Lib. Cap. Par.

 1       I,    2,   4|   putent; inde locum fabulae ac miraculo datum. Ita geniti itaque
 2       I,    3,  7b|   regebat loca, venerabilis vir miraculo litterarum, rei novae inter
 3       I,    5,  27|      daret, ea inclinare vires. Miraculo primo esse Romanis qui proximi
 4       I,    8,  45|      Dianae monumentum ei fuere miraculo. Habita, ut erat, res prodigii
 5       I,    8,  47|       fraudi esset, novitate ac miraculo attoniti et iam de Servio
 6       I,    9,  59|         ac Valerio, stupentibus miraculo rei, unde novum in Bruti
 7       I,    9,  59|     forum deferunt, concientque miraculo, ut fit, rei novae atque
 8      II,    2,  10|   ineundum proelium armis, ipso miraculo audaciae obstupefecit hostes.
 9      II,    2,  12| torreret animo, prope attonitus miraculo rex cum ab sede sua prosiluisset
10      IV,    2,  14|       eum plebs novitate rei ac miraculo esset, et Maeliani atque
11       V,    3,  15|       causave qua alia quae rem miraculo eximeret, in altitudinem
12       V,    6,  46|    rediit, seu attonitis Gallis miraculo auda ciae seu religione
13      VI,    3,  12| temporibus harum rerum auctores miraculo fuit unde totiens victis
14     VII,    6,  39|   honoris exterrito subitae rei miraculo deferunt et ad urbem ducere
15    XXII,    2,  17|       veluti flammas spirantium miraculo attoniti constiterunt; deinde
16    XXII,    7,  53|     etiam novum, cum stupore ac miraculo torpidos defixisset qui
17   XXIII,    2,  16|       diei in acie stanti primo miraculo esse quod nec exercitus
18   XXIII,    6,  47|        per alteram, stupentibus miraculo hostibus, intactum evasisse.~ ~
19     XXV,    2,   8|        ac saepius id eos audere miraculo fuit. congressi cum Hannibale
20     XXV,    2,   9|     venatore vigilem, incautius miraculo magnitudinis in eos qui
21     XXV,    6,  36|     facies nova primo eos velut miraculo quodam tenuit, cum duces
22   XXVII,    4,  19|       magnitudinem animi, cuius miraculo nominis alii mortales stuperent
23   XXXII,    1,   4|        haud facile queas: ab eo miraculo Thaumaci appellati. Nec
24     XLI,    2,  11|        avertit. ea res barbaros miraculo terruit abscisae aquae:
25    XLII,    5,  62|       cum renuntiassent legati, miraculo ignaris <Romani> moris pertinacia