Lib. Cap. Par.

 1       I,    4,  17|         auctores fient." Adeo id gratum plebi fuit ut, ne victi
 2       I,    5,  25|     erecti suspensique in minime gratum spectaculum animo incenduntur.
 3       I,    8,  45|    immolat Dianae bovem. Id mire gratum regi atque civitati fuit.~ ~
 4       I,    9,  53|        si alia desint. sibi vero gratum adventum eius esse, futurumque
 5      II,    2,   7|  fascibus in contionem escendit. Gratum multitudini spectaculum
 6      II,    3,  22|          re ad senatum adeo fuit gratum patribus ut et captivorum
 7     III,    6,  46|        Atque ille lacrimabundus 'gratum est' inquit; 'crastina die
 8      IV,    6,  48|  Suadendo monendo pollicendoque, gratum id singulis privatim, gratum
 9      IV,    6,  48|     gratum id singulis privatim, gratum universo senatui fore, sex
10    XXII,    3,  22|         suis, et publice populis gratum erit. Volt sibi quisque
11    XXII,    5,  32|         studio fuisse oblaturos. Gratum sibi patres Romanos populumque
12    XXII,    5,  37| adiuvisse. Id perinde ac deberet gratum populo Romano esse. aurum
13   XXXII,    2,   8|       duces Romanos iuvisset, id gratum senatui esse; auxilia nec
14   XXXII,    2,   8|      hostem uti populum Romanum: gratum eum facturum senatui si
15   XXXVI,    1,   4|       Philippi legatis responsum gratum eum senatui populoque Romano
16  XXXVII,    5,  36|           pro tanto in me munere gratum me in se esse sentiet, si
17  XXXVII,    5,  37|           non animo solum patrio gratum munus, sed corpori quoque
18    XLII,    4,  44|        principes, id quod maxume gratum erat Romanis, suo quique
19     XLV,    1,  14|      eius Masinissam, quod virum gratum bonumque facere deceat,
20     XLV,    4,  44|    Romanus. ne cui detur quidem, gratum esse donum posse, quod eum,