Lib. Cap. Par.

 1       I,    9,  50|               crediderint cives, aut si creditum illud et non raptum parricidio
 2      II,    3,  18|            quoque enim traditur - parum creditum sit, nec quis primum dictator
 3     III,    2,  10|           priore anno fides non fuerat, creditum. Inter alia prodigia et
 4      IV,    6,  51|            ipsos conscisse mortem satis creditum est, transacta re, nequivere
 5      VI,    3,  15|              primores patrum occultent, creditum solvi posse. cui ego rei
 6      VI,    4,  27|              fortuna debentium laborare creditum videri expediebat. creati
 7      VI,    5,  36|                 ni] potius quam sortem [creditum] solvat, corpus in nervum
 8    VIII,    5,  35|               caesi loco iniquo essent, creditum volgo est subveniri eis
 9     XXV,    4,  19|              magis stolide quam stolide creditum tamquam eaedem militares
10    XXVI,    8,  46|               ac stagni praesidio satis creditum foret, nec ulla armatorum
11   XXVII,    4,  16|            corpus nusquam inventum est; creditum volgo est in puteum apertum
12  XXVIII,    3,  16|         adsecuturi fuerint: ducibus est creditum brevius aliud esse iter
13  XXVIII,    8,  42|                 credis? satis sit semel creditum; non semper temeritas est
14    XXIX,    4,  21|                 nimium [aut] sibi parum creditum, aut natura insitum quibusdam
15  XXXIII,    5,  47| Carthaginiensibus essent dirimendas. id creditum volgo: unum Hannibalem se
16    XLII,    5,  58|             Romanis fecit. et primo vix creditum nuntianti est, quia prioribus