Lib. Cap. Par.

 1      II,    5,  59|         milites se ad contionem ituros passimque exaudiri voces
 2      II,    5,  65|      vociferantur se ante signa ituros. Dum cunctatur consul virtute
 3      II,    5,  65|     parum fidens, conclamant se ituros clamoremque res est secuta.
 4     III,    7,  51|         Illi negabant se aliter ituros quam si decemviri deponerent
 5     III,    8,  59|     suarum cepisset quam obviam ituros licentiae eorum consules
 6     VII,    2,  12|    dimicaturos aut agmine Romam ituros. Immiscerique militibus
 7    VIII,    4,  23|       imperatores sui duxissent ituros esse respondissent * * * *
 8      IX,    8,  41|       ad oppugnandam inde Romam ituros, magnifice de se ac contemptim
 9     XXI,    1,   9|   admissos protinus Carthaginem ituros. Litteras igitur nuntiosque
10     XXI,    6,  48|     velut iniecta rabie ad arma ituros, quamquam gravis adhuc volnere
11    XXII,    6,  42|      signum detur, sine ducibus ituros, haudquaquam dux defuit;
12    XXVI,    2,  13|       senatum circa domos eorum ituros se et in publicum omnes
13    XXIX,    4,  21|         ad Pleminium accusandum ituros: Scipionem, quamquam parum
14  XXXIII,    3,  20|       copiasque suas, se obviam ituros, non ab odio ullo sed ne
15   XXXIV,    2,  11|        se, repulsos ab Romanis, ituros? nullos se socios, nihil
16   XXXIV,    6,  62|         questum de se Romam eos ituros comperit, qui et illa onerarent
17   XXXVI,    5,  40|      periculum novumque laborem ituros credat, si persoluta eis
18  XXXVII,    5,  34|   effuso agmine ad castra regia ituros crediderat. statuit tamen
19 XXXVIII,    3,  33| nominatim depoposcerat, ipsi se ituros professi sunt, fide accepta
20      XL,    3,  26|      confecto dilectu negare se ituros, nec suam segnitiem sed
21    XLII,    2,  24|       acturi essent, nec omnino ituros se Romam indicaverint. in