Lib. Cap. Par.

 1      II,    2,  10|  nequiquam deserto praesidio eos fugere; si transitum ponte a tergo
 2      II,    5,  59|    desisteret sequi quam Romanus fugere. Tandem conlectis ex dissipato
 3      II,    5,  64|          salubri mendacio consul fugere hostes ab cornu altero clamitans
 4       V,    3,  20|       accipiat. Ipsum dictatorem fugere invidiam ex eo criminaque;
 5      VI,    4,  27|       tribuni ferendam negabant: fugere senatum testes tabulas publicas
 6      IX,    1,   6|      super maerorem pudor quidam fugere conloquia et coetus hominum
 7    XXII,    6,  49|         in vestigio mallent quam fugere, victores morantibus victoriam
 8   XXIII,    5,  34|        navem cum misisset, primo fugere regii conati, deinde, ubi
 9     XXV,    1,   6|    primoribusque aliis civitatis fugere, cum spes alia nulla esset,
10     XXV,    5,  24|     custodes rati alii per murum fugere, alii salire de muro praecipitarique
11    XXVI,    1,   6|       militum in proximos montes fugere; sed eam celeriter cognitam
12  XXVIII,    2,   8|    navigat, principumque iis qui fugere capta urbe quam se Romanis
13  XXXIII,    1,   8| recurrentes ex proelio clamarent fugere pavidos Romanos, invitum
14   XXXVI,    5,  45|        sublatis dolonibus effuse fugere intendit; mox idem et qui
15   XXXIX,    5,  51|        occultissimi exitus erat, fugere conatus, ut id quoque occursu
16     XLI,    3,  24|         ne servis nostris aliquo fugere liceat, quid hoc adversus