Lib. Cap. Par.

 1     III,    1,   7|       Latinique pudore etiam, non misericordia solum, moti si nec obstitissent
 2     III,    7,  50|          quam contumelia liberos, misericordia se in speciem crudelitatis
 3     III,    8,  56|          ut nihil in aequitate et misericordia civium suorum spei habeat.
 4     VII,    3,  19|  civitatem, quia Caeritem populum misericordia consanguinitatis Tarquiniensibus
 5     VII,    3,  20|          Romanos florentes ea sui misericordia caperet quae se rebus adfectis
 6     VII,    5,  30|        vobis minus essemus; nunc, misericordia vestra conciliati auxilioque
 7    VIII,    6, 37b|     omnium advolvens; plus itaque misericordia ad poenae veniam impetrandam
 8    XXIV,    4,  26|    interficerentur. ira deinde ex misericordia orta, quod adeo festinatum
 9    XXIV,    4,  31| multitudinis obviam issent, non a misericordia aut humano consilio sed
10    XXVI,    5,  27|        ire liceret oratum, si qua misericordia tandem flecti possent, ne
11    XXVI,    5,  29|           sermonibus, quos partim misericordia Siculorum, partim invidia
12  XXVIII,    6,  34|         nullam in causa, omnem in misericordia victoris spem positam habere.
13     XXX,    2,  7b|          amantis, sed precibus et misericordia valuisset, plena lacrimarum
14     XXX,    6,  36|          sed aliquanto minore cum misericordia ab recenti memoria perfidiae
15     XXX,    7,  42|         Romanus velit. cum flecti misericordia patres appareret, senatorum
16  XXXIII,    2,  16|           pristinae dignitatis ac misericordia praesentis fortunae ortum
17    XXXV,    4,  34|    sinerent. et simplices homines misericordia et improbos seditiososque
18  XXXVII,    1,   1|         Aetoli, ut quibus plus in misericordia senatus quam in causa spei
19  XXXVII,    1,   1|        praebuerunt. plus ira quam misericordia in causa eorum valebat,
20  XXXVII,    6,  49|          animos patrum, et quibus misericordia opus erat, iram et odium
21   XXXIX,    5,  49|   principes veriti, ne quem motum misericordia praesentis tanti viri faceret,
22      XL,    1,  10|         fuit, perfugium in patris misericordia et iustitia habeat. quo
23      XL,    1,  15|           a fratre maiore vincor, misericordia certe reus vinci non debeo.