Lib. Cap. Par.

 1     VII,    3,  20|         legatos mitti iubebat ad petendam erroris veniam. Legati senatum
 2      IX,    3,  16|     missis ad pacem cum precibus petendam triste responsum ab consule
 3     XXI,    1,  13|      vester Alco, sicut ad pacem petendam ad Hannibalem venit, ita
 4    XXIX,    3,  12|          voluit condicionibus ad petendam et paciscendam subegit pacem.
 5     XXX,    2,  13| imperator suus ad amicitiam eius petendam relicta provincia Hispania
 6     XXX,    3,  16|         audito oratores ad pacem petendam mittunt triginta seniorum
 7     XXX,    3,  16|   facerent, alios Romam ad pacem petendam mittunt ducentes paucos
 8     XXX,    5,  30|         habui, is ultro ad pacem petendam venirem, laetor te mihi
 9     XXX,    5,  30|     filium eius inermis ad pacem petendam veniam. optimum quidem fuerat
10     XXX,    5,  31|         ipsum venientem ad pacem petendam aspernarer, sic nunc cum
11     XXX,    6,  36|       auctore Hannibale missi ad petendam pacem. qui cum ad puppim
12    XXXI,    2,  11|          itaque pacem illi prius petendam ab populo Romano esse quam
13   XXXII,    3,  17|          Inde ad fidem ab Romano petendam oratores mittunt. Oppidanis
14  XXXIII,    2,  11|          cecidissent, re vera ad petendam veniam legatis mittendis.
15  XXXIII,    4,  35|          societatem amicitiamque petendam mitteret Romam legatos ne,
16   XXXIV,    6,  57|         simpliciter ad amicitiam petendam iungendamque societatem
17   XXXVI,    4,  31|       animis Aetolos compulit ad petendam pacem. Amynander Philippum
18 XXXVIII,    4,  37|    Cappadocum venerunt ad veniam petendam luendamque pecunia noxam,
19     XLI,    2,  10|          legatos primum ad pacem petendam in castra Romana, deinde
20   XLIII,    1,   4|      mittendos ad pacem precibus petendam censerent; civitatesque