Lib. Cap. Par.

 1       I,    3,  16|   resistere posse."" Haec" inquit "locutus sublimis abiit." Mirum quantum
 2      II,    4,  37|  contagione praesens violer." Haec locutus abiit. Consules cum ad patres
 3      II,    5,  56|       inquit, "Quirites, quam quod locutus sum praesto, crastino die
 4      VI,    5,  40|        dissuadendum processisse et locutus in hanc fere sententiam
 5      IX,    1,   3|  vocatusque in consilium ita ferme locutus esse, ut nihil sententiae
 6       X,    3,  28|            Dis Manibus dabo." haec locutus M. Livium pontificem, quem
 7     XXI,    5,  43|         inde advocata ita apud eos locutus fertur. "Si, quem animum
 8    XXII,    8,  60|        interrogatus sententiam ita locutus fertur: "si tantummodo postulassent
 9   XXIII,    3, 24a|     Dictator de se pauca ac modice locutus in magistrum equitum Ti.
10   XXVII,    4,  17| occurrerent. Indibilis pro utroque locutus haudquaquam <ut> barbarus
11  XXVIII,    3,  11|     obortam; et bos in agro Romano locutus et ara Neptuni multo manasse
12  XXVIII,    8,  43|      ferocem laudarent, Scipio ita locutus fertur: 'et ipse Q. Fabius
13    XXXV,    2,  17|          asperius adversus Romanos locutus esset, eo spes gratiae maior
14    XXXV,    5,  45|           cum magno omnium adsensu locutus discessit. post discessum
15  XXXVII,    1,   1|    faciendum esset, cum fratre uno locutus iussusque ab eo permittere
16  XXXVII,    6,  45|          placuit. is in hunc modum locutus fertur: 'Romani ex iis,
17    XLII,    2,  16|        haud dubius regni heres est locutus. quae postea non fefellere
18    XLII,    3,  34|       liceret. permissu omnium ita locutus fertur: 'Sp. Ligustinus [
19     XLV,    1,  13|            est. ibi adulescens ita locutus est, ut, quae rebus grata
20     XLV,    3,  34|           cum> regulo Gallorum est locutus rettulitque ferociorem eum
21     XLV,    4,  42|            orbitatem suam deflendo locutus esset.~ Cn. Octavius kalendis