Lib. Cap. Par.

 1       I,    7,  37|        male gesta res erat nec gesturos melius sperare poterant,
 2      II,    5,  44|        sua sponte fata et deos gesturos. Hae spes Etruscos armaverant,
 3     III,    1,   2|     magis iratis quam hostibus gesturos bellum. Haec dicta adeo
 4     VII,    5,  31|        responsum, ut non solum gesturos se esse dicerent id bellum
 5      IX,    1,   1|       instat ducibus ipsis dis gesturos."~ ~2.
 6      IX,    2,  10|    violatum; eo iustius bellum gesturos.~ ~11.
 7       X,    5,  40|    esse et deis auctoribus rem gesturos pronuntiat signumque pugnae
 8     XXI,    2,  18|    acciperent animis iisdem se gesturos.~ ~19.
 9     XXI,    2,  22|     vicerant ea tum quoque rem gesturos Romanos credi poterat, quinquaginta
10    XXII,    4,  24|     quam consultius rem hostes gesturos; ipse autem, quod minime
11    XXIV,    4,  29| foedere bellum Romanos cum iis gesturos neque sese defuturos ei
12    XXVI,    2,  12|        neque Tarentinis bellum gesturos transisse Alpes: ubi Romanae
13   XXVII,    7,  35|      acrius et intentius omnia gesturos timentes ne crescendi ex
14     XXX,    4,  23|   deorum omnium oblitos bellum gesturos. eo magis in Laevini sententiam
15   XXXII,    4,  30|        legionibus consules rem gesturos ut et ipsi conlatas in unum
16   XXXIV,    3,  33|     validum ac potentem bellum gesturos? haec propalam dicebat:
17    XLII,    2,  23|     inde Numidas pellerent, se gesturos bellum, illo haud ambiguo
18   XLIII,    2,  16|       quidquam publici negotii gesturos, quam iudicium populi de