Lib. Cap. Par.

 1      II,    3,  23|         insignis unius calamitas accendit. Magno natu quidam cum omnium
 2      II,    5,  47|       rabiem magis quam audaciam accendit. Nam cum incursantes quacumque
 3     III,    8,  61|      militum ad aemulandum decus accendit. Iam Horatius eos excursionibus
 4      IV,    4,  25|       certamine patres ac plebem accendit. Vicere tamen tribuni ut
 5      VI,    3,  14|        duci patiar.' id vero ita accendit animos, ut per omne fas
 6      VI,    5,  38| incusserat plebi: ducibus plebis accendit magis certamine animos quam
 7     XXI,    1,  11|  stimulando, nunc spe praemiorum accendit; ut vero pro contione praedam
 8     XXI,    5,  44|    inferentis vim quam arcentis. Accendit praeterea et stimulat animos
 9    XXIV,    2,  16|          Ea demum vox ita animos accendit ut renovato clamore velut
10    XXVI,    1,   4|       castra nocte egressus spem accendit Campanis dum aliquid virium
11   XXVII,    8,  49|        precando, nunc castigando accendit; ille fugientes revocavit
12  XXVIII,    8,  46|         oreretur, curam ingentem accendit patribus. Itaque et M. Livium
13    XXXI,    2,  17|       simul ac desperatione iram accendit ut ad Saguntinam rabiem
14   XXXIV,    2,  15|    cohortibus in pugnam inductis accendit. nova acies facta. integri
15   XXXVI,    3,  20|     templo Minervae Itoniae iram accendit, permissumque militi est,
16  XXXVII,    6,  49|      animos esse. illa etiam res accendit, quod eo ipso tempore, quo
17 XXXVIII,    2,  21|        et inferre vulnera licet, accendit ira animos eorum, ita, ubi
18   XXXIX,    4,  39|  obstinata vox tantum ei favorem accendit, ut haud dubius praetor
19     XLI,    3,  20|        studium plerisque iuvenum accendit. itaque qui primo ab Roma
20    XLII,    4,  54|    veniae ad tuendos sese acrius accendit. itaque per triduum ingentibus
21    XLIV,    1,   3|       oculis subicitur. quae res accendit militi animos, postquam