Lib. Cap. Par.

 1       I,    9,  55|           crediderim quadraginta ea sola talenta fuisse, quam Pisoni,
 2      II,    1,   3|            in tot humanis erroribus sola innocentia vivere. Ita iam
 3      II,    4,  35|          peregrinum frumentum, quae sola alimenta ex insperato fortuna
 4      IV,    3,  20|              prima opima appellata, sola ea tempestate erant, cum
 5      IV,    6,  46|         consilia velle, sua imperia sola rata esse; contemnere in
 6      IV,    6,  54|   quaestoriis quidem comitiis, quae sola promiscua plebei patribusque
 7       V,    3,  22|             sub corona vendidit. Ea sola pecunia in publicum redigitur,
 8      VI,    5,  30| praecipitavere. ibi dum iniquo loco sola virtute militum restantes
 9     VII,    4,  25|              adeo in quae laboramus sola crevimus, divitias luxuriamque.
10     VII,    5,  33|     nulladum parte erat: adeo morte sola vinci destinaverant animis.
11      IX,    7,  35|   praeterquam multitudinis suae qua sola freti erant immemores proelium
12       X,    2,  9b|           poterat. Porcia tamen lex sola pro tergo civium lata videtur,
13       X,    2,  17|            hacine" inquit "victoria sola aut hac praeda contenti
14     XXI,    6,  55|           praeterea Cenomanorum; ea sola in fide manserat Gallica
15     XXI,    7,  61|           Romanorum operuerat ut ea sola ignibus aliquotiens coniectis
16    XXII,    4,  28|            inter perculsos impavida sola erat videbaturque, si iusta
17    XXIV,    4,  26|             se cuiquam periculum, a sola ac prope vidua et puellis
18  XXVIII,    6,  32|    societate iunctos esse; eam quae sola fuerit fidei atque amicitiae
19    XXXI,    4,  30|         repulsum in ea delubra quae sola religione tuta fuerint saevisse.
20  XXXIII,    2,  16|         Acarnanum principibus, quae sola Graeciae gentium in societate
21   XXXIV,    6,  58|         honesta pensamus, sicut aut sola aut prima certe pensari
22   XXXIX,    1,   6|            fama attulerat. neque ea sola infamiae erant, quae in
23    XLIV,    2,  18|          dies noctesque intentus ea sola, quae ad id bellum pertinerent,