Lib. Cap. Par.

  1       0, Prae,   2|             veterem tum volgatam esse rem videam, dum novi semper
  2       I,    1,   2|             satis tutum esset accolis rem Troianam crescere ratus,
  3       I,    1,   3|              Haud ambigam - quis enim rem tam veterem pro certo adfirmet? -
  4       I,    2,   5|               id ipsum congruere; sed rem immaturam nisi aut per occasionem
  5       I,    2,   5|              ita metu subactus Romulo rem aperit. Forte et Numitori
  6       I,    3,   9|             poterant, concelebrant ut rem claram exspectatamque facerent.~
  7       I,    3,   9|         vidissent, mirantur tam brevi rem Romanam crevisse. Ubi spectaculi
  8       I,    3,  11|               civitatem accipiat: ita rem coalescere concordia posse.
  9       I,    3,  12|        Romanis Hostius Hostilius. Hic rem Romanam iniquo loco ad prima
 10       I,    3,  14|               facto interficitur. Eam rem minus aegre quam dignum
 11       I,    3,  16|           orbis terrarum sit; proinde rem militarem colant sciantque
 12       I,    4,  17|              in animum inducebat. Ita rem inter se centum patres,
 13       I,    4,  19|           continuerat, omnium primum, rem ad multitudinem imperitam
 14       I,    4,  21|             ad digitos usque involuta rem divinam facere, significantes
 15       I,    5,  23|        allaturum quae nihilo minus ad rem Romanam quam ad Albanam
 16       I,    5,  27|            Consilium erat qua fortuna rem daret, ea inclinare vires.
 17       I,    5,  28|              legere, unam urbem, unam rem publicam facere; ut ex uno
 18       I,    5,  28|            inter Fidenatem Romanamque rem ancipitem gessisti, ita
 19       I,    5,  30|              Tatio locatam et Romanam rem nuper etiam adiectione populi
 20       I,    6,  32|        Priscis Latinis fieret, ob eam rem ego populusque Romanus populis
 21       I,    6,  33|              morem regum priorum, qui rem Romanam auxerant hostibus
 22       I,    7,  35|         animos compositam: cum se non rem novam petere, quippe qui
 23       I,    7,  36|           concipio." Cum ille augurio rem expertus profecto futuram
 24       I,    7,  40|               obloqui desistunt; unus rem ex composito orditur. Cum
 25       I,    8,  42|                Censum enim instituit, rem saluberrimam tanto futuro
 26       I,    8,  45|              omnium cura Latinorum ob rem totiens infeliciter temptatam
 27       I,    9,  49|          solvit; domesticis consiliis rem publicam administravit;
 28       I,    9,  51|               ex concilio abiit. Quam rem Tarquinius aliquanto quam
 29       I,    9,  51|              die in concilio; dilatam rem esse, quod auctor concilii
 30       I,    9,  51|              veniant. Suspectam fecit rem et ingenium Turni ferox
 31       I,    9,  55|             urbe erant quosque ad eam rem consultandam ex Etruria
 32       I,    9,  55|               argenti seposita in eam rem scribit, summam pecuniae
 33       I,    9,  56|              expersque imperii esset, rem summa ope taceri iubent;
 34       I,    9,  58|          facto maturatoque opus esse; rem atrocem incidisse. Sp. Lucretius
 35      II,    1,   2|             tuendum esse, neque ullam rem quae eo pertineat contemnendam.
 36      II,    1,   3|       inimicum discrimen nosse; leges rem surdam, inexorabilem esse,
 37      II,    1,   4|             darentur quae deprehensae rem coarguere possent, exspectabat.
 38      II,    1,   4|                Postquam datas sensit, rem ad consules detulit. Consules
 39      II,    1,   4|            profecti domo sine tumultu rem omnem oppressere; litterarum
 40      II,    2,  10|           incolumis ad suos tranavit, rem ausus plus famae habituram
 41      II,    3,  19|             ad regendam modo consilio rem adfuere, sed suismet ipsi
 42      II,    3,  22|             perpetuum negatum fuerat, rem ad novos magistratus traicerent.
 43      II,    3,  23|        ingenii vir, imperio consulari rem agendam censebat; uno aut
 44      II,    3,  24|     circumventam terroribus expediret rem publicam. Tum consul misso
 45      II,    3,  27|           Mercuri aedem. Senatus a se rem ad populum reiecit: utri
 46      II,    3,  27|       collegae, qui populari silentio rem publicam proderet et ad
 47      II,    3,  27|            esse tamen desertam omnino rem publicam neque proiectum
 48      II,    3,  28|               ac fortuito ageret. Eam rem consules rati, ut erat,
 49      II,    3,  28|          dispersam et dissipatam esse rem publicam. Unum hercule virum -
 50      II,    3,  29|          arbitrio, quando ita placet, rem agemus." Redeunt in tribunal;
 51      II,    3,  29|              sententiae. P. Verginius rem non volgabat; de iis tantum
 52      II,    3,  30|               coortos tota vi gladiis rem gerere. Volsci cursu et
 53      II,    3,  31|           hostes; sed milites extrahi rem criminantes ut dictator
 54      II,    3,  32|            communitis castris quieti, rem nullam nisi necessariam
 55      II,    4,  35|     coitionibus conciliisque disicere rem possent. Universi deinde
 56      II,    4,  37|                Consules cum ad patres rem dubiam sub auctore certo
 57      II,    4,  39|              validiorem quam exercitu rem Romanam esse. Circeios profectus
 58      II,    5,  43|               iniungendae, susceperat rem militarem impediendam. Ceterum
 59      II,    5,  43|           Unus ille vir, ipse consul, rem publicam sustinuit, quam
 60      II,    5,  44|          discordia intestina dissolvi rem Romanam posse. Principesque
 61      II,    5,  45|             bello exempli terrebat ne rem committerent eo ubi duae
 62      II,    5,  45|          Redditur responsum immaturam rem agi; nondum tempus pugnae
 63      II,    5,  45|                non credi militi arma; rem ad ultimum seditionis erupturam,
 64      II,    5,  47|             fuso altero cornu adesse, rem inclinatam sustinuisset.
 65      II,    5,  55|           intercessione ulla consules rem peragunt. Tum vero irasci
 66      II,    5,  56|             ultimum dimicationis rati rem venturam, Ap. Claudium Appi
 67      II,    5,  57|               distractam laceratamque rem publicam; magis quorum in
 68      II,    5,  57|            testari deos atque homines rem publicam prodi per metum
 69      II,    5,  61|             prodicerent, trahi deinde rem sinerent. Haud ita multum
 70      II,    5,  63|          accepta clade virtus militum rem prolapsam neglegentia consulis
 71     III,    1,   1|          legis erexerant, et tribuni, rem contra consules saepe temptatam
 72     III,    1,   1|          consilio neutri parti acerbo rem expedisset: T. Quincti ductu
 73     III,    2,   9|              et tempore capto adortum rem publicam. Si quem similem
 74     III,    2,   9|        invidiosum vobis est, desertam rem publicam invadi. Non ius
 75     III,    2,   9|      minueritis. Agite cum collega ut rem integram in adventum consulum
 76     III,    2,  11|             querentes, et tribunum ad rem peragendam ultro incitabant.~ ~
 77     III,    2,  12|               cuius magis opera putet rem restitutam. L. Lucretius,
 78     III,    2,  13|              inde arbitrari, nec sibi rem exsequi tam atrocem per
 79     III,    2,  17|             Herdoni ductu et auspicio rem publicam eversuri estis?
 80     III,    2,  17|            viderent in quod discrimen rem publicam adducerent. Non
 81     III,    3,  19|           hercule aliquanto, qui vere rem aestimare velit. Herdonius,
 82     III,    3,  19|         vestram patriam peculiaremque rem publicam fecistis, si quis
 83     III,    3,  20|           patres restitutam credebant rem publicam. Consul alter,
 84     III,    3,  21|               iudicare senatum contra rem publicam esse. Consules
 85     III,    3,  22|           iussit, ut pariter et socii rem inciperent referrentque
 86     III,    3,  24|       tollendae esse; se nihilo minus rem susceptam peracturos. Obtinuit
 87     III,    3, 26a|       dictatoremque dici placeret qui rem perculsam restitueret, L.
 88     III,    4,  28|         adventum modo significari sed rem ab suis coeptam, mirumque
 89     III,    4,  28|        significant ab ea quoque parte rem in discrimine esse. Iam
 90     III,    5, 31b|              essent, sinerent creari. Rem non aspernabantur patres;
 91     III,    5,  33|       consulum prioris anni, quod eam rem collega invito ad patres
 92     III,    5,  34|              animis secum unamquamque rem, agitarent deinde sermonibus,
 93     III,    5,  36|             difficiles, ad idus Maias rem perduxere. Idus tum Maiae
 94     III,    5,  37|      servitutem timendo in eum statum rem publicam adduxerant. Primores
 95     III,    5,  37|     potestatem, munimentum libertati, rem intermissam, repararent;
 96     III,    6,  38|               cur ex tanto intervallo rem desuetam usurparent; hostibus
 97     III,    6,  40|             quam rei publicae; quippe rem publicam, si a volentibus
 98     III,    6,  40|        videatur exercitus ducere, nec rem aliam praeverti.~ ~41.
 99     III,    6,  44|        liberis dimicare, postulant ut rem integram in patris adventum
100     III,    7,  50|         videri, simul profligatam iam rem nuntiando Romae esse, insecutis
101     III,    8,  56|         audiebatur: maiorum merita in rem publicam domi militiaeque
102     III,    8,  60|              bellum; quod si extemplo rem fortunae commisisset, haud
103     III,    8,  61|       praemium essent. Non Appio duce rem geri, sed consule Valerio,
104     III,    8,  61|         inclinandamque semel fortunae rem darent?~ ~62.
105     III,    9,  64|             quindecim tribunos plebei rem publicam habere posse, victa
106     III,    9,  65|          Aequorum dilectu, sustinendo rem ab seditionibus continuere,
107     III,    9,  69|            collegamque ut capesserent rem publicam; orare tribunos
108     III,    9,  70|              omni parte pugnae melius rem geri quam apud se videret,
109     III,    9,  71|             Coriolos sit bellatum. Eo rem se vetustate oblitteratam,
110     III,    9,  72|           admitterent iudices in suam rem litem vertendo, cum praesertim
111     III,    9,  72|           controversiosam adiudicaret rem? Scaptium ipsum id quidem,
112      IV,    1,  7a|              esset. Ita legati cum se rem integram relaturos dixissent,
113      IV,    2,  7b|              crearentur in interregno rem dies complures tenuit. Interrex
114      IV,    2,   8|               inlata apud senatum est rem operosam ac minime consularem
115      IV,    2,   8|       subiceretur. Et patres quamquam rem parvam, tamen quo plures
116      IV,    2,  13|           illis temporibus praedives, rem utilem pessimo exemplo,
117      IV,    2,  13|              idem hominum versaretur, rem compertam ad senatum defert:
118      IV,    2,  13|           virium in magistratu ad eam rem pro atrocitate vindicandam
119      IV,    3,  17|              mortis legatis fuisse, - rem incredibilem, interventu
120      IV,    4,  24|             Contione itaque advocata, rem publicam foris gerendam
121      IV,    4,  24|               aerarium fecerunt. Quam rem ipsum ingenti animo tulisse
122      IV,    4,  27|          noctu adorti castra consulis rem in casum ancipitis eventus
123      IV,    4,  29|            anno additur, nihil tum ad rem Romanam pertinere visum,
124      IV,    5,  32|            Romulique ac Iovis Feretri rem gereret. Legiones impetu
125      IV,    5,  34|          quidam in annales rettulere, rem aeque difficilem atque incredibilem,
126      IV,    5,  35|       contemni desissent. Experiundam rem denique in uno aut altero
127      IV,    5,  36|       praedatum exisse fama esset, ad rem inspiciendam tribuni militum
128      IV,    5,  38|    exclamasset ut equites, qui salvam rem publicam vellent esse, ex
129      IV,    5,  40|           contione cum proditam Veiis rem publicam esse ab ducibus,
130      IV,    5,  43|               quaestorum numero. Quam rem - praeter duos urbanos ut
131      IV,    5,  43|              parum proficerent, totam rem de augendo quaestorum numero
132      IV,    5,  43|               omissamque ab hominibus rem publicam, deorum providentia
133      IV,    5,  43|           patricio magistratu placere rem publicam opprimi? Non exercitum,
134      IV,    6,  46|             tribunorum suspectum ante rem male gestam fuerat. Magistro
135      IV,    6,  48|         potestatis fidem circumventam rem publicam, tamquam privatum
136      IV,    6,  56|          dictatorem dici iussit. Quam rem aegre passos Iulium Corneliumque
137      IV,    6,  56|           magnoque certamine animorum rem actam, cum primores patrum,
138      IV,    6,  57|       potiorem sibi collegarum gratia rem publicam fore, et si maneat
139      IV,    6,  60|                Cum commoditas iuvaret rem familiarem saltem adquiescere
140      IV,    6,  60|      contulisset. Patres bene coeptam rem perseveranter tueri; conferre
141       V,    1,   1|            quia omnibus conciliis eam rem agitari adferebatur, ita
142       V,    1,   4|              gaudet nunc fructui sibi rem publicam esse, et laetus
143       V,    2,  11|               patriciorum; eo revolvi rem ut aut patricii aut patriciorum
144       V,    2,  11|             similius sit compecto eam rem et communi fraude patriciorum
145       V,    2,  12|            plebes mirabatur se tantam rem obtinuisse, non is modo
146       V,    2,  12|            tribuni plebis quod maxime rem publicam impediebat de tributo
147       V,    3,  15|           aquis causave qua alia quae rem miraculo eximeret, in altitudinem
148       V,    3,  20|        senatum quoque debere reiectam rem ad se permittere plebi ac
149       V,    3,  21|             pertinuisse postea eventu rem coniectantibus visum ad
150       V,    3,  22|       malignitatis auctores quaerendo rem arbitrii sui reiecisset,
151       V,    4,  23|       triumphusque ob eam unam maxime rem clarior quam gratior fuit.
152       V,    4,  25|              matronae coetibus ad eam rem consultandam habitis communi
153       V,    4,  25|     verecundiam habent. Simul extrahi rem ex eo anno viderunt, tribunos
154       V,    4,  28|         Aemilius Sp. Postumius. primo rem communiter gesserunt; fusis
155       V,    5,  30|          hostium urbem agerent, eoque rem adducerent ut melius fuerit
156       V,    6,  45|            sibimet ipsi praefecerant, rem in noctem sustinuere. Tantum
157       V,    6,  46|        hostium custodias erat. Ad eam rem Pontius Cominus impiger
158       V,    6,  47|             arce erant contulerunt, - rem dictu parvam, ceterum inopia
159       V,    6, 49a|               opes humanaque consilia rem Romanam adiuvabant. Igitur
160       V,    7, 49b|            migrari Veios, et tribunis rem intentius agentibus post
161       V,    7, 49b|      dictaturae, senatu obsecrante ne rem publicam in incerto relinqueret
162       V,    7,  50|            esset; collegiumque ad eam rem M. Furius dictator constitueret
163       V,    7,  52|          damus? Comitia curiata, quae rem militarem continent, comitia
164       V,    7,  53|            incolumi urbe, hanc eandem rem actam esse ut Veios transmigraremus.
165       V,    7,  55|        pertinebat maxime dicitur; sed rem dubiam decrevit vox opportune
166      VI,    1,   2|             eiusdem auspiciis defendi rem publicam cuius reciperata
167      VI,    2,  6b|            exercitibus administrandam rem publicam esse. 'Te' inquit, '
168      VI,    2,  6b|         moverint; pro certo habeo ita rem gesturum ut patre avo teque
169      VI,    2,   9|           Inter sermonem eius - credo rem Antiatem diuturniorem manere
170      VI,    2,   9|            sociosque et in praesentia rem inclinatam sustinuit et
171      VI,    3,  14|            vincula duci videam.' inde rem creditori palam populo solvit
172      VI,    3,  15|             quod ad te attinet eamque rem quam de te sum quaesiturus
173      VI,    3,  15|           thesauros Gallicos attinet, rem suapte natura facilem difficilem
174      VI,    4,  22|              exercuere victoriam. eam rem aegre passi Romani M. Furium
175      VI,    4,  22|         laudem esset et publice, quod rem temeritate eius prolapsam
176      VI,    4,  24|              non castigando - ad quam rem leviorem auctorem eum culpae
177      VI,    4,  25|     mandassent, adiutorem sibi ad eam rem unum petit, permissoque
178      VI,    5,  31|             Siculus censores facti ne rem agerent bello impediti sunt;
179      VI,    5,  34|            parva, ut plerumque solet, rem ingentem moliundi causa
180      VI,    5,  37|            enim socordius aut segnius rem publicam administrari post
181      VI,    5,  38|             contemptim tribuni plebis rem nihilo segnius peragerent,
182      VI,    5,  39|               Manlius deinde dictator rem in causam plebis inclinavit
183      VI,    5,  41|           maiores vestri maximam hanc rem fecerunt; nunc nos, tamquam
184      VI,    5,  42|               obsidionem, tardi magis rem exitus quam dubii, quietae
185      VI,    5,  42|             ordinibus, cum dignam eam rem senatus censeret esse meritoque
186     VII,    1,   5|          aliquid novi aut consilii ad rem agendam deferre - salute
187     VII,    1,   6|           dicandum vates canebant, si rem publicam Romanam perpetuam
188     VII,    2,  11|         recepisse se intra urbem; eam rem triumpho dignam visam Romanis.
189     VII,    2,  14|                     Dictator quamquam rem bonam exemplo haud probabili
190     VII,    2,  14|             incuteret. Sollerti animo rem novam excogitat, qua deinde
191     VII,    2,  16|           publicum secernendo augenti rem privatam militi favit. Privernates
192     VII,    3,  19|           senatus neutram neglegendam rem esse; utroque legiones scribi
193     VII,    3,  21|              consules fenebrem quoque rem, quae distinere una animos
194     VII,    3,  21|         Publilius et T. Aemilius. Qui rem difficillimam tractatu et
195     VII,    3, 22a|         patricii consules crearentur, rem ad interregnum perduxit.
196     VII,    5,  33|         referri pedem atque inclinari rem in fugam apparuit; tum capi,
197     VII,    6,  41|           susceptamque eadem fide qua rem publicam administrare solitus
198     VII,    6,  41|            venia Quirites ne quis eam rem ioco seriove cuiquam exprobraret.
199     VII,    6,  42|         dictum sed per consules omnem rem actam neque antequam Romam
200    VIII,    1,   5|              esse, unum populum, unam rem publicam fieri; et ut imperii
201    VIII,    2,  8b|               sensim referebant; inde rem ad triarios redisse, cum
202    VIII,    2,  11|             factam; triarios postremo rem restituisse. Latinorum etsi
203    VIII,    2, 13a|             novi consules omnibus eam rem praeverti proficiscuntur.
204    VIII,    3, 13b|         voltis exemplo maiorum augere rem Romanam victos in civitatem
205    VIII,    3,  18|            indicium. Fabius confestim rem ad consules, consules ad
206    VIII,    3,  18|          populo [in conspectu omnium] rem ad ceteras rettulissent,
207    VIII,    4,  23|        consulatu abisset, pro consule rem gereret quoad debellatum
208    VIII,    4,  23|       dictatorem pronuntiaverunt. eam rem tribuni suspectam infamemque
209    VIII,    5,  25|           inter se consilio partes ad rem agendam divisere, ut alter
210    VIII,    5,  27|         exortum. namque Tarentini cum rem Palaepolitanam vana spe
211    VIII,    5,  27|               ad se esse iamque in eo rem fore ut Romani aut hostes
212    VIII,    5,  27|         renovaretur, legatique ad eam rem mittuntur. repentina res
213    VIII,    5,  30|        conlata dictatore absente, bis rem egregie gestam; apud antiquissimos
214    VIII,    5,  31|           milites est ut, qua virtute rem publicam ab infestissimis
215    VIII,    5,  32|      dictatori religio impedimento ad rem gerendam fuerit, num ea
216    VIII,    5,  32|       circumstantes sellam orabant ut rem in posterum diem differret
217    VIII,    5,  33|        multaret: capite anquisitum ob rem bello male gestam de imperatore
218    VIII,    5,  35|             tribuni quoque inclinatam rem in preces subsecuti orare
219    VIII,    5,  36|             et praefectis demandabat. rem per se popularem ita dextere
220    VIII,    6,  40|         abdicaret. nec facile est aut rem rei aut auctorem auctori
221      IX,    1,   1|           momentum sit quam propitiis rem, quam adversis agant dis,
222      IX,    1,  7a|                longe aliter se habere rem dixisse: silentium illud
223      IX,    2,  10|             spoponderunt atque ob eam rem noxam nocuerunt, ob eam
224      IX,    2,  10|               noxam nocuerunt, ob eam rem quo populus Romanus scelere
225      IX,    3, 12b|            sustinuerunt; fraus deinde rem inclinavit, quod vocem audiri
226      IX,    3, 12b|          Optimum visum est committere rem fortunae et transigere cum
227      IX,    3,  14|        auctoribus dis, ut videtis, ad rem gerendam proficiscimur".
228      IX,    3,  15|             Aulio Cerretano iterum ob rem bene gestam Luceriae continuato
229      IX,    3,  16|            eorum in urbem acceperant, rem gessit. Nam cum ad moenia
230      IX,    4,  17|               firmaret. Non cum Dareo rem esse dixisset, quem mulierum
231      IX,    5,  26|               coniurassentve adversus rem publicam quaeri senatum
232      IX,    5,  26|  adipiscendorum causa factas adversus rem publicam esse. Latiorque
233      IX,    6,  30|                utraque pertinentia ad rem militarem: unum, ut tribuni
234      IX,    6,  30|         tribunus plebis. Eiusdem anni rem dictu parvam praeterirem,
235      IX,    6,  31|              ab eo se dedecore nullam rem aliam quam virtutem militum
236      IX,    7,  34|         exstincta est, nisi universam rem publicam eo nefario obstrinxeris,
237      IX,    7,  35|          subire erat facile ad propio rem pugnam neque missilia habebant
238      IX,    7,  35|       missilia habebant quibus eminus rem gererent - stantes et expositos
239      IX,    8,  40|              arma esse, nitentia ante rem, deformia inter sanguinem
240      IX,    8,  42|         dantur, iussique eam integram rem novi consules P. Cornelius
241      IX,    8,  46|         dedicaret. - haud memorabilem rem per se, nisi documentum
242      IX,    8,  46|               appellavit. Adeoque eam rem acceptam gratis animis ferunt
243       X,    1,   6|               adlegebantur, iuxta eam rem aegre passi patres quam
244       X,    1,   6|               optare tantum ne qua in rem publicam clades veniat.
245       X,    2,  9b|          poterat. Itaque eam infectam rem M. Fulvius Paetus T. Manlius
246       X,    2,  14|           unquam equestri ope adiutam rem publicam meminerint, illo
247       X,    2,  15|               profectus maturavit eam rem agere. Cum primo vocatae
248       X,    2,  19|           pravo cum collega certamine rem publicam prodat: si qua
249       X,    2,  19|           quam deserto noxae fore; eo rem adductam ut omne rei bene
250       X,    2,  19|              neque enim id desiderare rem publicam - sed imperator
251       X,    2,  19|              in Etruria vel in Samnio rem gesturum. Tum militum clamor
252       X,    3,  21|           Itaque et supplicationes ob rem bene gestam consulis nomine
253       X,    3,  21|              cum ipse ibi cum collega rem pariter gesserit, fuisse
254       X,    3,  22|          concordi collegio firmius ad rem publicam tuendam esse. Novo
255       X,    3,  24|         auctoribus Decio ut ad sortem rem vocaret. Fuit certe contentio
256       X,    3,  25|     locupletes reducam quam ut multis rem geram militi bus." profectus
257       X,    4,  36|                Tum consul Romanus, ut rem excitaret, equitum paucas
258       X,    5,  40|               esse et deis auctoribus rem gesturos pronuntiat signumque
259       X,    5,  40|             ab equitibus Romanis, qui rem haud spernendam rati Sp.
260       X,    5,  40|       doctrinam deos spernentem natus rem inquisitam ne quid incompertum
261     XXI,    1,   2|         gentibus quam bello aut armis rem Carthaginiensem auxit. Ceterum
262     XXI,    1,   5|           stabili, comminus eminusque rem gereret. Pars magna flumine
263     XXI,    1,   6|             decernentes terra marique rem gerendam censebant, alii
264     XXI,    1,   6|               qui non temere movendam rem tantam exspectandosque ex
265     XXI,    1,  12|    praefecerat Hannibal - ita impigre rem agente ut ducem abesse nec
266     XXI,    2,  16| bellicosioremque secum congressum nec rem Romanam tam desidem unquam
267     XXI,    2,  22|          belli vicerant ea tum quoque rem gesturos Romanos credi poterat,
268     XXI,    3,  28|              ut tutius consilium ante rem foret, ita acta re ad fidem
269     XXI,    3,  29|               iter immensum Alpesque, rem fama utique inexpertis horrendam,
270     XXI,    5,  40|               Scipione meis auspiciis rem gerit ubi eum gerere senatus
271     XXI,    6,  49|              Et Carthaginienses, quia rem fore haud cum imparatis
272     XXI,    6,  50|         eludere Poenus et arte non vi rem gerere naviumque quam virorum
273     XXI,    6,  52|         volnere suo comminutus, trahi rem malebat; recentis animi
274     XXI,    7,  60|              quam adversus duos simul rem gerere. Nec magni certaminis
275    XXII,    1,   3|               cetera quae cognosse in rem erat summa omnia cum cura
276    XXII,    1,   3|             communi animo consilioque rem gererent, interim equitatu
277    XXII,    1,   3|              ab senatu adfers quae me rem gerere vetant? Abi, nuntia,
278    XXII,    1,   5|               adhortatorque factus ad rem gerendam, et nova de integro
279    XXII,    2,  12|           impar erat imperio morae ad rem publicam praecipitandam
280    XXII,    2,  14|             huc" inquit Minucius, "ad rem fruendam oculis, sociorum
281    XXII,    2,  18|         agendo proficere; haud parvam rem esse ab totiens victore
282    XXII,    3,  20|            vis magna sparti [erat] ad rem nauticam congesta ab Hasdrubale.
283    XXII,    3,  22|              animum adiecit, eam unam rem maxime ratus conciliaturam
284    XXII,    3,  22|               cum Bostare mandatis ad rem agendam accipiendis. Dimissus,
285    XXII,    4,  24|              ferocius quam consultius rem hostes gesturos; ipse autem,
286    XXII,    4,  26|          hominibus causisque adversus rem et famam bonorum primum
287    XXII,    4,  29|             qui ipse consulat quid in rem sit, secundum eum qui bene
288    XXII,    5,  31|        dictatorem adversus Hannibalem rem gessisse tradunt; Caelius
289    XXII,    5,  33|                Itaque duumviri ad eam rem creati a M. Aemilio praetore
290    XXII,    5,  36|           legiones ut octo legionibus rem gererent; numero quoque
291    XXII,    5,  36|            maiore conatu atque impetu rem actam quam prioribus annis,
292    XXII,    5,  37|            venerit, fidem coluisse ac rem Romanam omni tempore ac
293    XXII,    6,  39|          extemplo pugnaverit, aut ego rem militarem, belli hoc genus,
294    XXII,    7, 50b|          mecum qui et vosmet ipsos et rem publicam salvam voltis".
295    XXII,    7,  53|             desperatam comploratamque rem esse publicam; nobiles iuvenes
296    XXII,    7,  53|             censerent, negat consilii rem esse [Scipio] Iuvenis, fatalis
297    XXII,    7,  53|             secum extemplo armati qui rem publicam salvam vellent;
298    XXII,    7,  53|            sententia" inquit, "ut ego rem publicam populi Romani non
299    XXII,    8,  60|              a patribus necessario ad rem militarem exemplo servaretis?
300   XXIII,    1,   2|       dedisset; ceterum maiorem multo rem magisque timendam instare;
301   XXIII,    1,   2|             per caedem senatus vacuam rem publicam tradere Hannibali
302   XXIII,    1,   6|            consul Campanus fieret, si rem Romanam adiuvari vellent;
303   XXIII,    1,   8|          factionis eius quae traxerat rem ad Poenos, filium iuvenem
304   XXIII,    1,  10|            repetendum eum aut negando rem quam primam peterent offendendi
305   XXIII,    2,  11|            extemplo iis omnibus divis rem divinam ture ac vino fecisse,
306   XXIII,    2,  11|         corona et oraculum adisset et rem divinam fecisset, ita coronatum
307   XXIII,    2,  11|               modo sed post adflictam rem Romanam Cannensi pugna Italiae
308   XXIII,    2,  14|             eadem simulatione extrahi rem in suum adventum iussit;
309   XXIII,    2,  15|                Ob eius gratiam meriti rem Nolanam in ius dicionemque
310   XXIII,    2,  15|             mecum fueris, senties eam rem tibi dignitati atque emolumento
311   XXIII,    2,  16|        mollitus ut nemo inde sociorum rem Romanam fortius ac fidelius
312   XXIII,    3,  18|               pertinacia perstent, vi rem gerere ac temptare si qua
313   XXIII,    4,  26|         Gnaeus terra, Publius navibus rem gereret, Hasdrubal, Poenorum
314   XXIII,    5, 30b|        imperatorum in Italia prospere rem gessisset.~ ~31.
315   XXIII,    5,  32|          nuntius adfertur in Hispania rem male gestam omnesque ferme
316   XXIII,    5,  32|      principes missa erat, maxime eam rem moliente Hampsicora, qui
317   XXIII,    5,  34|              quem ipsi videretur, qui rem gereret quoad Mucius convaluisset.
318   XXIII,    5,  34|           Mucius convaluisset. Ad eam rem missus est T. Manlius Torquatus,
319   XXIII,    5,  35|            Campani per se adorti sunt rem Cumanam suae dicionis facere,
320   XXIII,    6,  39|         tandem prodigia ambo consules rem gerebant. Combulteriam et
321   XXIII,    6,  40|               sociis armatis ut terra rem gereret et a praetore exercitu
322   XXIII,    6,  47|             iam ante ferocibus dictis rem nobilitassent, infestis
323   XXIII,    6,  47|           redit. Huic pugnae equestri rem - quam vera sit communis
324   XXIII,    6,  48|            Itaque nisi fide staretur, rem publicam opibus non staturam.
325   XXIII,    6,  49|       exercitus Carthaginiensium, ibi rem summam agi cernentes, convenerunt.
326    XXIV,    1,   2|              faveret, plebs ad Poenos rem traheret. eam dissensionem
327    XXIV,    1,   5|             tam potenti duce confisos rem tantam ausuros <fuisse;
328    XXIV,    2,   8|             privatis necessitudinibus rem publicam habeam. quilibet
329    XXIV,    2,  13|       iuniorum plebem, in manu plebis rem Tarentinam esse. Hannibal
330    XXIV,    3,  18|             orationemque eos adversus rem publicam habuisse, quo coniuratio
331    XXIV,    3,  19|         succederet, Fabius omittendam rem parvam ac iuxta magnis difficilem
332    XXIV,    4,  24|             Gelonis filia nupta erat, rem consociatam paucos post
333    XXIV,    4,  24|             praetores defert. qui ubi rem haud vanam esse certis indiciis
334    XXIV,    4,  27|  condicionibus pacis Marcellus, posse rem convenire ratus, et ipse
335    XXIV,    4,  28|           placuit mittique legatos ad rem cum eis confirmandam.~ ~
336    XXIV,    6,  45|            Arpos proditurum esse. eam rem ad consilium <cum> rettulisset
337    XXIV,    6,  48|           Carthaginienses, gratam eam rem fore senatui populoque Romano
338     XXV,    1,   3|               Sp. et L. Carvilii, cum rem invisam infamemque cernerent,
339     XXV,    1,   3|               ordinem coactos esse et rem ad seditionem spectare,
340     XXV,    1,   4|              essent vimque eam contra rem publicam et pernicioso exemplo
341     XXV,    2,  11|           adferret opem quoque in eam rem adferendam censebant esse.
342     XXV,    3,  12|            praetoris [urbem], qui eam rem agebat, manus venerant;
343     XXV,    3,  12|              carminibus alterius post rem actam editi comperto auctoritas
344     XXV,    3,  12|               milia aeris praetori ad rem divinam et duas hostias
345     XXV,    3, 15a|             Hannibal, curae sibi fore rem Campanam pollicitus, in
346     XXV,    4,  16|            Romanum imperatorem venit. rem se ait magnam incohasse,
347     XXV,    4,  16|            ibi paucis verbis transigi rem posse ut omne nomen Lucanum
348     XXV,    4,  20|            coepta est, quaeque in eam rem opus erant comportabantur
349     XXV,    4,  20|    descivissent oppugnaret, intentius rem egisse: postea nimio successu
350     XXV,    4,  21|          haudquaquam comparandus, ubi rem inclinatam ac trepidantes
351     XXV,    4, 22a|                ad id locorum prospere rem gererent, minus his cladibus
352     XXV,    5,  23|              quendam indignantem sibi rem creditam non esse, necati
353     XXV,    5,  23|             superabilem, ad Marcellum rem defert. haud spernenda visa;
354     XXV,    5,  23|     conlocutus, electisque per eos ad rem tantam agendam audendamque
355     XXV,    6,  37|               tutandos semet ipsos et rem publicam secum acuerent
356     XXV,    6,  38|             commilitones vestros, neu rem publicam patiar inultam,
357     XXV,    6,  41|           primus clamor atque impetus rem decrevit. Numidae cum in
358    XXVI,    1,   2|            partem hominum offendebat: rem mali exempli esse imperatores
359    XXVI,    1,   2|        exercitus placuit eam utramque rem curae fore senatui; adscribi
360    XXVI,    1,   5|         invadant: in summo discrimine rem verti; aut viam dandam iis
361    XXVI,    1,   5|            esse; nec magni certaminis rem fore; paucos esse et ab
362    XXVI,    2,  12|               consulebatur. nobilitas rem publicam deserverat, neque
363    XXVI,    2,  12|            Cannas, sic ad Trasumennum rem bene gestam, coeundo conferundoque
364    XXVI,    2,  12|               id unum ex iis qui sibi rem aperuisset arguere sese
365    XXVI,    2,  15|           contionem pervasit differri rem integram ad patres de Campanis;
366    XXVI,    2,  15|       consultum, serum ad impediendam rem actam quae summa ope approperata
367    XXVI,    2,  16|              si ei videretur integram rem ad senatum reiceret, interpretatum
368    XXVI,    3,  17|           Hispania deportaturum. quam rem cum laeto animo Romanus
369    XXVI,    3,  17|     scribendoque dedita opera quae in rem non essent die consumpto,
370    XXVI,    3,  18|               iusserunt. ceterum post rem actam ut iam resederat impetus
371    XXVI,    3,  19|            ullam publicam privatamque rem egit quam in Capitolium
372    XXVI,    4,  22|         Philippum regem terra marique rem gessisse. ita de tribus
373    XXVI,    5,  31|       Hispanum quibus tantam crederem rem potiores habui. non estis
374    XXVI,    5,  31|            mea fides exsoluta est: ad rem publicam pertinet ne acta
375    XXVI,    5,  32|           reliquum curae senatui fore rem Syracusanam, mandaturosque
376    XXVI,    6,  35|      supplemento agi coeptum; in quam rem cum neque hominum satis
377    XXVI,    6,  35|      incendisse, servos agri cultores rem publicam abduxisse, nunc
378    XXVI,    6,  35|      cogitandum dixerunt; quo ipsi ad rem inspiciendam <et> expediendam
379    XXVI,    6,  38|               quantum ex tuto poterat rem Romanam fovebat et per occultos
380    XXVI,    6,  38|           aemulo potentatus inimicus, rem Hannibali aperit. arcessito
381    XXVI,    7,  39|       traditae erant [habuit]: postea rem impigre saepe gerenti tres
382    XXVI,    7,  44|              hortatur imperat quae in rem sunt, quodque plurimum ad
383    XXVI,    8,  48|       Scipionem accedit, eumque docet rem sine modo ac modestria agi,
384    XXVI,    8,  48|             minus detestabili exemplo rem agi, quippe ubi fraude ac
385   XXVII,    2,   6|              esset; exemplaque in eam rem se habere, vetus L. Postumi
386   XXVII,    2,   7|        Fulvius in Lucanis ac Bruttiis rem gereret. M. Claudio prorogatum
387   XXVII,    2,   7|                Marcello quibus consul rem gesserat legiones decretae;
388   XXVII,    2,   8|         tribuni appellati ad senatum <rem> reiecerunt: senatus populi
389   XXVII,    2,   8|         elatus ad iustam fiduciam sui rem intermissam per multos annos
390   XXVII,    2,   8|             id ius usurpasse. tribuni rem inertia flaminum oblitteratam
391   XXVII,    2,   8|              quam sacerdotii iure eam rem flaminem obtinuisse. consules
392   XXVII,    3,   9|     obstinatos eos viderent consules, rem ad senatum detulerunt, ubi
393   XXVII,    3,  10|         recens etiam meritum eorum in rem publicam commemorarent.
394   XXVII,    4, 15b|     obsidentem leve dictu momentum ad rem ingentem potiundam adiuvit.
395   XXVII,    4, 20a|                serum post male gestam rem auxilium, consilio in cetera
396   XXVII,    5,  21|      Marcellus consul designatus, qui rem inspiceret ac, si digna
397   XXVII,    5,  27|             ipsique ex parte pugnando rem sustinebant; sed postquam
398   XXVII,    5,  27|            collegamque et prope totam rem publicam in praeceps dederat.~
399   XXVII,    5,  27|           dederat.~ Multos circa unam rem ambitus fecerim si quae
400   XXVII,    7, 33b|        proelio interfecti velut orbam rem publicam reliquerant. dictator
401   XXVII,    7,  34|              est aspernatus. unus eam rem in civitate is cui deferebatur
402   XXVII,    7,  35|            consilioque administrarent rem publicam. provinciae iis
403   XXVII,    7,  36|            Antistius et M. Raecius ad rem inspiciendam rettulerant
404   XXVII,    7,  39|            pateretur. plurimum in eam rem adiuvit opinio Hannibalis
405   XXVII,    7,  40|             adversa secundis pensando rem ad id tempus extractam esse.
406   XXVII,    7,  40|            Siciliaque gesta quassatam rem publicam excepisse; et ipsum
407   XXVII,    7,  40|            consul adversus Hannibalem rem gereret: reliquas copias
408   XXVII,    8,  45|            virium momentum addiderint rem omnem inclinaturos. auditum
409   XXVII,    8,  45|             postremum adiectum sit id rem totam videri traxisse. cernere
410   XXVII,    8,  46|              pluribus et validioribus rem esse. consilio dimisso signum
411  XXVIII,    1,   4|                    Laeta et ipsis qui rem gessere urbis eius expugnatio
412  XXVIII,    2,   9|             ut, quemadmodum uno animo rem publicam gessissent, ita
413  XXVIII,    3,  15|         acrius ubi inclinatam sensere rem victores se undique inveherent,
414  XXVIII,    3, 17a|        laetitia gloriaque ingenti eam rem volgo ferrent, unus qui
415  XXVIII,    4, 17b|     dirimuntur positis. dignam itaque rem Scipio ratus quae, quoniam
416  XXVIII,    5,  22|         fortunis essent servarent; si rem inclinatam viderent atque
417  XXVIII,    5,  23|              marique communi consilio rem gererent.~ ~24.
418  XXVIII,    5,  25|           potius temere quam finxisse rem talem videri posset, destituti
419  XXVIII,    5,  25|         Scipionem deum benignitate et rem publicam esse gratiae referendae.~
420  XXVIII,    6,  30|             recipiendi, ultro qui eam rem pollicerentur in castra
421  XXVIII,    7,  35|        externus magis enixe adiuverit rem Romanam. id se, etiamsi
422  XXVIII,    7,  36|               coeptum sineret. ad eam rem et a Carthagine pecunia
423  XXVIII,    8,  40|            videri, patres conscripti, rem actam hodierno die agi et
424  XXVIII,    8,  41|             pluris famam hominum quam rem publicam fecerim, ne tuam
425  XXVIII,    8,  41|            una pugna navali florentem rem publicam suam in perpetuum
426  XXVIII,    8,  44|      ingruerunt, vertantur.~ 'Quae ad rem publicam pertinent et bellum
427  XXVIII,    8,  45|               quas consul reliquisset rem gereret, imperiumque in
428  XXVIII,    8,  46|         facilius cum adsuetis imperio rem gesturum ratus, permisit.
429    XXIX,    1,   1|             ferunt multisque proeliis rem publicam adiuvisse.~ Legiones
430    XXIX,    1,   4|             paucis venit. is segniter rem agi ab Scipione questus,
431    XXIX,    2,   7|              maiore discrimine Locris rem verti ipsumque Hannibalem
432    XXIX,    3,  14|            meas opiniones coniectando rem vetustate obrutam non interponam.
433    XXIX,    4,  18|               vos audire et exsolvere rem publicam vestram religione,
434    XXIX,    5,  23|            filiam Hasdrubalis. ad eam rem consummandam tempusque nuptiis
435    XXIX,    5,  25|              alibi parte plus dimidia rem auctam, quinque et triginta
436    XXIX,    6,  29|          regum hic fuerit plurimumque rem Romanam iuverit, operae
437    XXIX,    6,  30|        conveniret, nec cum qua tantam rem adgredi satis auderet, ratus
438    XXIX,    6,  33|                    Maiorem igitur iam rem Syphax ratus quam ut per
439    XXIX,    6,  34|      cessandum ratus quo illi segnius rem agerent, Masinissam cum
440     XXX,    1,   3|            ultro citroque agitantibus rem conventuram. hibernacula
441     XXX,    1,   4|              ad comparanda ea quae in rem erant tempus habuit; et
442     XXX,    2,  15|             alia luerit tristioremque rem quam necesse fuerit fecerit
443     XXX,    3,  18|             vel ego hic in prima acie rem geram, tu quattuor legionum
444     XXX,    3,  18|              auxilium fecerunt. et ut rem permixtus, ubi cuspide uti
445     XXX,    4,  23|         consulum altero ambobusve eam rem agi satis ex dignitate populi
446     XXX,    4,  26|               hominem nobis cunctando rem restituisse, sicut Ennius
447     XXX,    5,  28|           Hasdrubale fugacissimo duce rem futuram, aut <cum> tumultuariis
448     XXX,    7,  40|        Acilius Glabrio tribuni plebis rem priore anno nequiquam temptatam
449     XXX,    7,  40|              adhuc iure imperii terra rem gereret; si condiciones
450    XXXI,    1,   2|               responsum est curae eam rem senatui fore; consultatio
451    XXXI,    1,   3|           postulantibus ne quam prius rem quam de Philippo ac sociorum
452    XXXI,    1,   5|              datam. omnium primum eam rem idibus Martiis, quo die
453    XXXI,    1,   5|            consules maioribus hostiis rem divinam facerent quibus
454    XXXI,    1,   5|         feliciter eveniret'; secundum rem divinam precationemque ut
455    XXXI,    1,   5|            cum renuntiassent consules rem divinam rite peractam esse
456    XXXI,    1,   6|               plebs posset. aegre eam rem passi patres laceratusque
457    XXXI,    4,  32|              aut illi parti adsensus, rem magni discriminis consiliis
458    XXXI,    5,  35|               hastis comminus gladiis rem gerebant et equites, ut
459    XXXI,    6,  45|              ea maritima tempestas ad rem terra gerendam fuit. nam
460    XXXI,    6,  47|             praetorem quod absente se rem gessisset. misso igitur
461    XXXI,    6,  48|               et quod alieno exercitu rem gessisset et quod provinciam
462    XXXI,    6,  48|           decerneret in adventum eius rem extrahere - et quod praetor
463    XXXI,    6,  48|       praetoris sed consulis exercitu rem geri voluerit, ita finire
464   XXXII,    2,   8|       copiisque omnibus terra marique rem Romanam iuvare quaeque imperarent
465   XXXII,    2,  10|               concilio delecti ad eam rem agendam Pausanias praetor
466   XXXII,    3,  19|              ratus est, priusquam eam rem adgrederentur, legatos ad
467   XXXII,    3,  20|               Nunc in concilio ad eam rem unam indicto, cum legatorum
468   XXXII,    4,  24|              positis primo conloquiis rem per principes Elatensium
469   XXXII,    4,  30|        coniunctis legionibus consules rem gesturos ut et ipsi conlatas
470   XXXII,    4,  30|               ne, si dolo cessissent, rem totam inclinarent, post
471   XXXII,    5,  32|        manenti vel ad pacem decedenti rem inclinare. In sinu Maliaco
472   XXXII,    5,  34|              interfatus non in verbis rem verti ait: aut bello vincendum
473   XXXII,    5,  35|          volgo credebant de industria rem in serum tractam ne tempus
474   XXXII,    5,  36|            Itaque a Quinctio petit ut rem totam in posterum diem differret:
475   XXXII,    5,  40|               respondit ut distulisse rem magis quam negasse videretur.
476  XXXIII,    1,   6|              utrisque impedimentum ad rem gerendam fuit ager consitus
477  XXXIII,    1,   7|        tribunis militum propere missa rem inclinatam restituerunt,
478  XXXIII,    1,   8|             impedimento erat, gladiis rem gerere iubet. simul ne facile
479  XXXIII,    2,  13|              mitteret legatos: ad eam rem quattuor mensum indutiae
480  XXXIII,    2,  16|    rettulisset, imperium abrogaretur. rem temerariam sed eventu prosperam
481  XXXIII,    3,  28|         statuerunt. et tempore ad eam rem capto, cum in publico epulatus
482  XXXIII,    3,  28|               tam idoneum ad celandam rem eum videri sibi quam ad
483  XXXIII,    4,  35|               diceret si quid quod in rem suam esset expromeret, magno
484  XXXIII,    5,  45|       censeret esse, permiserunt, eam rem esse rati quae maturata
485  XXXIII,    5,  45|               magni momenti ad summam rem publicam esset: magis id
486  XXXIII,    5,  47|              remisso satis locupletem rem publicam fore ad vectigal
487   XXXIV,    1,   2|             equidem fabulam et fictam rem ducebam esse virorum omne
488   XXXIV,    1,   2|            nullam, ne privatam quidem rem agere feminas sine tutore
489   XXXIV,    1,   2|             si diis placet, iam etiam rem publicam capessere eas patimur
490   XXXIV,    1,   4|             impetrant. adversus te et rem tuam et liberos tuos exorabilis
491   XXXIV,    1,   4|       existimare, <Quirites,> futuram rem quo fuit antequam lex de
492   XXXIV,    1,   5|           nobis auctoribus fecissent. rem defendam, non nos, in quos
493   XXXIV,    2,  10|             Romam est profectus et ob rem feliciter gestam ovans urbem
494   XXXIV,    2,  14|              is terror obiectus hosti rem metu Romanorum equitum inclinatam
495   XXXIV,    2,  17|         Hiberum Hispanis adimit; quam rem adeo aegre passi ut multi
496   XXXIV,    2,  18|             modo imperaretque quae in rem essent sed pleraque ipse
497   XXXIV,    2,  19|        publica fide accepta nihil eam rem noxiae futuram quod hostibus
498   XXXIV,    2,  21|                non esse in manu ipsis rem publicam; praedones receptos
499   XXXIV,    3,  25|               clamitans ut qui salvam rem publicam vellent auctorem
500   XXXIV,    3,  29|        instructa. in tempore Quinctio rem haud facilem adgredienti
501   XXXIV,    3,  29|               se urbem; et cum ad eam rem tempus et ratio convenisset,
502   XXXIV,    3,  31|            lator non in paucorum manu rem publicam esse voluit, quem
503   XXXIV,    3,  32|             sed nolo pluribus: summam rem complectar. quibus igitur
504   XXXIV,    3,  34|            aut repente trepidetis aut rem incohatam turpiter destituatis,
505   XXXIV,    4,  38|       obtorpuit ut nec dicere quod in rem esset nec audire posset,
506   XXXIV,    4,  41|           praebebant. Aetoli vero eam rem omnibus conciliis lacerare:
507   XXXIV,    5,  46|        tergiversando in adventum eius rem extracturum. quae causa
508   XXXIV,    5,  46|        coniungerentur consulum copiae rem transigerent. per biduum
509   XXXIV,    5,  46|               ille secundae legionis, rem in asperis proeliis saepe
510   XXXIV,    5,  50|           scribit centum talentis eam rem Achaeis stetisse, cum quingenos
511   XXXIV,    6,  56|             quo minus militarent, eam rem litterae Ti. Semproni discusserunt,
512   XXXIV,    6,  61|              suo periculo peccaturos, rem publicam non extra noxam
513   XXXIV,    6,  61|         tumultuandi causam esse: mali rem exempli esse de nihilo hospites
514   XXXIV,    6,  61|               tamen legatos Romam qui rem ad consules et senatum deferrent
515    XXXV,    1,   2|               haud multum spei esse - rem gesturum. seniores negare
516    XXXV,    2,  10|                se terra, fratrem mari rem gessisse. his obtinuit ut
517    XXXV,    3,  24|          bellum instare adferrent, ad rem pertinere visum est consules
518    XXXV,    4,  32|             Athenienses maxime in eam rem idonei visi sunt et propter
519    XXXV,    4,  35|             se ad bellum Achaicum aut rem ullam quam sua quisque opinione
520    XXXV,    4,  35|         completurum; non cum Philippo rem esse credituros Romanos;
521    XXXV,    4,  35|    circumeundi monendique eum quae in rem esse videbantur, nunc in
522    XXXV,    4,  38|          morae esset sciret, postquam rem omissam ab sociis vidit,
523    XXXV,    4,  39|        respectum pristinae societatis rem adgressurus. Villius quinqueremi
524    XXXV,    5,  46|               celeritate magis in eam rem quam magno conatu et apparatu
525    XXXV,    5,  48|            cum Philippo nec Hannibale rem futuram Romanis, principe
526   XXXVI,    1,   1|             ita videretur consulibus, rem integram ad senatum referrent.
527   XXXVI,    2,   9|             inviolati omnes, quod eam rem magni momenti futuram rex
528   XXXVI,    4,  22|     responderetur, appareretque armis rem gerendam et rege superato
529   XXXVI,    4,  31|       castigatum leniter, quod tantam rem sine auctoritate sua conatus
530   XXXVI,    4,  32|            Achaeorum et initio eam se rem aspernatos testabantur et
531   XXXVI,    5,  34|          nihil id magnopere ad summam rem pertinere censes?' erexerat
532  XXXVII,    1,   1|              patrum quam si sorti eam rem permisissent. Scipio responso
533  XXXVII,    1,   3|           decemviri nocte lactentibus rem divinam fecerunt. P. Cornelius
534  XXXVII,    2,  4b|          visum est inopinatam adgredi rem et Lamiam oppugnare; nam
535  XXXVII,    2,  10|          petit, ibique ad explorandam rem, quae oblata erat, substitit.
536  XXXVII,    2,  11|             detegi; numquam intentius rem navalem administratam esse.
537  XXXVII,    3,  12|              tradendae urbis agebant. rem distinebat, quod, utrum
538  XXXVII,    3,  16|         ventum est, simul et, ad quam rem missus esset, iis exposuit
539  XXXVII,    4,  26|             occasionem Polyxenidae ad rem gerendam fore. igitur operibus
540  XXXVII,    5,  33|            cernentibus in Asiam, quam rem magni certaminis futuram
541  XXXVII,    6,  49|             et oblitterata repetendo, rem adduxerunt, ut haud paulo
542  XXXVII,    7,  56|             adiecerunt, si utique eam rem ad civitatis suae dignitatem
543  XXXVII,    7,  57|             priore anno haud prospere rem gessisset, tumultuario exercitu
544  XXXVII,    7,  58|         Aemilius in Hispania prospere rem publicam gessisset.~ Haud
545  XXXVII,    7,  60|              eamque causam Fabio, cum rem nullam aliam gessisset,
546 XXXVIII,    1,   1|               senos sibi adiutores ad rem gerendam adsumpserunt; dein
547 XXXVIII,    1,   1|             quieti, velut ad privatam rem agendam venissent, in foro
548 XXXVIII,    1,   5|           augente pavorem memorabilem rem geri. Et Nicodamus intempesta
549 XXXVIII,    1,   9|              iurgio excepti, quam diu rem traherent, qualemcumque
550 XXXVIII,    3,  25|           insidiabantur. Mille ad eam rem ex omni numero audaciae
551 XXXVIII,    3,  25|            venturos reges et transigi rem posse, profectus e castris,
552 XXXVIII,    3,  30|               disceptatio fuisset, et rem inclinatam cerneret, incepto
553 XXXVIII,    3,  33|             pertinere causam eorum ad rem publicam censebant. Numquam
554 XXXVIII,    5,  48|       prospero eventu, pravo consilio rem gesserunt; sed ego in ea
555 XXXVIII,    5,  48|                quod bene ac feliciter rem publicam administrarit',
556 XXXVIII,    6, 50b|            tuto cuiquam, nedum summam rem publicam, permitti, si ratio
557 XXXVIII,    6,  51|        provincia fuisse; nec ad aliam rem eo profectum, quam ut, id
558 XXXVIII,    6,  53|              Graccho actae sunt, quod rem publicam privatis simultatibus
559 XXXVIII,    6,  54|             Petillii et vivo Africano rem ingressi et mortuo rogationem
560 XXXVIII,    6,  54|             senatum referat, quem eam rem velit senatus quaerere de
561 XXXVIII,    6,  56|             tribuniciam potestatem et rem publicam esse. Sed ita hanc
562   XXXIX,    1,   4|              si> aequum censerent, ob rem publicam bene ac feliciter
563   XXXIX,    1,   5|              cepisset vovisse; in eam rem sibi centum pondo auri a
564   XXXIX,    1,  10|               atque obsecrare, ut eam rem quocumque modo discuteret
565   XXXIX,    1,  11|            Postumium arbitris remotis rem detulit. consul post diem
566   XXXIX,    1,  13|               cum amatore sermonem in rem non seriam modo sed capitalem
567   XXXIX,    1,  14|             ambo in potestate essent, rem ad senatum Postumius defert,
568   XXXIX,    1,  14|             consuli agendas, quod eam rem et cum singulari cura et
569   XXXIX,    1,  16|       privatis noxiis, quia nondum ad rem publicam opprimendam satis
570   XXXIX,    1,  16|             fortuna possit: ad summam rem publicam spectat. nisi praecavetis,
571   XXXIX,    2,  23|             ab senatu erat, cum, quia rem integram Quinctius in condicionibus
572   XXXIX,    2,  23|        oppidum deditum est, aegre eam rem tulerat. permulsit iram
573   XXXIX,    2,  27|      praeterea decem legatorum in eam rem praeiudicium, qui cum Chersonesum
574   XXXIX,    2, 29a|        legatos. itaque medio responso rem suspenderunt: si decem legatorum
575   XXXIX,    3,  30|              animo consilioque parati rem gerere. haud procul Dipone
576   XXXIX,    3,  34|             se ausurum. negare Appius rem evidentem pro dubia quaerendam.
577   XXXIX,    3,  34|             Onomastum quidem quid eam rem pertinere, qui non modo
578   XXXIX,    4,  38|    praetorumque exercitibus ageretur, rem integram referri iusserunt.
579   XXXIX,    4,  38|            intercessio fieret, nullam rem aliam se decerni passuros.
580   XXXIX,    5,  44|            facienda ex decreta in eam rem pecunia, lacus sternendos
581   XXXIX,    5,  48|          iactabantur: sed quae maxime rem continerent, erant, utrum
582   XXXIX,    5,  49|               vix pro comperta tantam rem habiturus videtur. aegre
583   XXXIX,    5,  56|             est auctor legatis ad eam rem ad Prusiam missis praeter
584      XL,    1,   4|       custodum etiam libidini rata ad rem atrocem animum adiecit ausaque
585      XL,    1,   6|          prudentes amici eius, eamque rem ipsam dicere praebituram
586      XL,    1,   8|            potes' inquit, 'manifestam rem teneas faciam.' enimvero
587      XL,    1,   9|               ferro ad te deducerem, [rem] pro manifesto haberes:
588      XL,    2,  18|              omissa. duumviros in eam rem consules creare iussi, per
589      XL,    3,  25|            suos tenuit, ut extraheret rem in id tempus, quo Baebius
590      XL,    3,  35|            exercitu eo, qui nunc est, rem publicam administraturum:
591      XL,    3,  36|            decretae, quod is prospere rem publicam gessisset. et ceteri
592      XL,    4,  39|            instruxit, cum bis deditis rem esse admonens, scelus et
593      XL,    4,  40|               gratulatusque est, quod rem publicam egregie gessisset.
594      XL,    4,  42|         recusantique id facere ob eam rem multa duumviro dicta a pontifice,
595      XL,    4,  43|               triumviri creati ad eam rem Q. Fabius Buteo M. et P.
596      XL,    4,  44|        Fulvius consul priusquam ullam rem publicam ageret, liberare
597      XL,    4,  44|             ageret, liberare et se et rem publicam religione votis
598      XL,    4,  44|        Fortunae sese facturum: in eam rem sibi pecuniam collatam esse
599      XL,    4,  49|             fideli opera multis locis rem Romanam adiuvit.~ ~50.
600      XL,    4,  53|          maioribus per supplicationes rem divinam fecerunt. ab altero
601      XL,    4,  57|          solacio fore; sive prospere <rem> gessissent, Romanis aversis
602     XLI,    3,  16|             scriptae, quibus non modo rem exponeret, sed etiam gloriaretur
603     XLI,    3,  18|          propulissent, ut restitueret rem inclinatam, consul equo
604     XLI,    3,  24|              Romana foedera est? quid rem parvam et apertam magnam
605     XLI,    3,  24|    indignatione principum, quod, quam rem ne legatione quidem dignam
606    XLII,    1,   3|         postulabatur, ut consules eam rem ad senatum referrent. ut
607    XLII,    1,   4|       divideretur. decemviros in eam <rem> ex senatus consulto creavit
608    XLII,    1,   9|             in praetorem, qui, cum ob rem bello bene gestam uti diis
609    XLII,    1,  12|        imperium intentantis esset, eo rem prope adductam, ut aditus
610    XLII,    2,  17|             ut aut satis efficacia ad rem peragendam aut tuta ad rem
611    XLII,    2,  17|            rem peragendam aut tuta ad rem celandam dentur. se daturum,
612    XLII,    2,  21|           senatus decerneret, qui eam rem quaereret animadverteretque.
613    XLII,    3,  32|               Marcellus, ad consules <rem> reiciebant: eorum cognitionem
614    XLII,    3,  34|           honesta loca ducere, quibus rem publicam defensuri sitis.'~ ~
615    XLII,    3,  35|          equites elephantique. in eam rem legati ad Masinissam Carthaginiensesque
616    XLII,    3,  36|               Carvilius, ad eam ipsam rem ex Graecia remissus ab Cn.
617    XLII,    3,  40|               regnum adeptus es, unam rem te, quae facienda fuerit,
618    XLII,    4,  47|              Sicinio accersere ad eam rem agendam iussus. et P. Lentulo,
619    XLII,    4,  49|            imperio consilioque summam rem publicam tuendam permiserunt.
620    XLII,    5,  56|               cum Romanis stabat, eam rem adgressus legatus a moenibus
621   XLIII,    1,   1|            interrogati, vellentne eam rem C. Cassio consuli mandari,
622   XLIII,    2,  14|        mandatum est. Censores, ut eam rem adiuvarent, ita in contione
623   XLIII,    2,  17|         circumtulerunt, ne quis ullam rem in bellum magistratibus
624   XLIII,    2,  23|          animo posset, ut inpensam in rem maximi ad omnia momenti
625    XLIV,    2,  15|              cum Perseo rege adversus rem publicam suam occulta consilia
626    XLIV,    2,  19|              mox, quae nosci prius in rem esset, relaturum; id fore
627    XLIV,    2,  22|                quam secunda fama male rem publicam gerere. non sum
628    XLIV,    2,  23|           volebat rex, aliquantum eam rem ratus animorum iis adiecturam.
629    XLIV,    2,  25|           esse ostendebat. Perseus ad rem inchoandam promptissimus
630    XLIV,    3,  35|            esse; gladio comminus geri rem in permixta turba, quo miles
631     XLV,    1,   2|              curiam supplicationes ob rem egregie gestam ab L. Aemilio
632     XLV,    1,   3|           misisse, non ad ullam aliam rem quam ad Persea ex inminenti
633     XLV,    1,  13|       iuberent et indicare tantae eam rem laetitiae patri suo esse,
634     XLV,    2,  19|      adgressus tempestivis sermonibus rem prope prolapsam restituit,
635     XLV,    2,  21|          praetor novo maloque exemplo rem ingressus erat, quod non
636     XLV,    2,  23|               nec in potestate vestra rem publicam fuisse. si hoc
637     XLV,    4,  36|           diem differrent et mane eam rem agerent: integro sibi die
638     XLV,    4,  36|           vellet, iuberent, in noctem rem dicendo extraxit referendo
639     XLV,    4,  36|            fuerat, ut de integro eam <rem> agerent ab tribunis petere,
640     XLV,    4,  38|          interroget, milites, ad quam rem in Italiam deportati et
641     XLV,    4,  39|         grates agentem imperatorem ob rem publicam bene gestam redire.
642     XLV,    4,  39|           numquam mihi impedimento ad rem publicam bene gerendam domi
643     XLV,    4,  41|           Quamquam, et qua felicitate rem publicam administraverim,
644     XLV,    4,  44|              responsum est legatos ad rem inspiciendam missuros; <