Lib. Cap. Par.

 1     III,    1,   2|    tulisse, ab Roma Aequis bellum adferre eadem dextera armata quam
 2     III,    6,  44|           id se indicio compertum adferre probaturumque vel ipso Verginio
 3     III,    7,  49|           Icilium aiebant; si vim adferre conaretur, ibi quoque haud
 4     III,    9,  71|     ceterum suae memoriae infixam adferre agrum de quo ambigitur finium
 5      IV,    1,   2|          publicorum privatorumque adferre, ne quid sinceri, ne quid
 6      IV,    6,  48|          familiare consilium domo adferre; proavum enim suum Ap. Claudium
 7      IX,    5,  24|   percontantes doceret, haud vana adferre, perpulit prope adiuncta
 8    XXII,    5,  37|         pondo ducentum ac viginti adferre sese. Acciperent eam tenerentque
 9   XXIII,    2,  16| oppugnandae urbis in primam aciem adferre, satis fidens, si cunctantibus
10    XXIV,    4,  33|  Syracusanis sed opem auxiliumque adferre ait, et eis qui ex media
11     XXV,    5,  24|       maiora ac terribiliora vero adferre, postquam conspexit omnia
12   XXXIV,    2,  12|        aut in dimicando periculum adferre posset. stat sententia non
13    XXXV,    2,  12|           vel eventu se consilium adferre; nam neque ut ante se moveat
14 XXXVIII,    2,  20|       neque inexsuperabilibus vim adferre, sed obliquo monte ad se
15 XXXVIII,    6,  55|           eius cum Lucium fratrem adferre iussisset, inspectante senatu
16    XLII,    4,  50|     maneret, multa diem tempusque adferre posse, quibus non amissa
17     XLV,    2,  18|           servientibus libertatem adferre, ut et, in libertate gentes
18     XLV,    2,  19|       regnavit. quid adtinere vim adferre rei sua sponte ad eum mox
19     XLV,    4,  37|      aliquam imperatoris violandi adferre possit.'~ ~38.