Lib. Cap. Par.

 1      VI,    5,  42|         cum dignam eam rem senatus censeret esse meritoque id, si quando
 2    VIII,    4,  21|         poenam meritos Privernates censeret, 'eam' inquit 'quam merentur
 3      IX,    3,  14|       pacis ac belli facere aequum censeret. Samnites ex parte altera,
 4      IX,    3,  15|    consulere quid victis patiendum censeret; ceterum quoniam ab hostibus
 5     XXI,    2,  19|        liceret socios, quis aequum censeret aut ob nulla quemquam merita
 6    XXII,    2,  18|           imitetur: ne nihil actum censeret extracta prope aestate per
 7    XXII,    5,  37|            est ut, si e re publica censeret esse, in Africam traiceret.~ ~
 8   XXIII,    3, 24a|    scribendum uti, si e re publica censeret esse, ad consules subrogandos
 9   XXVII,    2,  5b|        exspectanda comitia consuli censeret, sed dictatore comitiorum
10  XXVIII,    8,  45|            si id e re publica esse censeret, traiceret; alteri Bruttii
11  XXVIII,    8,  46|          datum ut, si e re publica censeret esse, duas urbanas legiones
12    XXIX,    4,  22|  extollentes effecerunt ut senatus censeret primo quoque tempore in
13   XXXII,    2,  11|   credendum super tanta re agresti censeret: Charopus renuntiari iubet,
14   XXXII,    5,  33|             cum Romanus eum aequum censeret priorem dicere qui petisset
15  XXXIII,    5,  45|          faceret quod e re publica censeret esse, permiserunt, eam rem
16  XXXVII,    1,   1|      collegae facturum se, quod is censeret. cum res aut nova aut vetustate
17  XXXVII,    3,  15|          ostendit, quam ipse, quid censeret faciendum, dixit. Epicrates
18  XXXVII,    7,  52|     populoque Romano tribui aequum censeret; propensius cumulatiusque,
19   XXXIX,    5,  43| ignominiane sua quemquam doliturum censeret, cum ipse vino et venere