Lib. Cap. Par.

 1       I,    9,  58|          videret, tum Tarquinius fateri amorem, orare, miscere precibus
 2       V,    1,   7|      laudibus ferre, victam esse fateri comitatem benignitatemque
 3       V,    2,  11|   accusatorem magis arguere quam fateri reos, qui noxii ambo alter
 4       V,    4,  28| exercitus merito se ea audire et fateri admissum flagitium, sed
 5      VI,    2,  6b|      privatus esset; et collegae fateri regimen omnium rerum, ubi
 6      VI,    3,  16|       verum indicium cogeret aut fateri facinus insimulati falso
 7      VI,    4,  26|           etiamsi vera sint, vel fateri nobis ea, cum tam evidenter
 8     VII,    5,  30|      Acerbum ac miserum est quod fateri nos fortuna nostra cogit:
 9    VIII,    1,   2|     responsum anceps datum, quia fateri pigebat in potestate sua
10      IX,    1,   4|         quidem ac capti fortunam fateri scirent, inermes cum singulis
11      IX,    3,  14|    obviam itum irae suae esse ac fateri omnia patienda potius quam
12      IX,    7,  36|         dicuntur; ibi qui essent fateri Romanum ausum; introductumque
13   XXIII,    3,  20|          omnibus imperii viribus fateri coacti nihil iam longinquis
14   XXVII,    5,  25|      Fabius fuit. adiecit tamen, fateri se opera Livi Tarentum receptum
15   XXVII,    8,  43|        metus tormentorum admotus fateri vera coegit, edocuerunt
16    XXIX,    1,   1|           malle eos sibi iam tum fateri quam postmodo querentes
17  XXXIII,    3,  22|      bello gessisse C. Cornelium fateri ut non magis de triumpho
18   XXXIV,    3,  23|         futura calumniantium cum fateri potius praeteritorum gratiam
19      XL,    1,  14|     ipsum scias, necesse erit te fateri aut speculatorum tuorum
20    XLII,    3,  41|      gloriari debeam, neque quae fateri erubescam, partim quae verbo