Lib. Cap. Par.

 1      II,    1,   3|          se conquerebantur: regem hominem esse, a quo impetres, ubi
 2      II,    5,  55|      Voleronem Publilium de plebe hominem quia, quod ordines duxisset,
 3      II,    5,  55|          esset, consules spoliari hominem et virgas expediri iubent. "
 4     III,    2,  13|            Verginius arripi iubet hominem et in vincula duci. Patricii
 5     III,    2,  13|           ad iudicii diem ut, qui hominem necaverit, de eo supplicii
 6     III,    6,  46|          ab Icilio, sed inquietum hominem et tribunatum etiam nunc
 7    VIII,    4,  21|           posse ullum populum aut hominem denique in ea condicione,
 8    VIII,    5,  33|        quemquam, ne plebis quidem hominem, non centurionem, non militem,
 9    XXII,    5,  34|         Varroni, quem sui generis hominem, plebi insectatione principum
10    XXII,    5,  34|   consulem vere plebeium, id est, hominem novum fecissent; nam plebeios
11   XXIII,    1,   7| concitatus ira Poenus comprehendi hominem vinctumque attrahi ad sese
12   XXIII,    3,  23|           iussurum, ne penes unum hominem iudicium arbitriumque de
13    XXIX,    4,  17|       ullam Locris, nego quemquam hominem expertem iniuriae esse;
14     XXX,    4,  26|       nihil certius est quam unum hominem nobis cunctando rem restituisse,
15   XXXIV,    1,   4|           lex de hoc ferretur. et hominem improbum non accusari tutius
16  XXXVII,    2,  10|         confutaret. mittit ad eum hominem et illi notum, qui diceret
17  XXXVII,    7,  57|           tot nobiles, novum sibi hominem tantum praeferri, P. Sempronius
18 XXXVIII,    6,  51|       gentibusque appareret, unum hominem caput columenque imperii
19   XXXIX,    4, 41a|          quia indignabantur novum hominem censorem videre, sed etiam
20   XXXIX,    5,  51|      cetera obiectum Prusiae erat hominem omnium, qui viverent, infestissimum