Lib. Cap. Par.

 1       I,    4,  17|     necdum ad singulos, quia nemo magnopere eminebat in novo populo,
 2     III,    2,  18|         atque introductis nuntiis magnopere censet, ne exspectent dum
 3     III,    3, 26a|           castra posuisset, nulla magnopere clade accepta castris se
 4     III,    9,  65|    Verginius Caelimontanus, nihil magnopere ad patrum aut plebis causam
 5     III,    9,  71|           una posset, vindicaret. Magnopere se suadere populo ne inutili
 6      VI,    4,  22|           et civiles iam res haud magnopere obeuntem bella excitabant.
 7  XXVIII,    8,  45|           neque impetrasset neque magnopere tetendisset, ut voluntarios
 8    XXXV,    5,  46| conloquium congressi sunt. Aetoli magnopere suadere ut salva Romanorum
 9   XXXVI,    4,  28|      consul 'nec hercule' inquit 'magnopere nunc curo, quid Aetoli satis
10   XXXVI,    5,  34|         satis pervideas, nihil id magnopere ad summam rem pertinere
11  XXXVII,    7,  60|       pertinentibus ageret. nihil magnopere ea Cretenses moverunt; captivos
12   XXXIX,    3,  37|      posse. tum Appius suadere se magnopere Achaeis dixit, ut, dum liceret
13      XL,    4,  50|     utrimque cecidisse; nec aliud magnopere, cur vicisse crederes, fecisse
14    XLII,    2,  26|                             Nihil magnopere, quod memorari adtineat,
15    XLIV,    3,  36|          vagando circumagatur. se magnopere suadere, dum in campo patenti