Lib. Cap. Par.

 1     III,    1,   3|       hostium et infesto agmine ruere ad urbem clamabant. Ab his
 2     III,    2,  11|      bello. Accusator pati reum ruere invidiaeque flammam ac materiam
 3     III,    6,  47|     ritu promisce in concubitus ruere? Passurine haec isti sint
 4     III,    7,  52|        pertinaciae non faciunt, ruere ac deflagrare omnia passuri
 5      IV,    3,  21|     quod crebris motibus terrae ruere in agris nuntiabantur tecta.
 6      IV,    5,  34|        intra muros in arcem quo ruere fugientium turbam videbat
 7     VII,    4,  23|   auxisset hosti, impulsi retro ruere alii super alios stragemque
 8      IX,    1,   4|     nisi pro se ipsis ad mortem ruere volunt, quid habent quod
 9      IX,    8,  41|   adorti sunt. Quos ubi effusos ruere in munimenta consul vidit,
10   XXVII,    3,  14|         pila conicere. eo magis ruere in suos beluae tantoque
11   XXVII,    3,  14|    milites per fossam vallumque ruere in castra. ibi maxima hostium
12   XXVII,    7,  41|        pedesque certatim portis ruere ac palati per campum properare
13   XXVII,    8,  49|       id, ubi saevire beluae ac ruere in suos coeperant, magister
14   XXXIV,    4,  39| extinguendum opem ferre solent, ruere in Romanos tecta nec tegularum
15  XXXVII,    6,  43|        in perniciem suam caecos ruere, ni dicto parerent; postremo
16      XL,    4,  58|      fugae esse caelumque in se ruere aiebant. dissipati procella