Lib. Cap. Par.

 1      II,    3,  19|      proelium ciet et quia suos perculsos videbat, arcessit cohortem
 2      II,    3,  20|      citato agmine invehi, suos perculsos cedere animadvertit, cohorti
 3     III,    1,   8|         animis repentino pavore perculsos adorti aliquanto pauciores
 4     III,    3,  24|         silentium de lege erat, perculsos magna pars credebant tribunos;
 5     VII,    4,  23|       vallo etiam tegi Romanos, perculsos pavore rata, simul opportuniores
 6      IX,    6,  27|        victorem hostem signa in perculsos inferentem. Ceterum omnia
 7      IX,    8,  43|     novum militem hostium inter perculsos fuga veteranos ne temptando
 8       X,    3,  28|      fusos; deinde, ut nulla vi perculsos sustinere poterat, patrem
 9       X,    5,  41|  Instant Volumnius et Scipio et perculsos sternunt. Tum, iam deorum
10    XXII,    4,  28|    refugit. Peditum acies inter perculsos impavida sola erat videbaturque,
11    XXIX,    1,   2|      hortantur orant milites ut perculsos invadant neu restitui aciem
12     XXX,    6,  34|        conserere. non tamen ita perculsos iratosque in aciem accepere
13    XXXI,    5,  38| debuisse; nec enim mansuros ita perculsos hostes fuisse debellarique
14    XXXI,    5,  38|        effuse paulo ante secuti perculsos equites imitaretur, profecisset?
15   XXXIX,    3,  31|        modo fundunt sternuntque perculsos, nec sustineri alii super
16    XLII,    5,  62|       perpetuae dari, quam quae perculsos adverso proelio Romanos
17    XLII,    5,  65|  tribunus militum praeerat, qui perculsos milites repentino hostium