Lib. Cap. Par.

 1       I,    4,  17|        regni ac cupido versabat; necdum ad singulos, quia nemo magnopere
 2      II,    2,   7|          dimicans, matura gloria necdum se vertente in invidiam,
 3     III,    1,   4|     colonos Romanis abalienavit. Necdum matura re cum defectionem
 4     III,    2,  13|    fratremque suum maiorem natu, necdum ex morbo satis validum,
 5      IV,    2,  13|          instabant; quae res eum necdum compositis maturisve satis
 6     VII,    4,  24|                                  Necdum certa Romanis victoria erat;
 7     VII,    6,  38|         occultis coniurationibus necdum volgata in omnes consilia
 8       X,    3,  28|   communis adhuc Mars belli erat necdum discrimen fortuna fecerat
 9     XXI,    1,   6|            hac legatione decreta necdum missa, omnium spe celerius
10     XXI,    2,  18|    sociis, nihil de Saguntinis - necdum enim erant socii vestri -
11     XXI,    3,  26|        quonam ei loco occurreret necdum satis refectis ab iactatione
12   XXIII,    3,  23|    curulem magistratum cepissent necdum in senatum lecti essent,
13    XXIV,    3,  19|         vel, si eum Nola teneret necdum securae res ab Hannibale
14    XXIV,    4,  31| constiterant tenebaturque agmen, necdum quae morae causa foret pervenerat
15     XXX,    4,  24|       petitae, alii indutiarum - necdum enim dies exierat - fidem
16     XXX,    4,  25|        aut pace sententia esset, necdum indutiarum dies exierat;
17    XXXI,    5,  36|      passim caedes ac fuga erat, necdum quisquam in castra Romana
18   XXXII,    5,  32|         confectum videri bellum: necdum enim sciebat utrum successor
19  XXXIII,    3, 19b|        essent, simul Philippum - necdum enim debellatum erat - exercitu
20    XXXV,    1,   3|       generibus hominum conlecto necdum noto satis inter se ut fidere
21   XXXVI,    5,  42|    percunctatus de statu belli - necdum enim omnia in Graecia perpacata
22   XXXIX,    1,  16|     sacrario scitote ortum esse. necdum omnia, in quae coniurarunt,
23    XLII,    3,  34|   stipendia omnia emerita essent necdum aetas vacationem daret,
24   XLIII,    1,   1|  coloniam suam novam et infirmam necdum satis munitam inter infestas
25     XLV,    2,  19|        stirpem liberum habentis; necdum enim agnoverat eum, qui