Lib. Cap. Par.

 1       0, Prae,   1|           perscripserim nec satis scio nec, si sciam, dicere ausim,~ ~
 2      II,    5,  45|          Cn. Manli, posse vincere scio: velle ne scirem, ipsi fecerunt.
 3     III,    8,  60|        fortunae commisisset, haud scio an, qui tum animi ab decemvirorum
 4     III,    9,  68|          gratiora dictu alia esse scio; sed me vera pro gratis
 5      IX,    1,   1|        nos caelestium fuit. Satis scio, quibuscumque dis cordi
 6     XXI,    1,  10|        Hannibalem? Dicet aliquis. Scio meam levem esse in eo auctoritatem
 7    XXII,    8,  59|        animum, patres conscripti. Scio in discrimine esse vitam
 8     XXV,    6,  38|        revocatos aegre ferebatis. scio audax videri consilium;
 9    XXVI,    5,  31|          ex cuiusque merito satis scio me fecisse. ea vos rata
10  XXVIII,    5,  27|           quidem appellare debeam scio. cives? qui a patria vestra
11  XXVIII,    8,  40|      Maximus rogatus sententiam: 'scio multis vestrum videri, patres
12    XXIX,    4,  17|       dato, maximus natu ex iis: 'scio, quanti aestimentur nostrae
13     XXX,    5,  31|       subiecta esse mille casibus scio; ceterum quemadmodum superbe
14   XXXIV,    1,   5| conquirantur et haec et alia esse scio, et M. Catonem oratorem
15   XXXIX,    3,  37|        esse et indignari possent. scio ego, Ap. Claudi, hanc orationem,
16      XL,    1,  14|      suspicax frater 'nihil aliud scio', inquit 'nihil arguo, nisi
17    XLII,    3,  42|     purgata a me sunt, talia esse scio, ut aures, ut animi audientium