IntraText Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library | Search |
| Alphabetical [« »] nicostratus 4 nidos 1 nidum 1 nihil 761 nihildum 3 nihilne 2 nihilo 54 | Frequency [« »] 779 eum 769 c 762 quid 761 nihil 753 quia 748 omnes 741 consules | Titus Livius Ab Urbe condita Concordances nihil |
Lib. Cap. Par.
1 I, 1, 1| ab immenso prope errore nihil praeter arma et naves superesset, 2 I, 3, 9| omnium civitatisque et quo nihil carius humano generi sit 3 I, 3, 11| multoque id maximum fuit; nihil enim per iram aut cupiditatem 4 I, 3, 15| militiaeque gesta, quorum nihil absonum fidei divinae originis 5 I, 4, 19| fastosque fecit quia aliquando nihil cum populo agi utile futurum 6 I, 5, 24| fore unde victoria fuerit. Nihil recusatur; tempus et locus 7 I, 5, 27| redire in proelium iubet: nihil trepidatione opus esse; 8 I, 5, 31| spiritus illi feroces ut qui nihil ante ratus esset minus regium 9 I, 7, 36| tantus honos accessit ut nihil belli domique postea nisi 10 I, 8, 43| centuriae factae, arma mutata: nihil praeter hastam et verutum 11 I, 8, 46| Angebatur ferox Tullia nihil materiae in viro neque ad 12 I, 9, 49| accedebat ut in caritate civium nihil spei reponenti metu regnum 13 I, 9, 49| modo aut invisos sed unde nihil aliud quam praedam sperare 14 I, 9, 49| ordo esset minusque per se nihil agi indignarentur. Hic enim 15 I, 9, 53| et gladios patris elapsum nihil usquam sibi tutum nisi apud 16 I, 9, 53| populum inventurum. Cum si nihil morarentur infensus ira 17 I, 9, 54| dubiae fidei videbatur, nihil voce responsum est; rex 18 II, 1, 2| Consulis enim alterius, cum nihil aliud offenderet, nomen 19 II, 1, 3| melioremque inopi quam potenti; nihil laxamenti nec veniae habere, 20 II, 2, 8| interpretatio est facilis. Nihil aliud ad eum nuntium a proposito 21 II, 2, 9| aequari summa infimis; nihil excelsum, nihil quod supra 22 II, 2, 9| infimis; nihil excelsum, nihil quod supra cetera emineat, 23 II, 2, 13| primi periculi casus, a quo nihil se praeter errorem insidiatoris 24 II, 2, 15| esse vellent, negarent cui nihil negatum vellent. Non in 25 II, 3, 16| adflixissent opes hostium ut diu nihil inde rebellionis timeri 26 II, 3, 19| Sulpicius M". Tullius; nihil dignum memoria actum; T. 27 II, 3, 19| pugna excessit. Latinus dux nihil deterritus volnere proelium 28 II, 3, 20| et pedestris acies. Ibi nihil nec divinae nec humanae 29 II, 3, 28| ergo se facere vellent - nihil enim segnius molliusve quam 30 II, 3, 29| auxilio essent. Sed ab lictore nihil aliud quam prendere prohibito 31 II, 3, 30| provocationem fratris lege haberet, nihil ex ea familia triste nec 32 II, 3, 32| dicendi et horrido modo nihil aliud quam hoc narrasse 33 II, 3, 32| ventrem in medio quietum nihil aliud quam datis voluptatibus 34 II, 4, 36| inde ludi, velut ea res nihil ad religionem pertinuisset. 35 II, 4, 40| essem. Sed ego mihi miserius nihil iam pati nec tibi turpius 36 II, 5, 43| in Veientes. In Veientes nihil dignum memoria gestum; et 37 II, 5, 43| adcelerare aut si aliud nihil, stare instructos. Iniussu 38 II, 5, 44| milite vinci Romam posse. Nihil aliud opus esse quam indici 39 II, 5, 45| Consules quoque Romani nihil praeterea aliud quam suas 40 II, 5, 45| provocandoque, postremo ut nihil movebant, qua consules ipsos, 41 II, 5, 49| cognatorum sodaliumque, nihil medium, nec spem nec curam, 42 II, 5, 49| consules facti. Et donec nihil aliud quam in populationibus 43 II, 5, 54| plebs furebat. Consules, nihil Meneni damnatione, nihil 44 II, 5, 54| nihil Meneni damnatione, nihil periculo deterriti Servili, 45 II, 5, 54| praetextam, curulemque sellam nihil aliud quam pompam funeris 46 II, 5, 54| tribunos invaserat, quam nihil auxilii sacratae leges haberent 47 II, 5, 55| ipsa plebs, quando aliud nihil auxilii habeat, defendat. 48 II, 5, 55| eos ipsos plebis homines; nihil contemptius neque infirmius, 49 II, 5, 55| cives; adeste, commilitones; nihil est quod expectetis tribunos 50 II, 5, 55| apparebatque omne discrimen adesse; nihil cuiquam sanctum, non publici 51 II, 5, 56| datur. Principio statim anni nihil prius quam de lege agebatur. 52 II, 5, 56| promptior erat. Is, cum Volero nihil praeterquam de lege loqueretur, 53 II, 5, 56| Adulescentes nobiles stabant nihil cedentes viatori. Tum ex 54 II, 5, 57| se quisque omnia trahant, nihil relictum esse virium in 55 II, 5, 58| nequiquam acerbitate prompta, nihil iam cum militibus agere; 56 II, 5, 59| Nihil eorum Volsci nesciebant, 57 II, 5, 59| atque ignominia. Quibus nihil infractus ferox Appi animus 58 II, 5, 59| Victus tandem, quando quidem nihil praeter tempus noxae lucrarentur, 59 II, 5, 63| fecerunt. Et hostes quidem nihil aliud quam perfusis vano 60 II, 5, 64| populationem adeo effuse fecit, ut nihil bello intactum relinquerent 61 III, 1, 2| bellum. Haec dicta adeo nihil moverunt quemquam ut legati 62 III, 1, 3| trepidationis fecit, quod nihil minus quam ne victus ac 63 III, 1, 3| orbos orbasque. In Aequis nihil deinde memorabile actum; 64 III, 1, 5| populationes finium missus. Nihil remissum ab ulla parte curae 65 III, 2, 9| latoremque ipsum est invectus ut nihil, si ambo consules infesti 66 III, 2, 10| iacuisse per aliquot dies ut nihil odor mutaret. Libri per 67 III, 2, 14| tribuni de lege non agerent, nihil eisdem illis placidius aut 68 III, 2, 15| et P. Valerius Publicola. Nihil novi novus annus attulerat; 69 III, 3, 19| aestimare velit. Herdonius, si nihil aliud, hostem se fatendo 70 III, 3, 20| vero' inquit Quinctius, nihil dilectu opus est, cum, quo 71 III, 3, 23| citatum agmen Tusculum rapit. Nihil praeter arma et quod cocti 72 III, 3, 26a| consulem exercitumque obsideri. Nihil tam inopinatum nec tam insperatum 73 III, 4, 26b| rata. Et illa quidem nocte nihil praeterquam vigilatum est 74 III, 4, 28| instabat nova pugna: illa nihil remiserat prior. Tum ancipiti 75 III, 5, 35| quid sibi vellet: apparere nihil sinceri esse; profecto haud 76 III, 5, 36| praeterquam quod in populo nihil erat praesidii sublata provocatione, 77 III, 6, 39| ferendarum causa creati nihil iuris in civitate reliquerint; 78 III, 6, 44| tuta erat, cum adsertor nihil opus esse multitudine concitata 79 III, 6, 48a| stabat. Tum Verginius ubi nihil usquam auxilii vidit, 'quaeso' 80 III, 7, 50| Senatum Sp. Oppius habet. Nihil placet aspere agi; quippe 81 III, 7, 52| contentionibus adsiduis nihil transigi, in Sacrum montem 82 III, 7, 52| modestiam patrum suorum nihil violando imitati. Secuta 83 III, 7, 54| Dandus invidiae est sanguis. Nihil ne ego quidem moror quo 84 III, 8, 56| invidiam pertimuisse, ut nihil in aequitate et misericordia 85 III, 8, 59| decemvirorum suppliciis, et nihil admissum iri quod vim tribuniciam 86 III, 9, 64| quidnam facturi essent, nihil sententiae suae mutassent, 87 III, 9, 65| Verginius Caelimontanus, nihil magnopere ad patrum aut 88 III, 9, 67| quamquam iam diu ita vivitur ut nihil boni divinet animus, si 89 III, 9, 68| gratior eo sit cuius mens nihil praeter publicum commodum 90 IV, 1, 3| victis dedimus; - altera nihil novi ferimus, sed id quod 91 IV, 1, 6| intercedentibus tribunis nihil agi posset, concilia principum 92 IV, 1, 6| de consulibus creandis nihil mutaretur; eoque contenti 93 IV, 2, 9| proelium atrox. Pulsa plebs, nihil Romanae plebi similis, armata 94 IV, 2, 11| patrum satis accepti, quod nihil gratiae cuiusquam dederant, 95 IV, 2, 13| posceret, in incertum creatus; nihil enim constat, nisi in libros 96 IV, 2, 13| immeritis onerarent, et consul nihil remitteret, precatus tandem 97 IV, 3, 17| plebe tribunisque eius, nihil controversiae fuit quin 98 IV, 3, 20| quidam annales velut funesti nihil praeter nomina consulum 99 IV, 4, 29| magnis rebus anno additur, nihil tum ad rem Romanam pertinere 100 IV, 4, 30| Lucretius Tricipitinus. Nihil dignum dictu actum his consulibus. 101 IV, 4, 31a| civitatis virtute vera eguit, nihil censoria animadversio effecit, 102 IV, 5, 33| militem terruerat species nihil terruit equos; ruinae igitur 103 IV, 5, 34| fuit donec abiectis armis nihil praeter vitam petentes dictatori 104 IV, 5, 35| emolumentum atque honos speretur; nihil non adgressuros homines 105 IV, 5, 38| obiurgante atque hortante. Nihil nec imperium nec maiestas 106 IV, 5, 42| imperatorem suum innoxium, in quo nihil praeter fortunam reprehendi 107 IV, 5, 42| tribunos suos. C. Sempronium nihil moror, quando hoc est in 108 IV, 5, 43| sorte ea provincia evenerat, nihil dignum memoratu actum. Cum 109 IV, 6, 46| impensius in castris accendi; nihil sentire idem, pro sententia 110 IV, 6, 52| Praeterquam ab morbo annonaque nihil eo biennio intestini externive 111 IV, 6, 54| ostentantes, cum adfirmassent nihil se moturos si ne quaestoriis 112 IV, 6, 56| laeti discordia patrum nihil esse in se iis auxilii dicerent, 113 IV, 6, 59| victi, quia cedentibus spei nihil erat, pugnam inire, cum 114 IV, 6, 60| Nihil acceptum unquam a plebe 115 V, 1, 2| plebeium quemquam qui, si nihil aliud, admoneat collegas, 116 V, 1, 4| posse. In qua si mihi ipsi nihil quod dicerem in mentem venire 117 V, 1, 5| Si nos tam iustum odium nihil movet, ne illa quidem, oro 118 V, 1, 6| mediusfidius, ad hoc bellum nihil pertineret, ad disciplinam 119 V, 1, 6| temporis sustinuerit impetum, nihil deinde timeat, an hic sit 120 V, 2, 9| ceteri tribuni militum nihil contradicere; at enimvero 121 V, 2, 11| abrogatum imperium qui certe nihil deliquissent. Illos repeterent 122 V, 2, 13| Annona ex ante convecta copia nihil mutavit. Et quia P. Licinius 123 V, 3, 14| iterum. His tribunis ad Veios nihil admodum memorabile actum 124 V, 3, 17| intermissumve sollemne di arguerent: nihil profecto aliud esse quam 125 V, 3, 21| ultimum illum diem agere, nihil minus timentes quam subrutis 126 V, 4, 24| actae; nulla felix arbor, nihil frugiferum in agro relictum. 127 V, 4, 25| religione se exsolvendi habeat. Nihil de conlatione dicere, stipis 128 V, 4, 26| principio anni tribuni plebis nihil moverunt, donec M. Furius 129 V, 4, 27| exercendique causa producere, nihil eo more per belli tempus 130 V, 4, 27| dedimus nos vobis, rati, quo nihil victori pulchrius est, melius 131 V, 4, 28| erant, posita in plano - nihil poenae recusabant ni ea 132 V, 5, 31| Eo munere delenita plebe nihil certatum est quo minus consularia 133 V, 6, 35b| peterent misere. De auxilio nihil impetratum; legati tres 134 V, 6, 37| ultimis oris bellum ciente, nihil extraordinarii imperii aut 135 V, 6, 38| barbaris stabat. In altera acie nihil simile Romanis, non apud 136 V, 6, 39| coacervare; tum demum postquam nihil usquam hostile cernebatur 137 V, 6, 40| natosque cui se fato darent, nihil quod humani superesset mali 138 V, 6, 42| alicuius spectaculo cessaret. Nihil tamen tot onerati atque 139 V, 6, 43| incendia ac ruinas captae urbis nihil superesse praeter armatos 140 V, 6, 43| subeunt. adversus quos Romani nihil temere nec trepide; ad omnes 141 V, 6, 45| invisitato, inaudito, adeo nihil miseriti sunt ut in agrum 142 V, 6, 46| hostium stationes egressus nihil ad vocem cuiusquam terroremve 143 V, 7, 52| illa sedes est, ex qua eas nihil unquam praeterquam urbs 144 V, 7, 53| pastoresque, cum in his locis nihil praeter silvas paludesque 145 V, 7, 54| quo transmigremus? Adeo nihil tenet solum patriae nec 146 VI, 1, 4| Contenebra vi capta. Ad Cortuosam nihil certaminis fuit: improviso 147 VI, 2, 6b| periculi esse; se tamen, ut nihil timendi, sic nihil contemnendi 148 VI, 2, 6b| tamen, ut nihil timendi, sic nihil contemnendi auctorem esse. 149 VI, 2, 7| vos desidero, et vos in me nihil praeter me ipsum intueri 150 VI, 2, 8| sed quod Volscorum animis nihil terribilius erat quam ipsius 151 VI, 2, 9| in Volscis erat mallet, nihil recusavit; Valerium tantummodo 152 VI, 2, 10| responsum allatum esset nihil suae potestatis esse, Etruscos 153 VI, 3, 17| oculis populi Romani, ne nihil eos legationis ius externo, 154 VI, 3, 19| cum praeter vim et caedem nihil cuiquam occurreret, eam 155 VI, 3, 19| dicere ei nobis in animo est. nihil minus populare quam regnum 156 VI, 4, 22| extemplo in aciem procedunt nihil dilaturi quin periculum 157 VI, 4, 22| facerent: ita paucitati hostium nihil artes imperatoris unici, 158 VI, 4, 24| maxime peditum copias vident. nihil neque apud duces neque apud 159 VI, 4, 25| suorum usuum causae ferrent, nihil usquam non pavidis modo 160 VI, 4, 26| auribus crediderunt et ubi nihil hostile erat ne ipsi quidem 161 VI, 4, 26| revicta rebus verbis confutare nihil attinet, tamen, etiamsi 162 VI, 5, 33| postquam utrisque apparuit nihil per alteros stare quo minus 163 VI, 5, 34| impediretur. itaque cum iam ex re nihil dari posset, fama et corpore 164 VI, 5, 34| adulescente et cuius spei nihil praeter genus patricium 165 VI, 5, 36| Q. Quinctius M. Fabius. nihil ne ab his quidem tribunis 166 VI, 5, 38| intercessioni collegarum cedunt, nihil patricium magistratum inseram 167 VI, 5, 39| accipi velint, opus esse nihil invidiosa continuatione 168 VI, 5, 40| gentis iam inde ab initio nihil antiquius in re publica 169 VI, 5, 40| urbem adversa quis putet, nihil nos neque privatos neque 170 VI, 5, 40| videas; aut omnia accipe, aut nihil fero"; ut si quis ei quem 171 VI, 5, 40| aut omnia accipite, aut nihil fero", quis vestrum, Quirites, 172 VI, 5, 41| maxima sunt adepturi, ut nihil ne pro minimis quidem debeant; 173 VI, 5, 41| fecerunt; nunc nos, tamquam iam nihil pace deorum opus sit, omnes 174 VII, 1, 2| consulibus pestilentia fuit. Eo nihil dignum memoria actum, nisi 175 VII, 1, 2| magis vigente motu quia nihil vocis usus impediebat. Inde 176 VII, 1, 5| eius tanta acerbitas patria nihil a pietate avertisset. Itaque 177 VII, 2, 12| imperatorem, unicum ducem, qui nihil agenti sibi de caelo devolaturam 178 VII, 2, 13| dignum sit, pugnaturos: si nihil armis opus sit, otium Romae 179 VII, 2, 14| exsisteret; nam se quidem nihil non arbitrio imperatoris 180 VII, 2, 16| addidit munificentiam, quod nihil in publicum secernendo augenti 181 VII, 2, 16| actus. Ab altero consule nihil memorabile gestum, nisi 182 VII, 2, 16| sevocaret, capite sanxerunt: nihil enim non per milites iuratos 183 VII, 3, 17b| Cum intercedendo tribuni nihil aliud quam ut differrent 184 VII, 3, 20| Tarquinienses, cum praeter viam nihil petissent, traxisse quosdam 185 VII, 4, 26| cuiusque gentis classis fuerit nihil certi est. Maxime Siciliae 186 VII, 5, 33| dignitatis memor; et, quo nihil popularius est, quibus artibus 187 VII, 5, 35| et animos armorum memores nihil vobis fortuna reliqui fecerit 188 VII, 6, 39| gravem Quinctium oppressum, nihil medium aut imperium atque 189 VII, 6, 41| tueretur: sibi se privatim nihil cavere; nolle alibi quam 190 VII, 6, 42| concordia reconcilianda. Adeo nihil praeterquam seditionem fuisse 191 VIII, 1, 1| dimicantes diremisset, Romani nihil eo certamine tam ambiguo 192 VIII, 1, 2| quod ad Sidicinos attineat, nihil intercedi quo minus Samniti 193 VIII, 1, 2| quieturos; in foedere Latinos nihil esse quod bellare cum quibus 194 VIII, 1, 3| abalienavit, Latinos velut nihil iam non concedentibus Romanis 195 VIII, 1, 4| tuendorum ius antea dabant, nihil intercesserunt. Sidicinos 196 VIII, 1, 5| tandem iam vos nobiscum nihil pro imperio agere, cum florentissimum 197 VIII, 2, 8b| bello pugna similis; adeo nihil apud Latinos dissonum ab 198 VIII, 2, 11| exercitu Capuam esse Romanosque nihil tum minus quam proelium 199 VIII, 2, 12| Papirius Cursor dictus. nihil memorabile adversus Antiates 200 VIII, 3, 15| consule in deditionem accepti, nihil deinde moverant; eo petendi 201 VIII, 4, 21| pluribus, dicendo eos demum qui nihil praeterquam de libertate 202 VIII, 5, 25| cuncta parabant; et alia nova nihil tum animo tale agitantibus 203 VIII, 5, 25| atque Apuli, quibus gentibus nihil ad eam diem cum Romano populo 204 VIII, 5, 27| accipere, caeci fraude et ira nihil recusarunt. dilucere deinde 205 VIII, 5, 27| amissa omni de se potestate nihil ultra quam ut paeniteret 206 VIII, 5, 30| ea fortuna pugnae fuit ut nihil relictum sit quo, si adfuisset 207 VIII, 5, 34| sua potestate: L. Papirium nihil eius deminuturum; optare 208 VIII, 5, 35| Romano, cui vitam debes, nihil maius praestiteris quam 209 VIII, 5, 35| imperia possis.' cum se nihil morari magistrum equitum 210 VIII, 6, 39| merito deis quam hominibus nihil prospere agerent: expiandum 211 VIII, 6, 39| corpore bona quoque eius dedi. nihil tamen earum rerum praeter 212 IX, 1, 1| pace infecta redierunt, "ne nihil actum" inquit "hac legatione 213 IX, 1, 1| privatum, fugio. Quod si nihil cum potentiore iuris humani 214 IX, 1, 3| ita ferme locutus esse, ut nihil sententiae suae mutaret, 215 IX, 2, 7b| Consules in privato abditi nihil pro magistratu agere nisi 216 IX, 2, 9| arbitrii, nec pro vobis qui nihil mandaveratis possem. Nihil 217 IX, 2, 9| nihil mandaveratis possem. Nihil ad Caudium, patres conscripti, 218 IX, 2, 9| hostis an civis? hosti nihil spopondistis, civem neminem 219 IX, 2, 9| spondere pro vobis iussistis. Nihil ergo vobis nec nobiscum 220 IX, 2, 9| nec nobiscum est quibus nihil mandastis, nec cum Samnitibus 221 IX, 2, 9| cum Samnitibus cum quibus nihil egistis. Samnitibus sponsores 222 IX, 3, 13| cursu in hostem feruntur. Nihil illic imperatoriae artis 223 IX, 3, 15| novam inferentem ignominiam. Nihil recusatum. Septem milia 224 IX, 3, 16| praesidium Samnitium, quia nihil satis praeparati erat ad 225 IX, 3, 16| laboris; quibus ille "ne nihil remissum dicatis, remitto" 226 IX, 4, 17| Nihil minus quaesitum a principio 227 IX, 4, 17| praedam verius quam hostem, nihil aliud quam bene ausus vana 228 IX, 5, 22| castrorum esset hostis, nihil consulto dictatore magister 229 IX, 6, 31| infensus crudelitati Iunius, nihil antiquius oppugnatione Cluviana 230 IX, 7, 35| expositos ad ictus cum iam satis nihil tegeret, quosdam etiam pedem 231 IX, 8, 39| videretur dimicatio esse. Nihil ab ulla parte movetur fugae; 232 IX, 8, 41| peteret. Ac de eo quidem nihil impetratum; indutiae annuae 233 IX, 8, 42| missi. Sociis Samnitium nihil cautum; ad septem milia 234 IX, 8, 43| vetusta gentis gloria fuit: nihil usquam dictu dignum ausi, 235 IX, 8, 43| duos consulares exercitus nihil crederent superesse spei, 236 X, 1, 6| plebeios, quorum honoribus nihil praeter sacerdotia, quae 237 X, 1, 8| patrem ciere possent, id est, nihil ultra quam ingenuos? consulem 238 X, 1, 8| iam poterit filius meus. Nihil est aliud in re, Quirites, 239 X, 2, 9b| quis adversus ea fecisset, nihil ultra quam "improbe factum" 240 X, 2, 9b| cum praeter animos feroces nihil ex antiqua fortuna haberent, 241 X, 2, 13| lex est tribunique plebis nihil id impedimenti futurum aiebant; 242 X, 2, 14| consilio grassandum, si nihil vires iuvarent, ratus, Scipionem 243 X, 2, 16| vana iactantes, memorent. Nihil abesse, si sit animus Etruscis 244 X, 2, 17| Ferentinum inde, quamquam nihil quietis dabatur, tamen summa 245 X, 2, 18| haud immerito iratum si nihil scripserat, inliberali et 246 X, 3, 22| simul gestis expertum se nihil concordi collegio firmius 247 X, 3, 24| tribus. Postremo se tendere nihil ultra quam ut, si dignum 248 X, 3, 24| sponte neque cessurum. Et si nihil aliud ex eo certamine tulerit, 249 X, 3, 24| geri recte possit. Fabius nihil aliud precatus populum Romanum 250 X, 3, 27| lacessiere proelio hostem; biduo nihil dignum dictu actum; pauci 251 X, 5, 46| aerarium conditum, militibus nihil datum ex praeda est; auctaque 252 XXI, 1, 4| militum conspexerunt. Vestitus nihil inter aequales excellens: 253 XXI, 1, 4| perfidia plus quam Punica, nihil veri, nihil sancti, nullus 254 XXI, 1, 4| quam Punica, nihil veri, nihil sancti, nullus deum metus, 255 XXI, 1, 5| Romanum mandatum esset, nihil prolatandum ratus ne se 256 XXI, 1, 8| apparatu operum ac munitionum nihil cessatum. Itaque acrius 257 XXI, 1, 8| in pugnam procursum est. Nihil tumultuariae pugnae simile 258 XXI, 1, 12| noctu transisset, postquam nihil lacrimae movebant condicionesque 259 XXI, 2, 18| datus esset et Q. Fabius nihil ultra quam unum quod mandatum 260 XXI, 2, 18| caveretur utrorumque sociis, nihil de Saguntinis - necdum enim 261 XXI, 2, 18| excipiuntur. Adversus quod ego nihil dicturus sum nisi quod a 262 XXI, 2, 21| divenditisque reliquiis praedae nihil ultra differendum ratus, 263 XXI, 3, 25| In Italiam interim nihil ultra quam Hiberum transisse 264 XXI, 3, 26| inducti, alveos informes, nihil dummodo innare aquae et 265 XXI, 3, 28| repetiti ac traiecti sunt. Nihil sane trepidabant, donec 266 XXI, 3, 30| transmisisse. Militi quidem armato nihil secum praeter instrumenta 267 XXI, 3, 31| hoc saxa glareosa volvens, nihil stabile nec tutum ingredienti 268 XXI, 4, 35| Procedere inde agmen coepit iam nihil ne hostibus quidem praeter 269 XXI, 5, 40| non hostem habetis, ac nihil magis vereor quam ne cui, 270 XXI, 5, 44| alterum in Hispaniam miserunt. Nihil usquam nobis relictum est 271 XXI, 5, 45| instare certamen cerneret, nihil unquam satis dictum praemonitumque 272 XXI, 6, 48| principio rerum colligeretur, nihil saevitum est.~ ~49. 273 XXI, 6, 50| res fore. Ob haec consuli nihil cunctandum visum quin Lilybaeum 274 XXI, 6, 54| arcendum frigus adhibita, nihil caloris inerat, et quidquid 275 XXI, 6, 56| Trebiam traicerent, aut nihil sensere obstrepente pluvia 276 XXI, 7, 57b| et cum ex altera parte nihil praeter inconditam turbam 277 XXII, 1, 2| omnia obtinentibus aquis nihil ubi in sicco fessa sternerent 278 XXII, 1, 7a| aliis; ego praeterquam quod nihil auctum ex vano velim, quo 279 XXII, 2, 7b| victi sumus". Et quamquam nihil certius ex eo auditum est, 280 XXII, 2, 8| viribus extenuatis, quae nihil quod adgravaret pati possent, 281 XXII, 2, 12| quam magistrum equitum, qui nihil aliud quam quod impar erat 282 XXII, 2, 18| Flaminiumque imitetur: ne nihil actum censeret extracta 283 XXII, 3, 19| quietosque in tentoriis suis, nihil minus quam hostem aut proelium 284 XXII, 3, 22| proditione venientem ad hostes nihil aliud quam unum vile atque 285 XXII, 3, 22| Bostaris praefecti satis sciret nihil obsidum custodes facturos 286 XXII, 4, 25| laeta civitate dictator unus nihil nec famae nec litteris crederet, 287 XXII, 4, 29| patronos salutabitis, et, si nihil aliud, gratorum certe nobis 288 XXII, 6, 38| milites; nam ad eam diem nihil praeter sacramentum fuerat 289 XXII, 6, 38| quam gratior populo, qua nihil inclementer in Varronem 290 XXII, 6, 39| accipiunt, nulla moenia; nihil usquam sui videt, in diem 291 XXII, 6, 39| audentem contemnet Hannibal, nihil temere agentem metuet. Nec 292 XXII, 6, 39| agentem metuet. Nec ego ut nihil agatur [hortor] sed ut agentem 293 XXII, 6, 40| gaudere. Non solum enim nihil ex raptis in diem commeatibus 294 XXII, 6, 41| habere ratus, nocte proxima nihil praeter arma ferente secum 295 XXII, 6, 45| eius diei imperii erat, nihil consulto collega signum 296 XXII, 7, 50b| atque solutum agmen, ut si nihil obstet, disicias. Itaque 297 XXII, 8, 59| dimitteremur, arma in quibus nihil iam auxilii erat hosti tradidimus. 298 XXII, 8, 59| naturam suam esse velit, nihil tamen nobis vita opus esse 299 XXII, 8, 60| consuli aequum censuerint, nihil vos eorum, patres conscripti, 300 XXII, 8, 60| exempla virtutis non movent, nihil unquam movebit; si tanta 301 XXII, 8, 61| Carthaginiensium ductor fuisset, nihil recusandum supplicii foret.~ ~ 302 XXIII, 1, 3| eosdem nominari attinebat, nihil aliud quam ad audienda probra 303 XXIII, 1, 4| conciliando esset; iam vero nihil in senatu agi aliter quam 304 XXIII, 1, 5| tamquam ea tantum desit? Nihil, ne quod suppleremus quidem, 305 XXIII, 1, 7| cui ad summam auctoritatem nihil praeter sanam civium mentem 306 XXIII, 1, 9| Hannibali non possum? Sed sit nihil sancti, non fides, non religio, 307 XXIII, 1, 9| gladium poneret fidemque daret nihil facturum tale. Tum iuvenis " 308 XXIII, 2, 13| id nescire Mago diceret, "nihil facilius scitu est" inquit. " 309 XXIII, 2, 13| animi praesenti laetitia nihil quo vanius fieret gaudium 310 XXIII, 2, 14| ita, si morarentur spem, nihil eorum quae pati aut timere 311 XXIII, 3, 18| exercitu a Capua exiret, nihil usquam pristinae disciplinae 312 XXIII, 3, 19| absente eo rei gereret, nihil movebat, quamquam quae facile 313 XXIII, 3, 20| imperii viribus fateri coacti nihil iam longinquis sociis in 314 XXIII, 3, 20| Vicit tamen ea pars quae nihil raptim nec temere agendum 315 XXIII, 4, 24b| tamen ceterae res, quia nihil dissipatum fuga est, stratae 316 XXIII, 4, 28| cura prior potiorque erat, nihil de Hasdrubale neque de copiis 317 XXIII, 5, 32| iniqua frumenti pressos; nihil deesse aliud quam auctorem 318 XXIII, 5, 35| quamquam suspecta fraus erat, nihil abnuere, ita tegi fallax 319 XXIII, 5, 36| tamen, quia praeter arma nihil secum miles raptim acto 320 XXIII, 5, 37a| neglegenter agentes, cum nihil minus quam eruptionem timuissent, 321 XXIII, 6, 43| legatis sociorum audierat. Nihil enim Marcellus ita egerat 322 XXIII, 6, 46| donec coacti sunt Campani, nihil admodum viribus suis fidentes, 323 XXIV, 1, 2| eos reiecisset, ab Hannone nihil certi ablatum; nec enim 324 XXIV, 2, 13| temptato praesidio, deinde, ut nihil procedebat, ad populandum 325 XXIV, 2, 15| pronuntiat Gracchus esse nihil quod de libertate sperarent, 326 XXIV, 3, 19| ad Casilinum oppugnandum. nihil eorum Fabium fefellit. itaque 327 XXIV, 3, 20| pacatum incedere agmen coepit. nihil ibi violatum neque usquam 328 XXIV, 4, 21| praevenerat non fama solum, qua nihil in talibus rebus est celerius, 329 XXIV, 4, 24| honesta erant nec ars, quia nihil tale apud Graecos pudori 330 XXIV, 4, 26| Hieronymi conflagrare sinerent: nihil se ex regno illius praeter 331 XXIV, 4, 26| at enim periculi quidem nihil ab se timeri, invisam tamen 332 XXIV, 4, 33| Syracusanis restituantur, nihil armis opus esse; si ea non 333 XXIV, 5, 35b| festinans tetendisset, rediens, nihil minus ratus quam illo tempore 334 XXIV, 5, 36| simul inutili mora cernens nihil aliud ab suis quam inopiam 335 XXIV, 5, 37| missuros testarique, si verbis nihil agerent, vindictam aliquam 336 XXIV, 6, 47| paulo minus mille homines, nihil praeterea cum consule pacti 337 XXIV, 6, 47| quae postularent audivit - nihil autem aliud petebant quam 338 XXIV, 6, 49| gessit bellum. in Hispania nihil memorabile gestum praeterquam 339 XXV, 1, 4| suffragium vocari prohiberet. nihil aliud a caede ac dimicatione 340 XXV, 1, 6| imperatorum? equidem miles nihil unquam dicam de imperatore 341 XXV, 1, 6| miles Romanus superesset, nihil obici potest, non solum 342 XXV, 1, 7a| pugnantes deservissent, senatum nihil videre cur res publica committenda 343 XXV, 2, 9| iniecisse. ad quem nuntium nihil ultra motus praefectus Romanus 344 XXV, 2, 9| populationibus hostem; in cetera adeo nihil ab eo intenta cura est ut 345 XXV, 4, 18| parva una res; sed in bello nihil tam leve est quod non magnae 346 XXV, 4, 18| audientibus renuntiare hospitium. nihil sibi cum eo consociatum, 347 XXV, 4, 18| sibi cum eo consociatum, nihil foederatum, hosti cum hoste, 348 XXV, 4, 21| acies. clamantibus tribunis nihil introrsus roboris ac virium 349 XXV, 4, 21| fecissent hostes perrupturos, nihil quod salutare esset non 350 XXV, 6, 31| oratores ad Marcellum mittunt, nihil petentes aliud quam incolumitatem 351 XXV, 6, 32| Hispania, cum biennio ferme nihil admodum memorabile factum 352 XXV, 6, 33| sublatis Celtiberi abeunt, nihil aliud quaerentibus causam 353 XXV, 6, 38| victoribus castra tutati sitis? nihil aliud respondeatis quam 354 XXV, 6, 38| incautum atque apertum habeas. nihil omnium nunc minus metuunt 355 XXV, 6, 38| gerendi via nulla est. proinde nihil praeter noctis proximae 356 XXVI, 1, 2| senectutem acturum, milites qui nihil aliud peccaverint quam quod 357 XXVI, 1, 6| perventurum ad eum puerum, nihil ad eam spem adgnoscentem 358 XXVI, 2, 11| ipse castra haberet venisse nihil ob id deminuto pretio cognitum 359 XXVI, 2, 12| ad hostem transibat, ita nihil salutare in medium consulebatur. 360 XXVI, 2, 13| parte cepit: tanto periculo nihil moti sunt ab obsidione. 361 XXVI, 2, 13| perussit Calenum agrum: nihil tanta sociorum clade avocati 362 XXVI, 2, 16| infidelibus sociis et quam nihil in Hannibale auxilii ad 363 XXVI, 3, 20| honore, ut facile appareret nihil minus vereri quam ne quis 364 XXVI, 4, 22| centuria frequens succlamasset nihil se mutare sententiae eosdemque 365 XXVI, 5, 26b| modo causa habuit professus nihil se absente collega neque 366 XXVI, 5, 29| futuri sint, si collegae nihil intersit mutare se provinciam 367 XXVI, 5, 30| ornamentisque eorum ablatis nihil relictum Syracusis esse. 368 XXVI, 5, 31| qui si non fuerunt hostes, nihil interest nunc an vivo Hierone 369 XXVI, 6, 35| annos tributo exhaustos nihil reliqui praeter terram nudam 370 XXVI, 7, 41| angulum agri Bruttii compulsus nihil iam maius precatur deos 371 XXVI, 8, 49| commendaret.~ Cum Scipio nihil defuturum iis profecto diceret, 372 XXVII, 1, 2| Marcellus nihil admodum tanta clade territus 373 XXVII, 2, 7| annum integrum Scipionem nihil gerendo in Hispania consumpsisse. 374 XXVII, 2, 8| triginta quinqueremes accipere. nihil eae deductae ex insula legiones 375 XXVII, 3, 9| consules diu iactassent, nihil moti legati neque se quid 376 XXVII, 4, 17| redierat ab Roma, sine quo nihil maioris rei motum volebat - 377 XXVII, 4, 18| ducit. per aspreta primum, nihil aliud quam via impediti, 378 XXVII, 5, 22| Romam fuerant legionibus nihil mutatum. supplementum quo 379 XXVII, 6, 31| gravesque praeda ut qui nihil tale metuerent adortus Romanos 380 XXVII, 6, 31| ceteris se in speciem, quo nihil gratius est civitatibus 381 XXVII, 7, 35| magis implacabilis erat et nihil opus esse reconciliatione 382 XXVII, 7, 41| Romanorum, neutris suspecti quod nihil silvae neque ad insidias 383 XXVII, 8, 44| vituperarentne; apparebat, quo nihil iniquius est, ex eventu 384 XXVII, 8, 45| usum necessarium sumerent; nihil morari, nec ab signis absistere 385 XXVII, 8, 46| quod Claudianus exercitus nihil ferme praeter arma secum 386 XXVII, 8, 47| relata omnia essent, castra nihil aucta errorem faciebant; 387 XXVII, 8, 50| populus e foro; matronae quia nihil in ipsis opis erat in preces 388 XXVIII, 1, 2| Scipio spem debellandi si nihil eam ipse cunctando moratus 389 XXVIII, 1, 3| experirentur Romanorum. ubi nihil pacati respondebatur, fossa 390 XXVIII, 3, 11| pontificis. id quamquam nihil portendentibus dis ceterum 391 XXVIII, 3, 12| Cum Hannibale nihil eo anno rei gestum est. 392 XXVIII, 3, 13| primo turmatim abibant, nihil propter pavorem festinationemve 393 XXVIII, 3, 13| sustineri impetus poterat, nihil iam ordinum memores passim 394 XXVIII, 4, 17b| portum intrarent possent, nihil aliud quam tumultum ac trepidationem 395 XXVIII, 5, 22| servitute infami finienda esset, nihil relinquerent in quod saevire 396 XXVIII, 5, 22| firma statio opposita, quia nihil minus quam ut egredi moenibus 397 XXVIII, 5, 24| Carthaginiensibus destinarant animis nihil pro spe contigerat, concitatis 398 XXVIII, 5, 24| libidine ac licentia militum, nihil instituto aut disciplina 399 XXVIII, 5, 25| respondebant; laetari quod nihil tristius nec insanabilius 400 XXVIII, 5, 25| circumspectantes [consilia] nihil reliqui habebant praeter 401 XXVIII, 5, 26| et, ut postea fatebantur, nihil aeque eos terruit quam praeter 402 XXVIII, 5, 28| amolior et amoveo nomen meum; nihil ultra facile creditam mortem 403 XXVIII, 5, 29| descisceretis a populo Romano, cur nihil divinarum humanarumve rerum 404 XXVIII, 6, 30| pugna similis, quippe ubi nihil voluntarium, nihil artis 405 XXVIII, 6, 30| quippe ubi nihil voluntarium, nihil artis aut consilii esset. 406 XXVIII, 6, 34| abiectis belli consiliis nihil tutius in adflictis rebus 407 XXVIII, 8, 39| eis maximus natu: 'etsi nihil ultra malorum est, patres 408 XXVIII, 8, 39| vallum castrorum cingit nihil reliqueritis Poeno. Iovi 409 XXVIII, 8, 41| hostis esset ex quo victo nihil gloriae quaereretur, qui 410 XXVIII, 8, 41| commeatibus sufficiamus praebendis nihil reliqui est, quid? periculi 411 XXVIII, 8, 43| ad ultimum permansisse. nihil igitur me isto exemplo terrueris. 412 XXVIII, 8, 44| stetimus: Carthaginiensi nihil civilis roboris est: mercede 413 XXVIII, 8, 44| mutandae ingenia. hic modo nihil morae sit, una et traiecisse 414 XXVIII, 8, 46| captas tradit. In Bruttiis nihil ferme anno eo memorabile 415 XXIX, 1, 1| esse urbium oppugnandarum; nihil enim parvum sed Carthaginis 416 XXIX, 1, 3| defectione infestissimum hostem. nihil usquam spei, nihil auxilii 417 XXIX, 1, 3| hostem. nihil usquam spei, nihil auxilii esse. nec Magonem 418 XXIX, 1, 4| velit componenda detur, nihil sincera fide cum Romanis 419 XXIX, 2, 7| muros cum repente in eum nihil minus quam tale quicquam 420 XXIX, 2, 8| vitiis videretur certari. nihil omnium quae inopi invisas 421 XXIX, 2, 8| naves laceratae naufragiis nihil in terram integri praeter 422 XXIX, 3, 12| minus, indutias facere, nihil ultra inritatis novo certamine 423 XXIX, 3, 15| ira inritata est. itaque nihil prius referre consules passi, 424 XXIX, 3, 15| adire ac deprecari liceret: nihil se quare perire merito deberent 425 XXIX, 4, 18| fidem supplices confugimus. nihil nostra interest utrum sub 426 XXIX, 7, 38| Cornelium potius ex Etruria ubi nihil belli erat Romam acciri 427 XXX, 1, 6| quisque inermes, ut quibus nihil hostile suspectum esset, 428 XXX, 2, 8| illinc excursionibus in vicem nihil dictu satis dignum fecerunt: 429 XXX, 2, 10| diu stetissent postquam nihil moveri ab hostibus viderunt, 430 XXX, 2, 12| Masinissa sibi quidem dicere nihil esse in praesentia pulchrius 431 XXX, 2, 12| arbitrium venire sinas. si nihil aliud quam Syphacis uxor 432 XXX, 2, 15| munus, neque ingratum, si nihil maius vir uxori praestare 433 XXX, 3, 18| vi hortabantur. postquam nihil commovebant, tum Quinctilius 434 XXX, 4, 19b| Nihil certe ultra rei in Italia 435 XXX, 4, 22| esse cum Romanis; itaque nihil aliud sibi mandatum esse 436 XXX, 4, 25| violatum esset tamen se nihil nec institutis populi Romani 437 XXX, 4, 26| gerebatur aptum erat, sic nihil certius est quam unum hominem 438 XXX, 5, 29| Hannibalem dimisit. Hannibal nihil quidem eorum quae nuntiabantur - 439 XXX, 6, 33| qua elephanti hostium acti nihil ordines turbarent. Laelium, 440 XXX, 6, 33| imperium orbis terrarum, nihil aut in metum aut in spem 441 XXX, 6, 35| excipientes fatigarent ac, si nihil aliud, volneribus suis ferrum 442 XXX, 6, 37| navibus per indutias captis nihil praeter ipsas comparebat 443 XXX, 7, 40| de provinciis consulum nihil ante placebat agi quam legati 444 XXX, 7, 42| reccidissent Carthaginiensium res: nihil iis qui modo orbem prope 445 XXX, 7, 42| si non in ea quoque, quo nihil ulterius sit, saevire populus 446 XXXI, 1, 2| Ingaunis Liguribus foedus icit, nihil quod esset memorabile aliud 447 XXXI, 2, 10| Macedonicum versis repente, nihil minus eo tempore timentibus, 448 XXXI, 2, 14| causa, dum ex vetere fortuna nihil praeter animos servant. 449 XXXI, 2, 15| expectatique inde legati aliquamdiu nihil agentem tenuere. sed neque 450 XXXI, 2, 17| vestimentis. quibus cum Philippus nihil pacati nisi omnia per mittentibus 451 XXXI, 3, 19| a Carthaginiensibus est nihil ultra se facere posse quam 452 XXXI, 3, 25| Cycliadas praetor Achaeorum nihil attinere ratus, id modo 453 XXXI, 4, 29| qui <in> nulla nova re nihil se novi habere quod adferrent 454 XXXI, 4, 29| vestro vobis infensus esset, nihil a vobis ultra quam pacem 455 XXXI, 4, 29| volunt. in qua consultatione nihil fortuna mutavit, cur vos 456 XXXI, 4, 32| fama est, ab rege accepta, nihil aut huic aut illi parti 457 XXXI, 5, 34| ab omnibus funeris honos. nihil tam incertum nec tam inaestimabile 458 XXXI, 6, 46| Attalus quoque Pteleon nihil minus quam tale quicquam 459 XXXI, 6, 47| Furius simul quod in Etruria nihil erat rei quod gereret, simul 460 XXXI, 6, 48| esse. magna pars senatus nihil praeter res gestas et an 461 XXXI, 6, 48| nam si sine consule geri nihil oportuerit, aut senatum 462 XXXII, 1, 6| quidem ego legi annales, nihil memorabile a Villio actum 463 XXXII, 2, 10| fuisset se usurum. Consul nihil ad id quidem arbitro aut 464 XXXII, 2, 15| urbs super Peneum amnem. Nihil trepidavere Thessali ad 465 XXXII, 3, 16| profectam inde classem audivit nihil morandum ratus, cum ad Samen 466 XXXII, 3, 21| praeter legatum videmus nihil; Romana classis ad Cenchreas 467 XXXII, 3, 21| libidine regis disseruit; nihil ad nos pertineant quae in 468 XXXII, 4, 24| Elatensium temptavit. Postquam nihil esse in manu sua et plures 469 XXXII, 4, 25| Corinthum sustinuissent - primo nihil nec ducem nec ipsos movit; 470 XXXII, 4, 25| quaereret quid sibi vellet. Nihil moto tantummodo, cum proiecto 471 XXXII, 4, 26| In Gallia nihil sane memorabile ab Sex. 472 XXXII, 5, 33| possessione dimicetur tollentem nihil sibi praeter bellum relinquere, 473 XXXII, 5, 34| Attalo autem Rhodiisque nihil iure debeo: non enim a me 474 XXXII, 5, 36| esset: nunc hieme instante nihil amitti dato spatio ad legatos 475 XXXII, 5, 39| Argivorum civitas erat, nihil eius memor tyrannus a quo 476 XXXIII, 1, 1| obstipuerunt omnes; et apparebat nihil liberae consultationis concilio 477 XXXIII, 1, 3| postquam legati ab Roma nihil pacati rettulerant, dilectum 478 XXXIII, 1, 3| Aetolica auxilia opperiebatur. nihil morati Aetoli sunt: Phaenea 479 XXXIII, 1, 5| subvenissent. et postquam nihil conceptae temere spei succedebat, 480 XXXIII, 1, 7| nubibus in terram demissis nihil deterritus, signa ferri 481 XXXIII, 1, 7| implorabant. rex, ut qui nihil minus illo die propter offusam 482 XXXIII, 1, 9| stabat spectaculo velut nihil ad se pertinentis pugnae 483 XXXIII, 2, 13| Phthias?' cum Philippus nihil morari diceret quo minus 484 XXXIII, 2, 17| animos posse. postquam pacati nihil ostendebatur, tum vineas 485 XXXIII, 3, 20| terra marique ausi sunt, nihil magnificentius quam quod 486 XXXIII, 3, 20| pertimescere adventum regis: nihil aut iis aut sociis eorum 487 XXXIII, 3, 21| huic viro praeter divitias nihil ad spem regni fortuna dederat. 488 XXXIII, 3, 28| insontes, cum scirent ipsi nihil, opinione omnium pro indicio 489 XXXIII, 3, 29| tantum civitates excusarent nihil publico consilio factum 490 XXXIII, 4, 31| imperium sese mare traiecisse. nihil contra ea de libertate urbium 491 XXXIII, 4, 32| repetitus ut facile appareret nihil omnium bonorum multitudini 492 XXXIII, 4, 34| sine fide rerum iactantibus nihil iam perplexe ut ante, cum 493 XXXIII, 4, 38| adversus quae respondebatur nihil neque mirari neque suscensere 494 XXXIII, 4, 39| dissimulari ab Romanis tamquam nihil ad eos pertinens potuerit, 495 XXXIII, 4, 40| ipsos non cogitare Asiam nihil ad se pertinere nec magis 496 XXXIII, 4, 41| missis qui ad fidem faciendam nihil novaturum regem de societate 497 XXXIII, 5, 44| Graeciam fore, pro rege si nihil aliud longinquo vicinum 498 XXXIII, 5, 49| Carthaginienses populo Romano vellent nihil eorum sua voluntate nec 499 XXXIV, 1, 4| fuit quae maioribus nostris nihil de hac re lege sanciundi: 500 XXXIV, 1, 5| aequare propositum est: nihil novi factum purgare satis 501 XXXIV, 1, 7| quo praeter manupretium nihil intertrimenti fit, quae 502 XXXIV, 2, 11| ituros? nullos se socios, nihil usquam in terris aliud spei 503 XXXIV, 2, 16| portam castrorum iussit. nihil deinde a victoria cessatum. 504 XXXIV, 2, 19| abire, publica fide accepta nihil eam rem noxiae futuram quod 505 XXXIV, 2, 20| reciperent Lacetani. mox ipsos nihil praeter arma habentes in 506 XXXIV, 3, 22b| pertinente ad vos est: Romanos nihil contingit, nisi quatenus 507 XXXIV, 3, 25| societate agentibus respondit nihil se absentibus decem legatis 508 XXXIV, 3, 25| sane movit quemquam, quia nihil usquam spei propinquae nedum 509 XXXIV, 3, 28| ac tumultum coniecerunt nihil tale expectantes quia nemo 510 XXXIV, 3, 30| omnibus circa hostilibus nihil spei esset, a mari quoque 511 XXXIV, 3, 31| Carthaginienses fama est, apud quos nihil societatis fides sancti 512 XXXIV, 3, 31| quae Lacedaemone fiunt. nihil comparare singula necesse 513 XXXIV, 3, 31| breviter peroratum esse potuit nihil me, postquam vobiscum institui 514 XXXIV, 3, 32| accersendo accipiendoque in arcem nihil esse publico consilio actum. 515 XXXIV, 3, 33| compulso intra moenia hoste nihil praeter obsidionem restare, 516 XXXIV, 3, 34| Cum adversus tendendo nihil moveret socios, simulando 517 XXXIV, 3, 34| pluribus rebus egebimus. nihil iam praeter nudum solum 518 XXXIV, 4, 37| vellent. prope una voce omnes nihil responderi et bellum geri 519 XXXIV, 4, 38| coercitis excursionibus hostium nihil praeter ipsius oppugnationem 520 XXXIV, 4, 40| velut vana et sine effectu nihil proficeret, eo deducta est 521 XXXIV, 5, 46| transigerent. per biduum tamen nihil aliud quam steterunt parati 522 XXXIV, 5, 54| paenituisse ferunt; adeo nihil motum ex antiquo probabile 523 XXXIV, 6, 56| Nihil eo anno belli expectantibus 524 XXXIV, 6, 58| iungendae: unam, si nos nihil quod ad urbes Asiae attinet 525 XXXIV, 6, 60| praebituram externo hosti; si nihil ibi moveatur liceatque populo 526 XXXIV, 6, 61| deinde in senatu quidam nihil actum esse dicere exilio 527 XXXIV, 6, 61| propugnaculo uti quod litterarum nihil ad quemquam attulisset; 528 XXXV, 1, 2| aut legati renuntiarent, nihil ratum haberi debere; si 529 XXXV, 1, 7| De ea re nihil temere decerni placuit; 530 XXXV, 1, 8| explorata esset; itaque nihil eorum quae postularet consul 531 XXXV, 2, 10| omnia ad gratiam erant, nihil nec petierat a populo post 532 XXXV, 2, 11| Diu nihil in Liguribus dignum memoria 533 XXXV, 2, 11| eos se impetum facturum et nihil prius quam flammam tectis 534 XXXV, 2, 11| lacessentes, coeperunt. nihil primo adspectu contemptius: 535 XXXV, 2, 12| aut Nabim quieturos. ubi nihil usquam moveri viderunt, 536 XXXV, 2, 14| conloquiis aliud quidem actum nihil est, secutum tamen sua sponte 537 XXXV, 2, 15| superiorem esse Antiochum quod nihil aequi postularent Romani 538 XXXV, 2, 16| virgis et securibus mittitis? nihil aliud profecto dicatis quam 539 XXXV, 2, 16| quid abest quin actum nobis nihil sit, quod a Philippo liberavimus 540 XXXV, 3, 21| domos mittebant. Minucius nihil deinde laxamenti hostibus 541 XXXV, 3, 22| Romam reverterunt. qui cum nihil quod satis maturam causam 542 XXXV, 3, 22| socios. consules, quando nihil ab Antiocho instaret, proficisci 543 XXXV, 3, 26| Patras ventum est fecit. nihil ea res animum militaris 544 XXXV, 3, 27| etiam haud dubiam nactus nihil iam a mari periculi fore, 545 XXXV, 3, 30| modica quiete erant delectos, nihil praeter gladios secum ferentes, 546 XXXV, 4, 31| et populo Romano debere: nihil quemquam ab diis immortalibus 547 XXXV, 4, 34| excipiebant. Aetoli ne> nihil per se ipsi moti et sedentes 548 XXXV, 4, 38| indicata re, primo pavidi nihil usquam spei nisi in fuga 549 XXXV, 5, 42| dominum laturus videatur. nihil opus esse regi duce Hannibale; 550 XXXV, 5, 45| ad comparandum habeant; nihil enim aequi ab Romanis impetrari 551 XXXV, 5, 46| quod fecissent Romani. nihil autem utilius Graeciae civitatibus 552 XXXV, 5, 48| ex equo utentes et, a quo nihil satis tecti sit, averso 553 XXXV, 5, 48| liberandam Graeciam veniat, nihil postulare ab Achaeis in 554 XXXV, 5, 49| stantem et mox, inde exclusum, nihil aliud quam Aulide atque 555 XXXV, 5, 49| non interponi vos bello, nihil immo tam alienum rebus vestris 556 XXXV, 5, 50| ad regem rediit; Boeoti nihil certi responderunt: cum 557 XXXVI, 1, 3| consulerentur, decrevisse nihil referre, ipsi coram an ad 558 XXXVI, 1, 4| milia pondo argenti adlata. nihil eius acceptum; gratiae regibus 559 XXXVI, 1, 7| semel in causam descenderit, nihil integri futurum sit, quique 560 XXXVI, 1, 7| communes possit. quod si nihil eum legatio nostra moverit, 561 XXXVI, 2, 8| rebus ipsis exsecuti sunt; nihil enim eorum factum est, nisi 562 XXXVI, 2, 9| esset, dediderunt sese. nihil deinde moratus rex quattuor 563 XXXVI, 2, 11| occuparentur, fuere qui dicerent nihil attinere omnis tumultuose 564 XXXVI, 3, 15| Antiochus, iam tum cernens nihil se ex Graecia praeter amoena 565 XXXVI, 3, 17| Asia in Europam transisset, nihil memorabilius toto tempore 566 XXXVI, 3, 19| erant primo, dum procul nihil aliud quam turba et agmen 567 XXXVI, 4, 22| incolumis esse. ad ea cum pacati nihil responderetur, appareretque 568 XXXVI, 5, 34| Graeciam, meminerat, et nihil auctoritate sua motos esse, 569 XXXVI, 5, 34| an, cum satis pervideas, nihil id magnopere ad summam rem 570 XXXVI, 5, 43| omnia circa se relinquentis, nihil praeter militem atque arma 571 XXXVII, 1, 1| arbitrium senatui permitterent, nihil certi responsum est. ita 572 XXXVII, 2, 4b| esse, et tunc eo ipso, quod nihil tale timerent, opprimi incautos 573 XXXVII, 2, 5| et cum quaterentur muri, nihil adversus tale machinationis 574 XXXVII, 2, 6| urbem iuberent, postquam nihil responsum est nisi ex communi 575 XXXVII, 2, 6| cum icti Aetoli essent - nihil enim nec legatione Atheniensium 576 XXXVII, 2, 7| corpora fieri iuberent. nihil impetratum ut mutaret consul; 577 XXXVII, 2, 7| Romam possent: dilationem nihil ad praesentia mala, quippe 578 XXXVII, 2, 7| suppeditabit; si is destituit, nihil per Thraeciam satis tutum 579 XXXVII, 2, 7| optime explorabitur, si nihil ex praeparato agentem opprimet 580 XXXVII, 2, 9| temptatis per colloquia animis nihil pacati responderetur, ad 581 XXXVII, 2, 10| animi adversus eum sumpto nihil aliud dies noctesque agitabat 582 XXXVII, 3, 17| temptarent animos, postquam nihil in potestate sua responderunt 583 XXXVII, 3, 19| si ex hoc impetu rerum nihil prolatando remittitur, ante 584 XXXVII, 4, 20| paulisper in eos versi, ut nihil moveri viderunt, nec ipsi 585 XXXVII, 4, 21| classis ad insulam se recepit nihil aliud quam depopulato circa 586 XXXVII, 4, 23| sequebantur. extremo agmini loci nihil ad terram relicti erat; 587 XXXVII, 4, 26| adeo propinquam Epheso, ut nihil terra marive ageret, quod 588 XXXVII, 4, 26| segnis diu mora offendebat, nihil minus opinantem quam Polyxenidam, 589 XXXVII, 5, 32| postquam legati missi ad regem nihil in eo praesidii esse retulerant, 590 XXXVII, 5, 35| dixit, quod priores legati nihil impetrassent: Zmyrnam enim 591 XXXVII, 5, 36| Legatus postquam nihil aequi in consilio impetrare 592 XXXVII, 5, 36| condicionem nullam recuset.' nihil ea moverunt regem, tutam 593 XXXVII, 5, 38| medium campi; Antiochus nihil promovit signa, ita ut extremi 594 XXXVII, 6, 41| velut * perfudit omnia; quae nihil admodum Romanis, eadem perincommoda 595 XXXVII, 6, 41| umor toto fere gravi armatu nihil gladios aut pila hebetabat; 596 XXXVII, 6, 49| socios et hostis essent, nihil ad ea respondentes egredi 597 XXXVII, 7, 51| militiae haberet, visus fuerat. nihil tamen aut de consule mittendo 598 XXXVII, 7, 52| ipsorum arbitrii debere esse. nihil hac oratione eius patres 599 XXXVII, 7, 53| futura sunt, ut non solum nihil, quod contra me sit, sed 600 XXXVII, 7, 53| inexsuperabilia haec erant - nihil potui; rebus ipsis meritisque 601 XXXVII, 7, 53| non gloriabor eo, quod nihil in vos deliquerim; illa 602 XXXVII, 7, 53| civitates servas. ita opinor, si nihil hostile adversus vos fecerunt; 603 XXXVII, 7, 54| deinde Antiochi bello 'nihil' inquit 'nobis tota nostra 604 XXXVII, 7, 54| intra eum cardinem est, nihil longinquum vobis debet videri; 605 XXXVII, 7, 56| praebituros dixerunt. ita nihil de Solis mutatum est.~ ~ 606 XXXVII, 7, 60| Romanosque pertinentibus ageret. nihil magnopere ea Cretenses moverunt; 607 XXXVIII, 1, 3| ultimam Romam miserunt, nihil, ne bellum haberent, priusquam 608 XXXVIII, 1, 9| sublata omnia avectaque; nihil praeterea tactum violatumve.~ ~ 609 XXXVIII, 1, 11| penderent, pensionibusque eius nihil ex eo, quod cum consule 610 XXXVIII, 2, 13| Alabandensibus reddit. Ipse nihil via degressus ad Antiochiam 611 XXXVIII, 2, 14| Perturbati hac voce legati nihil aliud petere, quam ut coronam 612 XXXVIII, 2, 18| eum ad regulos Gallorum nihil aequi impetrasse; ex campestribus 613 XXXVIII, 2, 21| telorum; procedente certamine nihil iam aequi erat. Scuta longa 614 XXXVIII, 2, 23| saxa, nullae rupes obstant; nihil praeter hostem metuunt; 615 XXXVIII, 3, 25| multitudo, cedere sensim nihil confusis turmarum ordinibus 616 XXXVIII, 3, 28| Romanos perlata ad eos sit, nihil comperti est, nisi quod 617 XXXVIII, 3, 28| Oppugnari deinde, postquam nihil pacati respondebatur, coepta 618 XXXVIII, 3, 32| Achaeorum erat; novari tamen nihil de Lacedaemoniis placebat. 619 XXXVIII, 3, 33| fecisset, pollicentis, et illos nihil indicta causa passuros. 620 XXXVIII, 3, 33| adduxerant in finis, quia nihil aeque alienaturum animos 621 XXXVIII, 3, 34| rebus facilius consensuros. Nihil oboedientius fecerunt, quam 622 XXXVIII, 4, 35| consuluerunt. De Aetolia et Asia nihil mutatum est; consulibus 623 XXXVIII, 4, 40| iniquitatem locorum. Thraeces nihil se moverunt, donec armati 624 XXXVIII, 4, 41| quam priores; sed, quia nihil silvestre circa est, ne 625 XXXVIII, 4, 43| fixurus in postibus suis? Nihil est, quod se ab Aetolis 626 XXXVIII, 5, 46| his triumphus petitur? Si nihil in Thracia cladis ignominiaeque 627 XXXVIII, 6, 50b| interrogari non possit; nihil tam aequandae libertatis 628 XXXVIII, 6, 57| muliebriter indignabunda nihil de communi filia secum consultatum, 629 XXXVIII, 6, 59| cum vim magnam habuisset, nihil in publicum relatum, omne 630 XXXVIII, 6, 60| publicum, quae iudicata sit, nihil habere quod faciat, nisi 631 XXXVIII, 6, 60| ante calamitatem fuerat. Nihil accepit; quae necessaria 632 XXXIX, 1, 1| longus ordo agmen extendebat. nihil praeter arma et viros omnem 633 XXXIX, 1, 12| annis, ex quo manumissa sit, nihil quid ibi fiat scire. iam 634 XXXIX, 1, 13| noctis licentia accesserit, nihil ibi facinoris, nihil flagitii 635 XXXIX, 1, 13| accesserit, nihil ibi facinoris, nihil flagitii praetermissum. 636 XXXIX, 1, 13| pro victimis immolari. nihil nefas ducere, hanc summam 637 XXXIX, 1, 16| Quirites, non sum securus. nihil enim in speciem fallacius 638 XXXIX, 1, 16| omnis divini humanique iuris nihil aeque dissolvendae religionis 639 XXXIX, 2, 21| lacessiverunt proelio Romanos. nihil traditur, quae causa numero 640 XXXIX, 2, 24| legati ad purganda ea, qui nihil nisi permissu Romanorum 641 XXXIX, 2, 26| falso obiciant, cum veri nihil habeant, ea crimina esse. 642 XXXIX, 2, 27| Maroneam velint Romani, nihil sui pudoris esse ultra dicere, 643 XXXIX, 2, 28| vobiscum, Romani, a quibus nihil aequi me impetrare iam diu 644 XXXIX, 2, 29a| datae civitates eae essent, nihil se mutare; si Philippus 645 XXXIX, 3, 35| sunt, ut prae se ferrent nihil eorum sibi placere, et Philippus 646 XXXIX, 3, 36| quorum tamen maxima pars nihil pertinet ad nos. nostrum 647 XXXIX, 4, 39| consulto respondit Flaccus nihil, quod se indignum esset, 648 XXXIX, 4, 39| Flaccum auctoritas patrum nihil movisset, ad populum cum 649 XXXIX, 5, 47| aut gratiam iudicatis --, nihil horum neque Demetrium docere 650 XXXIX, 5, 47| respondisset accepisse se, nihil prius nec potius visum est 651 XXXIX, 5, 47| senatus, responderi placuit nihil patrem eius neque rectius 652 XXXIX, 5, 50| venenum ferret. accepto poculo nihil aliud locutum ferunt quam 653 XXXIX, 5, 51| cernens, et fidei regum nihil sane confisus: Prusiae vero 654 XXXIX, 5, 51| sed grave imperium regum nihil inexploratum, quod vestigari 655 XL, 1, 7| qua vis fieret, possent. nihil occulti esse in intestina 656 XL, 1, 8| nec patrem potestis pati. nihil cari, nihil sancti est. 657 XL, 1, 8| potestis pati. nihil cari, nihil sancti est. in omnium vicem 658 XL, 1, 9| comisatum venerunt? credis nihil a gladiis nocte periculi 659 XL, 1, 9| pater, quo querentem audis. nihil ego, tamquam accusator, 660 XL, 1, 10| evito. quo me conferam? nihil praeter deos, pater, et 661 XL, 1, 14| malus ac suspicax frater 'nihil aliud scio', inquit 'nihil 662 XL, 1, 14| nihil aliud scio', inquit 'nihil arguo, nisi quod cum ferro 663 XL, 1, 14| reddent: meam causam, quae nihil eo facto contingitur, ne 664 XL, 2, 17| possessione superiorem esse; nihil aliud se in ea disceptatione 665 XL, 2, 17| reiecerunt.~ In Liguribus nihil postea gestum. recesserant 666 XL, 2, 22| die ad verticem perventum. nihil vulgatae opinioni degressi 667 XL, 2, 23| prolapsus secum egisset: nihil eum adversus suorum quemquam 668 XL, 2, 24| litterae T. Quinctii urgebant. nihil tamen palam gravius pronuntiatum 669 XL, 3, 27| Aemilius, postquam nihil usquam auxilii ostendebatur, 670 XL, 3, 30| fecit. per dies aliquot nihil ultra motum, quam ut hae 671 XL, 3, 30| tenuerunt <et> ab Romanis nihil motum. inde quievere in 672 XL, 3, 31| credidit spem factam hosti nihil se priorem moturum, L. Acilium 673 XL, 4, 37| Baebius, qui in consulatu nihil memorabile gesserant, in 674 XL, 4, 38| pollicebantur. postquam nihil impetrabant neque vires 675 XL, 4, 47| meridianum tempus erat. nihil prius petierunt a praetore, 676 XL, 4, 53| altero consule L. Manlio nihil memoria dignum in Liguribus 677 XL, 4, 55| Italiam traiecit. de Philocle nihil certi vulgatum est: alii 678 XL, 4, 59| centurionibus, triplex equiti. nihil in eo triumpho magis insigne 679 XL, 4, 59| versum est. ad ea expianda nihil ultra, quam ut ludi instaurarentur, 680 XLI, 2, 6| causa, ne pro dubio habeant, nihil inter se et argento parata 681 XLI, 3, 20| lusus, munera dare, alios nihil expectantes ditare. itaque 682 XLI, 3, 20| unius posuit. Rhodiis, <ut> nihil unum insigne, ita omnis 683 XLI, 3, 23| se adversus Romanos. ego nihil novi censeo decernendum 684 XLI, 3, 24| an Philippum sequeremur? nihil metus praesens ab Romanis 685 XLI, 3, 27| Flaccus ++ nam Postumius nihil nisi senatus Romani populive 686 XLII, 1, 1| faciundi causa profectus esset, nihil in se honorifice neque publice 687 XLII, 1, 8| erant --, dediderunt sese, nihil quidem illi pacti; speraverant 688 XLII, 1, 14| conscriptos. ceterum in praesentia nihil, praeterquam fuisse in curia 689 XLII, 1, 14| dixit regem, ut purganti, se nihil hostile dixisse aut fecisse, 690 XLII, 2, 15| cum Evandro insidiatores nihil aliud ad peragendum inceptum 691 XLII, 2, 16| tollentes sopitum volnere ac nihil sentientem, vivere tamen 692 XLII, 2, 21| senatui obsequebantur, et nihil aliud decernere prius statutum 693 XLII, 2, 23| possedisse: id illi, cui nihil pensi sit, facile esse. 694 XLII, 2, 23| finem> facturum. horum si nihil impetrarent, et aliquod 695 XLII, 2, 24| iis rebus agere, de quibus nihil mandati a patre haberet, 696 XLII, 2, 25| foedus cum patre ictum ad se nihil pertinere; id se renovari, 697 XLII, 2, 26| Nihil magnopere, quod memorari 698 XLII, 3, 33| laboribus confecta habere; nihil recusare tamen, quo minus 699 XLII, 3, 34| filiam dedit, quae secum nihil adtulit praeter libertatem 700 XLII, 3, 34| usurpatis ius, cum adulescentes nihil adversus magistratuum senatusque 701 XLII, 3, 39| traduceret, obsides dare, nihil fraudis fore in conloquio. 702 XLII, 3, 41| ratio est; in qua tamen nihil ultra obicitur, quam interfectores 703 XLII, 3, 42| accipiatis. conscius mihi sum nihil me scientem deliquisse, 704 XLII, 3, 42| castigatione hac posse. nihil certe insanabile nec, quod 705 XLII, 3, 43a| gratiam petentis concessit. nihil enim satis paratum ad bellum 706 XLII, 4, 46| ut reconcilient pacem; si nihil deprecando proficiant, id 707 XLII, 4, 46| Romanis adiungerentur. Thebani nihil moti sunt, quamquam et damnatis 708 XLII, 4, 53| idem <facturos>, * * urbem nihil cunctatis, qui incolebant, 709 XLII, 5, 56| posse. quos cum eo tumultu nihil motos animadvertisset, * * * 710 XLII, 5, 62| consulis temptare. postquam nihil ex eo, quod primo responderat, 711 XLII, 5, 63| et postero die, cum spei nihil superesset, deditione facta 712 XLII, 5, 64| certamen Romanos; qui postquam nihil movebant, equitem mittit, 713 XLII, 5, 66| temptata utcumque, cum sciret nihil roboris secum esse, dum 714 XLIII, 1, 1| inlatum. Tum Aquileienses: nihil se ultra scire nec audere 715 XLIII, 1, 6| praestare paratos esse. Milesii nihil, [quod] praestitissent, 716 XLIII, 1, 7| petenti non esset. Cum sibi nihil vivi relicum praeterquam 717 XLIII, 1, 7| liberosque suos, quibus nihil neque dicere pensi sit neque 718 XLIII, 1, 9| In Liguribus eo [anno] nihil memorabile gestum. Nam nec 719 XLIII, 2, 13| eadem neclegentia, quia nihil deos portendere vulgo nunc 720 XLIII, 2, 13| duas horas arsisse, ita ut nihil eius ambureret ignis, dicebatur. 721 XLIII, 2, 18| Romanum [praesidium]. postquam nihil pacati referebant, oppugnare 722 XLIII, 2, 18| obsidione. Itaque cum spei nihil ad resistendum esset, C. 723 XLIII, 2, 19| peritorum quidam regionis eius nihil Oaeneo capto opus esse ait, 724 XLIII, 2, 19| erat in conloquiis dicendo nihil in ipsos saevitum. Deinde 725 XLIV, 1, 5| vixdum quattuor milia passuum nihil optabilius esse quam redire, 726 XLIV, 1, 6| omnem incidisset. supererat nihil aliud in temere commisso 727 XLIV, 1, 6| excitari potuerint. quorum nihil cum dispexisset caecata 728 XLIV, 1, 9| quam vim experiri mallent. nihil ea consilia moverunt, quia 729 XLIV, 2, 15| Claudius nihil responsum auctor est, tantum 730 XLIV, 2, 19| provincia esset, referret, nihil se habere Paulus, quod referret, 731 XLIV, 2, 25| propior admoveretur terror, nihil neque agere aliud neque 732 XLIV, 2, 25| dicionis esset, videre Eumenes nihil interesse, <ibi> an Pellae 733 XLIV, 2, 25| nequiquam inter se captati nihil praeter infamiam moverunt.~ ~ 734 XLIV, 2, 26| secum advexisset. cum ad id nihil responderetur, Clondicus, 735 XLIV, 2, 27| pecuniam portabat, misit, velut nihil aliud agens, quam ut quanta 736 XLIV, 2, 28| fretum est, iis occurrit. nihil minus credere praefecti 737 XLIV, 3, 32| Anicius Scodra recepta nihil prius quam requisitos Petilium 738 XLIV, 3, 33| conspici ab hoste possint, ipsi nihil provideant. stationum quoque 739 XLIV, 3, 34| vulgi circumagatur, ibi nihil salutare esse. se, quod 740 XLIV, 3, 34| occasionem iis praebeat: illos nihil, quid futurum sit, quaerere, 741 XLIV, 3, 36| vincendi amittat. consul nihil offensus libera admonitione 742 XLIV, 3, 39| explorata circa omnia; an nihil nostri habentes praeter 743 XLIV, 3, 46| umore circumfusae paludis nihil laedatur. muro urbis coniuncta 744 XLIV, 3, 46| in eo loco erat; sed tum nihil praeter trecenta talenta, 745 XLV, 1, 4| Postumius Albinus, A. Antonius. nihil ea legatione perfectum est, 746 XLV, 1, 5| nisi ut fortiter moriatur? nihil palam abnuere Evander; sed 747 XLV, 1, 8| ideo in secundis rebus nihil in quemquam superbe ac violenter 748 XLV, 1, 11| amoenibus abscessum est, quia nihil ex Aegypto subvehebatur, 749 XLV, 2, 15| movere possit, quod sit nihil aliud quam mutare iubere 750 XLV, 2, 17| sperari posset imperatores nihil indignum nec clementia nec 751 XLV, 2, 22| Romani --: Rhodios, qui nihil aliud quam quieverunt hoc 752 XLV, 2, 23| consiliis depravarent? qui tamen nihil ultra valuerunt, quam ut 753 XLV, 2, 24| velit inimicum perire, si nihil fecerit, quo id fiat, capitis 754 XLV, 3, 28| ita peragrata Graecia, ut nihil eorum, quae quisque Persei 755 XLV, 3, 31| confirmareturque auctoritas eorum, qui nihil praeter imperium Romanorum 756 XLV, 3, 31| Acarnanum citata gens. in his nihil novatum, nisi quod Leucas 757 XLV, 3, 35| tantis regiis opibus, dederat nihil relicturis, si aviditati 758 XLV, 4, 37| inpedire debuit, quem, si nihil aliud, senatus iustum esse 759 XLV, 4, 37| ita apud populum Romanum nihil valuissent, qui, ut vetera 760 XLV, 4, 39| potius quam illum audi. ille nihil praeterquam loqui, et <id> 761 XLV, 4, 42| instrumentum, quod haberet, nihil <detrahens habere sineret;