Lib. Cap. Par.

 1      II,    5,  48|        maxime aequaliter darent; verum esse habere eos quorum sanguine
 2     III,    6,  40|     maiore cura occupatis animis verum esse praeiudicium rei tantae
 3     III,    6,  47|     praetenderit, forsan aliquem verum auctores antiqui tradiderint:
 4      IV,    1,   4|       quemquam facere coegisset. Verum enimvero lege id prohiberi
 5      VI,    3,  16|          iuberet et aut peragere verum indicium cogeret aut fateri
 6     VII,    1,   6|      Cura non deesset, si qua ad verum via inquirentem ferret:
 7     XXI,    5,  46|           malim equidem de filio verum esse, quod et plures tradidere
 8   XXIII,    2,  11|          tantis totque victoriis verum esse grates deis immortalibus
 9    XXIV,    1,   5|        tantae caritati Hieronis; verum enimvero Hieronymus, velut
10    XXVI,    1,   6|      ludificatio veri et ipsa in verum vertit; nam cum fame ferroque
11  XXVIII,    2,   9|        equis: uno equo per urbem verum triumphum vehi, Neronemque
12    XXIX,    2,   8|       sed prope libenti possent; verum enimvero tantum Pleminius
13     XXX,    4,  26|        exactae aetatis si quidem verum est augurem duos et sexaginta
14    XXXI,    4,  30|      quam indigna patienti esse; verum enim vero id se queri, quod
15   XXXII,    5,  33|          socium audiri postulata verum esse. Attali regis legatus
16   XXXII,    5,  36|          vires quaeri; Quinctius verum id futurum fuisse dicere
17    XXXV,    2,  19|       odioque sum Romanis. id me verum dicere pater Hamilcar et
18   XXXVI,    5,  40| abduxerit, pacis futurae pignus. verum enimvero illud multo maius
19  XXXVII,    7,  52|     parum modeste videri posset; verum enimvero cum ipsi daturi
20   XXXIX,    1,   4|      redire Romam libitum esset. verum enimvero cum sint notissimae
21      XL,    4,  46|    accepti. vulgatum illud, quia verum erat, in proverbium venit,