Lib. Cap. Par.

 1      II,    2,  12|       via grassaremur. Mea prima sors fuit; ceteri ut cuiusque
 2      IV,    4,  26|       vincla etiam duci possent. Sors ut dictatorem diceret -
 3     XXI,    5,  42|       poscerent et deiecta in id sors esset, se quisque eum optabat
 4     XXI,    5,  42|       legeret, et, [ut] cuiusque sors exciderat, alacer, inter
 5    XXII,    4,  29|          animi ingeniique negata sors est, secundam ac mediam
 6    XXII,    5,  35|        Romae iuri dicundo urbana sors, Pomponio inter cives Romanos
 7    XXII,    6,  45|    Itaque postero die Varro, cui sors eius diei imperii erat,
 8    XXIV,    2,  7b|     campum descendit. eo die cum sors praerogativae Aniensi iuniorum
 9    XXIV,    6,  44|         praetor, cuius peregrina sors erat, iurisdictione M. Atilio
10     XXV,    1,   3|     peregrinam, quae duorum ante sors fuerat, Cn. Fulvius Flaccus
11    XXVI,    5,  29|  Hannibalem Laevino evenit. quae sors, velut iterum captis Syracusis,
12    XXVI,    7,  41|        ea fato quodam data nobis sors est ut magnis omnibus bellis
13     XXX,    7,  40|  praetores M. Iunius Pennus, cui sors urbana evenit - M. Valerius
14    XXXV,    5,  41|      provinciae essent; cuius ea sors esset, quattuor milia peditum
15    XXXV,    5,  41| praetorum decretum est, prima ut sors duae urbanaque et inter
16   XXXIX,    3,  32|    Claudius quam Sempronius, cui sors comitia habendi obtigerat,
17    XLII,    1,   4|     prorogato imperio obtineret. sors opportuna fuit, <ut> P.
18    XLII,    1,  13|        videbam, quam inpar esset sors, cum ille vobis bellum <
19    XLII,    2,  28|      Sicilia et Sardinia, ut uni sors integra esset, quo senatus
20    XLII,    3,  31|        imperia: praetorem, cuius sors fuisset, ut iret, quo senatus
21    XLII,    3,  31|          quo senatus censuisset, sors obvenit.~ ~32.
22   XLIII,    2,  12|    sortiri placuit; priusquam id sors cerneret, in incertum, ne
23     XLV,    2,  15|           conicerent. Esquilinae sors exiit: in ea Ti. Gracchus