Lib. Cap. Par.

 1      II,    3,  23|  deformitate, et ordines duxisse aiebant, aliaque militiae decora
 2     III,    5, 31b|    consules. Et se damnari posse aiebant, et plebem et tribunos legem
 3     III,    5, 31b|         neminem nisi ex patribus aiebant. Cum de legibus conveniret,
 4     III,    7,  49|   vindicare se a privato Icilium aiebant; si vim adferre conaretur,
 5     III,    7,  51|          deposituros imperium se aiebant.~ ~52.
 6     VII,    5,  33|      sibi Romanorum ardere visos aiebant vesanosque voltus et furentia
 7      IX,    2,   8|        exsolvi religione populum aiebant deditione sua, nisi omnia
 8      IX,    8,  45|          repetitum, temptationem aiebant esse ut terrore incusso
 9       X,    2,  13|     nihil id impedimenti futurum aiebant; se ad populum laturos uti
10   XXVII,    2,   6|     continuari satis civile esse aiebant et multo foedioris exempli
11   XXVII,    3,   9|     ausos esse consulibus dicere aiebant quod consules ut in senatu
12  XXVIII,    2,   9|     gloriam auxit. illum equitem aiebant sex dierum spatio transcurrisse
13  XXVIII,    5,  26|         qualem ne in acie quidem aiebant meminisse. sedit tacitus
14     XXX,    7,  40|   consule Cn. Cornelium temptare aiebant: ex auctoritate patrum latum
15   XXXII,    3,  22| relaturos de societate Romana se aiebant suffragiumque daturos; quinque
16   XXXIV,    1,   1|         eam se abrogari passuros aiebant; ad suadendum dissuadendumque
17   XXXIV,    4,  37|         fortes fortunam adiuvare aiebant. his vocibus incitatus tyrannus
18 XXXVIII,    3,  28|        posita esset, timuisse se aiebant, ne demigrare cogerentur
19      XL,    3,  25|         recusabant, quam tempore aiebant opus esse, ut generi agresti
20      XL,    4,  58|       esse caelumque in se ruere aiebant. dissipati procella cum
21     XLI,    3,  20|       quidam haud dubie insanire aiebant. in duabus tamen magnis
22    XLII,    3,  32|         de quo appellati essent, aiebant, et si iniuria fieret, auxilium