40| copiis profectus in agrum hostium haud procul ab Hampsicorae 401 XXIII, 6, 40| pugna fuit. Duodecim milia hostium caesa, Sardorum simul Poenorumque, 402 XXIII, 6, 46| inclinatior ad Poenos fuerat. Hostium plus quinque milia caesa 403 XXIII, 6, 46| acie consumpserunt. Spolia hostium Marcellus Volcano votum 404 XXIII, 6, 46| perlustrans oculis obequitasset hostium turmis, tandem silentio 405 XXIII, 6, 47| Claudius sequeretur, patenti hostium portae invectum per alteram, 406 XXIII, 6, 49| in naves imposuissent ab hostium tempestatisque vi publico 407 XXIII, 6, 49| Inter haec trina castra hostium Scipiones cum in urbem sociorum 408 XXIII, 6, 49| pugnatum est. Sexaginta hostium milia eo die in pugna fuerunt, 409 XXIII, 6, 49| numero quam ipsi erant Romani hostium occiderint, ceperint amplius 410 XXIII, 6, 49| pugnatum. Supra tredecim milia hostium caesa, supra duo milia capta 411 XXIV, 1, 1| multitudinem in potestate hostium esse adferebant, tum metu 412 XXIV, 2, 8| hosti habeamus, ita duci hostium parem imperatorem quaeramus. 413 XXIV, 2, 15| impediebat res quam capita hostium pretia libertatis facta. 414 XXIV, 2, 16| integro proelium inclusi hostium vallo ediderint. ibi sicut 415 XXIV, 3, 17| occulte subsequi sensim agmen hostium iubet et, cum coortum proelium 416 XXIV, 3, 17| dedit. plus tamen duo milia hostium eo die caesa traduntur, 417 XXIV, 3, 20| praefecto socium in agros hostium praedatum misit. eos effuse 418 XXIV, 3, 20| Aecae oppugnatae. milia hostium in his urbibus viginti quinque 419 XXIV, 4, 32| militum Syracusis erat agmen hostium augent. ita Achradina quoque 420 XXIV, 6, 40| duxit et nocte, ita ut nemo hostium sentiret, urbem est ingressus. 421 XXIV, 6, 40| tumultu egressus castra hostium adeo neglecta atque aperta 422 XXIV, 6, 41| tamen, quia omnia circa hostium plena erant agmenque Romanum 423 XXIV, 6, 41| incursatum ab equitibus hostium fuerat et ad duo milia aut 424 XXIV, 6, 41| bina castra cum magna caede hostium urbem est ingressus et postero 425 XXIV, 6, 42| fuit; minus tamen dimidio hostium quam antea, quia pauciores 426 XXIV, 6, 42| esset, octavum iam annum sub hostium potestate esse. itaque id 427 XXIV, 6, 47| per speciem praedandi ex hostium agro permissu magistratuum 428 XXV, 2, 8| maxime commeare propter metum hostium credebant. ubi iam eo consuetudinis 429 XXV, 2, 11| nocte ex improviso opera hostium invaderent. alia disiecerunt, 430 XXV, 3, 13| educerent legiones viaeque omnes hostium praesidiis insiderentur, 431 XXV, 3, 13| exercitu, vitabundus castra hostium consulesque qui in Samnio 432 XXV, 3, 14| postero <castra> castris hostium iungi, ne exire inde Campani 433 XXV, 3, 14| disiecit. proxima forte [hostium] erat cohors Paeligna, cuius 434 XXV, 3, 14| arreptum vexillum trans vallum hostium traiecit. exsecratus inde 435 XXV, 3, 14| centurio' inquit 'intra vallum hostium erit; sequantur qui capi 436 XXV, 3, 14| desereret, ut intra vallum hostium caderent nitebantur; capta 437 XXV, 3, 14| permixtis. supra sex milia hostium occisa, supra septem milia 438 XXV, 3, 14| agris traxerat. inde deletis hostium castris Beneventum reditum 439 XXV, 3, 14| donati quorum opera castra hostium capta erant, ante alios 440 XXV, 3, 15a| quam Arpos in potestatem hostium venturam. ne Tarentum quidem, 441 XXV, 3, 15a| portum Tarentinum inter hostium custodias pervenit. cuius 442 XXV, 3, 15a| et fraudis intestinae et hostium insidiarum ignarus. pedestre 443 XXV, 4, 16| agentes audentesque, perfusi hostium cruore, inter exspirantium 444 XXV, 4, 19| superesset, obiectans se hostium telis cecidit, fusa extemplo 445 XXV, 5, 22b| exissent quique ibi mansissent hostium futuros numero. ea pronuntiata 446 XXV, 5, 24| tam vim multitudinemque hostium metuens quam ne qua intestina 447 XXV, 5, 26| erat ne qua ab tergo vis hostium in arcem accepta inclusos 448 XXV, 5, 26| quidam invadebant soli hostium stationes. multo tamen vis 449 XXV, 5, 26| aquisque adsuerant magis. ex hostium exercitu Siculi, ut primum 450 XXV, 6, 27b| terra marique inclusus urbe hostium urgeretur, quamquam impar 451 XXV, 6, 32| urbem Amtorgim in conspectu hostium dirimente amni ponunt castra. 452 XXV, 6, 34| traicitur; cuneusque is hostium, qui in confertos circa 453 XXV, 6, 35| quod ab sociis se desertum, hostium tantum auctas copias sentiebat, 454 XXV, 6, 35| coirent et duces et exercitus hostium non posset, ipse certe cum 455 XXV, 6, 36| alii in tumulo primo impetu hostium caesum tradunt, alii cum 456 XXV, 6, 37| Carthaginienses trepide primo ab hostium vallo acti, postquam neminem 457 XXV, 6, 37| adiecit ut ultro castra hostium oppugnaret, facilius esse 458 XXV, 6, 38| tres exercitus sustinebimus hostium quos Cn. Scipio incolumi 459 XXV, 6, 38| vigentesque eodem animo in castra hostium inrumpatis quo vestra tutati 460 XXV, 6, 39| nocte ac die bina castra hostium oppugnata ductu L. Marcii. 461 XXV, 6, 39| ad triginta septem milia hostium caesa auctor est Claudius, 462 XXV, 6, 39| tradit, septem milia caesa hostium; altero proelio eruptione 463 XXV, 6, 40| Syracusae, Romam devexit, hostium quidem illa spolia et parta 464 XXV, 6, 40| quibus ita pervagatus est hostium agros, ita socios ad retinendos 465 XXV, 6, 40| transgressus amnem ac stationibus hostium cum ingenti terrore ac tumultu 466 XXV, 6, 41| effusis equis advolant ex hostium acie Numidae nuntiantes 467 XXVI, 1, 3| instructos, seu famam seu vim hostium non sustinuisse. cum effuse 468 XXVI, 1, 3| victum. nec suorum animos nec hostium in potestate habuisse: suum 469 XXVI, 1, 4| acies ex equitatu repente in hostium equites incurrit iaculaque 470 XXVI, 1, 5| centurionum hortatur ut cohortem hostium sub vallo pugnantem invadant: 471 XXVI, 1, 5| versa; sed neque multitudo hostium neque telorum vis arcere 472 XXVI, 1, 6| ictum est. magna vis tamen hostium ante portam est caesa, ceteri 473 XXVI, 1, 6| vidit summaque vi castra hostium defendi, omissa oppugnatione 474 XXVI, 1, 6| oppressamque magna caede hostium; elephantos igni e castris 475 XXVI, 2, 9| urbem Romanam e manibus hostium eriperent matresque Romanas 476 XXVI, 2, 10| summoverique atque in castra redigi hostium equitatum iussit. cum commissum 477 XXVI, 2, 11| nullius rei minore quam hostium metu. et postero die eodem 478 XXVI, 2, 13| usitata res est in oppugnanda hostium urbe labores ac pericula 479 XXVI, 3, 17| nebula aperuit diem, vacuaque hostium castra conspexerunt Romani 480 XXVI, 3, 21| Syracusano qui aut regius aut hostium populi Romani fuisset et 481 XXVI, 4, 22| bellum Punicum in Italia et hostium ducem Hannibalem esse.' 482 XXVI, 6, 38| quinquaginta ex his in potestatem hostium vivi venerunt. plusque aliquanto 483 XXVI, 7, 39| et alia a puppe triremis hostium apparuit; ita in medio circumventa 484 XXVI, 7, 39| perpaucae in potestatem hostium venere; aliae ad incertos 485 XXVI, 7, 41| incolumi cedere atque abire ex hostium terra liceat. quid igitur 486 XXVI, 7, 42| opulentam suis opibus tum hostium omni bellico apparatu plenam - 487 XXVI, 7, 43| tradent; hic pecunia omnis hostium, sine qua neque illi gerere 488 XXVI, 7, 44| in via ferente ad castra hostium instruxerat emittit. Romani 489 XXVI, 7, 45a| audacia atque alacritas hostium cresceret, signum receptui 490 XXVI, 8, 46| conatus defendere, cum omnia hostium plena videret neque spem 491 XXVI, 8, 48| conlaudavit quod eos non eruptio hostium, non altitudo moenium, non 492 XXVI, 8, 51| tres duces, tres victores hostium exercitus audisset, occursuram 493 XXVII, 1, 1| circumvecti pars castra hostium, pars terga trepidantium 494 XXVII, 1, 2| stetere in acie; ubi nemo hostium adversus prodit, spolia 495 XXVII, 1, 2| Marcellus, ubi lux fugam hostium aperuit, sauciis cum praesidio 496 XXVII, 3, 12| simulque taedio ferociae hostium cottidie instantium lacessentiumque 497 XXVII, 3, 14| ruere in castra. ibi maxima hostium caedes facta; caesa ad octo 498 XXVII, 4, 17| Romanos esset. Hasdrubal cum hostium res tantis augescere incrementis 499 XXVII, 4, 17| quod priusquam iungerentur hostium exercitus cum uno dimicare 500 XXVII, 4, 18| postquam stantem pro castris hostium aciem vidit, equites Numidas 501 XXVII, 4, 18| expeditos qui pridie stationes hostium pepulerant ad levem armaturam 502 XXVII, 4, 18| incucurrerat, maxime in nuda latera hostium pugnabat; et iam ne fugae 503 XXVII, 4, 19| Pyrenaeum tendit. Scipio castris hostium potitus cum praeter libera 504 XXVII, 4, 20a| Hispaniam sociis opem ferre, hostium oppida atque agros populari; - 505 XXVII, 5, 21| fuerat, vivere atque in hostium potestate esse satis constabat.~ ~ 506 XXVII, 5, 26| pars eius quae vergeret ad hostium castra esset ignorabant, 507 XXVII, 5, 27| consulum quinque vivi in hostium potestatem venerunt, ceteri 508 XXVII, 6, 30| pugnavit; mille admodum hostium utraque pugna occidit. inde 509 XXVII, 6, 32| Primum diem quo fines hostium ingressi sunt populando 510 XXVII, 7, 40| Fabio ne priusquam genus hostium cognosset temere manum consereret, 511 XXVII, 7, 40| respondisse ubi primum hostium agmen conspexisset pugnaturum. 512 XXVII, 7, 42| vidit, spolia legi caesorum hostium et suorum corpora conlata 513 XXVII, 8, 44| imperator, unus exercitus hostium in Italia esset: nunc duo 514 XXVII, 8, 44| maiora etiam vero praesidia hostium, minora sua, metu interprete 515 XXVII, 8, 46| aciem abutendumque errore hostium absentium praesentiumque 516 XXVII, 8, 47| paucis equitibus scuta vetera hostium notavit quae ante non viderat 517 XXVII, 8, 48| sinistrum <evectus in dextrum> hostium latus incurrit; tantaque 518 XXVII, 8, 49| postremo cum haud dubie fortuna hostium esset, ne superstes tanto 519 XXVII, 8, 49| eo bello una acie tantum hostium interfectum est, redditaque 520 XXVII, 8, 49| quinquaginta septem milia hostium occisa, capta quinque milia 521 XXVII, 8, 49| inquit 'aliqui nuntii et hostium cladis et nostrae virtutis.'~ ~ 522 XXVII, 8, 51| quisque audierat exercitum hostium imperatoremque occisum, 523 XXVII, 8, 51| incolumi exercitu ducem hostium legionesque occidissent 524 XXVII, 8, 51| cura attulerat proici ante hostium stationes, captivosque Afros 525 XXVIII, 1, 2| aberat, cum hauddum quisquam hostium senserat; confragosa loca, 526 XXVIII, 1, 3| urbis eius oppugnatione hostium duo milia ferme, Romanorum 527 XXVIII, 1, 4| fratre Romam misso et Hannone hostium imperatore ceterisque nobilibus 528 XXVIII, 1, 4| repetit. tuto inde mari pulsis hostium navibus magni commeatus 529 XXVIII, 2, 5| recepit. inde ut ad omnes hostium motus posset occurrere, 530 XXVIII, 2, 7| longius progressi agmen hostium procul conspexissent, opprimi 531 XXVIII, 2, 8| tempore defuisse quin ubi hostium arma concrepuissent eo quanta 532 XXVIII, 2, 8| primum esset, confessionem se hostium habere nequaquam pares esse 533 XXVIII, 2, 8| navigans inter medias prope hostium classes, Chalcidem pervenit. 534 XXVIII, 3, 12| fuerit, quippe qui cum in hostium terra per annos tredecim, 535 XXVIII, 3, 12| stipendium et commeatus in hostium agro deesset, quorum inopia 536 XXVIII, 3, 14| legionum fulgentia plenosque hostium campos vidit, equitatum 537 XXVIII, 3, 14| cum quod roboris in acie hostium erat, Poeni veterani Afrique, 538 XXVIII, 3, 16| perfugit. Scipio fuga ducis hostium audita decem milia peditum 539 XXVIII, 4, 17b| haud cuiquam dubio quin hostium essent opprimique a pluribus 540 XXVIII, 4, 20| exstinguere ac delere memoriam hostium sedis cordi est.~ Castulonem 541 XXVIII, 5, 22| facile suppeditabat, cornua hostium amplexus, in orbem pugnantes 542 XXVIII, 5, 23| Atque haec tamen hostium iratorum <in morem> ac tum 543 XXVIII, 5, 27| dicta, consilia, animos hostium video. quid enim vos, nisi 544 XXVIII, 6, 30| cum infesta rostro peteret hostium navem, obliqua ipsa ictum 545 XXVIII, 6, 33| die quarto in conspectu hostium posuit castra. campus ante 546 XXVIII, 6, 33| rapta pleraque ex ipsorum hostium agris propelli ad inritandam 547 XXVIII, 6, 33| quod in eum locum detracta hostium acies esset qui non omnem 548 XXVIII, 7, 35| cum caput rerum in omni hostium equitatu Masinissam fuisse 549 XXVIII, 7, 36| populationem agrestiumque fugam et hostium adventum attulerant, et 550 XXVIII, 8, 39| nostram; qui cum plurimas hostium vestrorum cepisset in Hispania 551 XXVIII, 8, 41| imperatoresque temere in hostium terram transgressos cum 552 XXVIII, 8, 42| ipsi a Magone et Hasdrubale hostium ducibus quantum ab Indibili 553 XXVIII, 8, 42| dimidio minores copiae sint, hostium multo maiores, quam ubi 554 XXVIII, 8, 43| tum nemo aetatem meam, vim hostium, difficultatem belli, patris 555 XXVIII, 8, 44| est terror: bona malaque hostium ex propinquo ingressus fines 556 XXVIII, 8, 44| immineant quam nos iterum vallum hostium ex moenibus nostris videamus. 557 XXIX, 1, 2| ductis militibus ad sedem hostium pervenere et trium milium 558 XXIX, 1, 2| cum instruxissent, id modo hostium imitati sunt ut inter legiones 559 XXIX, 1, 2| dehiscentem intervallis hostium aciem equites emisisset, 560 XXIX, 1, 2| equites per patentes in hostium acie vias permittere equos 561 XXIX, 1, 2| imperatores ut turbatos hostium ordines et trepidationem 562 XXIX, 1, 3| victores stratisque tot hostium exercitibus omnes Italiae 563 XXIX, 2, 6| et militibus praedam ex hostium terra cernentibus tota classe 564 XXIX, 2, 6| licebat, excursiones in hostium agros facere. ab iis egressi 565 XXIX, 2, 6| itaque velut plena iam hostium arce territi Poeni omisso 566 XXIX, 2, 7| procul muris ad terrorem hostium aciem ostendisset, cum equitibus 567 XXIX, 6, 32| praelati. duobus in conspectu hostium in praerapidum gurgitem 568 XXIX, 6, 33| intenderat inter media tela hostium evasit: duae turmae haesere; 569 XXX, 1, 3| commeandi foret in castra hostium, mollius eadem illa abnuere 570 XXX, 1, 3| Scipioni spem fecerant castra hostium per occasionem incendendi.~ ~ 571 XXX, 1, 4| alterius rei curam converteret hostium animos, simul ne qua, cum 572 XXX, 1, 5| Masinissaque, cui omnia hostium nota erant, postremo ipse 573 XXX, 1, 5| modico gradu ad castra hostium perventum est. ibi Scipio 574 XXX, 2, 8| succedendo ad stationes hostium lacessendoque levibus proeliis 575 XXX, 2, 10| iacerent, conspecta classis hostium est Uticam ab Carthagine 576 XXX, 2, 10| ita parati atque intenti hostium adventum opperiebantur.~ 577 XXX, 2, 10| erant quod permixtae cum hostium navibus inhibere saepe tela 578 XXX, 2, 12| Ibi Syphax dum obequitat hostium turmis si pudore, si periculo 579 XXX, 2, 14| patrem eius imperatorem hostium videremus, Romam oporteret 580 XXX, 3, 16| incolumi futurae iterum hostium beneficio; imperium ex victis 581 XXX, 3, 18| praeter spem resistendo hostium timor, ac ne vertat in audaciam 582 XXX, 3, 18| legionibus additus, nec stetisset hostium acies ni Mago ad primum 583 XXX, 3, 18| corruerunt. tum primum commota hostium acies, simul omnibus equitibus, 584 XXX, 3, 18| versi. ad quinque milia hostium eo die caesa et signa militaria 585 XXX, 3, 19a| Valerius Antias quinque milia hostium caesa ait, quae tanta res 586 XXX, 4, 20| abisse ferunt quam Hannibalem hostium terra excedentem; respexisse 587 XXX, 4, 21| luctus incidisse. visa castra hostium e muris urbis; quae vota 588 XXX, 5, 30| ac moenibus signa armaque hostium vidistis et nos ab Carthagine 589 XXX, 6, 32| contemplantibusque modo suam, modo hostium aciem, cum oculis magis 590 XXX, 6, 32| proelia et confessionem hostium quod neque non petere pacem 591 XXX, 6, 33| esset spatium qua elephanti hostium acti nihil ordines turbarent. 592 XXX, 6, 34| impetu extemplo movere loco hostium aciem Romani. ala deinde 593 XXX, 6, 35| revertentes in aversam hostium aciem incurrere. is demum 594 XXX, 6, 35| primum ardorem atque impetum hostium excipientes fatigarent ac, 595 XXX, 6, 36| confestim a proelio expugnatis hostium castris direptisque cum 596 XXX, 7, 42| Romanum ferentes capti sint hostium numero in vinclis habeat, 597 XXXI, 1, 2| duxit. Ampius ingressus hostium fines primo populationes 598 XXXI, 1, 7| quam Italia bellum habeat: hostium urbes agrique ferro atque 599 XXXI, 2, 10| socium quadraginta milibus hostium - tot enim in armis esse - 600 XXXI, 2, 10| coloniae Romanae augeri hostium animos.~ ~11. 601 XXXI, 3, 21| circumspicere et obire ad omnes hostium subitos conatus posset. 602 XXXI, 3, 21| circuire a cornibus et amplecti hostium aciem, quod in multitudine 603 XXXI, 3, 21| sociorum equitatum in cornua hostium emittat nec circuire eos 604 XXXI, 3, 22| in quam primo impetu vis hostium ingens inlata est. quamquam 605 XXXI, 3, 23| nullus in propinquo sit hostium metus, vagari passim, et 606 XXXI, 3, 24| ferens, pediti equitique hostium liberum spatium praeberet. 607 XXXI, 3, 26| exercendae materia deerat, agro hostium in Boeotiam excessit nec 608 XXXI, 4, 27| copiarum ad depopulandos hostium fines mittit. Apustius extrema 609 XXXI, 4, 28| ignobiles urbes, ne classi hostium praedae ac praemio essent, 610 XXXI, 5, 33| quicquam in qua regione castra hostium essent aut illi ad regem 611 XXXI, 5, 33| ingeniorum ad cognoscendas hostium res in omnibus bellis praebet.~ ~ 612 XXXI, 5, 35| purpuratis, ad lacessendos hostium equites misit. ab Romanis 613 XXXI, 5, 36| interficiebantur. tandem inter medias hostium stationes elapsi quidam 614 XXXI, 5, 38| consulem, cum equitatum hostium levemque armaturam fudisset 615 XXXI, 5, 38| cepisset, protinus ad castra hostium ducere debuisse; nec enim 616 XXXI, 5, 40| obsessasque fauces agmine hostium viderunt, priusquam experirentur 617 XXXI, 5, 40| faciendos. ita peragratis hostium agris consul in loca pacata 618 XXXI, 5, 41| meminisse viderentur se in agro hostium esse, alii palati semermes 619 XXXI, 5, 42| tumulum videt, ad carpendum hostium agmen misit.~ ~43. 620 XXXI, 5, 43| deinde ei forte oblata res hostium Aetolorum numerum. Scopas 621 XXXI, 6, 46| occasionem, si quam neglegentia hostium dedisset, quam aperta vi 622 XXXI, 6, 47| in Etruriam ipse in agrum hostium legiones induxit populandoque 623 XXXI, 6, 49| Hispaniam obtinebat, magnum hostium exercitum in agro Sedetano 624 XXXII, 1, 6| castris exutum; duodecim milia hostium eo proelio caesa, capta 625 XXXII, 2, 9| recto itinere per castra hostium vim facere conaretur an 626 XXXII, 2, 10| conatu sedentes in conspectu hostium absumpserant. Inde spes 627 XXXII, 2, 11| perdifficili aditu super caput hostium eos educturum. Haec ubi 628 XXXII, 2, 11| polliceatur, super caput hostium perventum sit, fumo dare 629 XXXII, 2, 13| sed e terra mox futura hostium corpora saltem eripere sociorum 630 XXXII, 2, 14| consul faucibus quas fuga hostium aperuerat in regionem Epiri 631 XXXII, 3, 16| partem eversam operibus hostium cernerent, ut...> ad deditionem 632 XXXII, 3, 17| patefecisset, fugam inde caedemque hostium fore, qualis captis urbibus 633 XXXII, 4, 24| eum qui premebatur impetu hostium locum concurrerunt. Eodem 634 XXXII, 4, 24| partem oculos animosque hostium certamen averterat, pluribus 635 XXXII, 4, 30| quinque et triginta milia hostium, quinque milia et ducentos 636 XXXIII, 1, 8| paucis armis corporibusque hostium proelium eo loco fuisse 637 XXXIII, 1, 8| et pugnari prope castra hostium vidit, ingenti gaudio est 638 XXXIII, 1, 9| brevi circuitu dextrum cornu hostium aversum invadit. nullam 639 XXXIII, 1, 10| Romani victores in castra hostium spe praedae <inrumpunt>: 640 XXXIII, 1, 10| caesa eo die octo milia hostium, <quinque> capta; ex victoribus 641 XXXIII, 1, 10| augenti, quadraginta milia hostium eo die sunt caesa, capta - 642 XXXIII, 1, 10| quoque duo et triginta milia hostium caesa scribit, capta quattuor 643 XXXIII, 2, 11| regios comburendos ne in hostium venirent potestatem, in 644 XXXIII, 2, 15| instrui cum potuissent, primum hostium impetum non tulerunt. Macedones 645 XXXIII, 2, 15| nudati, cum duae iam acies hostium ex diverso, levis armatura 646 XXXIII, 2, 15| ad castra revertentes in hostium stationes tamquam in suas 647 XXXIII, 2, 17| erat, tam inexpugnabiles hostium animi. die ac nocte intenti 648 XXXIII, 3, 24| Philippo in Thessalia pugnasse, hostium exercitum fusum fugatumque. 649 XXXIII, 4, 37| collega secunda. multa spolia hostium captivis carpentis travecta, 650 XXXIII, 5, 44| pugnasse: duodecim milia hostium caesa, Budarem imperatorem 651 XXXIV, 2, 9| exploraret ubi et quantae hostium copiae essent, ut ne mora 652 XXXIV, 2, 9| profectus ab Emporiis agros hostium urit vastatque, omnia fuga 653 XXXIV, 2, 11| copiarum esse ut, cum magna vis hostium haud procul absit et quam 654 XXXIV, 2, 13| relicto praedatum milites in hostium agros ducebat; nocte ferme 655 XXXIV, 2, 13| ea res novos milites et hostium magna vis excipiebatur, 656 XXXIV, 2, 13| satis] admodum et suorum et hostium animos est expertus, convocari 657 XXXIV, 2, 13| pronuntiat se nocte ad castra hostium ducturum. ita ad corpora 658 XXXIV, 2, 14| caperet, praeter castra hostium circumducit et prima luce 659 XXXIV, 2, 14| medii hostes et ab tergo hostium ager est. quod pulcherrimum, 660 XXXIV, 2, 14| inter castra sua et aciem hostium relictum erat loci armatis 661 XXXIV, 2, 14| delectas ab dextro latere hostium circumduci iubet et ab tergo 662 XXXIV, 2, 15| plenoque gradu ad castra hostium oppugnanda succedere iubet. 663 XXXIV, 2, 15| haerentes. secundani terga hostium caedunt, ceteri castra diripiunt. 664 XXXIV, 2, 15| supra quadraginta milia hostium caesa eo die scribit; Cato 665 XXXIV, 2, 17| milites veteres, periti hostium bellique, haud dubiam pugnam 666 XXXIV, 2, 19| pace ex agris castellisque hostium Romani portabant, deni saepe 667 XXXIV, 2, 20| equo citato subter murum hostium ad cohortes avehitur atque 668 XXXIV, 3, 26| posuit castra. ibi priusquam hostium intraret agrum, sociorum 669 XXXIV, 3, 28| steterunt; postquam nemo hostium contra exibat, redierunt 670 XXXIV, 3, 28| agri loca esset, nullo iam hostium porta excedente castra movit 671 XXXIV, 3, 31| quod non vestram urbem sed hostium, quod volentem non vi coactam 672 XXXIV, 3, 34| praeter nudum solum ager hostium habet: ad hoc hiems accedet 673 XXXIV, 4, 38| coercitis excursionibus hostium nihil praeter ipsius oppugnationem 674 XXXIV, 4, 40| Quinctius plus ex timore hostium quam ex re ipsa spei nactus 675 XXXIV, 5, 46| depugnavit; decem milia hostium sunt caesa. per eos dies 676 XXXIV, 5, 46| praeterquam quod cunctatio hostium animos faciebat, rei maturandae 677 XXXIV, 5, 47| et spe potiundi castris hostium perstitit ad vallum. eorum 678 XXXV, 1, 1| victores, ad duodecim milia hostium sunt caesa, capti quingenti 679 XXXV, 1, 4| evastata erant, consul agro hostium excessit et ad Mutinam agmine 680 XXXV, 1, 6| militum aliquantum amissum et hostium exercitum, cuius delendi 681 XXXV, 1, 7| adversus latronum magis quam hostium excursiones, vario tamen 682 XXXV, 2, 11| saltus occupatae a parte hostium erant Caudinaeque cladis 683 XXXV, 2, 11| et obequitare stationibus hostium, neminem lacessentes, coeperunt. 684 XXXV, 2, 11| calcaribus per medias stationes hostium erupere et in agrum latiorem 685 XXXV, 3, 21| conlatis pugnavit: novem milia hostium occidit, ceteros fusos fugatosque 686 XXXV, 3, 22| agmina diversa late agrum hostium pervastarunt. primo equites 687 XXXV, 3, 22| proconsul cum duobus exercitibus hostium duo secunda proelia fecit, 688 XXXV, 3, 27| cum ad propinquum castris hostium promunturium venisset, egressus 689 XXXV, 3, 27| incendio absumpti sunt quam hostium adventum sentirent, et qui 690 XXXV, 3, 27| ignominiae restituti animi et hostium conterriti essent, ad Lacedaemonem 691 XXXV, 3, 27| posse. ad Caryas primum in hostium terra posuit castra. eo 692 XXXV, 3, 28| nocte in valle a conspectu hostium aversa quantam multitudinem 693 XXXV, 3, 29| Megalopolitanus praeerat. Cretenses et hostium auxiliares equitumque idem 694 XXXV, 3, 30| auxiliares in stationem hostium quae pro castris erat emittit. 695 XXXV, 3, 30| vespere, ut lumina in castris hostium conspexere, regione eorum 696 XXXV, 5, 40| aliquot cives sociique qui in hostium potestate fuerant.~ Eodem 697 XXXV, 5, 48| corpus suum pro eo telis hostium obiceret.~ ~49. 698 XXXVI, 2, 10| Larisaeorum inter metum praesentem hostium et verecundiam absentium 699 XXXVI, 3, 17| validiores impositae; exercitus hostium ille et numero maior et 700 XXXVI, 3, 18| loci. rex, postquam signa hostium conspexit, et ipse copias 701 XXXVI, 3, 18| altiore loco nuda latera hostium incesserent. ab dextro Macedonibus 702 XXXVI, 3, 18| maior nec iam toleranda vis hostium inferebat se, pulsi loco 703 XXXVI, 4, 24| tot receptis ex potestate hostium urbibus, aliquo tandem loco 704 XXXVI, 5, 34| qui non aciem, non signa hostium vidit, non solum urbes sed 705 XXXVI, 5, 35| respondit consul se, utrum hostium an pacatorum eos numero 706 XXXVI, 5, 38| caesa supra quattuor milia hostium; ex Romanis sociisque minus 707 XXXVI, 5, 38| pugnavit. duodetriginta milia hostium occisa Antias Valerius scribit, 708 XXXVI, 5, 43| etiam, ut quae in terram hostium veniant, oneratas commeatu 709 XXXVI, 5, 44| iussit, et in advenientis hostium naves ferreas manus inicere 710 XXXVI, 5, 44| animadvertit laevum cornu hostium ab Livio turbatum, dextrum 711 XXXVII, 2, 4b| profectus ab Elatia primum in hostium terra circa Spercheum amnem 712 XXXVII, 2, 5| eruptionibus crebris et stationes hostium et eos ipsos, qui circa 713 XXXVII, 2, 8| viribus et magnitudine classem hostium aequaret. itaque et Hannibalem 714 XXXVII, 2, 8| agi posse dixisset ex agro hostium, qui circa Thyatiram esset, 715 XXXVII, 2, 11| esset, Panhormum ad tergum hostium ducere, ipse interim classe 716 XXXVII, 3, 13| ibi ex agrestibus cognito hostium naves ad Aethaliam stare, 717 XXXVII, 4, 20| equorumque et ad visendas hostium stationes, quibus locis 718 XXXVII, 4, 20| in animo sibi esse dixit hostium stationem temptare. aegre 719 XXXVII, 4, 20| egressus haud procul statione hostium, occasionem opperiens, consedit. 720 XXXVII, 4, 20| equite sublato stationem hostium improviso invadit. non homines 721 XXXVII, 4, 21| quam depopulato circa urbem hostium agro.~ ~22. 722 XXXVII, 4, 23| maxime, ut in obvio classi hostium essent, electus locus est; 723 XXXVII, 4, 23| praeerat. Eudamus postquam hostium aciem instructam et paratam 724 XXXVII, 4, 24| qua concurrerat rostro cum hostium nave, aut proram lacerabat, 725 XXXVII, 4, 24| haud dubie dextrum cornu hostium in fugam inclinabat. Eudamum 726 XXXVII, 4, 24| contemplatique trepidationem fugamque hostium [ac] prope una voce omnes, 727 XXXVII, 4, 24| ne includerentur vento in hostium ora, ad Eudamum revecti 728 XXXVII, 4, 24| submersa aut capta classis hostium foret, redierunt. Hannibal, 729 XXXVII, 4, 28| iuvisse eos commeatu classem hostium arguit, et quantum vini 730 XXXVII, 4, 30| Rhodiae duae et viginti erant; hostium classis undenonaginta navium 731 XXXVII, 4, 30| valuit. mediam namque aciem hostium Romani cum rupissent, circumvecti 732 XXXVII, 4, 30| tres captae in potestatem hostium venerunt, ceterae incensae 733 XXXVII, 6, 39| pugnandum cum tot milibus hostium, sed par numerus pecorum 734 XXXVII, 6, 39| iter, et qua parte adiri hostium vallum posset, missus, postquam 735 XXXVII, 6, 39| detractando certamen et hostium spem augeret, et ipse copias 736 XXXVII, 6, 41| quibus se perturbaturum hostium aciem Antiochus crediderat, 737 XXXVII, 6, 43| dextro cornu, quo laevum hostium primo impetu fugatum fuerat, < 738 XXXVII, 6, 44| quidem die victores direptis hostium castris cum magna praeda 739 XXXVII, 7, 58| eius, quantis cum classibus hostium dimicasset, quot inde naves 740 XXXVIII, 1, 5| quo et illi ab urbe opera hostium, quae adversus Pyrrheum 741 XXXVIII, 1, 6| composito adfore et terga hostium invasurum. Haec res aliquamdiu 742 XXXVIII, 1, 6| accipiebant et crescere numerum hostium cernebant, destituti segnius 743 XXXVIII, 1, 6| parte opera cum magna caede hostium potuisse. Ambracienses quique 744 XXXVIII, 1, 6| eruptionibus, ut ante, in stationes hostium, sed dispositi per muros 745 XXXVIII, 1, 8| alia infestam oram navibus hostium esse, alia Amphilochos Dolopiamque 746 XXXVIII, 2, 18| apparuere cum magno tumultu hostium equites, nec turbarunt tantum 747 XXXVIII, 2, 20| castrorum visendum equites hostium, duplex numerus, effusi 748 XXXVIII, 2, 20| exploranda profectus, quia nemo hostium extra munimenta processit, 749 XXXVIII, 2, 21| Romanos victores deserti fuga hostium acceperunt tumuli.~ ~22. 750 XXXVIII, 2, 23| euntium modo. Consul armis hostium [in] uno concrematis cumulo 751 XXXVIII, 3, 26| cornua Gallorum erigeret. Hostium quod roboris erat, Tectosagi 752 XXXVIII, 3, 27| magna ea nocte in castris hostium mansit; ceteros in sua castra 753 XXXVIII, 3, 29| eruptionibus subitis nunc in opera hostium, nunc in stationes; et plerumque 754 XXXVIII, 3, 29| traicere non capita solum hostium vulnerabant, sed quem locum 755 XXXVIII, 5, 46| inferiore pedibus paene hostium aciem subiecit. Ut non tela 756 XXXVIII, 5, 47| centum milibus ferocissimorum hostium signis collatis totiens 757 XXXVIII, 6, 57| carcerem reges et imperatores hostium ducentem vidisset P. Africanum, 758 XXXVIII, 6, 60| beneficiis, plurimos duces hostium in triumpho ductos carcere 759 XXXIX, 1, 1| maritimarumque rerum et mollitia hostium regiisque opibus ditiores 760 XXXIX, 1, 4| tenuerit, ubi plus tria milia hostium sint caesa. iam de deorum 761 XXXIX, 1, 5| arma tela cetera spolia hostium, magnus numerus, ad hoc 762 XXXIX, 1, 7| carpentis travecta, duces hostium duo et quinquaginta ducti 763 XXXIX, 2, 20b| Latini nominis in potestatem hostium venerunt, et arma multa, 764 XXXIX, 2, 20b| fecerunt. consul ubi primum ex hostium agro evasit, ne, quantum 765 XXXIX, 2, 21| collatis pugnavit: ad sex milia hostium sunt caesa, ceteri fusi 766 XXXIX, 2, 26| Romanos sibi dedisse eas, cum hostium essent. si suum munus qui 767 XXXIX, 3, 30| iunxissent, in Carpetaniam, ubi hostium castra erant, progressi 768 XXXIX, 3, 30| trans fluvium in colle hostium castra erant. extemplo, 769 XXXIX, 3, 30| campum apertum usque ad hostium castra habebant, liberum 770 XXXIX, 3, 31| paulum circumvectus in cuneum hostium, qui mediam urgebat aciem, 771 XXXIX, 3, 31| sociis equitibus alterum hostium latus invadit. sed longe 772 XXXIX, 3, 31| centuriones, qui inter tela hostium praetorem conspexerunt. 773 XXXIX, 3, 31| sunt, et permixti turbae hostium intra vallum penetraverunt; 774 XXXIX, 3, 31| supra triginta quinque milia hostium fuerant, ex quibus tam exigua 775 XXXIX, 3, 31| speciem fecerunt. in castris hostium, quia ipsis spatium sua 776 XXXIX, 5, 49| praebet, sustinens impetus hostium, prolapso equo et suo ipse 777 XL, 2, 22| inopiam haud secus quam hostium fines Macedones populati 778 XL, 3, 25| introduxit. ubi primum in hostium finibus castra posuit, legati 779 XL, 3, 27| militum acuebat, nunc fraudem hostium incusans, qui pace petita, 780 XL, 3, 30| sociorum equitum ad castra hostium speculatum misit, quam proxime 781 XL, 3, 30| abstineret, reciperetque sese, si hostium equitatum exeuntem vidisset. 782 XL, 3, 30| subducerentur, ubi equitatus hostium castris procucurrisset. 783 XL, 3, 31| praefectum socium ad vallum hostium cum equitibus extraordinariis 784 XL, 3, 31| paucitas sua et multitudo hostium et improvisa res terruisset, 785 XL, 3, 32| accidebat, iam ardentia hostium castra apparebant. Celtiberi 786 XL, 3, 32| edidere. ad viginti tria milia hostium eo die occisa, capta quattuor 787 XL, 4, 39| cruentos ex recenti caede hostium gladios et manantia sanguine 788 XL, 4, 40| permittite equos in cuneum hostium, quo nostros urgent. id 789 XL, 4, 40| citroque cum magna strage hostium, infractis omnibus hastis, 790 XL, 4, 40| fuga. decem et septem milia hostium caesa eo die traduntur, 791 XL, 4, 48| castris. eo die novem milia hostium caesa; capti vivi trecenti 792 XL, 4, 49| oppidani primum impetum hostium sustinuerunt; deinde cum 793 XL, 4, 50| esse. viginti duo milia hostium eo die esse caesa, plus 794 XL, 4, 50| triginta et quinque milia hostium occidisse et castra expugnasse. 795 XL, 4, 53| cepit. tria milia ducenti hostium <caesi sunt>, omnisque ea 796 XL, 4, 58| ac multitudinem sustinere hostium non possent, relictis campestribus 797 XLI, 1, 2| maiorem iis, quam erat, hostium aciem ostendit. qua territi 798 XLI, 1, 4| relictus longe plurimos hostium occidit. ad octo milia Histrorum 799 XLI, 3, 17| perdomuit. quindecim milia hostium sunt caesa, omnes Sardorum 800 XLI, 3, 19| priusquam circumire castra hostium possent, pugnatum est; victique 801 XLI, 3, 26| aciem et exaequari cornibus hostium, quibus circumibantur, possent, 802 XLI, 3, 28| subegit. in ea provincia hostium caesa aut capta supra octoginta 803 XLII, 1, 12| ut abstinere et suo et hostium agro frumentandi causa possit. 804 XLII, 3, 39| legatis. salutatio non tamquam hostium, sed hospitalis ac benigna 805 XLII, 4, 52| equitum futura. auditis hostium copiis respicerent suum 806 XLII, 4, 54| progressus opperiri ibi hostium adventum statuit; simul 807 XLII, 4, 54| exercitum iubet in subiecto hostium agro. namque Sycurium est 808 XLII, 5, 55| superati, contemptus quoque hostium adeo ignoruntium opportunitates 809 XLII, 5, 57| cum in conspectu fuere hostium equites; duae alae erant 810 XLII, 5, 57| rex, incertus, quantae <hostium copiae> essent. duas inde 811 XLII, 5, 58| levemque armaturam ad castra hostium ducit. visus et plurium 812 XLII, 5, 60| superfixa <hastis> capita hostium portantes redierunt. apud 813 XLII, 5, 60| trepidantium in transitu fluminis hostium deleri magna ex parte copias 814 XLII, 5, 61| Ad regem spolia caesorum hostium referebantur. [dona] ex 815 XLII, 5, 61| habetis. meliorem partem hostium, equitatum Romanum, quo 816 XLII, 5, 61| alacres, spolia caesorum hostium umeris gerentes, decora 817 XLII, 5, 65| perculsos milites repentino hostium adventu in propinquum tumulum 818 XLII, 5, 66| liceret intacto abire, et ipse hostium adventum elatus successu 819 XLII, 5, 66| auctores sint; octo milia hostium caesa, in his Sopatrum et 820 XLIII, 2, 19| oppidani tutabantur et opera hostium inpediebant, magna eorum 821 XLIII, 2, 22| sensuri essent, maxime quod hostium haud procul inde hiberna 822 XLIV, 1, 2| classis quoque invehatur hostium litoribus. praetore dimisso 823 XLIV, 1, 3| progressi, tumulo haud procul hostium castris capto, nuntium ad 824 XLIV, 1, 3| paucos inter media praesidia hostium praemiserat, nuntius ad 825 XLIV, 1, 3| erat, sunt adclinata. non hostium modo castra, quae paulo 826 XLIV, 1, 3| protinus duceret ad castra hostium, consulem hortarentur, dies 827 XLIV, 1, 12| missi, cum in salo stantes hostium naves conspexissent, ipsi 828 XLIV, 1, 13| segnis sederet tantum in agro hostium, M. Popilium cum quinque 829 XLIV, 1, 13| Demetriadem. primus adventus hostium perculit incolas loci; collectis 830 XLIV, 1, 13| populatores non sine volneribus hostium factae sunt. circumvecti 831 XLIV, 2, 18| qua provincia nostra, qua hostium foret; utrum intra saltus 832 XLIV, 2, 28| propere ac summotis terrore hostium navibus, onerarias datis, 833 XLIV, 3, 32| litore adplicuisse naves hostium audissent, extemplo ferrent 834 XLIV, 3, 33| vigilandum, ut, cum senserit hostium adventum, recipiat se excitetque 835 XLIV, 3, 35| in alveo cum stationibus hostium proelium commisit; pugnatumque 836 XLIV, 3, 35| volnerabantur. ubi propius ripam hostium subissent, tormentis missa 837 XLIV, 3, 39| erat, alio saltu deiectis hostium praesidiis novom iter aperui, 838 XLIV, 3, 40| erat haud magnum propius hostium castra, ex quo et Macedones 839 XLIV, 3, 40| octingentorum Thracum praesidium in hostium ripa erat. ex his pauci 840 XLIV, 3, 41| inplevit legio atque aciem hostium interrupit. a tergo caetrati 841 XLIV, 3, 41| phalangem iussus; ea media acies hostium fuit. in dextrum cornu, 842 XLIV, 3, 42| caesa est. postremo qui ex hostium manibus elapsi erant, inermes 843 XLIV, 3, 45| Romam missis spolia iacentis hostium exercitus peditibus concessit, 844 XLV, 1, 2| paucorum militum iactura tanta hostium strages facta, quam praeceps 845 XLV, 1, 10| Macedonia et statione summotos hostium lembos audivit, dimissis 846 XLV, 2, 22| mercede recepti ac prope hostium more extra urbem manere 847 XLV, 3, 26| Theodotus in primam stationem hostium inruperunt atque ibi offerentes 848 XLV, 3, 33| ceteros deos, quibus spolia hostium dicare ius fasque est, ipse 849 XLV, 4, 39| armorum detracta corporibus hostium? an in Macedoniam remittentur? 850 XLV, 4, 40| victoris ducis per urbem hostium ductus, sed etiam victor 851 XLV, 4, 41| inexpugnabilia <castra> hostium erant neque cogi pugnare