Lib. Cap. Par.

 1     III,    2,   9|          publicae consulare imperium laturum leges fuisse, ducem Volscis
 2     III,    6,  39|              non fuerint, quem eadem laturum in tot privatis? Viderent
 3     III,    9,  72| interceptoris litis alienae personam laturum. Quem enim hoc privatae
 4      IV,    4,  24|            obnoxios vivere. Se legem laturum ne plus quam annua ac semestris
 5      IV,    5,  36|              alia de commodis plebis laturum se in magistratu profitentem.
 6      IV,    6,  49|         quoque ut mitterentur coloni laturum se dicenti - dignum enim
 7     VII,    5,  32|              fortuna Romanum Campano laturum opem qua Campanus Sidicino
 8    VIII,    5,  33|         ductu auspiciisque vicisset, laturum? quem luctum in castris
 9      IX,    8,  43|             Romanum dilationem belli laturum. Adventus Marci, qui Hernicis
10       X,    3,  24|       certamine tulerit, illud certe laturum ut quod populi sit populus
11       X,    4, 37a|         diceret, adiciebat se quoque laturum fuisse ad populum, ni sciret
12    XXII,    4,  25|          Romanae esset, audaciter se laturum fuisse de abrogando Q. Fabi
13    XXIV,    1,   4|            nedum dominationem modice laturum. eam aetatem, id ingenium
14  XXVIII,    2,   5|        tempus ac res sineret omnibus laturum auxilium. in praesentia
15  XXVIII,    8,  45|    decerneretur, ad populum extemplo laturum. itaque Q. Fulvius, qui
16    XXXV,    4,  35|       gratiam rei apud Lacedaemonios laturum. causam mittendi ad eum