Lib. Cap. Par.

 1       I,    8,  43|      hi secum gerebant; in his accensi cornicines tubicinesque
 2      II,    5,  54|      proponat ante oculos. His accensi vocibus patres consilia
 3     III,    1,   5|     legati et consulis volnere accensi nulla deinde vi sustineri
 4     III,    5,  33|         collegis novem singuli accensi apparebant. Et in unica
 5     III,    7,  50|        ab urbe indignitate rei accensi comites ei se dederant,
 6      IV,    1,   6|    plebis favore ingens esset, accensi alii tribuni ad certamen
 7      IV,    5, 44a|   Antistiusque, repulsa suorum accensi. Quidnam id rei esset? Non
 8     VII,    5,  33|      obtruncat. Hoc spectaculo accensi dextra laevaque ante se
 9     VII,    5,  33|    diei haud multum superesse, accensi ira concitant se in hostem.
10      IX,    5,  23|    ultimae index erat, milites accensi vadunt in hostem, et respectus
11      IX,    6,  31|      erat, spe praedae milites accensi oppido potiuntur. Minus
12     XXI,    1,  11|      edixit militum fore, adeo accensi omnes sunt ut, si extemplo
13     XXI,    5,  45|       cum utrimque ad certamen accensi militum animi essent, Romani
14     XXV,    6,  37|    discurrunt ad arma ac velut accensi rabie discurrunt ad portas
15   XXVII,    6,  31|     regi occurrere, et Eleorum accensi odio quod a ceteris Achaeis
16    XXIX,    2,   9|    impotentiorem subito rabiem accensi sine respectu non maiestatis
17   XXXII,    2,  10|      confragosa loca aviditate accensi certaminis eo quoque Romani
18 XXXVIII,    2,  16|     magis animi ad transeundum accensi; nuntiosque ad Antipatrum
19   XXXIX,    3,  31|     virtute et equitum pedites accensi sunt. pudor movit primos
20   XXXIX,    4, 41a|      revocare mores posse. his accensi homines, adversa nobilitate,
21      XL,    4,  40|  videre, et ipsi virtute eorum accensi sine ullius imperio in perturbatos
22    XLII,    2,  21| increpiti. hoc consensu patrum accensi M. Marcius Sermo et Q. Marcius
23    XLII,    3,  38|       commemoratione meritorum accensi animi multitudinis ad omnia
24    XLII,    5,  61|       et pedites aliena gloria accensi, praecipue qui Macedonum