Lib. Cap. Par.

 1      II,    4,  35|  Ibi ira est suppressa; se iudicem quisque, se dominum vitae
 2     III,    3,  24|  privatim ferebant Volscio iudicem. Cum ad iudicium ire non
 3     III,    8,  55|   crearentur, cautum esse: iudicem enim consulem appellari.
 4     III,    8,  55| temporibus nondum consulem iudicem sed praetorem appellari
 5     III,    8,  56| Unius tantum criminis nisi iudicem dices, te ab libertate in
 6     III,    8,  57|   sic se iterum ac saepius iudicem illi ferre ni vindicias
 7     III,    8,  57|  servitutem dederit; si ad iudicem non eat, pro damnato in
 8     III,    9,  71|    in vicem cladibus fessi iudicem populum Romanum cepere.
 9     III,    9,  71|    Romano, quem pro domino iudicem fecerint, intercepturos
10     III,    9,  72| Quem enim hoc privatae rei iudicem fecisse ut sibi controversiosam
11    VIII,    5,  32| accusatorem capitis sui ac iudicem esse, modo vitam sibi eripi
12    VIII,    5,  33| fugienti senatus iudicium, iudicem fero, qui certe unus plus
13      IX,    1,   1|   quem meorum suppliciorum iudicem feram? neminem, neque populum
14  XXVIII,    5,  21|   hominumve quam Martem se iudicem habituros esse. robore maior,
15   XXXVI,    5,  35|    scire; senatum eius rei iudicem fore; integram se causam
16      XL,    1,  15|    spei esset, nisi patrem iudicem haberem? apud quem etiam
17      XL,    4,  56|   habeo, quem dignum regno iudicem. si neminem haberem, perire
18    XLII,    3,  34|    virtutis spectatorem ac iudicem fuisse sciunt, qui et illum