Lib. Cap. Par.

 1       V,    1,   5|          geri oportet? Si nos tam iustum odium nihil movet, ne illa
 2       V,    2,   9|         censuere non exspectandum iustum tempus comitiorum, sed extemplo
 3    VIII,    5,  35|           potestati precarium non iustum auxilium ferenti. vive,
 4      IX,    1,   1|      viscera nostra praebuerimus. Iustum est bellum, Samnites, quibus
 5      IX,    2,   8|         humanive obstet quo minus iustum piumque de integro ineatur
 6      IX,    2,  11|        Romanum violatum; eo vobis iustum in nos factum esse bellum.
 7       X,    1,   8|          gentem habere, vos solos iustum imperium et auspicium domi
 8       X,    3,  27|         magisque inritati sunt ad iustum certamen animi quam ad discrimen
 9    XXII,    1,   1|       unum habere; quod enim illi iustum imperium, quod auspicium
10   XXIII,    1,   3|        improbo bonum senatorem et iustum." Primo silentium erat inopia
11     XXV,    3, 15a|         ob imperium in se mite ac iustum consultum volebant quam
12    XXVI,    1,   3|           Tarquinios abiit. id ei iustum exsilium esse scivit plebs.~ ~
13     XXX,    2,  10| instruxere ab alto naves velut ad iustum proelium navale et tamquam
14    XXXI,    2,  14|    animorum ea prima fuit: postea iustum bellum decretis civitatis
15   XXXIV,    3,  28|       rectae acies concurrissent, iustum aliquamdiu proelium fuit.
16    XXXV,    4,  38|        opprimerent habuissent, ad iustum bellum oppugnationemque
17  XXXVII,    6,  41|      inani ludibrio, tum demum ad iustum proelium signo utrimque
18   XXXIX,    3,  36|     confugerent? pro vobis igitur iustum piumque bellum suscepimus.
19     XLI,    2,   6|       premi imperio, sed singulos iustum pati servitium. [iustos]
20    XLII,    2,  18|      iudicaretur, quippe quem non iustum modo apparare bellum regio
21     XLV,    4,  37|           si nihil aliud, senatus iustum esse iudicaverat, sed postero