Lib. Cap. Par.

 1      II,    5,  54|   privato seductaque a plurium conscientia habuere, ubi cum id modo
 2     III,    1,   2|     odioque pugnabat et Aequos conscientia contracti culpa periculi
 3     III,    8,  60|     hostem lacessit. Ubi illi, conscientia quid abesset virium, detractavere
 4     III,    9,  69|      cum totiens rebellassent, conscientia culpae ac desperatio inritaret,
 5      IV,    3,  17|        ullam ab Romanis posset conscientia tanti sceleris voluisse.
 6    VIII,    1,   4|    illis tanta modestia nisi a conscientia virium et nostrarum et suarum?
 7       X,    2,  18|      omnes accepere: Appium ex conscientia sua credo animum habuisse -
 8     XXI,    7,  63|   hominibus non parvisse; nunc conscientia spretorum et Capitolium
 9   XXIII,    1,   7|         quo timorem aliquem ex conscientia significare posset, privatim
10   XXIII,    2,  15|    ante omnes L. Bantius, quem conscientia temptatae defectionis ac
11    XXVI,    6,  33| superstites esse, quos nec sua conscientia ut quicquam de se gravius
12  XXVIII,    4,  19|   oppugnationem arcendam; adeo conscientia quid se meritos scirent
13  XXVIII,    4,  19| oppidanos, sed suus ipsorum ex conscientia culpae metus ad defendendam
14  XXVIII,    5,  22|      exercitus esset, oppidani conscientia scelerum, quia nec deditio
15    XXIX,    6,  33|       Syrtim pervenit. ibi cum conscientia egregia saepe repetiti regni
16    XXIX,    7, 36b|       erant condemnati, postea conscientia sibimet ipsi exsilium consciscentes
17    XXXI,    4,  31|    posset? plures sibimet ipsi conscientia scelerum mortem consciverunt
18  XXXIII,    3,  28|  pertinente ad Zeuxippum esse. conscientia ictus, cum extemplo traditurum
19   XXXIV,    2,  20|       continebat in armis, tum conscientia, dum consul exercitusque
20    XXXV,    2,  12|       in Graeciam traiecisset, conscientia violatae per sociorum iniurias
21     XLV,    3,  26|     desciscendi ab Romanis. hi conscientia privatae noxae, quia ipsis