Lib. Cap. Par.

 1      II,    5,  59|        certamen animorum adversus Appium habiturum exercitum Romanum
 2      II,    5,  61|         adeo ut magna pars plebis Appium non minus reum timeret quam
 3     III,    2,  17|      Iuberent tribuni, quoniam in Appium Herdonium vetarent, in P.
 4     III,    5,  33|          totius magistratus penes Appium erat favore plebis, adeoque
 5     III,    6,  41|            L. Cornelius complexus Appium, non cui simulabat consulendo,
 6     III,    6,  47|            Verginius intentans in Appium manus, 'Icilio' inquit, '
 7     III,    7,  50|         Romae esse, insecutis qui Appium prope interemptum in exsilium
 8     III,    8,  56|   accusatorem primum Verginium et Appium reum deligunt. Cum diem
 9     III,    8,  61|        pace periculum esset, unum Appium civem periculosae libidinis;
10       V,    1,   7|          apud Veios et superiorem Appium in causa et concordiam ordinum
11      IX,    6,  29|     interisse sed censorem etiam [Appium] memori deum ira post aliquot
12      IX,    8,  42|        Appio adversante imperium. Appium censorem petisse consulatum
13       X,    2,  18| advenientem laeti omnes accepere: Appium ex conscientia sua credo
14       X,    2,  19|           efferri castris iussit; Appium addubitasse ferunt cernentem
15     XXV,    4,  19|   incertus primo utrum sequeretur Appium institit sequi. ille circumducto
16    XLII,    1,   5|  pensiones distribuit. per eundem Appium eodemque modo conpositae
17   XLIII,    2,  23|     venerat, in Macedoniam redit; Appium tamen ab obsidione Phanotes
18    XLIV,    2,  20|          distinere regem: nunc et Appium, et <quod> cum eo praesidii
19    XLIV,    3,  30|      gererentur, praemissisque ad Appium litteris, ut se ad Genusum