Lib. Cap. Par.

 1       I,    3,  15|       infesta finitimis essent, stimulabat. In fines Romanos excucurrerunt
 2       I,    5,  22|      avita quoque gloria animum stimulabat. Senescere igitur civitatem
 3       I,    7,  40|       magis quam in Servium eos stimulabat, et quia gravior ultor caedis,
 4      II,    5,  58|         saevo imperio exercitum stimulabat. Nec ulla vi domari poterat;
 5     III,    5,  35|   aetate iisque honoribus actis stimulabat Ap. Claudium. Nescires utrum
 6     VII,    5,  32|    occurrunt; simul in Campanos stimulabat ira tam promptos nunc ad
 7       X,    1,   5|      ira ab accepta nuper clade stimulabat, tum concitatior accidens
 8     XXI,    6,  53|     prope contionabundus agere. Stimulabat et tempus propinquum comitiorum,
 9   XXIII,    2,  15|    defuisset, ad transfugiendum stimulabat. Erat iuvenis acer et sociorum
10   XXIII,    4,  25|        Itaque Galliam, quamquam stimulabat iusta ira, omitti eo anno
11     XXX,    2,  11|      regno, neutiquam quieturus stimulabat aegrum amore uxor socerque,
12     XXX,    6,  36|     iusta ira omnes ad delendam stimulabat Carthaginem, tamen cum et
13      XL,    4,  54|  paenitentia crudelitatis suae. stimulabat animum et alter filius haud
14    XLII,    3,  29|         Eumenen cum vetus odium stimulabat, tum recens ira, quod scelere
15    XLIV,    2,  17|     agerentur, belli Macedonici stimulabat cura. itaque designatos
16    XLIV,    3,  44| frueretur, cura de minore filio stimulabat. P. Scipio is erat, Africanus