Lib. Cap. Par.

  1       I,    1,   1|        gentis virique et animum vel bello vel paci paratum, dextra
  2       I,    1,   2|                                     Bello deinde Aborigines Troianique
  3       I,    3,   9|      cuilibet finitimarum civitatum bello par esset; sed penuria mulierum
  4       I,    3,  13|      Curtium lacum appellarunt.~ Ex bello tam tristi laeta repente
  5       I,    3,  14|             caesum credebat. Itaque bello quidem abstinuit; ut tamen
  6       I,    3,  15|      condendae urbis consilium, non bello ac pace firmandae. Ab illo
  7       I,    3,  15|           Celeres appellavit non in bello solum sed etiam in pace
  8       I,    4,  21|         reges, alius alia via, ille bello, hic pace, civitatem auxerunt.
  9       I,    5,  23|        parabatur, civili simillimum bello, prope inter parentes natosque,
 10       I,    5,  23|         suscepit: me Albani gerendo bello ducem creavere. Illud te,
 11       I,    5,  27|          coepit. Igitur ut prius in bello pacem, sic in pace bellum
 12       I,    5,  28|           unquam ante alias ullo in bello fuit quod primum dis immortalibus
 13       I,    6,  33|              Politorium inde rursus bello repetitum quod vacuum occupaverant
 14       I,    6,  33|   receptaculum esset. Postremo omni bello Latino Medulliam compulso,
 15       I,    6,  33|            factae, egregieque rebus bello gestis aedis Iovis Feretri
 16       I,    6,  34|       pariter ac privatis consiliis bello domique interesset et per
 17       I,    7,  38|      Dedimus." - "At ego recipio."~ Bello Sabino perfecto Tarquinius
 18       I,    7,  38|        cuius exordium operis Sabino bello turbatum erat, urbem qua
 19       I,    7,  38|        Capitolio Iovis quam voverat bello Sabino, iam praesagiente
 20       I,    8,  42|             Etruscis sumptum. In eo bello et virtus et fortuna enituit
 21       I,    8,  42|    discripsit, vel paci decorum vel bello.~ ~43.
 22       I,    8,  43|          datum munus ut machinas in bello ferrent. Secunda classis
 23       I,    9,  53|           est. Nam cum velut posito bello fundamentis templi iaciendis
 24       I,    9,  57|           fit longo magis quam acri bello, satis liberi commeatus
 25      II,    2,   6|         accitos: se regem, augentem bello Romanum imperium, a proximis
 26      II,    2,   7|          cecidisse in acie; vincere bello Romanum. Ita certe inde
 27      II,    2,  12|             sub regibus esset nullo bello nec ab hostibus ullis obsessum
 28      II,    2,  14|         Romani esset. Omisso Romano bello Porsenna, ne frustra in
 29      II,    2,  15|         frustrabor. Alium hinc, seu bello opus est seu quiete, exsilio
 30      II,    3,  22|          Cum Volscorum gente Latino bello neque pax neque bellum fuerat;
 31      II,    3,  23|      oppressos esse, tutioremque in bello quam in pace et inter hostes
 32      II,    3,  23|             contionis modum, Sabino bello ait se militantem, quia
 33      II,    3,  24|             prope ad portas essent, bello praeverti quicquam, nec,
 34      II,    3,  24|             aliorum magis in Volsco bello virtus atque opera enituit.
 35      II,    3,  26|             Postumius, qui dictator bello Latino fuerat; secutus consul
 36      II,    3,  26|        Nocte una audito perfectoque bello Sabino, postero die in magna
 37      II,    3,  29|       Aurunco Sabinoque militassent bello, agendum censebat. T. Largius,
 38      II,    3,  31|    incruenta fuit. Ita trifariam re bello bene gesta, de domesticarum
 39      II,    4,  34|             et foris quieta omnia a bello essent et domi sanata discordia,
 40      II,    4,  34|     sustentata est plebs. Incommodo bello in tam artis commeatibus
 41      II,    4,  35|        consilia conferunt de Romano bello. Haud facile credebant plebem
 42      II,    5,  42|            bellum externum excivit. Bello deinde civiles discordiae
 43      II,    5,  42|      dedicata est; vota erat Latino bello a Postumio dictatore: filius
 44      II,    5,  43|             quas parando gerendoque bello edidit plurimas, ita instruxisset
 45      II,    5,  44|          saevire solitos, eosdem in bello tamen parvisse ducibus.
 46      II,    5,  44|      Romanum militem sequi. Proximo bello in ipsa acie, in ipso certamine,
 47      II,    5,  45|             memoria pessimi proximo bello exempli terrebat ne rem
 48      II,    5,  46|           evenit; nam non alio ante bello infestior Romanus - adeo
 49      II,    5,  47|    triumphare possit, pro eximia eo bello opera facile passurum respondit;
 50      II,    5,  48|              bellum quiete, quietem bello in vicem eludentes. Ita
 51      II,    5,  60|          agros passi; nec ullo ante bello latius inde acta est praeda.
 52      II,    5,  62|       hostem, integro inde decedens bello.~ ~63.
 53      II,    5,  64|           habent, seditiosa initia, bello deinde externo tranquilla.
 54      II,    5,  64|         adeo effuse fecit, ut nihil bello intactum relinquerent multiplicique
 55     III,    2,   9|            crudeli superboque nobis bello institere.' Agunt cum Terentilio
 56     III,    2,  11|       tribunos velut iusto persequi bello. Accusator pati reum ruere
 57     III,    3,  24|                                 Hoc bello perfecto tribunicium domi
 58     III,    3,  25|             ademisset, iusto ac pio bello persequebatur. Cum Verginius
 59     III,    3, 26a|      comparati ad eam prope intacti bello fines Romani viderentur.
 60     III,    4,  27|       propter paupertatem fecisset, bello tamen primus longe Romanae
 61     III,    6,  39|       iniusta dominatione esset. De bello Sabino eos referre, tamquam
 62     III,    6,  47|       strenue ac ferociter facta in bello plura memorari possent:
 63     III,    8,  57|         oculis populi Romani, velut bello captam, ab complexu patris
 64     III,    9,  69|            qui nomina non dedissent bello perfecto se daturos tempus;
 65     III,    9,  71|           de ambiguo agro cum saepe bello certassent, multis in vicem
 66      IV,    1,   2|       crescere; sic pace bonos, sic bello fieri. Maximum Romae praemium
 67      IV,    1,  7a|      adiectum Aequorum Volscorumque bello et Ardeatium defectioni
 68      IV,    2,  12|             quietis finitimis neque bello neque belli apparatu opus
 69      IV,    3,  17|            et L. Sergius Fidenas. A bello credo quod deinde gessit
 70      IV,    3,  18|   Fidenatique plus spei in trahendo bello esse. Tolumnius, quamquam
 71      IV,    4,  24|           esset, materia quaerendae bello gloriae adempta, in pace
 72      IV,    4,  28|              in otio tumultuosi, in bello segnes? Quid hic stantibus
 73      IV,    4,  30|        additus numerus, agerque iis bello interemptorum adsignatus.
 74      IV,    4,  30|              ut Quinctius consul de bello ad populum ferret. Omnes
 75      IV,    4, 31a|         fuere quam plurium imperium bello inutile esset. Tendendo
 76      IV,    5,  32|             in acie fore qui priore bello tribunus militum, Larte
 77      IV,    5,  34|             in pace imperio quod in bello trepidisque rebus acceperat.
 78      IV,    5,  35|             Annum insequentem neque bello foris neque domi seditione
 79      IV,    5,  35|             seditione insignem ludi bello voti celebrem et tribunorum
 80      IV,    5,  35|             adversus quos tenderet, bello inexpiabili se persecuturos,
 81      IV,    5,  37|     appellatam. Cepere autem, prius bello fatigatis Etruscis, in societatem
 82      IV,    5,  40|            tua fideque, qua una hoc bello res publica stetit, dicenda
 83      IV,    5,  43|        scribendo exercitui esse? An bello intestino bellum externum
 84      IV,    6,  49|          suis, ne memorabili quidem bello, per obsidionem levemque
 85      IV,    6,  55|      denique desisterent impediendo bello, postquam non cessere nec
 86      IV,    6,  57|       defendentibus agros. Dictator bello ita gesto ut tantum non
 87      IV,    6,  58|     decrevere ut tribuni militum de bello indicendo Veientibus primo
 88      IV,    6,  58|   avertissent plebem ab suscipiendo bello, profertur tempus ferundae
 89      IV,    6,  60|             de indicendo Veientibus bello, exercitum magna ex parte
 90       V,    1,   5|              et culta evastata sunt bello; si reducimus exercitum,
 91       V,    1,   5|           Periculi, quod differendo bello adimus, num oblivisci nos
 92       V,    2,   8|       regione erant, devictis Veiis bello quoque Romano se proximos
 93       V,    2,   8|         causa infesti quod Fidenati bello se iam antea immiscuerant,
 94       V,    2,  12|        prospere gererentur ut nullo bello veniretur ad exitum spei.
 95       V,    3,  16|   Veientique et Falisco et Capenati bello occupatos videbant Romanos,
 96       V,    3,  16|            iniuriam Romanos ne novo bello se onerarent, aut exiguo
 97       V,    3,  16|    panduntur fatis victoriam datam. Bello perfecto donum amplum victor
 98       V,    3,  20|       sentire praedae fructum ex eo bello in quo prope consenuerint.
 99       V,    4,  23|              quot dierum nullo ante bello, supplicationes decernit.
100       V,    4,  23|          magis ut fessa tam diutino bello adquiesceret civitas quam
101       V,    4,  27|           generi sunt: vos fidem in bello quam praesentem victoriam
102       V,    5,  31|            dictator voverat Veienti bello. Eodem anno aedes Iunonis
103       V,    5,  31|            eodem dictatore eodemque bello vota dedicatur, celebratamque
104       V,    5,  32|         donec Volsiniensibus fessis bello, ea condicione ut res populo
105       V,    6, 35b|                        Clusini novo bello exterriti, cum multitudinem,
106       V,    6, 35b|            oppugnarent. Romanis eos bello quoque si res cogat tuendos
107       V,    6,  36|          esset cladis forte Gallico bello acceptae, cognitionem de
108       V,    6,  40|        ceteram turbam quae inutilis bello urbe excedebat, salvo etiam
109       V,    6,  43|          tecta modo urbis nequiquam bello gesto cum inter incendia
110       V,    6,  44|          usus erit mei vobis, si in bello non fuerit? Hac arte in
111       V,    6,  44|            patria steti et invictus bello, in pace ab ingratis civibus
112       V,    6,  45|    iniquisque persuasum erat tantum bello virum neminem usquam ea
113       V,    6,  47|             ante consul fuerat, vir bello egregius, armis arreptis
114       V,    7, 49b|       appellabatur. Servatam deinde bello patriam iterum in pace haud
115       V,    7,  52|           An gentilicia sacra ne in bello quidem intermitti, publica
116       V,    7,  52|          renovatio adfectae Veienti bello rei publicae remedio fuit?
117       V,    7,  54|       latitudinem obtinens Italiae, bello vobis par est. Quod cum
118      VI,    1,   2|            populis coniurationem de bello ad fanum Voltumnae factam
119      VI,    1,   5|           anno aedis Martis Gallico bello vota dedicata est a T. Quinctio
120      VI,    1,  6a|             Et de Latino Hernicoque bello mentio facta in senatu maioris
121      VI,    2,  6b|        aversae curae hominum sunt a bello Etrusco, quod fugientium
122      VI,    2,  6b|             imperatore, eam spem de bello haberent. Se vero bene sperare
123      VI,    2,  6b|           bene sperare patres et de bello et de pace universaque re
124      VI,    3,  15|            creatum esse; iam omisso bello quod simulatum sit, in se
125      VI,    3,  20|    nominatum; et cum ea quoque quae bello gesta essent pro fastigio
126      VI,    3,  20|         pectus insigne cicatricibus bello acceptis et identidem Capitolium
127      VI,    4,  21|      tempore ad populum ferretur de bello eis indicendo. ad quam militiam
128      VI,    4,  23|             ratione virium trahendo bello quaerebat. eo magis hostis
129      VI,    4,  23|          vinci consilio ut maturius bello vincas'. ad ea Camillus,
130      VI,    4,  23|          esset. quae senis munia in bello sint, iis se non defuturum:
131      VI,    4,  25|             in senatum captivis cum bello persequendos Tusculanos
132      VI,    4,  27|       consilio et virtute in Volsco bello, felicitate in Tusculana
133      VI,    4,  28|       pavorem inde ac fugam fore ac bello Gallico fuerit; etenim si
134      VI,    5,  30|             rebusque haud prosperis bello domestica quies, quam tribunorum
135      VI,    5,  31|       censores facti ne rem agerent bello impediti sunt; namque trepidi
136      VI,    5,  33|     Antiates victi malis subactique bello in quo et nati erant et
137      VI,    5,  33|      ferociores ad perseverandum in bello faceret. finis certaminis
138      VI,    5,  33|         Latinorum, quia nec Romanos bello laedere nec Volscos in armis
139      VI,    5,  41|            conditam esse, auspiciis bello ac pace domi militiaeque
140      VI,    5,  42|     decretus. vixdum perfunctum eum bello atrocior domi seditio excepit,
141     VII,    1,   1|     consulibus et ab seditione et a bello quietis rebus, ne quando
142     VII,    1,   6|             Tum M. Curtium, iuvenem bello egregium, castigasse ferunt
143     VII,    1,   6|          die ferendum ad populum de bello indicendo Hernicis censuit
144     VII,    2,   9|       scribit, quia collega comitia bello praeferre festinante ut
145     VII,    2,   9|          eventus ostendat utra gens bello sit melior."~ ~10.
146     VII,    2,  11|     Dictator ad continendos proprio bello Tiburtes consulari exercitu
147     VII,    2,  13|          veteranus dux, fortissimus bello, compressis, quod aiunt,
148     VII,    2, 17a|     volebant et alter consul Fabius bello retinebatur, res ad interregnum
149     VII,    3,  19|       poenae hostibus redditum. Res bello bene gestae ut Samnites
150     VII,    3,  20|            rogaverunt, quorum sacra bello Gallico accepta rite procurassent,
151     VII,    3,  20|             Romanum ac felicissimum bello sibi desumerent hostem,
152     VII,    4,  26|          tempestate intestino fessa bello iam Macedonum opes horrebat.~ ~
153     VII,    5,  30|     ostenderitis auxilia vestra, ne bello quidem arbitror vobis opus
154     VII,    6,  40|    exercitus, ne destiteritis impio bello. T. Quincti, quocumque istic
155    VIII,    1,   1|          nec ut Campani auxilium in bello petissent, nec in fide populi
156    VIII,    1,   3|            adversus servatores suos bello Campanos aderat. sed quamquam
157    VIII,    1,   5|          armis virisque, Samnitibus bello victis, Sidicinis Campanisque
158    VIII,    2,  8b|            fuit autem civili maxime bello pugna similis; adeo nihil
159    VIII,    2,  12|                                 Ita bello gesto, praemiis poenaque
160    VIII,    2,  12|             integer labor restaret, bello infecto repente omisso consul,
161    VIII,    3, 13b|             patres conscripti, quod bello armisque in Latio agendum
162    VIII,    3,  16|       Ausonum magis novo quam magno bello fuit insignis. ea gens Cales
163    VIII,    4,  22|      consules provinciis comparatis bello Graeci persequendi Publilio
164    VIII,    5,  24|             eventu, quamquam Romano bello fortuna eum abstinuit, tamen,
165    VIII,    5,  25|        lateque est pervastatus. hoc bello tam prospere commisso, alteri
166    VIII,    5,  25|             commisso, alteri quoque bello quo Graeci obsidebantur
167    VIII,    5,  27|            profecto rerum suarum in bello Samnitium eventuque eius
168    VIII,    5,  29|            lascivia superbiaque aut bello poenae expetitae metu propinquo
169    VIII,    5,  29|           et erat genus omne abunde bello Samnitibus par, Marsi Paelignique
170    VIII,    5,  29|            gravi implicitum fortuna bello subtraxit; iussusque dictatorem
171    VIII,    5,  29|             causa longe clarissimum bello ea tempestate dixit, L.
172    VIII,    5,  33|            capite anquisitum ob rem bello male gestam de imperatore
173    VIII,    5,  33|       Romani, quae ne victis quidem bello fas fuerit, virgas et secures
174    VIII,    5,  35|          satis documenti dederit ut bello ac pace pati legitima imperia
175    VIII,    6,  39|         quidem mirum esse, si impio bello et contra foedus suscepto,
176      IX,    2,   9|        mentem ademerunt. Nec nos in bello satis cavimus et illi male
177      IX,    4,  17|         futurus fuerit. Plurimum in bello pollere videntur militum
178      IX,    4,  18|          populus Romanus etsi nullo bello multis tamen proeliis victus
179      IX,    4,  19|         validos Romanis aut fractos bello invenisset hostes. Ipse
180      IX,    4,  19|            proelio victus Alexander bello victus esset: Romanum, quem
181      IX,    4,  19|             et viginti primo Punico bello classibus certatum cum Poenis
182      IX,    4,  19|            Punico Romanoque obrutus bello esset. Non quidem Alexandro
183      IX,    5,  25|           perinde ac si internecivo bello certasset.~ ~26.
184      IX,    5,  26|       postulabant rei publicae, qui bello clarissimus esset, sed qui
185      IX,    6,  29|           profligato fere Samnitium bello, priusquam ea cura decederet
186      IX,    6,  29|     apparatibus elatus de inferendo bello agitat, quieturus haud dubie,
187      IX,    6,  29|             comparando cohibendoque bello consilia et apud Etruscos
188      IX,    8,  41|             circumferendoque passim bello tantum terrorem sui fecit
189      IX,    8,  41|             ut, si quid laxamenti a bello Samnitium esset, in Umbriam
190      IX,    8,  41|             procul Umbria in Samnio bello alio occupatum crediderant,
191      IX,    8,  43|             locata est, quam consul bello Samnitium voverat. Ab eodem
192      IX,    8,  44|            neuter consulum potuerat bello abesse. Creati consules
193      IX,    8,  45|        singulas urbes circumferendo bello unum et triginta oppida
194       X,    2,  11|     Samnitium arceant; se, quamquam bello cum Samnitibus suscepto
195       X,    2,  18|        minime consentaneum est, cum bello tuo forsitan vix sufficias,
196       X,    3,  24|            per devios saltus Romano bello fecisse. Quid se id aetatis
197       X,    3,  24|          virtutem felicitatemque in bello administrando daturi sint.
198       X,    3,  25|             ipse ad consultandum de bello rediit, sive ipse sponte
199       X,    3,  28|          pater P. Decius ad Veserim bello Latino se iusserat devoveri,
200       X,    4,  31|           iam stare poterant, tamen bello non abstinebant. Adeo ne
201       X,    5,  47|         anno coronati primum ob res bello bene gestas ludos Romanos
202       X,    5,  47|    arcessendum; neque eo anno, quia bello occupati consules erant,
203     XXI,    1,   1|            primo Punico conferebant bello, et adeo varia fortuna belli
204     XXI,    1,   1|      Hispaniam, cum perfecto Africo bello exercitum eo traiecturus
205     XXI,    1,   2|          anxius curis ita se Africo bello quod fuit sub recentem Romanam
206     XXI,    1,   2|       principum novis gentibus quam bello aut armis rem Carthaginiensem
207     XXI,    1,   6|     Carthaginem si non absisteretur bello ad ducem ipsum in poenam
208     XXI,    1,  10|          iisdem dis per quos priore bello rupta foedera sunt ulti.
209     XXI,    2,  23|         barbaros manavit certior de bello Romano, tria milia inde
210     XXI,    2,  23|       averterunt. Constabat non tam bello motos quam longinquitate
211     XXI,    3,  29|           fore adfirmantes, integro bello nusquam ante libatis viribus
212     XXI,    4,  34|          montanos, populum. Ibi non bello aperto sed suis artibus,
213     XXI,    5,  40|           quos terra marique priore bello vicistis, a quibus stipendium
214     XXI,    5,  41|         nostrae duximus, cum Africo bello urgerentur. Pro his impertitis
215     XXI,    6,  47|          sunt inter Padum Alpesque, bello gerendo Romanis aptos non
216     XXI,    6,  50| pollicitusque est, quo animo priore bello populum Romanum iuvenis
217     XXI,    7, 57b|            emporium Romanis Gallico bello fuerat; munitum inde locum
218    XXII,    2,  11|            divinis peractis, tum de bello reque [de] publica dictator
219    XXII,    2,  13|          tamen is terror, cum omnia bello flagrarent, fide socios
220    XXII,    3,  22|       Carthaginiensibus Celtiberico bello haud cunctanter Hiberum
221    XXII,    4,  23|     captivis, quod sic primo Punico bello factum erat, convenerat
222    XXII,    4,  25|       gestae obstare [et in ducendo bello] ac sedulo tempus terere
223    XXII,    5,  32|            populi [Romani] aerarium bello exhauriri et, cum iuxta
224    XXII,    5,  33|  deposcendum Demetrium Pharium, qui bello victus ad eum fugisset,
225    XXII,    5,  33|          potius quam consul alter a bello avocaretur. Patribus rectius
226    XXII,    6,  42|     Claudique consulis primo Punico bello memorata navalis clades
227    XXII,    7,  51|   suaderentque ut, tanto perfunctus bello, diei quod reliquum esset
228    XXII,    7,  52|          qua ei munificentia postea bello perfecto ab senatu honores
229    XXII,    8,  60|        adulescentibus priore Punico bello Calpurnius Flamma trecentis
230   XXIII,    1,   5|           Itaque non iuvetis nos in bello oportet, Campani, sed paene
231   XXIII,    1,   6|             quin, cum ipse confecto bello Hannibal victor in Africam
232   XXIII,    1,   8|      Vibelliumque Tauream, insignem bello virum, adhibiturus erat.
233   XXIII,    2,  12|        possunt laeta esse, quia res bello bene gestae, si volumus
234   XXIII,    2,  13|            victoria priore [Punico] bello fuerit plerique qui meminerimus
235   XXIII,    2,  16|            ac nescio an maxima illo bello gesta sit; non vinci enim
236   XXIII,    5,  33|   Hannibalem Alpes transgressum, ut bello inter Romanum Poenumque
237   XXIII,    5,  34|           praesidem esse, ita parum bello quod motum iri videretur,
238   XXIII,    6,  38|         quemadmodum ultro inferendo bello averterent ab Italia hostem.
239   XXIII,    6,  38|             explorare de Macedonico bello; si congruentia litteris
240   XXIII,    6,  46|         forti fidelique opera in eo bello usi sunt saepe Romani. Ager
241    XXIV,    1,   1|         Locrensisque Poenum pace ac bello iuvaret.~ ~2.
242    XXIV,    1,   3|        adventum; post vastitatem eo bello factam vix pars dimidia
243    XXIV,    2,   8|          libertatis; sed cum in hoc bello, in hoc hoste nunquam ab
244    XXIV,    2,   8|            civitate Romana meliorem bello haberi quam te. magis nullius
245    XXIV,    3,  18|           ex sese gignunt, eo enata bello erant. primum eos citaverunt
246    XXIV,    3,  18|         aerario esset: neminem nisi bello confecto pecuniam ab aerario
247    XXIV,    3,  18|    acciperent; ceterum non antequam bello confecto accepturos esse.
248    XXIV,    4,  29|            pro parte sua concitando bello, profectus et ipse in Leontinos,
249    XXIV,    4,  29|             neque sese defuturos ei bello, ita ut in potestatem redacti
250    XXIV,    4,  33|        fiant, quicumque in mora sit bello persecuturos. ad ea Epicydes,
251    XXIV,    4,  33|        esset, tum reverterentur. si bello lacesserent, ipsa re intellecturos
252    XXIV,    6,  43|             inierunt, senatumque de bello ac provinciis suis praetorumque
253    XXIV,    6,  45|            belli tempus; perpetrato bello tum consultandum utrum prior
254    XXIV,    6,  48|              si perseveraret urgere bello Carthaginienses, gratam
255     XXV,    1,   1|          plebs, ex incultis diutino bello infestisque agris egestate
256     XXV,    1,   2|         tempus; sed quia consules a bello intentos avocare non placebat,
257     XXV,    4,  18|      audaciam parva una res; sed in bello nihil tam leve est quod
258     XXV,    4,  18|        equos summotisque aliis uter bello melior sit decernamus.'
259     XXV,    6,  33|            et merces quanta vel pro bello satis esset dabatur ne bellum
260     XXV,    6,  33|           quam domestico se avocari bello. Scipio, postquam socii
261     XXV,    6,  35|         Magonem, nisi defunctos suo bello, sine certamine adducere
262    XXVI,    2,  11|           visum eius soli quod ipse bello captum possideret haberetque
263    XXVI,    2,  13|           Hannibal hostis et cuncta bello arderent, omissis omnibus,
264    XXVI,    2,  15|   municipiorum] et num ope eorum in bello forent adiuti. id vero minime
265    XXVI,    3,  19|           sua imperioque mandato et bello quod gerundum esset magno
266    XXVI,    3,  21|           nisi manente in provincia bello non decerneretur - eum quasi
267    XXVI,    4,  24|             quoque satis implicatum bello finitimo ratus ne Italiam
268    XXVI,    4,  25|             regem occupatum externo bello ac sine praesidio esse regnum
269    XXVI,    4,  25|     Thraciam regem occupatumque ibi bello audivit, armata omni iuventute
270    XXVI,    5, 26b|          excitare possent, nedum in bello respirare civitatem forent
271    XXVI,    5,  27|           celeberrimis viris victos bello accusatores in urbem adducentis.
272    XXVI,    5,  29|        classis Marcello, Italia cum bello adversus Hannibalem Laevino
273    XXVI,    5,  32|          fessam miseranda servitute bello adfligi; inter tyrannorum
274    XXVI,    5,  32|             hoc denique ipso Punico bello adiuta ornataque res publica
275    XXVI,    7,  41|        duces, quot exercitus priore bello amissi sunt? iam quid hoc
276    XXVI,    7,  41|           amissi sunt? iam quid hoc bello memorem? omnibus aut ipse
277   XXVII,    1,   4|            tum maxime res agentem a bello avocarent aut in annum consules
278   XXVII,    1,  5a|            populoque Romano pace ac bello fidissimum annonae subsidium.
279   XXVII,    3,   9|         nunquam vivo Hannibale sine bello Italiam fore. haec acta
280   XXVII,    3,   9|             colonias atque in agrum bello captum stirpis augendae
281   XXVII,    3,  12|          Marcellum ut quam acerrimo bello detinerent Hannibalem dum
282   XXVII,    4, 20a|                                  De bello inde consilium habitum;
283   XXVII,    5,  25|        tenebant, in quibus quod cum bello Gallico ad Clastidium aedem
284   XXVII,    5,  25|             rediit averso ab Locris bello. ibi consules ambo ingenio
285   XXVII,    6,  29|            Lacedaemoniorum finitimo bello urebat et Aetoli, navibus
286   XXVII,    6,  30|            ibi de Aetolico finiendo bello actum ne causa aut Romanis
287   XXVII,    6,  32|       igitur Achaico atque Aetolico bello, relictis tamen duobus milibus
288   XXVII,    7, 33b|        tradunt; ita quod nullo ante bello acciderat, duo consules
289   XXVII,    7, 33b|           Punica esset: cum toto eo bello damnosa praepropera ac fervida
290   XXVII,    7,  34|         damno fuisse quod tam gravi bello nec opera nec consilio talis
291   XXVII,    7,  35|             concilium ut qui Siculi bello ibi profugi aut Tarentini
292   XXVII,    7,  38|   Hannibalem suo proprio occupandum bello ne emergere ex Bruttiis
293   XXVII,    7,  39|       mitteretur in Ligures qui eos bello occuparet; se cum invalido
294   XXVII,    8,  44|         Hispania Romano exercitatum bello, gemina victoria insignem,
295   XXVII,    8,  49|        pugnans cecidit.~ Nunquam eo bello una acie tantum hostium
296  XXVIII,    1,   2|  continuisset exercitum, propositum bello se fore ratus, antequam
297  XXVIII,    2,   7|        Romanis rebus atque Aetolico bello in Asiam traiecit. et Sulpicius
298  XXVIII,    2,   7|             priore eiusdem Philippi bello. tum ab Torone, sicut paulo
299  XXVIII,    2,   7|            cum de finiendo Aetolico bello ageretur - adfuerant enim
300  XXVIII,    2,   9|          pedes incedat vel parta eo bello vel spreta eo triumpho gloria
301  XXVIII,    3,  11|       facilis et liberis cultoribus bello absumptis et inopia servitiorum
302  XXVIII,    3,  12|         quorum inopia priore Punico bello multa infanda inter duces
303  XXVIII,    3,  12|             quam ulla pars terrarum bello reparando aptior erat locorum
304  XXVIII,    3,  12|           maximus clarissimusque eo bello secundum Barcinos dux, regressus
305  XXVIII,    4, 17b|     opulentissimus eius terrae rex, bello iam expertus ipsos Carthaginienses,
306  XXVIII,    4,  18|          visum prae se ferebat quam bello rebus gestis, nec dubitare
307  XXVIII,    4,  19|                   Hispaniae sicut a bello Punico quietae erant, ita
308  XXVIII,    4,  19|             scirent pro indicto eis bello fuerat. hinc et hortari
309  XXVIII,    5,  24|             totam Hispaniam arsuram bello: in eo tumultu et sociis
310  XXVIII,    5,  28|            Romani ultro lacessituri bello: Sucronemne vos domicilium
311  XXVIII,    5,  28|        praeclaris imperatoribus uno bello absumptis superstes est
312  XXVIII,    8,  39|            Saguntum non posset, ita bello adflixit ut non modo nobis
313  XXVIII,    8,  41|          publico faceret, simul cum bello materiam gloriae tuae isse
314  XXVIII,    8,  41|         Hispania potius quam Italia bello liberata gloriatus fueris.~ '
315  XXVIII,    8,  41|              prudentissima civitas, bello domi relicto, auctore aeque
316  XXVIII,    8,  42|             nullo tamen modo Africo bello comparanda, ubi non portus
317  XXVIII,    8,  43|             aetas mea tunc maturior bello gerendo fuit quam nunc est?
318  XXVIII,    8,  43|           exemplo terrueris. si hoc bello non priore, si nuper et
319  XXVIII,    8,  43|             in Siciliam omisso domi bello transgressi. cur ergo, quoniam
320  XXVIII,    8,  43|              cum diu Sicilia Punico bello ureretur, transgressum in
321  XXVIII,    8,  44|    traiecisse me audietis et ardere bello Africam et molientem hinc
322  XXVIII,    8,  44|            audere, et priore Punico bello tum cum de Sicilia certaretur
323    XXIX,    2,   6|        latrociniis magis quam iusto bello in Bruttiis gerebantur res,
324    XXIX,    3,  12|       tribus, quia verso in Africam bello omnibus aliis in praesentia
325    XXIX,    3,  14|          anno bellatum iri finemque bello Punico adesse. impleverat
326    XXIX,    4,  17|           detestabilior, cum hostes bello urbem cepere an cum exitiabilis
327    XXIX,    4,  18|            ad vos pervenisse Pyrrhi bello, qui cum ex Sicilia rediens
328    XXIX,    4,  18|          nostri gravi Crotoniensium bello, quia extra urbem templum
329    XXIX,    4,  19|             seditionem militum quam bello amissum; externo et regio
330    XXIX,    4,  20|       Hispania ad imponendum Punico bello finem creaverit consulem,
331    XXIX,    5,  26|     profectae erant; ceterum non eo bello solum - nec id mirum; praedatum
332    XXIX,    5,  26|             travexit. sed et bellum bello secundum priore ut atrocius
333    XXIX,    5,  26|           traiciendi, nulli ante eo bello duci temptata, quod ad Hannibalem
334    XXIX,    6,  30|           auxilium itineri, quoniam bello non poterat, quattuor milia
335    XXIX,    6,  31|       pluresque quam iusto saepe in bello Carthaginienses caderent
336     XXX,    1,   1|              is Romam reverteretur, bello quoque bonus habitus ad
337     XXX,    2,  7b|            ad tuendam ab exitiabili bello patriam revocabat, tertia
338     XXX,    2,  7b|            Syphacemque hortandum ne bello absisteret censebat. haec
339     XXX,    2,  7b|        proelio cladem acceptam; eum bello inferiorem esse qui armis
340     XXX,    2,  11|          facere. igitur omnibus qui bello apti erant in unum coactis
341     XXX,    4,  24| circumeundis in Italia urbibus quae bello alienatae fuerant noscendisque
342     XXX,    4,  25|    sciebatur quae senatus Romani de bello aut pace sententia esset,
343     XXX,    4,  26|        cunctator fuerit an quia ita bello proprie quod tum gerebatur
344     XXX,    5,  30|           tibi cessisse, teque huic bello vestris prius quam nostris
345     XXX,    5,  30|        erunt; nusquam minus quam in bello eventus respondent. non
346     XXX,    6,  35|             non proelio modo se sed bello victum, nec spem salutis
347     XXX,    7,  40|             finemque tandem lugubri bello impositum ingenti laetitia
348     XXX,    7,  42|            habito substitisse et se bello lacessisse contra foedus
349     XXX,    7,  42|          Romani iniurias fecerit ac bello armisque lacessiverit, et
350     XXX,    7,  44|           conlatio pecuniae diutino bello exhaustis difficilis videretur,
351    XXXI,    1,   2|           consultatio de Macedonico bello integra ad consules, qui
352    XXXI,    1,   5|          publica deque ineundo novo bello in animo haberet, ea res
353    XXXI,    1,   6|        Purpurio Galliam. rogatio de bello Macedonico primis comitiis
354    XXXI,    1,   7|         alias, proximo certe Punico bello experti estis. quis enim
355    XXXI,    1,   7|        manserunt enim Punico postea bello. nunquam isti populi, nisi
356    XXXI,    2,  11|             populi Romani flagrante bello Italia coegisset classes
357    XXXI,    2,  11|            rudimentum adulescentiae bello lacessentem Romanos posuisse;
358    XXXI,    2,  16|        Romano quidem quod imminebat bello territus, Philocle quodam
359    XXXI,    2,  18|          Attalo et Rhodiis ultro se bello lacessitum diceret, 'num
360    XXXI,    2,  18|            servare mecum pacem: sin bello lacessitis, mihi quoque
361    XXXI,    3,  24|           paucis vix qui sepelirent bello absumptos relictis aeque
362    XXXI,    3,  25|         supervenit. consultabant de bello adversus Nabim tyrannum
363    XXXI,    3,  25|    Peloponneso ad inligandam Romano bello gentem. et id quidem coarguere
364    XXXI,    4,  28|            satis felici expeditione bello commisso reguli ac principes
365    XXXI,    4,  28|           opperiretur, qua adiuncta bello maritimo, sicut ante, Philippum
366    XXXI,    4,  31|        nobis obiecit. Regium Pyrrhi bello legio a nobis Reginis ipsis
367    XXXI,    4,  31|   comprobavimus ergo id facinus? an bello persecuti sceleratam legionem,
368    XXXI,    4,  31|       fecistis. et forsitan dicatis bello Punico occupatis nobis coactos
369    XXXI,    4,  31|         benignitate Punico perfecto bello totis viribus nostris in
370    XXXI,    4,  32|         praetor sine fraude, cum de bello et pace agere velit, advocet
371    XXXI,    5,  36|         Romani, quia captos aliquot bello Punico habebant, usi sunt.
372    XXXI,    5,  43|            ita damna Romano accepta bello duabus per opportunas expeditiones
373    XXXI,    6,  48|          ipse Arimini occurrerit ut bello interesset quod sine eo
374    XXXI,    6,  49|             colonorum numerum, quod bello Hannibalis attenuatae vires
375    XXXI,    6,  49|            esset et <non> eorum qui bello interfuissent verba audiret:
376   XXXII,    2,   7|         milites amisit: tanta ex eo bello quod iam timeri desierat
377   XXXII,    2,  10|              nec Philippum ab ullis bello lacessitum priorem vim omnibus
378   XXXII,    3,  21|   amicitiamque nostram petunt et in bello quod adversus Philippum
379   XXXII,    3,  21|         neque velle inligari Romano bello vidit, oblitus societatis
380   XXXII,    3,  21|  depopularetur: nunc autem defuncti bello Punico Romani, quod per
381   XXXII,    3,  21|             opportunior quam navali bello. Si centum tectae naves
382   XXXII,    3,  21|             ipsis visceribus uramur bello? Cum terra Nabis et Lacedaemonii
383   XXXII,    3,  21|           Egregie enim Dymas priore bello sumus tutati. Satis exemplorum
384   XXXII,    4,  26|       numerum, ut ab recenti Africo bello, et ab ipsis Setinis captiva
385   XXXII,    4,  28|           neque ulla alia res maius bello impedimentum ad eam diem
386   XXXII,    4,  28|          esse ab decreto Macedonico bello; quaerendo regem et exercitum
387   XXXII,    5,  33|            insidiari et captare; in bello non congredi aequo campo
388   XXXII,    5,  34|           verbis rem verti ait: aut bello vincendum aut melioribus
389   XXXII,    5,  36|       pepigissent, et explorari dum bello necessariam quietem ipsa
390  XXXIII,    3,  21|       vixdum terminato cum Philippo bello, pace certe nondum perpetrata,
391  XXXIII,    3,  21|             primo quoque tempore de bello Hispaniae ad senatum referret.~ ~
392  XXXIII,    3,  22|           triumphum ob res prospere bello gestas C. Atinius Labeo
393  XXXIII,    3,  22|            esse, tribuni res tantas bello gessisse C. Cornelium fateri
394  XXXIII,    3,  25|        facti et laetius propter res bello bene gestas spectati totique
395  XXXIII,    3,  26|           est quam simul cum Punico bello fuerat finitum. priusquam
396  XXXIII,    3,  29|            ducem habebant: proximum bello quod erat, in latrocinium
397  XXXIII,    3,  29|  testarentur socios iusto pioque se bello persecuturum Boeotos, et
398  XXXIII,    4,  35|         esset post victoriam qui in bello fuisset; alii ferocius incusarunt
399  XXXIII,    4,  39|        copiis transierit, quantum a bello aperte Romanis indicto abesse?
400  XXXIII,    5,  44|             Aegypti invadendae, mox bello Graeciam arsuram fuisse;
401  XXXIII,    5,  47|       auctoritatem nec satis habere bello vicisse Hannibalem nisi
402  XXXIII,    5,  49|         animo incertumque de Romano bello, sed haud parvum momentum
403   XXXIV,    1,   5|       publicum contulerunt? proximo bello, ne antiqua repetam, nonne
404   XXXIV,    1,   6|             bellum abrogat, quae in bello, pax, ut in navis administratione
405   XXXIV,    1,   6|     darentur ita ut pretium pro iis bello perfecto dominis solveretur
406   XXXIV,    2,  12|           vana pro veris, maxime in bello, valuisse et credentem se
407   XXXIV,    2,  20|         consul exercitusque Turdulo bello esset occupatus, depopulatorum
408   XXXIV,    2, 22a|            traduntur; ceteri omisso bello in vicos suos atque agros
409   XXXIV,    2, 22a|    restituitque quae in iis oppidis bello diruta fuerant.~ ~
410   XXXIV,    3, 22b|           suo gauderet nec magis in bello virtutem Romani ducis quam
411   XXXIV,    3,  24|            se dixit quid de Nabidis bello placeret, nisi redderet
412   XXXIV,    3,  31|            societas, nuper Philippi bello renovata. at enim ego eam
413   XXXIV,    3,  31|            pepigistis et auxilia in bello adversus Philippum accepistis;
414   XXXIV,    3,  32|            tu quoque hoc Macedonico bello fecisti. nam quid minus
415   XXXIV,    3,  33|     sententia erat perseverandum in bello esse et tollendum tyrannum:
416   XXXIV,    5,  50|    fungerentur. ingens numerus erat bello Punico captorum, quos Hannibal,
417   XXXIV,    5,  53|            Cornelio consule Gallico bello: censor idem dedicavit;
418   XXXIV,    5,  53|             decem annis ante Punico bello P. Sempronius Sophus consul,
419   XXXIV,    5,  53|         erat sex annis ante Gallico bello ab L. Furio Purpurione praetore,
420   XXXIV,    6,  57|       civitates regesque: unum, cum bello victis dicerentur leges;
421   XXXIV,    6,  57|            esse; alterum, cum pares bello aequo foedere in pacem atque
422   XXXIV,    6,  57|           res et, si quarum turbata bello possessio sit, eas aut ex
423   XXXIV,    6,  58|        proavus eius, Lysimacho rege bello victo et in acie caeso per
424   XXXIV,    6,  60|    volutanti diu consilia de Romano bello nemo aptior super tali re
425    XXXV,    1,   6|           potius quam Q. Minucium a bello integro avocaret interregnum
426    XXXV,    1,   8|     patribus conscriptis quod tanto bello una secunda pugna tam feliciter
427    XXXV,    2,  12|      occasionem reciperandi ea quae bello amisissent arrepturos. ita
428    XXXV,    2,  14|     substitit; Villius cum Pisidiae bello occupatum esse regem audisset,
429    XXXV,    2,  15|             omisso quod incohaverat bello redit. ibi per luctum regia
430    XXXV,    2,  15|        aequi postularent Romani sed bello quoque superaturum credebat.
431    XXXV,    2,  16|        causam ab Antiocho accipite. bello superatas a maioribus et
432    XXXV,    2,  17|           dimissis iis consilium de bello Romano habuit. ibi alius
433    XXXV,    2,  18|         aliqua Graeciae parte sedem bello cepisset: iam primum Aetolos,
434    XXXV,    2,  18|      meminisse etiam se quotiens in bello precari omnes deos solitus
435    XXXV,    2,  19|         testes sunt. proinde cum de bello Romano cogitabis, inter
436    XXXV,    3,  25|             esse ne praetor, cum de bello consuluisset, ipse sententiam
437    XXXV,    4,  38|          movit et virtutem nuper in bello <et> in victoria iustitiam
438    XXXV,    5,  41|            in dies magis et fama de bello Antiochi et cura patribus
439    XXXV,    5,  41|            Purpurio praetor Gallico bello unam, alteram consul; dedicavit
440    XXXV,    5,  42|      gloriam fore; si vero universo bello vincendi Romanos fortuna
441    XXXV,    5,  45|            voluntate remittere quae bello et armis cogi non possint.
442    XXXV,    5,  47|    principem aemulatione gloriae in bello Laconum infestum invisumque
443    XXXV,    5,  48|       medios deceat amicos, optent: bello se non interponant. idem
444    XXXV,    5,  49|           dicunt, non interponi vos bello, nihil immo tam alienum
445    XXXV,    5,  51|    appellant, et nondum aut indicto bello aut ita commisso ut strictos
446   XXXVI,    1,   1|    precarique, quod senatus de novo bello in animo haberet, ut ea
447   XXXVI,    1,   1|         haruspices responderunt, eo bello terminos populi Romani propagari,
448   XXXVI,    1,   5|          nudos atque inermes Romano bello obiceret. hac legatione
449   XXXVI,    1,   7|            plurima fuit opera in eo bello, nobiscum stabunt; Philippus
450   XXXVI,    1,   7|             Galliae Cisalpinae oram bello ardere, et, qui maximus
451   XXXVI,    2,   9|         factum dictumve Thessalorum bello lacesseret eos, simul orantes,
452   XXXVI,    3,  16|          hanc saltem sibi operam eo bello praestarent, ut vertices
453   XXXVI,    3,  17|           militaveritis. Macedonico bello inexsuperabilior saltus
454   XXXVI,    4,  22|     Graeciae civitates defecisse eo bello ab optime meritis Romanis;
455   XXXVI,    4,  25|  excusaretque, quod morbo impeditus bello non interfuisset, congressus.
456   XXXVI,    5,  39|             annum dubio detineretur bello, debellari cum Liguribus
457   XXXVI,    5,  40|        gestis et de iniuria tribuni bello alieno se illigantis, ut
458   XXXVI,    5,  41|           Ephesi securus admodum de bello Romano erat tamquam non
459  XXXVII,    1,   2|          iussus ex agro, quo victos bello multaverat, Boios deducenti.
460  XXXVII,    2,   6|             Romanis solum, ut pacem bello praeferrent, sed etiam Aetolis
461  XXXVII,    3,  17|           classem ab Epheso, ab suo bello, ut ab tergo liber relictus
462  XXXVII,    3,  18|          Eumenes avocatus domestico bello cum classe Elaeam petit;
463  XXXVII,    3,  19|      hiberna copiae reductae omisso bello exhauriant commeatibus praebendis
464  XXXVII,    4,  25|       Philippum et Nabim, hostis et bello superatos ab T. Quinctio,
465  XXXVII,    4,  30|            solet, militum virtus in bello valuit. mediam namque aciem
466  XXXVII,    5,  36|            abi, nuntia meis verbis, bello absistat, pacis condicionem
467  XXXVII,    6,  49|           virtutem suam in Philippo bello et offenderunt aures insolentia
468  XXXVII,    7,  53|              quod miserrimum est in bello, obsidionem passus sum,
469  XXXVII,    7,  53|         patres conscripti: quis hoc bello meritis erga vos mecum comparari
470  XXXVII,    7,  53|          Philippi Antiochi Aetolico bello, terra marique pro vobis
471  XXXVII,    7,  53|         esse ex sociis vestris, qui bello a vobis parta possideat
472  XXXVII,    7,  54|     Philippi prius, deinde Antiochi bello 'nihil' inquit 'nobis tota
473  XXXVII,    7,  54|             bene merito hoc ipso in bello, de cuius praemiis agitur,
474  XXXVII,    7,  54|          vestro gloriamque Philippi bello partam nunc servitute tot
475 XXXVIII,    1,   8|            meritos Aetolos Antiochi bello, quam boni ante, cum adversus
476 XXXVIII,    2,  15|        Colunt Pisidae, longe optimi bello regionis eius. Cum ea res
477 XXXVIII,    2,  17|       hominum ferox natio pervagata bello prope orbem terrarum sedem
478 XXXVIII,    3,  25|           condiciones pacis iis non bello fore potiores. Tempus in
479 XXXVIII,    3,  28|    inundavit. Ab Cn. Manlio consule bello in Asia cum Gallis perfecto,
480 XXXVIII,    3,  32| respondisset, una denuntiatione, ut bello abstinerent, donec Romam
481 XXXVIII,    4,  38|            servos seu fugitivos seu bello captos, seu quis liber captus
482 XXXVIII,    4,  38|          aut, si utrisque placebit, bello.' De Hannibale Poeno et
483 XXXVIII,    4,  39|             singulari fide, quam eo bello praestiterunt, et agro donarunt
484 XXXVIII,    4,  42|            certe, perfecto Aetolico bello, recepta ab Antiocho Asia,
485 XXXVIII,    5,  46|          cruentatus non est Gallico bello; velut avium examina ad
486 XXXVIII,    5,  46|       vestra; num senatum quoque de bello consuli non placet? Non
487 XXXVIII,    5,  46|        Merito ergo a vobis prospere bello gesto triumphum petent,
488 XXXVIII,    6,  58|          Romani famam auxissent non bello solum, sed quod Romanae
489   XXXIX,    1,   2|          dedit finitimis. et quia a bello quieta ut esset provincia
490   XXXIX,    1,   5|         triumpho certaminum quam in bello haberet, praetulit triumphi
491   XXXIX,    2,  22|      Fulvius, quos voverat Aetolico bello, fecit. multi artifices
492   XXXIX,    2,  22|       Venetiam sine populatione aut bello haud procul inde, ubi nunc
493   XXXIX,    2,  22|       Scipio ludos eo tempore, quos bello Antiochi vovisse sese dicebat,
494   XXXIX,    2,  23|       Macedonum ab se defecerant in bello, in eos ius saeviendi ademptum
495   XXXIX,    2,  23|         posse. Antiocho rege deinde bello superato ad Thermopylas,
496   XXXIX,    2,  27|           pro patris Attali meritis bello, quod adversus Philippum
497   XXXIX,    2,  27|             vel suis, quod Antiochi bello terra marique laboribus
498   XXXIX,    2,  28|       pertinebat. negatum est mihi. bello Aetolico Lamiam oppugnare
499   XXXIX,    2, 29a|             se mutare; si Philippus bello cepisset eas, praemium victoriae
500   XXXIX,    3,  34|      Thracibus intromissis velut in bello capta urbe caedem fecit.
501   XXXIX,    3,  35|       bellantes fuissent. quippe in bello sociis Romanis Achaeos usos:
502   XXXIX,    3,  37|           quid Achaei Lacedaemoniis bello victis fecerimus? interfecti
503   XXXIX,    4,  40|      diceres, quodcumque ageret: in bello manu fortissimus multisque
504   XXXIX,    5,  42|           ulteriore fractis proximo bello Lusitanis quietae res fuerunt:
505   XXXIX,    5,  45|          prohiberet, quod eius sine bello posset, praetori mandatum
506   XXXIX,    5,  49|          memorabilis est, quod, cum bello superiores essent, Achaei,
507   XXXIX,    5,  50|          fuit. victa namque Messene bello exposcentibus Achaeis dedidit
508      XL,    1,   3|        hominum fore ratus in Romano bello. ingentem ea res fremitum
509      XL,    1,  15|             tantum deprecor. nec in bello coepit nec ad bellum reservatur:
510      XL,    2,  21|     quicquam a se agitari de Romano bello, Stobos Paeoniae exercitu
511      XL,    3,  26|          Fabium, neque inde regredi bello inchoato posse. una, et
512      XL,    3,  34|         consule L. Porcio Ligustino bello, altera in foro holitorio
513      XL,    4,  38|     decretus. hi omnium primi nullo bello gesto triumpharunt. tantum
514      XL,    4,  52|             Iunonis et Dianae, quae bello Ligustino annis octo ante
515      XL,    4,  53|        Italiam transgressi, neminem bello lacessentes agrum a consulibus
516      XL,    4,  57|           ad dilationem et ad vires bello subtrahendas. nam post paucis
517     XLI,    1,   1|    dicebatur. consilium de Histrico bello cum haberet consul, alii
518     XLI,    2,   9|          Provinciae deinde, quae in bello erant, Sardinia atque Histria <
519     XLI,    2,  10|           acie caesa; ceteri omisso bello in civitates passim diffugerunt.
520     XLI,    2,  11|            apud Ligures concilia de bello haberi coepta.~ ~12.
521     XLI,    3,  25|          per idem tempus ab Rhodiis bello vexabantur. sed externorum
522     XLI,    3,  26|          Celtiberi in Hispania, qui bello domiti se Ti. Graccho dediderant,
523    XLII,    1,   3|            quam in Hispania praetor bello Celtiberico voverat, faciebat
524    XLII,    1,   4|          Ligustini et Gallici, quod bello captum erat, aliquantum
525    XLII,    1,   5|            quos intestino gesserant bello, cognovit. cum certatum
526    XLII,    1,   5|         utrisque petit, abstinerent bello et oblivione praeteritorum
527    XLII,    1,   9|          praetorem, qui, cum ob rem bello bene gestam uti diis immortalibus
528    XLII,    1,  10|      Macedonia iam imminente Persei bello peteretur, Ligures ambobus
529    XLII,    1,  11|        rettulit, adversantis Romano bello; Bastarnarum gentem excitam
530    XLII,    1,  13|            exercitu pervasit, ut in bello intestino deterioris partis
531    XLII,    1,  14|         silentio clausa curia erat. bello denique perfecto, quaeque
532    XLII,    2,  19|          expectatione senatus esset bello etsi non indicto, tamen
533    XLII,    2,  20|       columna rostrata in Capitolio bello Punico <priore posita ob
534    XLII,    2,  23|          pio iustoque se tutarentur bello; vel ad extremum, si gratia
535    XLII,    2,  25|             populi Romani lacessere bello. exposita deinde ab se ordine,
536    XLII,    3,  29|     occupatis Romanis in Macedonico bello; quod <ad> bellum tamen
537    XLII,    3,  30|      sententia regibus cum esset de bello, in liberis gentibus populisque
538    XLII,    3,  30|      sacrificatum precationemque de bello factam renuntiarunt. haruspices
539    XLII,    3,  31|       populo Romano satisfecissent, bello persequeretur. legiones
540    XLII,    3,  32|     videbant, qui priore Macedonico bello aut adversus Antiochum in
541    XLII,    3,  33|            est deinde, <ne> in novo bello, tam propinquo Italiae,
542    XLII,    3,  37|             primum, deinde Antiochi bello, eodem adversus Persea iuvarent,
543    XLII,    3,  37|             et [Macedonis] Philippi bello hostes fuissent <Romanis>
544    XLII,    3,  38|             primum, Antiochi deinde bello, decepti pollicitationibus
545    XLII,    3,  38|     Philippi prius et post Antiochi bello enixe adiuti a gente Thessalorum
546    XLII,    3,  41|        armatus pervenisset? at enim bello quidem iusto sum persecutus,
547    XLII,    3,  42|          certe insanabile nec, quod bello et armis persequendum esse
548    XLII,    4,  45|        Antiochi, quem Philippi ante bello vidissent. trepidaturos
549    XLII,    4,  47|           viribus iusto ac pio esse bello superatum. haec seniores,
550    XLII,    4,  49|      adversus quem ibatur, famam et bello clara Macedonum gens et
551    XLII,    4,  49|            Romano etiam nobilitatus bello, praebebat; tum ipsius Persei
552    XLII,    4,  50|           cedere. postremo ita <de> bello et pace quaeri, ut inter
553    XLII,    4,  52|         imperio sit Romano, ne gens bello nobilis arma habeat. haec
554    XLII,    4,  52|            regnoque, <si> absistere bello et facere imperata velint.~ ~
555    XLII,    5,  65|             vulnerabantur. hoc illo bello novum genus teli inventum
556   XLIII,    1,   7|           vetera et ea, quae Persei bello praestitissent ducibus exercitibusque
557   XLIII,    1,   8|       meritos sese et ante et in eo bello, quod geratur, de populo
558   XLIII,    2,  17|             pars recusare, ne, quod bello captis et hostibus mos esset,
559   XLIII,    2,  18|         aperto posse, nec ab Romano bello tantum regi laxamenti fore,
560    XLIV,    1,   6|      revocat omnisque aditus aperit bello. ipse ab Dio auratis statuis
561    XLIV,    1,   6|           Tempe saltus, etiamsi non bello fiat infestus, transitu
562    XLIV,    1,   6|            praesidiis patefactisque bello ad Pydnam refugit.~ ~7.
563    XLIV,    1,  13|            egregiamque operam in eo bello fuisse.~ ~
564    XLIV,    2,  14|             de finiendo cum Romanis bello, eis pollicitum deprecatorem
565    XLIV,    2,  15|          pro meritis cuiusque in eo bello civitatis gratiam dignam
566    XLIV,    2,  16|            postquam deterrere eum a bello nequiit, primo subtrahere
567    XLIV,    2,  17|        cogitarent pararentque, quae bello usui forent, senatumque
568    XLIV,    2,  19|             nuntiare, ni absistatur bello, per utrum stetisset, eum
569    XLIV,    2,  20|        foret, potuisse eum ancipiti bello distinere regem: nunc et
570    XLIV,    2,  21|             Legatis auditis tunc de bello referre sese L. Aemilius
571    XLIV,    2,  22|             aliam causam, quam quia bello in Macedonia, quod diu trahitur,
572    XLIV,    2,  22|          vulgo fieri, hoc praecipue bello, animadverti, nemo tam famae
573    XLIV,    2,  22|          sit, suadere se mihi in eo bello, quod gesturus sum, confidat,
574    XLIV,    2,  22|      homines, finem esse Macedonico bello maturumque reditum cum egregio
575    XLIV,    2,  24|        Romanos aut perseverantes in bello iniusto communes duceret
576    XLIV,    2,  25|             victoriae Persei, neque bello eam iuvare <in> animo habuit,
577    XLIV,    2,  25|          tam incommodo ac difficili bello. hac utriusque partis voluntate
578    XLIV,    2,  25|         cupiit. nam modo ne iuvaret bello Romanos terra marique, modo
579    XLIV,    2,  25|           paciscebatur mercedem: ne bello interesset, mille <talenta,
580    XLIV,    2,  29|             sed> palam pronuntiatum bello finem se auctoritate sua
581    XLIV,    3,  32|             castra adduxit. Anicius bello Illyrico intra triginta
582    XLIV,    3,  34|    moverique apud hostes velut novo bello cerneret, mota a Phila castra
583    XLIV,    3,  35|       altero ab tergo se ostendente bello circumactus ad interiorem
584     XLV,    1,   3|         fecisse, quod finito aliter bello gratulandi sibi de victoria
585     XLV,    1,   8|          Romanus; nunc vero, cum et bello patris tui, quod nobiscum
586     XLV,    1,   8|       consilium, quorum et vim <in> bello et fidem in pace expertus
587     XLV,    1,  10|         quae singuli universique eo bello hostiliter dixerant fecerantque,
588     XLV,    1,  11|         rursus exercitum induceret; bello intestino cum fratre eum
589     XLV,    1,  11|          quidem adversante, quae in bello non per obsidionem modo,
590     XLV,    1,  14|            et populum Romanum ab eo bello Punico forti fidelique opera
591     XLV,    2,  16|          sententia legatorum res et bello turbatas et <in> statum
592     XLV,    2,  19|            est ab iis, qui simul eo bello militaverant, haud paulo
593     XLV,    2,  20|        victoriam est; sua merita eo bello fratrisque, si qua erant,
594     XLV,    2,  20|          Rhodios non ita meritos eo bello, ut amicorum sociorumque
595     XLV,    2,  21|             semper prius senatus de bello consultus esset, deinde <
596     XLV,    2,  22|           aliud quam quieverunt hoc bello, hostes ex sociis facturi
597     XLV,    2,  22|        essemus, quod nostrum in hoc bello crimen esset? Persei partibus
598     XLV,    2,  22|    quemadmodum Antiochi Philippique bello pro vobis adversus reges,
599     XLV,    2,  23|         quod gravissimum est in hoc bello crimen civitatis nostrae:
600     XLV,    2,  23|      Romanus, quem ad summovendos a bello Antiochum et Ptolemaeum
601     XLV,    2,  24|        illum vincere maluisse. ideo bello persequendos esse credunt
602     XLV,    2,  24|            nos hoc, non tamen ob id bello persequendos esse: neque
603     XLV,    2,  24|           gratiam nullam meriti hoc bello, ita ne poenam quidem sumus.
604     XLV,    2,  24|          plus obsit nobis, quod uno bello cessavimus, quam quod duobus
605     XLV,    2,  24|      funditus deleatur; non enim de bello deliberatis, patres conscripti,
606     XLV,    3,  28|          eorum, quae quisque Persei bello privatim aut publice sensisset,
607     XLV,    3,  30|       accolae barbari faciunt, nunc bello exercentes, nunc in pace
608     XLV,    3,  32|           eiusdem esse, qui vincere bello sciret.~ ~33.
609     XLV,    3,  33|       Illyrios, qui Persea iuverant bello, misit iussos ad Oricum
610     XLV,    4,  37|       haberet L. Paulus pro egregie bello gesto et poenam, si quid
611     XLV,    4,  37|        partae, proxumo certe Punico bello, quid inter M. Minucium
612     XLV,    4,  39|     accessione potius belli quam de bello triumphari? et legiones
613     XLV,    4,  39|        nuncupat: victor perpetrato <bello> eodem in Capitolium triumphans
614     XLV,    4,  39|             dicitur et, quo quaeque bello volnera accepta essent,
615     XLV,    4,  42|             non sua voluntate Cotyn bello iuvisse Persea, quod obsides
616     XLV,    4,  42|       quietus quidem Perseus, nedum bello Romano occupatus timendus
617     XLV,    4,  44|     victoriam est; merita sua in eo bello commemoravit; petiit, ut