Lib. Cap. Par.

 1      II,    5,  43|       venisse tempus ratus per ultimam necessitatem legis agrariae
 2     III,    2,  17|    ausus in regibus esset. Vim ultimam apparebat futuram spectaculoque
 3     III,    8,  58|       ipso remittente Verginio ultimam poenam dimissus Tibur exsulatum
 4       V,    6,  45|      etiam praesidiumque, spem ultimam Romani nominis, in animo
 5      VI,    5,  38|       principio statim anni ad ultimam dimicationem de legibus
 6    VIII,    6,  38|       pugnae in defatigationem ultimam aut noctem spectabat. iam
 7      IX,    6,  31|       exutum, nudatum urbibus, ultimam spem furto insidiarum temptantem
 8       X,    1,   5|     signa Romanis cedunt et in ultimam castrorum partem conglobantur.
 9    XXIV,    5,  39|       nec viderentur ultra vim ultimam dilaturi, tum praefectus
10   XXVII,    3,   9|     negatura sit, priusquam ad ultimam solitudinem atque egestatem
11   XXVII,    4, 20a|        unus Hasdrubal Gisgonis ultimam Hispaniae oram quae ad Oceanum
12  XXVIII,    1,   2|    quod reliquum belli erat in ultimam Hispaniam adversus Hasdrubalem
13  XXVIII,    3,  12| Carthaginienses duce amisso in ultimam Hispaniae oram usque ad
14  XXVIII,    3,  16|      tempus constantissimae ad ultimam senectam fidei ne tum quidem
15  XXXIII,    5,  42|        pecunia opus erat, quod ultimam pensionem pecuniae in bellum
16   XXXVI,    2,  13| Philippum qui monerent, ne vim ultimam experiri vellet. quibus
17  XXXVII,    5,  31|        et obsidentis quoque ad ultimam inopiam adducere extrahendo
18  XXXVII,    5,  31|      navibus, cum confessionem ultimam concessi maris hosti expressisset,
19  XXXVII,    5,  33|       eos excepit, ubi inopiam ultimam laboremque in obsidenda
20 XXXVIII,    1,   3|      gentis ad temptandam spem ultimam Romam miserunt, nihil, ne
21      XL,    1,  12|    inferior essem, ad sceleris ultimam spem confugisse me insimulat.
22    XLIV,    3,  39|  rursus sequendo eo penitus in ultimam Macedoniam exhauriendum