Lib. Cap. Par.

  1       I,    3,  12|           Sabinis Mettius Curtius, ab Romanis Hostius Hostilius. Hic rem
  2       I,    3,  12|            arce hostes; deme terrorem Romanis fugamque foedam siste. Hic
  3       I,    3,  16|                Abi, nuntia"" inquit ""Romanis, caelestes ita velle ut
  4       I,    3,  16|             nullas opes humanas armis Romanis resistere posse."" Haec"
  5       I,    5,  27|            vires. Miraculo primo esse Romanis qui proximi steterant ut
  6       I,    5,  28|           bene vertat, castra Albanos Romanis castris iungere iubet; sacrificium
  7       I,    5,  31|              cultum reliquerant deum. Romanis quoque ab eodem prodigio
  8       I,    6,  32|            fecissent repetentibus res Romanis superbe responsum reddunt,
  9       I,    6,  33|             diruendae urbis eius fuit Romanis ne hostium semper receptaculum
 10       I,    6,  33|        exercitus Latinus comminus cum Romanis signa contulerat. Ad ultimum
 11       I,    6,  34|     Tarquinium Priscum edidere nomen. Romanis conspicuum eum novitas divitiaeque
 12       I,    7,  36|         hostium copiis datoque spatio Romanis ad comparandum de integro
 13      II,    2,  12|              deprehensus a custodibus Romanis retraheretur ut transfuga,
 14      II,    2,  13|              condiciones ultro ferret Romanis. Iactatum in condicionibus
 15      II,    2,  13|              quod negatum iri sibi ab Romanis ignoraret. De agro Veientibus
 16      II,    2,  13|              necessitas obsides dandi Romanis, si Ianiculo praesidium
 17      II,    2,  14|              Etruriae arvis commeatu, Romanis dono dedisse, inopi tum
 18      II,    2,  15|              Octavium Tusculum abiit. Romanis pax fida cum Porsenna fuit.~ ~
 19      II,    3,  20|    Referentibus iam pedem ab ea parte Romanis, M. Valerius Publicolae
 20      II,    3,  22|             Hernicosque parare bellum Romanis. Relata re ad senatum adeo
 21      II,    3,  30|          stupentibus metu intulissent Romanis, postquam impressionem sensere
 22      II,    4, 33b|              ut solet, primum orto et Romanis auxit animum et turbavit
 23      II,    4,  39|                Coriolos, novella haec Romanis oppida ademit; inde Lavinium
 24      II,    5,  48|        latrocinii venerat. Legionibus Romanis cedebant in urbem; ubi abductas
 25      II,    5,  63|             quam perfusis vano timore Romanis citato agmine abeunt: Numicius
 26      II,    5,  64|         castris fuere ut somni quoque Romanis copia esset. Volscos species
 27      II,    5,  65|          prope oneratum est sinistrum Romanis cornu, ni referentibus iam
 28     III,    1,   4|        Sentiunt Hernici et praedicunt Romanis Ecetranum ad Aequos descisse.
 29     III,    1,   4|            sponte iam infidos colonos Romanis abalienavit. Necdum matura
 30     III,    1,   5|            qui populabundi in finibus Romanis vagabantur ab A. Postumio
 31     III,    1,   6|      sustinendum bellum erat quod vix Romanis fulti viribus sustinuissent.
 32     III,    3,  22|            erat medius cum legionibus Romanis. Inde signum observari iussit,
 33     III,    3,  23|         consul, postquam moenibus iam Romanis pulso hoste periculum esse
 34     III,    3,  25|            ictum erat priore anno cum Romanis, imperium ad Gracchum Cloelium
 35     III,    8,  60|    decemvirorum infelicibus auspiciis Romanis hostibusque erant, magno
 36     III,    8,  60|               pugnam, crevit extemplo Romanis animus, et pro victis habebant
 37     III,    8,  61|              eandem indolem militibus Romanis post exactos decemviros
 38     III,    9,  70|         Nuntius deinde et vincentibus Romanis animos auxit et referentes
 39     III,    9,  72|           Ardeatibusque quam patribus Romanis foedius atque acerbius visum.
 40      IV,    2,   9|              firmiore se munimento ab Romanis circumvallatos quam a se
 41      IV,    3,  17|               respicere spem ullam ab Romanis posset conscientia tanti
 42      IV,    3,  18|       pugnaturum edicit. Dictatori ac Romanis, quod detractasset pugnam
 43      IV,    3,  18|         effuse sequentibus obequitans Romanis trahebat certamen.~ ~19.
 44      IV,    4,  30|             versa: undique otium fuit Romanis. Legem de multarum aestimatione
 45      IV,    5,  37|     crebriorque ab hoste sublatus: ab Romanis dissonus, impar, segnius
 46      IV,    5,  38|              cuspidem meam; ostendite Romanis Volscisque neque equitibus
 47      IV,    5,  40|               ipse, victis legionibus Romanis, tuo consilio equitem ad
 48      IV,    6,  47|     neglegentiaque ad Aequos, quae in Romanis ducibus fuerat. Itaque primo
 49      IV,    6,  61|            signis conlatis dimicatum; Romanis secunda fortuna pugnae fuit.
 50      IV,    6,  61|               hoste, occasio data est Romanis inrumpendi, praeterque arcem
 51      IV,    6,  61|            inde foret ni servus arcem Romanis prodidisset. Ab eo milites
 52       V,    1,   1|             sermonis auctore habebat. Romanis etsi quietae res ex Etruria
 53       V,    1,   2|              spes maior imperatoribus Romanis in obsidione quam in oppugnatione
 54       V,    3,  16|         valido exercitu persecuturos. Romanis indignitas maior quam cura
 55       V,    3,  18|         tectis templisque ac moenibus Romanis arcerent Veiosque eum averterent
 56       V,    4,  27|           addit, Falerios se in manus Romanis tradidisse, quando eos pueros
 57       V,    4,  27|             novo scelere vicisti: ego Romanis artibus, virtute opere armis,
 58       V,    4,  28|              erat Timasitheus quidam, Romanis vir similior quam suis;
 59       V,    6, 35b|             atque amicos oppugnarent. Romanis eos bello quoque si res
 60       V,    6,  36|          legatos Gallisque magis quam Romanis similes habuisset. Quibus
 61       V,    6,  36|             posse. Et responsum coram Romanis accipere velle et si negetur
 62       V,    6,  36|            negetur ager, coram iisdem Romanis dimicaturos, ut nuntiare
 63       V,    6,  36|  possessoribus petere aut minari arma Romanis quaerentibus et quid in
 64       V,    6,  36|              receptui canunt minantes Romanis. Erant qui extemplo Romam
 65       V,    6,  38|              altera acie nihil simile Romanis, non apud duces, non apud
 66       V,    6,  41|              pro patria Quiritibusque Romanis tradant. Galli et quia interposita
 67       V,    6,  46|           etiam vires crescebant. Nec Romanis solum eo convenientibus
 68       V,    6,  48|           fecere. Indutiae deinde cum Romanis factae et conloquia permissu
 69       V,    6,  48|        gladius, auditaque intoleranda Romanis vox, vae victis.~ ~49a.
 70       V,    7,  51|          Romani tenuerint, victoribus Romanis reciperata urbe arx quoque
 71       V,    7,  51|               tempestate rebus adfuit Romanis ut omnem neglegentiam divini
 72       V,    7,  52|           nefas est. hos Veientes pro Romanis facturi estis sacerdotes,
 73      VI,    1,   2|           munitum in castra Volscorum Romanis fuerit quam transcendentibus
 74      VI,    1,   4|              locusque invadendi urbem Romanis datus est. Publicari praedam
 75      VI,    2,   8|             dato nox insecuta quietis Romanis perfecit bellum; Latini
 76      VI,    2,   9|               quid novi molirentur et Romanis reciperandi tuendique cura
 77      VI,    2,  10|         fidemque quam implorassent ab Romanis ipsi praestarent. Unde cum
 78      VI,    3,  12|          sicut nunc in dilectibus fit Romanis, alia atque alia subole
 79      VI,    3,  15|             inquit, 'mihi patribusque Romanis ita de ceteris rebus cum
 80      VI,    4,  21|            auctoresque defectionis ab Romanis metu, ne soli crimini subiecti
 81      VI,    4,  25|           poterant. intrantibus fines Romanis non demigratum ex propinquis
 82      VI,    5,  32|            vastando agro absumpti nec Romanis satis instructis apparatu
 83      VI,    5,  33|    consiliorum remotis urbem agrosque Romanis dedunt. ira et rabies Latinorum,
 84      VI,    5,  42|           dubii, quietae externae res Romanis essent, fama repens belli
 85      VI,    5,  42|              nec dubia nec difficilis Romanis, quamquam ingentem Galli
 86     VII,    1,   7|               saepe conatis equitibus Romanis impetu turbare hostium aciem.
 87     VII,    1,   8|         trepida fuga palatum est. Nec Romanis incruenta victoria fuit:
 88     VII,    2,  11|             rem triumpho dignam visam Romanis. Ne nimis mirum magnumque
 89     VII,    2,  12|                Quin etiam bono fuisse Romanis adventum eorum constabat
 90     VII,    2,  13|             aciem educat, ut viris ac Romanis dignum sit, pugnaturos:
 91     VII,    2,  16|               repetentibus fetialibus Romanis non reddiderant. Ea provincia
 92     VII,    3,  19|      immolatis in foro Tarquiniensium Romanis poenae hostibus redditum.
 93     VII,    4,  23|          truci clamore adgreditur. Ab Romanis nec opus intermissum - triarii
 94     VII,    4,  24|                          Necdum certa Romanis victoria erat; alia in campum
 95     VII,    4,  25|         ambiguum imperantibus milites Romanis datum, absisterent imperare
 96     VII,    4,  26|               per interpretem unum ex Romanis qui secum ferro decernat.
 97     VII,    5, 29b|            autem causa cum Samnitibus Romanis, cum societate amicitiaque
 98     VII,    5, 29b|            spes esset, coacti sunt ab Romanis petere auxilium.~ ~30.
 99     VII,    5,  33|               dies geminata victoria, Romanis contra quadringentorum annorum
100    VIII,    1,   1|        ferocibus animis pacem sibi ab Romanis bellique ius adversus Sidicinos
101    VIII,    1,   3|           nihil iam non concedentibus Romanis ferociores fecit. itaque
102    VIII,    1,   3|         Circeiensem, ambo ex coloniis Romanis, per quos praeter Signiam
103    VIII,    1,   4|              pareamus respondeamusque Romanis nos, ubi innverint, posituros
104    VIII,    2,  8b|               tempestate hostes erant Romanis eodemque ordine instruxerant
105    VIII,    2,  11|           nuncupataque sunt, referre. Romanis post proelium demum factum
106    VIII,    2,  11|              via magnam mercedem esse Romanis solvendam. qui Latinorum
107    VIII,    3,  15|       moverant; eo petendi auxilii ab Romanis causa iustior fuit. sed
108    VIII,    3,  17|             processissent + pacem cum Romanis fecit. eodem anno census
109    VIII,    4,  19|               qui simul a Fundanis ac Romanis utriusque patriae immemores
110    VIII,    4,  20|          Priverni post defectionem ab Romanis mansisset trans Tiberim
111    VIII,    5,  25|             Samniti Nolanoque quam ut Romanis hostibus resisterent, exspectabant.
112    VIII,    5,  32|           allaturum salvis legionibus Romanis. haud multo post dictator
113    VIII,    5,  33|                quem luctum in castris Romanis, quam laetitiam inter hostes
114    VIII,    6, 37b|            utraque simul gente bellum Romanis fuisse. nec tamen res ulla
115    VIII,    6,  39|           fecerunt ut Brutulus Papius Romanis dederetur et cum eo praeda
116    VIII,    6,  40|             sit an ut esset qui ludis Romanis, quia L. Plautius praetor
117      IX,    1,   1|           fuisse cordi tam superbe ab Romanis foederis expiationem spretam.
118      IX,    1,   2|               alium alibi haud procul Romanis pascere iubet praesidiis;
119      IX,    1,   4|                         Et in castris Romanis cum frustra multi conatus
120      IX,    1,  7a|             aliquanto Samnitibus quam Romanis tristiorem memoriam fore;
121      IX,    2,  11|                I, lictor, deme vincla Romanis; moratus sit nemo quo minus
122      IX,    3,  13|               vexavit: omnia ab Arpis Romanis suppeditabantur, ceterum
123      IX,    4,  17|        quaerere libeat quinam eventus Romanis rebus, si cum Alexandro
124      IX,    4,  18|            eum nemo ex tot proceribus Romanis vocem liberam missurus fuerit.
125      IX,    4,  19|           Samnites aut socios validos Romanis aut fractos bello invenisset
126      IX,    4,  19|          auxilium traheret. Adde quod Romanis ad manum domi supplementum
127      IX,    5,  21|            Duplex inde terror inlatus Romanis: hinc Samnis magno exercitu
128      IX,    5,  22|        extemplo ad pedes descensum ab Romanis est coactique idem Samnites
129      IX,    5,  23|           quosdam adversam eam pugnam Romanis fuisse atque in ea cecidisse
130      IX,    5,  25|           agere nec claudentes portas Romanis, ne arcessant bellum, et
131      IX,    5,  26|          Eodem anno, cum omnia infida Romanis essent, Capuae quoque occultae
132      IX,    6,  27|           occasionem aperiret, Capuam Romanis eriperent. Eo consules cum
133      IX,    6,  29|               cura decederet patribus Romanis, Etrusci belli fama exorta
134      IX,    6,  30|           darent operam ut ii homines Romanis restituerentur. Tiburtini
135      IX,    7,  32|               Sutrio, quae urbs socia Romanis velut claustra Etruriae
136      IX,    7,  32|           socios venit. Advenientibus Romanis Sutrini commeatus benigne
137      IX,    7,  32|             inferuntur. Nec segnius a Romanis pugna initur. Concurrunt
138      IX,    7,  36|            hospitio acceptum nuntiare Romanis iussum commeatum exercitui
139      IX,    7,  36|             regionis eius concitatae, Romanis occurrunt adeo incompositae
140      IX,    7,  37|             legati pacem foedusque ab Romanis petentes indutias in triginta
141      IX,    8,  40|        sinistro consistunt. Notus iam Romanis apparatus insignium armorum
142      IX,    8,  41|           Marsi eo primum proelio cum Romanis bellassent. Secuti Marsorum
143      IX,    8,  41|      magnifice de se ac contemptim de Romanis loquentes, iactarent. Quod
144      IX,    8,  43|      permissum. Anagninis quique arma Romanis intulerant civitas sine
145       X,    1,   2|      priusquam confligendum esset cum Romanis, Italia excessisse --. Circumvectus
146       X,    1,   5|             inferentibusque iam signa Romanis cedunt et in ultimam castrorum
147       X,    1,   7|              pro populo ac legionibus Romanis devovisset: tum P. Decium
148       X,    2,  10|              eo adiuncto exercitu cum Romanis bellarent. De societate
149       X,    2,  10|       infitias eunt mercedem se belli Romanis inferendi pactos: quidquid
150       X,    2,  13|          hostem comparatum obiecerint Romanis; itaque suis sociorumque
151       X,    2,  14|              fremunt; errorque utilis Romanis oblatus fugae formidinisque
152       X,    2,  16|            pro libertate dimicent cum Romanis, exponunt: omnia expertos
153       X,    2,  18|           ductu auspicioque geruntur, Romanis in Etruria interim bellum
154       X,    3,  21|            Sinuessa deinde ab colonis Romanis appellata. Tribunis plebis
155       X,    3,  25|        dimissus. Inde nusquam stativa Romanis fuere. Negabat utile esse
156       X,    4,  31|         exercitibus, quattuor ducibus Romanis caesi fuerant; imperatorem
157       X,    4,  35|           fuit, tristius tamen eventu Romanis, et quia insueti erant vinci
158       X,    4,  36|      ceciderant et ad suos tuendos ab Romanis procursum est. Inde paulum
159       X,    4,  36|        quattuor milia octingentos. Ne Romanis quidem laeta victoria fuit;
160       X,    5,  39|            devotus, hinc foederum cum Romanis ictorum testes deos, hinc
161       X,    5,  40|              exauditaque ab equitibus Romanis, qui rem haud spernendam
162       X,    5,  43|            castrorum, quae incensa ab Romanis erant, flamma late fusa
163     XXI,    1,   1|               certarunt quam viribus, Romanis indignantibus quod victoribus
164     XXI,    1,  10|        Saguntinis bellum habendum cum Romanis est. dedemus ergo Hannibalem?
165     XXI,    1,  10|              bellum iam haberemus cum Romanis, et hunc iuvenem tamquam
166     XXI,    1,  10|        ipsumque Hannibalem ex foedere Romanis dedant, tertiam legationem
167     XXI,    1,  11|                Responsum inde legatis Romanis est bellum ortum ab Saguntinis,
168     XXI,    1,  13|      restitistis neque dum auxilia ab Romanis sperastis pacis unquam apud
169     XXI,    1,  13|       mentionem feci. Postquam nec ab Romanis vobis ulla est spes nec
170     XXI,    2,  16|             in Italia ac pro moenibus Romanis esse.~ ~17.
171     XXI,    2,  20|              iniuriam ob quae aut pro Romanis aut adversus Poenos sumant
172     XXI,    2,  21|               peteret, nuda apertaque Romanis Africa ab Sicilia esset,
173     XXI,    2,  22|            ignarus erat circumitam ab Romanis eam legatis ad sollicitandos
174     XXI,    3,  25|            territandi et pavendi fuit Romanis ut ex saltu invio atque
175     XXI,    3,  29|            fugaque et pavor Numidarum Romanis iam admodum fessis victoriam
176     XXI,    3,  29|     ancipitisque certaminis victoriam Romanis portendit. Ut re ita gesta
177     XXI,    3,  30|      interiacentem Tiberi ac moenibus Romanis.~ ~31.
178     XXI,    3, 32a|                Ne tamen nuda auxiliis Romanis Hispania esset, quam provinciam
179     XXI,    6,  47|               Alpesque, bello gerendo Romanis aptos non esse. Itaque proxima
180     XXI,    6,  48|               nocte caedes in castris Romanis, tumultu tamen quam re maior,
181     XXI,    6,  50|              ubi animadversum est, et Romanis multitudo sua auxit animum
182     XXI,    6,  55|               ieiuna fessaque corpora Romanis et rigentia gelu torpebant.
183     XXI,    6,  56|           novus quoque terror additus Romanis ut fusa auxilia sua viderunt.
184     XXI,    7, 57b|             Ceterum ne hiberna quidem Romanis quieta erant vagantibus
185     XXI,    7, 57b|               ire pergit. Id emporium Romanis Gallico bello fuerat; munitum
186     XXI,    7,  59|            equitum cecidit; sed maior Romanis quam pro numero iactura
187     XXI,    7,  61|              iuventute agros fidelium Romanis sociorum vastat; excito
188    XXII,    1,   1|      verterunt retro in Hannibalem ab Romanis odia; petitusque saepe principum
189    XXII,    1,   4|               decucurrerunt, eo magis Romanis subita atque improvisa res
190    XXII,    1,  7a|          essent sine pretio dimissis, Romanis in vincula datis, segregata
191    XXII,    2,  12|           tandem illos Martios animos Romanis, debellatumque et concessum
192    XXII,    2,  14|           victorem hostem depulsum ab Romanis cervicibus iugum superbo
193    XXII,    2,  16|            voluntate fuit. Ducenti ab Romanis, octingenti hostium cecidere.
194    XXII,    2,  16|             ab tergo divitum sociorum Romanis commeatus subveheret, Poenus
195    XXII,    3,  21|         miserant] obsidesque dederant Romanis, nuntio misso a Scipione
196    XXII,    3,  22|            maxime ratus conciliaturam Romanis principum Hispaniae amicitiam.
197    XXII,    3,  22|         aditum ea parte intercluderet Romanis. Ibi eum in secretum abductum,
198    XXII,    4,  23|            paulum intervalli cladibus Romanis sollers cunctatio Fabi fecisset;
199    XXII,    4,  30|              ac tum demum sentire cum Romanis atque in Italia bellum esse;
200    XXII,    5,  36|      armatorum et ducentos in castris Romanis [fuisse] cum pugnatum ad
201    XXII,    5,  37|            externa vidisse in castris Romanis. Itaque misisse mille sagittariorum
202    XXII,    6,  42|          prohibuere imminentem pestem Romanis; nam forte ita evenit ut,
203    XXII,    6,  45|              medium iuncti legionibus Romanis, tenuerunt: iaculatores
204    XXII,    6,  46|           utrique parti obliquus erat Romanis in meridiem, Poenis in septentrionem
205    XXII,    6,  46|             incolae vocant - adversus Romanis coortus multo pulvere in
206    XXII,    6,  47|      inruentibusque incaute in medium Romanis circumdedere alas; mox cornua
207    XXII,    6,  48|                 Iam et sinistro cornu Romanis, ubi sociorum equites adversus
208    XXII,    6,  49|           protegentibus eum equitibus Romanis, omissis postremo equis,
209    XXII,    8,  58|            internecivum sibi esse cum Romanis bellum; de dignitate atque
210    XXII,    8,  58|              noctem excederet finibus Romanis.~ ~59.
211    XXII,    8,  60|              milites hodie in castris Romanis non captivi in hostium potestate
212   XXIII,    1,   1|              urbes aut deficientes ab Romanis accipere aut detractantes
213   XXIII,    1,   2|               cum sibi defectionis ab Romanis consilium placiturum nullo
214   XXIII,    1,   4|           familias claras ac potentes Romanis miscuerat, et, quod maximum
215   XXIII,    1,   4|           Sicularum urbium delecti ab Romanis ac missi.~ ~5.
216   XXIII,    1,   5|             adversi quicquam evenisse Romanis nuntiassent pollicerenturque
217   XXIII,    1,   6|            Campani non agrum solum ab Romanis quondam per iniuriam ademptum
218   XXIII,    1,   7|               essent; ut trecentos ex Romanis captivis Poenus daret Campanis,
219   XXIII,    1,   7|         Punico praesidio restituerent Romanis se. Haec - nec enim occulta
220   XXIII,    1,   8|            Hannibalem, impetraturi ab Romanis sed in multo maiore dignitate
221   XXIII,    1,   9|             cum defectionem inisti ab Romanis, iterum cum pacis cum Hannibale
222   XXIII,    1,   9|               hodie, cum restituendae Romanis Capuae mora atque impedimentum
223   XXIII,    2,  15|          militaria essent; sed qui in Romanis militaverit castris, non
224   XXIII,    3,  17|       Praenestini habebant cum paucis Romanis Latinique nominis, quos
225   XXIII,    3,  17|              aliis adgregantibus sese Romanis sociisque, profecti a Casilino
226   XXIII,    3,  19|            inopiae adduxerat. Castris Romanis Ti. Sempronius praeerat
227   XXIII,    3,  19|          missum. Nuces tamen fusae ab Romanis castris, cum medio amni
228   XXIII,    4,  26|              eam diem magis prosperum Romanis. P. et Cn. Scipionibus inter
229   XXIII,    4,  26|               In eam gentem versum ab Romanis bellum est, infestoque exercitu
230   XXIII,    4,  28|              coepta obsidio omissa ab Romanis est et in ipsum Hasdrubalem
231   XXIII,    4,  29|             longe dispar animus erat. Romanis enim, quamquam procul a
232   XXIII,    4,  29|       inferentibusque se magno impetu Romanis vertit terga. Nihilo segnius [
233   XXIII,    4,  29|             dubia [in] Hispania erant Romanis adiunxit, Hasdrubalique
234   XXIII,    5,  34|           vinci senserunt, tradunt se Romanis et ad praefectum classis
235   XXIII,    5,  35|             primo sollicitantes ut ab Romanis deficerent; ubi id parum
236   XXIII,    6,  39|              ad dilationem imminentis Romanis belli. Et circa Capuam transgresso
237   XXIII,    6,  41|              erat et Locrenses portas Romanis clauserunt; Appius magno
238   XXIII,    6,  49|           fuerunt, sedecim circa [ab] Romanis; tamen adeo haud dubia victoria
239    XXIV,    1,   2|     optimatibus dissentirent, senatus Romanis faveret, plebs ad Poenos
240    XXIV,    1,   4|                            In Sicilia Romanis omnia mutaverat mors Hieronis
241    XXIV,    1,   6|                quod unum vinculum cum Romanis societatis erat, Thrasone
242    XXIV,    1,   6|             dummodo averterent eum ab Romanis.~ ~7a.
243    XXIV,    1,  7a|            quae praesidiis tenebantur Romanis, et ipse in Leontinos cum
244    XXIV,    2,  13|              plebs, iam diu aversa ab Romanis et infesta senatui suo.
245    XXIV,    3,  20|            dum haec in aliis locis ab Romanis geruntur, iam Tarentum pervenerat
246    XXIV,    4,  23|             passim per totam Siciliam Romanis, petere ut praesidii dent
247    XXIV,    4,  28|           bellum cum eis geratur; cum Romanis extemplo aut pacem aut bellum
248    XXIV,    4,  28|              postremo, quia belli cum Romanis gerendi ratio nulla apparebat,
249    XXIV,    4,  29|               eos pacem pepigisse cum Romanis ut quicumque populi sub
250    XXIV,    4,  29|       Syracusanis ut pacem pro se cum Romanis facerent neque teneri alienis
251    XXIV,    4,  33|              Haec nuntiata cum essent Romanis, ex Leontinis mota sunt
252    XXIV,    5,  36|               ea pugna deficientes ab Romanis cum cohibuisset Siculos,
253    XXIV,    5,  36|             numero classem habentibus Romanis simul inutili mora cernens
254    XXIV,    5,  36|          omnis generis convecti erant Romanis.~ ~37.
255    XXIV,    5,  37|              custodiam traditi essent Romanis. itaque claves portarum
256    XXIV,    6,  40|          ferret hostemque haud dubium Romanis mari ac terra maritimis
257    XXIV,    6,  40|      obsidione sese, quod deficere ab Romanis nollent, esse neque sustinere
258    XXIV,    6,  40|         cetera omnis praeda castrorum Romanis concessa est. haec cum Oricum
259    XXIV,    6,  41|            fuderunt; defecissetque ab Romanis ulterior Hispania, ni P.
260    XXIV,    6,  42|          horas egregieque vincentibus Romanis signum receptui est datum,
261    XXIV,    6,  45|           respiciat. quod si abire ab Romanis liceat, redire ad eos non
262    XXIV,    6,  47|          coepta fieri, percontantibus Romanis quid sibi vellent Arpini,
263    XXIV,    6,  47|           aciesque Arpini repente pro Romanis adversus Carthaginiensem
264    XXIV,    6,  48|            regem remansit. cum duobus Romanis rex tres a Numidis legatos
265    XXIV,    6,  48|    accipiendam fidem ab imperatoribus Romanis. iisdem mandavit ut protinus
266    XXIV,    6,  48|     Carthaginiensem hostem superaret. Romanis quoque in Hispania legatorum
267    XXIV,    6,  48|        coeptae fieri. ita cum Syphace Romanis coepta amicitia est. quod
268    XXIV,    6,  49|             legati, quoniam Syphax se Romanis iunxisset ut potentior societate
269     XXV,    2,  7b|            Hannibali et in suspicione Romanis esset, causa forte extrinsecus
270     XXV,    2,   8|             habere, aegrum simulabat. Romanis quoque, qui in praesidio
271     XXV,    2,  10|    diripiendam urbem credere coortos; Romanis seditio aliqua cum fraude
272     XXV,    2,  10|           efficiebat. ubi inluxit, et Romanis Punica et Gallica arma cognita [
273     XXV,    2,  11|            spe cum prohibentibus opus Romanis manum posse conseri et,
274     XXV,    2,  11|         missum a Metaponto praesidium Romanis fecit animum ut nocte ex
275     XXV,    3,  14|          tertiae legionis exprobrante Romanis ignaviam qui sociis captorum
276     XXV,    3, 15a|    populationibus possent prohibere.~ Romanis interim, sicut aliarum rerum,
277     XXV,    3, 15a|             in prima acie pugnantibus Romanis, Thurinis exspectantibus
278     XXV,    4,  16|       Hannibalem defecisset, quae cum Romanis stabat; et iam annuo in
279     XXV,    4,  16|           amotum, haud procul castris Romanis; ibi paucis verbis transigi
280     XXV,    4,  17|             est fama. alii in castris Romanis sepultum ab suis, alii ab
281     XXV,    4,  19|         discesserunt; plures tamen ab Romanis primo incursu equitum ceciderunt.
282     XXV,    5, 22b|              Capuam ac prope redditam Romanis obtestarenturque ut tunc
283     XXV,    5,  23|            viri, inter defectionem ab Romanis, quia ab novis consiliis
284     XXV,    5,  23|            Philippum regem, captus ab Romanis navibus erat. huius utique
285     XXV,    5,  23|               amicitiam adfectantibus Romanis. ad conloquium de redemptione
286     XXV,    5,  23|           saepius commearent, unus ex Romanis, ex propinquo murum contemplans,
287     XXV,    5,  25|            praesidio tradidit tumulum Romanis. aversis omnibus ad tumultum
288     XXV,    6, 27b|             gaudium et metum in vicem Romanis Syracusanisque praebuisset,
289     XXV,    6,  28|              et prope iterum traditam Romanis, legatos de condicionibus
290     XXV,    6,  28|               quam diu ea paterentur; Romanis causam oppugnandi Syracusas
291     XXV,    6,  28|          pulsis quam superesse causam Romanis cur non, perinde ac si Hiero
292     XXV,    6,  28|           occasionem reconciliandi se Romanis praetermisissent; eam autem,
293     XXV,    6,  29|           namque transfugae, tradi se Romanis rati, mercennariorum quoque
294     XXV,    6,  29|             sciscitando quae acta cum Romanis essent, dilucere id quod
295     XXV,    6,  30|         expetendae poenae eorum ullam Romanis esse. erat e tribus Achradinae
296     XXV,    6,  30|              venerat - exponit: omnia Romanis ibi obtineri armis. posse
297     XXV,    6,  30|     popularium esse, seu militare cum Romanis seu in patriam reverti libeat:
298     XXV,    6,  32|          quinque ferme dierum iter ab Romanis aberant. propior erat Hamilcaris
299     XXV,    6,  33|              simul ne metus quidem ab Romanis erat, quippe tam paucis,
300     XXV,    6,  33|             id quidem cavendum semper Romanis ducibus erit exemplaque
301     XXV,    6,  33|          obtestantibusque ut manerent Romanis respondentes quam domestico
302     XXV,    6,  34|            metu ac sollicitudine erat Romanis, compulsique intra vallum
303     XXV,    6,  39|          altera transcursum castra ab Romanis est, ut praevenire nuntius
304     XXV,    6,  40|      reliquiae belli circa Agrigentum Romanis, Epicydes et Hanno, duces
305     XXV,    6,  41|           fidem praestitit. itaque et Romanis crevit animus nuntio celeri
306    XXVI,    1,   1|          tribus et viginti legionibus Romanis eo anno bellum terra marique
307    XXVI,    1,   5|      qualemcunque eventum defectio ab Romanis habuisset. igitur magna
308    XXVI,    1,   6|              tam armati inrumpentibus Romanis resistebant quam porta ballistis
309    XXVI,    2,  12|                   Ceterum non quantum Romanis pertinaciae ad premendam
310    XXVI,    2,  12|             Numidas vagari in castris Romanis. ii supra septuaginta comprensi
311    XXVI,    2,  13|             qui defectionis auctor ab Romanis fuerat, interrogatus sententiam,
312    XXVI,    2,  13|     impetraremus, nos nostraque omnia Romanis dedidimus? iam e memoria
313    XXVI,    2,  14|             fore, legatos ad dedendam Romanis Capuam decreverunt miseruntque.
314    XXVI,    2,  14|          sententia maxime descitum ab Romanis constabat.~ ~15.
315    XXVI,    2,  16|          expressa hosti quanta vis in Romanis ad expetendas poenas ab
316    XXVI,    4,  24|              maioribus traditum morem Romanis colendi socios, ex quibus
317    XXVI,    4,  24|            pacem si Philippus arma ab Romanis sociisque quique eorum dicionis
318    XXVI,    4,  24|              Aetolis, in Capitolio ab Romanis, ut testata sacratis monumentis
319    XXVI,    4, 26a|             traditur: praeda ex pacto Romanis cessit. litterae Laevino
320    XXVI,    5,  30|            tum propter defectionem ab Romanis ad Hannibalem invisos fuisse
321    XXVI,    6,  37|              spe ac metu fuerint. nam Romanis et in provinciis hinc in
322    XXVI,    6,  37|             velut despondente fortuna Romanis imperium orientis. Carthaginienses
323    XXVI,    6,  38|              pertinacius oppugnata ab Romanis quam defensa ab se multorum
324    XXVI,    7,  39|       Tarentini ut reciperata urbe ab Romanis post centesimum prope annum,
325    XXVI,    7,  39|           odio invisus atque infestus Romanis quod eius factionis erat
326    XXVI,    7,  39|             aequatae res ad Tarentum, Romanis victoribus <terra>, Carthaginiensibus
327    XXVI,    8, 45b|               Scipio qui ad transitum Romanis mare verterent et stagna
328    XXVI,    8,  49|           Punico praesidio deditumque Romanis Antias Valerius, Magonem
329   XXVII,    1,   1|              post Cannensem cladem ab Romanis defecerat, nec loco satis
330   XXVII,    1,   2|               oppidum adplicarent. ab Romanis prima legio et dextra ala,
331   XXVII,    1,   2|             quam magna et ferme omnia Romanis secunda fuere. inde per
332   XXVII,    2,   8|          externa auxilia cum singulis Romanis legionibus adiunxisset,
333   XXVII,    3,   9|         gratis remitti in patriam, ab Romanis extra Italiam in exsilium
334   XXVII,    3,   9|         parentibus deberent, ea illos Romanis debere, si ulla pietas,
335   XXVII,    3,  12|             horis est. cedere inde ab Romanis dextra ala et extraordinarii
336   XXVII,    3,  13|              meo loqui videor nec cum Romanis militibus: corpora tantum
337   XXVII,    3,  13|               adhuc caesis legionibus Romanis gloriabatur: vos illi hodierno
338   XXVII,    3,  14|         hesternum decus adnitentibus, Romanis ad demendam ignominiam.
339   XXVII,    3,  14|           ignominiam. sinistra ala ab Romanis et cohortes quae amiserant
340   XXVII,    3,  14|                quinque elephanti. nec Romanis incruenta victoria fuit:
341   XXVII,    4,  19|               eo die quo pugnatum cum Romanis esset inscio avunculo clam
342   XXVII,    4,  19|         effusum in praeceps captum ab Romanis esse. Scipio cum adservari
343   XXVII,    5,  26|            fremebant volgo in castris Romanis occupandum eum tumulum esse
344   XXVII,    6, 28b|     supervenere Numidae, tantus pavor Romanis est iniectus ut passim ad
345   XXVII,    6,  30|              bello actum ne causa aut Romanis aut Attalo intrandi Graeciam
346   XXVII,    6,  30|               Achaei Pylum redderent, Romanis restitueretur Atintania,
347   XXVII,    6,  31|        celebritatem quantaecumque, de Romanis tamen, victoriae partae
348   XXVII,    6,  32|           utrimque accensa est, et ab Romanis impetu in regem facto et
349   XXVII,    8,  43|               per agros pabulatoribus Romanis ad Q. Claudium propraetorem
350   XXVII,    8,  44|             cum castra Punica obiecta Romanis moenibus portisque fuerant.
351  XXVIII,    1,   2|             et haud iniqua eadem erat Romanis stabili pugnae adsuetis,
352  XXVIII,    2,   7|             sui transgressum, omissis Romanis rebus atque Aetolico bello
353  XXVIII,    2,   8|             fugere capta urbe quam se Romanis tradere maluerant summa
354  XXVIII,    3,  10|      Umbrorumve populi defectionis ab Romanis ad Hasdrubalem sub adventum
355  XXVIII,    3,  12|           ingeniis. itaque ergo prima Romanis inita provinciarum, quae
356  XXVIII,    3,  13|        exercitus perlata esset, neque Romanis legionibus tantae se parem
357  XXVIII,    3,  13|              eo proelio aliquantum et Romanis aucti et deminuti hostibus
358  XXVIII,    3,  15|         adversum collem erigere aciem Romanis; deinde ut inferri impigre
359  XXVIII,    3,  16|         abibant; itaque ab legionibus Romanis aliquantum intervalli fecit.
360  XXVIII,    3, 17a|              res tum prosperae ubique Romanis, Poenis in Italia adversae
361  XXVIII,    4,  18|          barbarum insuetumque moribus Romanis, sed hostem etiam infestissimum
362  XXVIII,    4,  20|         periculum videbatur versis et Romanis subeuntibus qua adire poterant,
363  XXVIII,    4,  20|        clamore in urbem iam captam ab Romanis. tum vero apparuit ab ira
364  XXVIII,    6,  31|         seditionem civilem in castris Romanis simul defectionem sociorum
365  XXVIII,    6,  34|             habere. mos vetustus erat Romanis, cum quo nec foedere nec
366  XXVIII,    7,  36|            muri qua capta Carthago ab Romanis fuerat ducit, nec praesidio
367  XXVIII,    7,  37|         Oceani ora discessum Gaditani Romanis deduntur.~ ~38a.
368  XXVIII,    8,  45|        Camertes cum aequo foedere cum Romanis essent cohortem armatam
369    XXIX,    1,   1|              eum superesse unum ducem Romanis ceteris ab Hannibale interfectis [
370    XXIX,    1,   1|             aut Carthaginiensibus aut Romanis, nec in vicem his aut illis
371    XXIX,    1,   1|             utrisque simul. pulsos ab Romanis Carthaginienses: ab Hispanis,
372    XXIX,    1,   2|               passus procul a castris Romanis aciem ostendere. medii Ausetani
373    XXIX,    1,   4|                nihil sincera fide cum Romanis acturum. hortaretur stimularet
374    XXIX,    2,   5|            ducibus duobus exercitibus Romanis resistatur. Galli summam
375    XXIX,    2,   7|           prima summa vi proelium cum Romanis ac Locrensibus consererent
376    XXIX,    2,   8|              meliore statu sub iratis Romanis futuros quam sub amicis
377    XXIX,    2,   8| Carthaginiensibus post defectionem ab Romanis fuerant ut modicas iniurias
378    XXIX,    3,  12|         Philippus Aetolos desertos ab Romanis, cui uni fidebant auxilio,
379    XXIX,    3,  12|               urbem oppugnaret et cum Romanis quoque, sicut cum Aetolis,
380    XXIX,    3,  12|       Thessali Acarnanes Epirotae: ab Romanis Ilienses, Attalus rex, Pleuratus,
381    XXIX,    3,  15|            coloniis agi ex formula ab Romanis censoribus data; dari autem
382    XXIX,    5,  26|           secundum priore ut atrocius Romanis videretur, cum quod in Italia
383    XXIX,    6,  29|             capta.~ Laetissimus tamen Romanis in principio rerum gerendarum
384    XXIX,    6,  34|              quindecim ferme milia ab Romanis castris. quod ubi Scipioni
385    XXIX,    6,  35|          procul Utica munitionibusque Romanis consedit. quorum adventus
386     XXX,    1,   4|         Carthaginiensibus Syphaci cum Romanis esse. ita tollit indutias
387     XXX,    2,  10|               tamquam exituris contra Romanis. cum diu stetissent postquam
388     XXX,    2,  11|            cohortes, sicut quondam ab Romanis centurionibus didicerat,
389     XXX,    3,  18|             duo et viginti capta. nec Romanis incruenta victoria fuit;
390     XXX,    4,  22|              quoque transgressum, nec Romanis solum sed ante etiam Saguntinis
391     XXX,    4,  22|              diem inviolatum esse cum Romanis; itaque nihil aliud sibi
392     XXX,    5,  29|             cum excepti ab custodibus Romanis deducti ad Scipionem essent,
393     XXX,    5,  30|          fuerit Hannibalem cui tot de Romanis ducibus victoriam di dedissent
394     XXX,    6,  32|            fortuna fuisset. nam neque Romanis effugium ullum patebat in
395     XXX,    6,  33|           agerent, tubae cornuaque ab Romanis cecinerunt, tantusque clamor
396     XXX,    6,  34|          momenta: congruens clamor ab Romanis eoque maior et terribilior,
397     XXX,    6,  37|              captivos omnes redderent Romanis, et naves rostratas praeter
398     XXX,    7,  44|              otio vestro consultum ab Romanis credatis. nulla magna civitas
399    XXXI,    1,   3|        homines ad arma: maiore conatu Romanis id capessendum bellum esse,
400    XXXI,    1,   5|             eius futuram nisi quid in Romanis auxilii foret. cum renuntiassent
401    XXXI,    1,   8|           mitterentur. sex legionibus Romanis eo anno usura res publica
402    XXXI,    2,  11|             avertentes: et Masinissam Romanis ex hoste amicum factum,
403    XXXI,    2,  15|     gloriamque eius gesti perfectique Romanis concesserunt.~ ~16.
404    XXXI,    2,  18|             deditionem ex iis legatis Romanis qui Alexandream missi erant
405    XXXI,    4,  27|           sine certamine ut dederetur Romanis effecit. praesidio ibi relicto
406    XXXI,    4,  29|               improbantibus eam pacem Romanis, qui nunc pactam et compositam
407    XXXI,    4,  30|              Secundum Macedonas ipsis Romanis ita concedentibus iubentibusque
408    XXXI,    4,  30|             diis immortalibus, deinde Romanis, qui secundum deos plurimum
409    XXXI,    4,  31|             Philippo quam vincere cum Romanis mavultis.'~ ~32.
410    XXXI,    5,  33|      comparabat, magna se duo auxilia Romanis detraxisse credens, ex una
411    XXXI,    5,  34|              nondum iusto proelio cum Romanis congressum. itaque revocato
412    XXXI,    5,  34|           plus mille passus a castris Romanis tumulum propinquum Ataeo
413    XXXI,    5,  35|             hostium equites misit. ab Romanis autem - aberat acies eorum
414    XXXI,    5,  41|               Aetolosque restituerant Romanis; et Amynandro rege Athamanum
415    XXXI,    6,  44|                    Haec ea aestate ab Romanis Philippoque gesta terra;
416    XXXI,    6,  45|           arcemque tradiderunt. ea ab Romanis regi Attalo concessa: praedam
417    XXXI,    6,  46|              ita Aetoli cum spe magis Romanis omnia pollicentibus quam
418    XXXI,    6,  46|           prima signo ex arce dato ab Romanis et ipse urbem invasit stratis
419    XXXI,    6,  46|            urbs regi, captiva corpora Romanis cessere.~ ~47.
420    XXXI,    6,  47|             eius ab consule et legato Romanis adiuvantibus rege Attalo
421   XXXII,    3,  19|           expulerunt; Aristaenus, qui Romanis gentem iungi volebat, praetor
422   XXXII,    3,  20|          circulis, cum de Philippo et Romanis mentio incidit, vix manibus
423   XXXII,    3,  21|         Nabide ac Lacedaemoniis et ab Romanis defendat, non modo praesidium
424   XXXII,    3,  21|           veteres, simul ab Nabide ac Romanis tueatur? Nos dico? Quid
425   XXXII,    3,  21|       mediterranea adeo tuta ab armis Romanis fuerunt ut Philippus Aetolos
426   XXXII,    3,  23|             decreto confirmarunt: cum Romanis, quia iniussu populi non
427   XXXII,    3,  23|     Hannibalis exercitu metu poenae a Romanis Philippum secuta, pars navales
428   XXXII,    4,  25|           Cuius nomen post pactam cum Romanis societatem quia praeco non
429   XXXII,    4,  25|             erant. Haec ea aestate ab Romanis in Graecia terra marique
430   XXXII,    4,  30|           secuta erant, dediderunt se Romanis. ~ ~31.
431   XXXII,    5,  33|         Romani reddendos, restituenda Romanis ea Illyrici loca quae post
432   XXXII,    5,  35|              haec rettulit ad socios: Romanis eum cedere tota Illyrici
433  XXXIII,    1,   2|        recitataque <de societate> cum Romanis iungenda, nullo contra dicere
434  XXXIII,    1,   4|              rex hostem opperiebatur. Romanis ferme par numerus erat;
435  XXXIII,    2,  12|              Graecia etiam absentibus Romanis satis potens tuendae simul
436  XXXIII,    2,  12|              aiunt eum tota re si aut Romanis pacem aut Graeciae libertatem
437  XXXIII,    2,  13|              conloquio aut imperata a Romanis aut postulata ab sociis
438  XXXIII,    3,  20|        paterentur et impedimento esse Romanis liberantibus Graeciam. Coracesium
439  XXXIII,    3,  27|              ipsis et non Quinctio et Romanis id datum esset, miserunt
440  XXXIII,    3,  27|             esse profectis in Italiam Romanis, Philippo ex propinquo socios
441  XXXIII,    4,  30|         deduceret vacuasque traderet, Romanis ante Isthmiorum tempus;
442  XXXIII,    4,  30|       transfugasque reddere Philippum Romanis et naves omnes tectas tradere
443  XXXIII,    4,  31|       adumbratas esse. cur enim alias Romanis tradi urbes nec nominari
444  XXXIII,    4,  36|             Claudius. castra tamen ab Romanis impigre permunita retentaque,
445  XXXIII,    4,  39|          adventus eius dissimulari ab Romanis tamquam nihil ad eos pertinens
446  XXXIII,    4,  39|                quantum a bello aperte Romanis indicto abesse? illum quidem,
447  XXXIII,    4,  41|             censebat. itaque dimissis Romanis relictoque Seleuco filio
448  XXXIII,    5,  44|          ingenio inquietam tum iratam Romanis gentem. haerere et aliud
449  XXXIII,    5,  44|         liceat, deportatis in Italiam Romanis exercitibus nequiquam liberatam
450  XXXIII,    5,  45|         factionis homines principibus Romanis, hospitibus quisque suis,
451  XXXIII,    5,  46|            pecunia quae in stipendium Romanis suo quoque anno penderetur
452  XXXIII,    5,  47|               ad vectigal praestandum Romanis pronuntiavit in contione
453  XXXIII,    5,  47|            unum Hannibalem se peti ab Romanis non fallebat et ita pacem
454  XXXIII,    5,  49|       exposuissent compertum patribus Romanis esse et Philippum regem
455   XXXIV,    2,  11|              quo enim se, repulsos ab Romanis, ituros? nullos se socios,
456   XXXIV,    2,  11|               opis et auxilii sibi in Romanis esse. id si nullum sit,
457   XXXIV,    2,  21|              hinc muros ascendentibus Romanis, illinc arce capta barbaros
458   XXXIV,    3,  24|            itaque opinione ea quae de Romanis Aetolisque esset referre
459   XXXIV,    3,  30|           postquam id quoque traditum Romanis audivit esse <et>, cum ab
460   XXXIV,    3,  33|       deducere praesidium, quando ita Romanis placeret, et captivos et
461   XXXIV,    3,  35|        vacuaque et libera traderentur Romanis, et ne quod inde mancipium
462   XXXIV,    3,  35|               quas habuisset redderet Romanis; ne quam societatem cum
463   XXXIV,    4,  37|               ea quae imperarentur ab Romanis exposuisset et graviora
464   XXXIV,    4,  37|             emissa iacula extemplo et Romanis dubitationem quin bellandum
465   XXXIV,    4,  41|               autem legitimum, qui in Romanis fuerit castris, ceterosque
466   XXXIV,    4,  41|          impetu in pabulatores suos a Romanis facto: eo proelio victum
467   XXXIV,    4,  42|              cum ob id se pro civibus Romanis ferrent, senatus iudicavit
468   XXXIV,    4,  43|              bellum, illinc Hannibal, Romanis cladibus insignis imperator,
469   XXXIV,    4,  44|        ordinem pepererunt, quod ludis Romanis aedilibus curulibus imperarunt
470   XXXIV,    5,  48|      adlocutus, orsus ab inita primum Romanis amicitia cum Graecorum gente
471   XXXIV,    5,  49|                ut omnes scirent utrum Romanis an Aetolis mentiri mos esset,
472   XXXIV,    6,  58|            Europam transcendat, ut et Romanis ius sit Asiae civitatium
473   XXXIV,    6,  60|              neque gentem ullam parem Romanis esse. sibi centum tectas
474   XXXIV,    6,  60|             parte Italiae excitaturum Romanis bellum. regem cum ceteris
475   XXXIV,    6,  62|               fuerit priusquam hostes Romanis Carthaginienses, socius
476    XXXV,    1,   4|           saltum qua transeundum erat Romanis insederunt. id cum parum
477    XXXV,    1,   5|          carpenta sexaginta tria. nec Romanis incruenta victoria fuit:
478    XXXV,    1,   7|           post eam diem socii civibus Romanis credidissent pecunias profiterentur,
479    XXXV,    1,   7|             ius idem quod cum civibus Romanis esset.~ Haec in Italia domi
480    XXXV,    2,  12|             tam inimice infesti erant Romanis quam Aetolorum gens. ii
481    XXXV,    2,  12|      Aetolorum, et aditum in Graeciam Romanis nullos alios quam Aetolos
482    XXXV,    2,  12|           simul orbem terrarum Aetoli Romanis concitabant bellum.~ ~13.
483    XXXV,    2,  13|         bellum esset, non magis parem Romanis fore quam Philippus fuisset
484    XXXV,    2,  13|            casurum foret, satius esse Romanis sociis quamcumque fortunam
485    XXXV,    2,  14|               periculi quicquam ei ab Romanis esse. iis conloquiis aliud
486    XXXV,    2,  17|              similem temptationem <a> Romanis de duabus civitatibus agi,
487    XXXV,    2,  19|             terrarum quaerens aliquos Romanis hostes. itaque si quibus
488    XXXV,    2,  19|             quaerant. odi odioque sum Romanis. id me verum dicere pater
489    XXXV,    3,  26|              vetere classe ex foedere Romanis. harum novarum tum navium
490    XXXV,    4,  31|               pars principum alienati Romanis totique Antiochi et Aetolorum
491    XXXV,    4,  31|         beneficio libertatis obnoxiam Romanis esse, tum eam civitatem
492    XXXV,    4,  32|            quae agerent omnia legatis Romanis deferebantur; et quamquam
493    XXXV,    4,  33|              societatis Aetolorum cum Romanis et quotiens ab iis fides
494    XXXV,    4,  33|         quidem concilio et absentibus Romanis decretum fieret, quo accerseretur
495    XXXV,    4,  35|        spoliatum maritimis oppidis ab Romanis, tunc intra moenia etiam
496    XXXV,    4,  38|      oppugnandos sed ad liberandos ab Romanis venire sese: splendidiore
497    XXXV,    5,  40|          spatio Graeciae res immixtae Romanis, non quia ipsas operae pretium
498    XXXV,    5,  42|               in apparatum novi belli Romanis ne ab Antiocho quidem cessabatur.
499    XXXV,    5,  43|      Demetriadis maxime defectione ab Romanis ad Aetolos elatus non ultra
500    XXXV,    5,  45|              ad verecundiam faciendam Romanis vim maiorem habituram quam
501    XXXV,    5,  45|          habeant; nihil enim aequi ab Romanis impetrari posse totiens
502    XXXV,    5,  46|      praesidium habeat aut stipendium Romanis pendat aut foedere iniquo
503    XXXV,    5,  47|           Boeotorum gentem aversam ab Romanis iam inde a Brachylli morte
504    XXXV,    5,  48|             nec Hannibale rem futuram Romanis, principe altero unius civitatis,
505   XXXVI,    1,   5|             sic quoque spes veniae ab Romanis foret, quod non expectato
506   XXXVI,    1,   6|           institui, non bellum indici Romanis postularet. neminem, quid
507   XXXVI,    1,   7|             facile ab auxilio ferendo Romanis Philippum ad sua potissimum
508   XXXVI,    1,   7|        statione habebis, ne transitus Romanis liber ac tutus pateat, partem
509   XXXVI,    1,   7|               praesidebis, et speciem Romanis traiecturum te praebens
510   XXXVI,    1,   7|           peritissimus sim belli, cum Romanis certe bellare bonis malisque
511   XXXVI,    2,  13|               ferociter respondit vel Romanis vel Thessalis se crediturum
512   XXXVI,    2,  14|          Philippo iam pridem hosti et Romanis merito tunc propter defectionem
513   XXXVI,    3,  16|             nuper Philippum ab iisdem Romanis; itaque nuntium Heracleam
514   XXXVI,    4,  22|               bello ab optime meritis Romanis; sed quia post fugam regis,
515   XXXVI,    4,  23|             ac vigiliae conficiebant, Romanis in magna copia militum succedentibus
516   XXXVI,    4,  23|               et ipsos adfecerat, ubi Romanis datum receptui signum esset,
517   XXXVI,    4,  25|           prius Heraclea capta foret, Romanis se potius quam sibi dedituri
518   XXXVI,    4,  31|              qui nuntiarent Messenios Romanis, non Achaeis et aperire
519   XXXVI,    4,  31|          postulavit, ut restitueretur Romanis. Philippi Macedonum regis
520   XXXVI,    4,  32|          ultra tendere auso Zacynthus Romanis traditur.~ ~
521   XXXVI,    5,  38|            quattuor milia hostium; ex Romanis sociisque minus trecenti
522   XXXVI,    5,  41|              non transituris in Asiam Romanis; quam securitatem ei magna
523   XXXVI,    5,  41|             marique dimicandum ei cum Romanis esse, et aut imperium adimendum
524   XXXVI,    5,  42|              an nusquam abscederet ab Romanis, ex quorum fortuna sua penderet.
525   XXXVI,    5,  43|          Rhodiae naves coniungerentur Romanis; ita numero non ferme impares
526  XXXVII,    1,   1|        Africano consuli legionibusque Romanis auxilii foret; ac prope
527  XXXVII,    2,  4b|          magis quam damni memores, ut Romanis intercluderent iter, Coracem
528  XXXVII,    2,   6|           iusseratque Athenienses non Romanis solum, ut pacem bello praeferrent,
529  XXXVII,    3,  16|             cum duabus quinqueremibus Romanis et quattuor quadriremibus
530  XXXVII,    3,  17|            erant Iasensium exules cum Romanis; ii frequentes Rhodios orare
531  XXXVII,    3,  18|             dum is procul ab domo cum Romanis et Rhodiis Lyciae maritima
532  XXXVII,    4,  25|                                Magnam Romanis laetitiam prius victoriae
533  XXXVII,    4,  25|          extra Macedoniam patientibus Romanis imperatoribus recepisse
534  XXXVII,    4,  25|             et spes victoriae certior Romanis quam Antiocho et amicitia
535  XXXVII,    4,  26|             ac per eos notum extemplo Romanis esset, et hos audita obsidione
536  XXXVII,    4,  27|             traicere; id erat horreum Romanis, eoque omnes ex Italia missae
537  XXXVII,    4,  28|          commeatus aptius visum esset Romanis in eum portum, qui ante
538  XXXVII,    4,  30|               pugna conserta erat. ab Romanis octoginta naves pugnabant,
539  XXXVII,    5,  31|                ne opprimeretur ibi ab Romanis, deduci pravo, ut res ipsa
540  XXXVII,    5,  32|        pertinacia eorum maiorem curam Romanis quam illis ostenderet esse,
541  XXXVII,    5,  33|        tumultu traiecere. ea vero res Romanis auxit animos, concessum
542  XXXVII,    5,  35|         impetrandam videbantur, parva Romanis visa: nam et impensam, quae
543  XXXVII,    5,  37|             Romanos praeferentibus et Romanis laetis origine sua. inde
544  XXXVII,    6,  39|              haec summa copiarum erat Romanis, et duo milia mixtorum Macedonum
545  XXXVII,    6,  41|             omnia; quae nihil admodum Romanis, eadem perincommoda regiis
546  XXXVII,    6,  41|       obscuritas lucis in acie modica Romanis non adimebat in omnis partes
547  XXXVII,    6,  49|            ipso tempore, quo pacem ab Romanis petebant, Dolopiae atque
548 XXXVIII,    1,   3|           Antiochum in Asia victum ab Romanis; nec ita multo post legati
549 XXXVIII,    1,   4|       consilium fuerat haud facili ab Romanis auxilio, quia flumen intererat;
550 XXXVIII,    1,   9|            evicit, ut permitterent se Romanis. Et Aetolos C. Valerius,
551 XXXVIII,    1,   9|        captivos perfugasque redderent Romanis; urbem ne quam formulae
552 XXXVIII,    1,   9|             Graeciam, aut vi capta ab Romanis esset aut voluntate in amicitiam
553 XXXVIII,    1,  11|            fugitivos captivos reddito Romanis sociisque, praeterquam si
554 XXXVIII,    1,  11|            sunt, qui tum hostes erant Romanis, cum intra praesidia Romana
555 XXXVIII,    1,  11|        quadraginta arbitratu consulis Romanis dato ne minores duodecim
556 XXXVIII,    2,  16|          usque ad bellum Antiochi cum Romanis manserunt. Tum quoque, pulso
557 XXXVIII,    2,  17|             Phryges et Cares timeant; Romanis Gallici tumultus adsueti,
558 XXXVIII,    2,  18|          castellum, castra habentibus Romanis apparuere cum magno tumultu
559 XXXVIII,    2,  18|    vaticinantes fanatico carmine deam Romanis viam belli et victoriam
560 XXXVIII,    3,  28|          percontatum, utrum se dedere Romanis an belli fortunam experiri
561 XXXVIII,    3,  28|               demigrare cogerentur ab Romanis. Ceterum ipsine sibi eum
562 XXXVIII,    3,  29|        parumper abscederent et se cum Romanis stationibus pugnantis quiete
563 XXXVIII,    3,  31|              consuli M. Fulvio quique Romanis Lacedaemonem dederent orarentque
564 XXXVIII,    4,  37|          clarior nobiliorque victoria Romanis de rege Antiocho fuit quam
565 XXXVIII,    4,  38|               transfuga erit, reddito Romanis sociisque. Elephantos tradito
566 XXXVIII,    4,  38|              ne minus pondo octoginta Romanis ponderibus pendat - et tritici
567 XXXVIII,    4,  38|               viginti septem. Obsides Romanis viginti dato et triennio
568   XXXIX,    1,   1|          magnorum intervalla bellorum Romanis militarem disciplinam erat;
569   XXXIX,    1,   7|           magistratus reiecit.~ Ludis Romanis eo anno, quos P. Cornelius
570   XXXIX,    1,  17|              tantum urbis aut finibus Romanis continuit, sed passim per
571   XXXIX,    2,  21|               nocte proxima moverunt, Romanis et suos sepeliendi et spolia
572   XXXIX,    2,  22|             quoque certamen tum primo Romanis spectaculo fuit, et venatio
573   XXXIX,    2,  22|            condendo ceperunt. legatis Romanis de ea re trans Alpes missis
574   XXXIX,    3, 29b|              Philippi alienaverunt ab Romanis, ut non a Perseo filio eius
575   XXXIX,    3,  33|               esse debere, ut legatis Romanis semper adeundi concilium
576   XXXIX,    3,  35|                quippe in bello sociis Romanis Achaeos usos: nunc eosdem
577   XXXIX,    5,  46|           Philippo non neglegenter ab Romanis audiri, multis operae pretium
578   XXXIX,    5,  47|           filium satisfieri voluisset Romanis. multa et dissimulare et
579   XXXIX,    5,  48|           attingere externa, nisi qua Romanis cohaererent rebus.~ ~49.
580   XXXIX,    5,  51|      Flamininus venit, quem suspectum Romanis et receptus post fugam Antiochi
581   XXXIX,    5,  53|              Macedonum, quos belli ab Romanis imminentis metus terruerat,
582   XXXIX,    5,  55|                               Legatis Romanis Transalpini populi benigne
583      XL,    1,   5|             eum pater omnium de rebus Romanis consiliorum habebat: totus
584      XL,    1,   8|      unanimitate, regnum aequasse. ne Romanis quidem exemplis abstinui,
585      XL,    1,  10|              principum loquar, qui in Romanis spem omnem dignitatis et
586      XL,    1,  10|         remisit, qui nunc te ab armis Romanis protegit, qui tuam senectutem
587      XL,    1,  11|              imbuti illinc et infecti Romanis delenimentis redeunt. Demetrius
588      XL,    1,  12|          patris regnique eram, si cum Romanis, si cum aliis inimicis patris
589      XL,    1,  12|              me venisse? nam si et in Romanis tantum momenti credebam
590      XL,    1,  15|          crimen vertis. ego nec obses Romanis ut traderer nec ut legatus
591      XL,    1,  15|      Macedonum essem. itaque mihi cum Romanis, pater, amicitiae causa
592      XL,    1, 16a|        revictum, suspectam nimiam cum Romanis Demetrii gratiam esse. haec
593      XL,    2,  18|              navalibus sociis civibus Romanis, qui servitutem servissent,
594      XL,    2,  20|             insimulasset sermonum cum Romanis, maxime cum T. Quinctio,
595      XL,    3,  25|             ne efferendi quidem signa Romanis spatium nec ad explicandam
596      XL,    3,  30|          instructam tenuerunt <et> ab Romanis nihil motum. inde quievere
597      XL,    3,  32|               unde illis terror, inde Romanis animus crevit. iam clamor
598      XL,    3,  32|            sinistrum cornu pelleretur Romanis, ni septima legio successisset.
599      XL,    4,  42|       Duronius adiecit multis civibus Romanis et sociis Latini nominis
600      XL,    4,  49|              dicionem se suaque omnia Romanis permiserunt. magna inde
601      XL,    4,  49|              quaesivit iterum, si cum Romanis militare liceret. id quoque
602      XL,    4,  50|       cladibus territa portas aperuit Romanis. eam deditionem oppidorum
603      XL,    4,  57|        accommodabantur: sive caesi ab Romanis forent Bastarnae, Dardanos
604      XL,    4,  57|            prospere <rem> gessissent, Romanis aversis in Bastarnarum bellum
605     XLI,    2,   7|              sociis tantumdem quantum Romanis. per eosdem forte dies M.
606     XLI,    2,   8|              liberos suos quibuslibet Romanis in eam condicionem, ut manu
607     XLI,    3,  19|            habere foedus, quod ei cum Romanis esset, videri posset. Dardani
608     XLI,    3,  23|              gentis crederent, si cum Romanis inviolatum foedus servaretur, '
609     XLI,    3,  23|          dubium alicui est, bellandum Romanis cum Perseo esse et, quod
610     XLI,    3,  24|               nihil metus praesens ab Romanis sententias nostras inclinarit:
611     XLI,    3,  24|              ut ipsi locum adsentandi Romanis habeamus, suspectos alios <
612    XLII,    1,   5|           quia <sua> non obiecta esse Romanis volebant. erant autem non
613    XLII,    1,  11|          infestissimum esse sensisset Romanis. itaque Persea hereditarium <
614    XLII,    1,  11|              puero patris contubernio Romanis quoque bellis, non finitumis
615    XLII,    1,  12|              seditionibus suis non ab Romanis, sed a Perseo praesidium
616    XLII,    2,  19|             puero adsuesceret moribus Romanis hominibusque. petere, ut
617    XLII,    2,  23|             servitutem se sub dominis Romanis quam libertatem expositam
618    XLII,    2,  25|                avaritiam superbiamque Romanis obicientem frementemque,
619    XLII,    2,  26|               communi consilio parare Romanis bellum; et specie legatorum
620    XLII,    2,  27|               quinque naves excivibus Romanis C. Licinius praetor scribere
621    XLII,    3,  29|      Cappadocum rex, praeterquam quod Romanis suo nomine auxilia pollicitus
622    XLII,    3,  29|           nullo impedimento occupatis Romanis in Macedonico bello; quod <
623    XLII,    3,  29|         vindicarent Coelen Syriam, et Romanis omnia pollicebantur ad Macedonicum
624    XLII,    3,  29|           potius, cur suspectus esset Romanis, quam satis statuerat, utram
625    XLII,    3,  30|          domini potioris daretur, sub Romanis quam sub rege malebat esse;
626    XLII,    3,  37|          quibus quaerebat, quae causa Romanis aut in Graeciam traiciendi
627    XLII,    3,  37|       Macedonici belli praestitissent Romanis, <quo> Messenii atque Elii, [
628    XLII,    3,  37|       Philippi bello hostes fuissent <Romanis> et pro Antiocho postea
629    XLII,    3,  38|        benigna materia gratias agendi Romanis pro libertatis munere fuit,
630    XLII,    3,  40|          omnium Illyriorum fidissimum Romanis regulum occiderant; per
631    XLII,    4,  44|               quod maxume gratum erat Romanis, suo quique proprie decreto
632    XLII,    4,  44|           regiam societatem aspernati Romanis se adiungebant; Ismenias
633    XLII,    4,  45|    suscipiendum adversus Persea <pro> Romanis bellum; et, quo quaeque
634    XLII,    4,  45|         instructam ornatamque legatis Romanis advenientibus, ut non expectatam
635    XLII,    4,  46|            partam, diiungeret sibi ac Romanis. ab Rhodo redeuntes Boeotiae
636    XLII,    4,  46|               relicta regia societate Romanis adiungerentur. Thebani nihil
637    XLII,    4,  46|      restitutis exulibus suscensebant Romanis. Coronaei et Haliartii,
638    XLII,    4,  46|               se propter indutias cum Romanis factas mittere non posse;
639    XLII,    4,  46|        possent, ut se vindicarent, ne Romanis praeberent causam in se
640    XLII,    4,  50|        aliamve quam insulam petere ab Romanis, ubi privatus superstes
641    XLII,    4,  52|          venire cum duabus legionibus Romanis, quae <singulae sena milia
642    XLII,    4,  52|          atque durati bellis. auxilia Romanis Lydos et Phrygas et Numidas
643    XLII,    5,  55|    praepositus. et alia eodem auxilia Romanis ex omnibus undique Graeciae
644    XLII,    5,  55|              erant equites in castris Romanis. Achaei iuventutis suae,
645    XLII,    5,  56|              iuventute, quae pars cum Romanis stabat, eam rem adgressus
646    XLII,    5,  57|              passus abesset a castris Romanis, consistere signa peditum
647    XLII,    5,  58|              trepidationem in castris Romanis fecit. et primo vix creditum
648    XLII,    5,  60|                    Cecidere eo die ab Romanis ducenti equites, duo milia
649    XLII,    5,  60|             ex parte copias potuisse. Romanis quidem praesens pavor demptus
650    XLII,    5,  62|          pactus esset, daturum Persea Romanis pollicentes; urbibus, agris
651    XLII,    5,  66|          suorum circumsessis fuerunt, Romanis quidem ab ultuma desperatione
652    XLII,    5,  67|                           Hic dies et Romanis refecit animos et Persea
653   XLIII,    1,   3|           legatio venit. Ex militibus Romanis et ex Hispanis mulieribus,
654   XLIII,    1,   3|         consilium cepisse, specie pro Romanis et adversus Macedonas; ubi
655   XLIII,    1,   6|              eo et quod imperatoribus Romanis omnia praestitissent, id
656   XLIII,    1,   7| praestitissent ducibus exercitibusque Romanis; tum quae primo C. Lucretius
657   XLIII,    1,   8|              L. Hortensio praetoribus Romanis querantur, ea neque facta
658   XLIII,    2,  17|               in bellum magistratibus Romanis conferret, praeterquam quod
659   XLIII,    2,  18|               repentina defectione ab Romanis praestarent, Dardanos recens
660   XLIII,    2,  19|                Stuberram abducit. Ibi Romanis - quattuor milia autem hominum
661   XLIII,    2,  20|               deesse ad bellandum cum Romanis; ceterum ad conandum id,
662   XLIII,    2,  22|              deinde cum fortuna animo Romanis se, adversus quos venerat,
663    XLIV,    1,   6|          sustinuisset, neque receptus Romanis per Tempe in Thessaliam
664    XLIV,    1,   7|           claustra Macedoniae tradita Romanis esse; cuius culpae reus
665    XLIV,    1,   8|           quae disiecta ac vastata ab Romanis erant, reficit, pinnas moenium
666    XLIV,    1,  11|              inde Eumenes oppugnabat. Romanis in fossa conplenda, quam
667    XLIV,    2,  14|    profitentis et ad id tempus se cum Romanis stetisse et, quoad bellum
668    XLIV,    2,  14|             venissent de finiendo cum Romanis bello, eis pollicitum deprecatorem
669    XLIV,    2,  14|             in se merito, quoniam ita Romanis visum sit in societatem
670    XLIV,    2,  14|               pacem eum conponere cum Romanis; se Romam eadem nuntiatum
671    XLIV,    2,  16|              in die foederis icti cum Romanis perlegendi, ut eum morem,
672    XLIV,    2,  23|              nec mari spem relicturam Romanis. venientibus Illyriis Perseus
673    XLIV,    2,  24|           invisum quidem et suspectum Romanis Eumenen falsis gravioribusque
674    XLIV,    2,  25|             tantamque gloriam, quanta Romanis victis eum manebat, Eumenes
675    XLIV,    2,  25|              modo pacis patrandae cum Romanis paciscebatur mercedem: ne
676    XLIV,    2,  27|       opitulari possent. ipsis quoque Romanis de se cogitandum fuisset,
677    XLIV,    2,  27|               ad bellandum utique cum Romanis, ad revocandum, qui pecuniam
678    XLIV,    2,  27|             posset praeda ex se victo Romanis reservaretur. et ab Eumene
679    XLIV,    2,  28|          aliquos ab Attalo ex castris Romanis Pergamum petere. sed cum
680    XLIV,    3,  35|                              Quae res Romanis auxit animos. Macedonibus
681    XLIV,    3,  37|             hora luna cum defecisset, Romanis militibus Galli sapientia
682    XLIV,    3,  42|      elidebantque. facile convenit ab Romanis numquam una acie tantum
683    XLIV,    3,  42|             nox et fugientes texit et Romanis pigritiem ad sequendum locis
684    XLIV,    3,  43|    difficultatem transitus fore ratus Romanis.~ ~44.
685    XLIV,    3,  44|              palatis passim per agros Romanis facturos. simul elevat famam
686    XLIV,    3,  45|             ipsi ad consulem profecti Romanis se dedunt. hoc idem et alii
687     XLV,    1,   3|          sumptuosum ac damnosum ipsis Romanis esset. fortunam populi Romani
688     XLV,    1,   3|              sibi de victoria egregia Romanis opportunitatem dedisset.
689     XLV,    1,  10|               cum principes Rhodiorum Romanis responderent, nequaquam
690     XLV,    1,  13|         querentibus agro se a colonis Romanis pelli, Lunensibus adfirmantibus
691     XLV,    1,  14|       fortunae regnique sui cum rebus Romanis miscuisset. grates deis
692     XLV,    2,  18|           suis, exitum eius victoriam Romanis adlaturum, sibi libertatem.
693     XLV,    2,  19|               esse, tamquam de altero Romanis certo amico, altero nec
694     XLV,    2,  19|               certo amico, altero nec Romanis nec Persei fido socio. itaque
695     XLV,    2,  25|               miserunt. societatem ab Romanis ita volebant peti, ut nullum
696     XLV,    2,  25|             ut sociali foedere se cum Romanis non inligarent, ob nullam
697     XLV,    2,  25|            Romanos --, sed quae ipsis Romanis minus suspectos. sub idem
698     XLV,    2,  25|            Lycia et Caria ademptae ab Romanis forent, cetera aut se ipsa
699     XLV,    3,  26|               auctores desciscendi ab Romanis. hi conscientia privatae
700     XLV,    3,  26|               adulescens, cum maior a Romanis metus timorem a principibus
701     XLV,    3,  26|           interfecti; urbs dedita est Romanis. simili pertinacia Cephalonis
702     XLV,    3,  31|            cognitione magis utra pars Romanis, utra regi favisset quaesitum
703     XLV,    4,  40|              post bellum Philippi cum Romanis partim ex fructu metallorum,
704     XLV,    4,  40|          contra praedives bellare cum Romanis coepit. ipse postremo Paulus
705     XLV,    4,  44|           publico sicut magistratibus Romanis praeberentur; et ut ex classe,