Lib. Cap. Par.

 1       I,    3,  7b|         circa advenam manifestae reum caedis excitus postquam
 2      II,    5,  61|          plebis Appium non minus reum timeret quam consulem timuerat.
 3     III,    2,  11|   persequi bello. Accusator pati reum ruere invidiaeque flammam
 4     III,    2,  13|                         Premebat reum praeter volgatam invidiam
 5     III,    2,  13|      vincla conici vetant; sisti reum pecuniamque ni sistatur
 6     III,    2,  13|    vadibus accusator vadatus est reum. Hic primus vades publico
 7     III,    8,  56|       primum Verginium et Appium reum deligunt. Cum diem Appio
 8      IV,    5,  42| iactentur, sed auxilio confidere reum. Itaque modo ad eum conversus,
 9      IV,    5,  42|         collegas: "Vos autem, si reum perago, quid acturi estis?
10      IV,    5, 44a|     leviorem futurum apud patres reum aut perseverantem sub iudicii
11       V,    6,  47| deterritus, a ceteris abstinuit, reum haud dubium eius noxae adprobantibus
12      VI,    3,  19|   accusatores de plebe patricium reum intuebuntur et regni crimen
13      VI,    3,  20|       utique postquam sordidatum reum viderunt nec cum eo non
14      VI,    4,  24|      singulos universosque ut se reum fortunae eius diei crimine
15      IX,    2,   8|    tamquam senatorem sed tamquam reum qua infelicis belli qua
16      IX,    5,  26|      privatis dictatorem poscere reum vere cundiae non fuit; -
17      IX,    5,  26|   crimini et offerre me inimicis reum, dictatura me abdico. Vos
18     XXI,    1,  10|        absit: auctorem culpae et reum criminis deposcunt. Quo
19    XXVI,    5,  30|         anno urbes Capua Fulvium reum, Marcellum Syracusae habeant.'~ ~
20 XXXVIII,    6,  51|       argumentis pecuniae captae reum accusarunt: filium captum
21 XXXVIII,    6,  51|       comitatum et praeconem qui reum ex Rostris citabat, quisquam
22 XXXVIII,    6,  52|       pervenisse, ut sub Rostris reum stare et praebere aures
23      XL,    1,   8|        accusatorem parricidii et reum, aut conficti aut admissi
24    XLII,    2,  22|    victus, idibus Martiis adesse reum iussit, quo die novi magistratus