Lib. Cap. Par.

 1       I,    2,   4|      rata seu quia deus auctor culpae honestior erat, Martem incertae
 2     III,    9,  69|      rebellassent, conscientia culpae ac desperatio inritaret,
 3       V,    7,  52|    vixdum e naufragiis prioris culpae cladisque emergentes paremus
 4      VI,    4,  24|      rem leviorem auctorem eum culpae societas fecerat - sed ab
 5     XXI,    1,  10|  publica fraus absit: auctorem culpae et reum criminis deposcunt.
 6     XXI,    2,  18|     nunc ab nobis et confessio culpae exprimitur et ut a confessis
 7    XXII,    6,  44| legionibus accideret, se omnis culpae exsortem, omnis eventus
 8    XXII,    6,  49|    inquit, "quem unum insontem culpae cladis hodiernae dei respicere
 9    XXIV,    4,  22|    regiam contigissent alienae culpae rei trucidarentur. postquam
10  XXVIII,    4,  19| civitates propter conscientiam culpae metu magis quam fide quietas
11  XXVIII,    4,  19|    suus ipsorum ex conscientia culpae metus ad defendendam impigre
12     XXX,    2,  14|        maiore culpa quam causa culpae est corrumpas.'~ ~15.
13     XXX,    3,  16|     sed transferentium initium culpae in Hannibalem potentiaeque
14   XXXVI,    4,  22|        addidissent pertinaciam culpae, in fidem receptas esse;
15   XXXVI,    4,  27|    rupissent; confessionem iis culpae magis profuturam et totam
16  XXXVII,    6,  49|  hortaretur, ut confitendo seu culpae seu errori veniam supplices
17  XXXVII,    7,  55|   potius clementiae quam regis culpae qui satis superque poenarum
18     XLI,    3,  19|     senatus nec liberavit eius culpae regem neque arguit; moneri
19    XLIV,    1,   7|    tradita Romanis esse; cuius culpae reus nemo iustius quam ipse