Lib. Cap. Par.

 1       I,    9,  59|         ut fit, rei novae atque indignitate homines. Pro se quisque
 2      II,    2,   7|      dicta volgo creditaque cum indignitate angerent consulis animum,
 3     III,    2,  12|         demum coactus cum multa indignitate prensabat singulos. Sequebantur
 4     III,    6,  38|       foro, in urbe rari erant. Indignitate rerum cesserant in agros,
 5     III,    7,  50|    hominum veniens, qui ab urbe indignitate rei accensi comites ei se
 6     III,    8,  62|        collectum animorum erat, indignitate etiam Romani accendebantur:
 7      VI,    5,  40|   orationem tribunorum cum prae indignitate rerum stupor silentiumque
 8      VI,    5,  41|      nolueritis necesse sit? de indignitate satis dictum est -etenim
 9    VIII,    5,  28|       aetatis miseratione atque indignitate iniuriae accensa, tum suae
10    VIII,    5,  30|     esset, seu ferox adulescens indignitate accensus quod omnia in dictatore
11      IX,    1,   6|      necatique, si voltus eorum indignitate rerum acrior victorem offendisset.
12   XXIII,    1,  10|        ne motu aliquo Capuae ex indignitate rei orto senatum quoque
13    XXVI,    2,  12|         honorem adiecisset, sed indignitate sua vim ac ius magistratui
14   XXXVI,    4,  29|     adeo saevitia imperii atque indignitate animi exasperati sunt, ut,
15    XLIV,    1,  10| desperatione alia salutis simul indignitate inritavit. redintegrata