Lib. Cap. Par.

 1       I,    3,  7b|         Hercules data accipere se omen impleturumque fata ara condita
 2       I,    9,  55|          fano non addixere; idque omen auguriumque ita acceptum
 3       V,    3,  18|          Calvus ita verba fecit: "omen concordiae, Quirites, rei
 4       V,    3,  21|        prolapsum cecidisse; idque omen pertinuisse postea eventu
 5       V,    5,  34|            Id Galli fortunae suae omen rati, adiuvere ut quem primum
 6       V,    5,  34|    Insubribus pago Haeduorum, ibi omen sequentes loci condidere
 7       V,    7,  55|            et senatus accipere se omen ex curia egressus conclamavit
 8      VI,    5,  39|         obstare, quippe qui etiam omen plebeio consuli magistro
 9     VII,    4,  25|     subiciendam dictaturae vel ob omen faustum ad Gallicum tumultum
10      IX,    3,  14| Tarentinos videantur. Accipere se omen consules aiunt et eam precari
11      IX,    8,  38|         de imperio ferenti triste omen diem diffidit, quod Faucia
12     XXI,    7,  63|           fuit. Id a plerisque in omen magni terroris acceptum.
13   XXIII,    2,  13|        sumus. Quod si, id quod di omen avertant, nunc quoque fortuna
14  XXVIII,    8,  41|          quid? si - quod omnes di omen avertant et dicere etiam
15    XXIX,    5,  27|          vocari audisset, 'placet omen;' inquit 'huc dirigite naves.'
16    XXXI,    6,  45|  armamentis in terram effugerunt. omen quoque ea maritima tempestas
17 XXXVIII,    2,  18|        eius regionis. Accipere se omen cum dixisset consul, castra
18     XLV,    1,   1|       tamquam certae rei gaudium, omen tamen laetum insidebat animis.