Lib. Cap. Par.

 1       I,    3,  16|         locutus sublimis abiit." Mirum quantum illi viro nuntianti
 2       I,    5,  30|  Veientes - nam de ceteris minus mirum est - pacta cum Romulo indutiarum
 3       I,    9,  50|   Tarquinium erat invectus: haud mirum esse Superbo inditum Romae
 4      II,    1,   1|           appellabant lectos. Id mirum quantum profuit ad concordiam
 5       V,    4,  25|        locis contionabatur: haud mirum id quidem esse, furere civitatem
 6     VII,    2,  11|          visam Romanis. Ne nimis mirum magnumque censerent tumultum
 7    VIII,    6,  39|       fremerent minime id quidem mirum esse, si impio bello et
 8     XXV,    2,   8|      viam aberat; ubi, quo minus mirum esset uno eodemque loco
 9    XXVI,    1,   2|   sustinere possent. nec hercule mirum esse <cessisse> milites
10    XXIX,    5,  26|          eo bello solum - nec id mirum; praedatum enim tantummodo
11    XXXI,    5,  38| imposuisset. eo quoque minus est mirum temptasse eum fortunam,
12   XXXII,    3,  20|     alios intuentium fuit. Neque mirum si, quibus sua sponte volutantibus
13   XXXIV,    1,   4|          coeperat? itaque minime mirum est nec Oppiam nec aliam
14     XLV,    1,  14|         Romani laetari eum regem mirum non esse, qui sortem omnem
15     XLV,    3,  34|        eum deprecando factum, ut mirum videri possit inter tam