Lib. Cap. Par.

 1       I,    9,  51|            et primoribus populorum parari necem ut Latinorum solus
 2     III,    1,   4|          matura re cum defectionem parari delatum ad senatum esset,
 3      IV,    4,  30|   pergratam populo cum ab tribunis parari consules unius ex collegio
 4      IV,    6,  45|       dubia, quibus nec tum bellum parari nec diuturnam pacem fore
 5      IV,    6,  58|    finitimo populo et potentissimo parari qui omnem Etruriam sit concitaturus.
 6       V,    4,  26|           Propter bella simulabant parari ducem; sed largitioni tribuniciae
 7       X,    4,  32|            repeti, tertium tuendis parari finibus, fama erat. Postumium
 8     XXI,    2,  17|        videretur et classis quanta parari posset. Quattuor et viginti
 9     XXI,    6,  53|    nequiquam dissentiente Cornelio parari ad propinquum certamen milites
10    XXII,    8, 57b|          mittunt. Arma, tela, alia parari iubent et vetera spolia
11    XXVI,    2,  12|        veris cum tormenta posci et parari videret, fassus id ita esse
12    XXIX,    1,   3|    imbellem in agris esse; mercede parari auxilia ex Afris, gente
13     XXX,    2,  12|          nuptias in eum ipsum diem parari repente iubet ne quid relinqueret
14    XXXV,    3,  20|           populi Romani dicebantur parari; ceterum legati ad Antiochum
15   XXXVI,    4,  29| multitudinem, terra marique ingens parari bellum. duodecumo is die,
16  XXXVII,    5,  35|           quoque immensum esse; et parari singula acquirendo facilius
17    XLII,    1,   2|            apparvisse sibi, bellum parari, nec ultra ad arma ire <
18    XLII,    2,  25|           urbes Macedonum summa vi parari bellum. cum ad regem pervenissent,
19    XLII,    5,  64|     malleolos stuppae inlitos pice parari iubet; atque ita media nocte
20   XLIII,    2,  12|           imperati. Hunc exercitum parari tantum placuit, ut exiret,
21    XLIV,    2,  19|       curae se absente, ut, si qua parari mittique ad id bellum opus