Lib. Cap. Par.

 1      IV,    1,   2|            senatus ipsi a patribus accepissent, quam liberis tradituri
 2      IV,    1,   6|        icto cum plebe sacrosanctos accepissent. Per haec consilia eo deducta
 3       V,    6, 35b|           a quibus nullam iniuriam accepissent socios populi Romani atque
 4     VII,    3,  18|         virtutis ducebant esse, ut accepissent duo patricii consulatum,
 5     VII,    3,  18|   possessionem integram a patribus accepissent. Plebes contra fremit: quid
 6     VII,    3,  21|     patribus plebem interreges cum accepissent, ad undecimum interregem
 7    VIII,    6,  38|         turma una longius provecta accepissent impedimenta Romanorum procul
 8    VIII,    6,  39|            e castris signum pugnae accepissent concitaverint se in hostem.
 9      IX,    3,  16|     auctoribus praesidium in urbem accepissent, discedunt aegreque impetrato
10    XXII,    4,  30|  terribilem [eam] famam a patribus accepissent. Hannibalem quoque ex acie
11   XXIII,    3,  23|       haberent aut civicam coronam accepissent. Ita centum septuaginta
12   XXIII,    6,  44|          abstinere ni ab se signum accepissent.~ ~45.
13     XXV,    3, 15a|            agmen patentibus portis accepissent, ubi Romanos fusos ad urbem
14    XXVI,    4,  24|   civitatem atque aequum secum ius accepissent, alios in ea fortuna haberent
15    XXVI,    5,  27|           quam ab senatu responsum accepissent Capuam redituros, sequi
16  XXVIII,    7,  36|           litori adpulsae trepidos accepissent superfuisset fugae aut pugnae
17    XXIX,    1,   3|            voluntate in deditionem accepissent, ii verso Marte Africae
18    XXIX,    2,   6| pluribusque simul locis scandentes accepissent, priusquam clamor oreretur
19  XXXIII,    2,  17|         habitantes ab arce milites accepissent. eos tamen ex superiore
20 XXXVIII,    2,  13|           priusquam Attali auxilia accepissent. Inde ad Gordiutichos quod
21 XXXVIII,    3,  31|          imperiis oboediendo iugum accepissent, ne, id quod iam diu moliretur
22    XLIV,    2,  26|        regi, nisi aurum obsidesque accepissent, nusquam inde Gallos longius