Lib. Cap. Par.

 1      II,    2,  14|         vendendi. Cuius originem moris necesse est aut inter bellum
 2      VI,    5,  34|      virga percuteret. cum ad id moris eius insueta expavisset
 3    VIII,    2,  11|      Etsi omnis divini humanique moris memoria abolevit nova peregrinaque
 4       X,    3,  26|        lanceis infixa ovantesque moris sui carmine. - sunt qui
 5       X,    4, 37a|          cum triumphum ab senatu moris magis causa quam spe impetrandi
 6     XXI,    3,  28|       variis ululatibus cantuque moris sui, quatientes scuta super
 7     XXI,    5,  42|        gaudio exsultans, cum sui moris tripudiis arma raptim capiebat.
 8    XXVI,    5, 26b|          inisset, senatum eo die moris modo causa habuit professus
 9  XXXIII,    2,  12|     Quinctius negare Aetolos aut moris Romanorum memorem aut sibi
10   XXXIV,    2,   9|        in muris excubabat; neque moris causa tantum aut legis sed
11   XXXVI,    4,  28|          qui nobis imperes, quae moris Graecorum non sint.' ad
12  XXXVII,    5,  36|    ignarus et animi Scipionis et moris Romani, auri pondus ingens <
13   XXXIX,    1,  11|          nosse probam et antiqui moris feminam respondisset, opus
14      XL,    1,  11|        ordinem aetatis, naturae, moris Macedonum, iuris gentium.
15      XL,    4,  47| circumstantium in tam rudibus et moris omnis ignaris ingeniis.
16     XLI,    3,  20|      reges vicit, reliquorum sui moris et copia Graecorum artificum;
17    XLII,    4,  47|   senatus adprobabat; veteres et moris antiqui memores negabant
18    XLII,    5,  62|        miraculo ignaris <Romani> moris pertinacia esse, et plerique