Lib. Cap. Par.

 1      II,    5,  46|    consul fuerat - principem in confertos Veientes euntem ferox viribus
 2     III,    9,  70|         quaedam iacere etiam in confertos hostes coepit; cuius ignominiae
 3     XXI,    7,  59|      portisque positis, ceteros confertos in media castra recepit
 4    XXII,    7, 50b|     audacia via fit quamvis per confertos hostes. Cuneo quidem hoc
 5    XXII,    8,  59|      arceremur nec ulla iam per confertos hostes erumpendi spes esset
 6    XXII,    8,  60|    hominum erumpere etiam [per] confertos hostes possent, neque per
 7   XXIII,    4,  27| terruere hostem; deinde rari in confertos inlati, cum paucitas parum
 8     XXV,    4,  16|      inter hostes adeo infestus confertos invasit ut parci ei sine
 9     XXV,    6,  34|    cuneusque is hostium, qui in confertos circa ducem impetum fecerat,
10     XXX,    3,  18|      invadunt; in quos cum pila confertos coniecissent nullo ferme
11     XXX,    6,  34|        transitus esset quam per confertos hostes fuerat. itaque qui
12    XXXI,    3,  21|   Gallorum vidit, signa inferre confertos milites et perrumpere ordines
13  XXXVII,    6,  41|     aliquot turmis> equitum non confertos, sed quam maxime possent
14      XL,    3,  33|         diffuderunt, nec usquam confertos eos hostis circumvenit.
15    XLII,    5,  64|      invadere possent, postquam confertos abire signa atque ordines